Το ποδόσφαιρο άλλαξε πρόσωπο

Ο μεγάλος Πελέ. Ο ένας και μοναδικός.

Του Ν. Α. Κωνσταντόπουλου

Το κείμενο αυτό θα μπορούσε να δημοσιευθεί σε στήλη υπό τον τίτλο «Με το μάτι του... μη ειδικού». Διότι, πράγματι δεν είμαι ειδικός στα του ποδοσφαίρου. Δεν γνωρίζω από τακτική, συστήματα, τεχνική. Δεν είμαι -και δεν κάνω- τον προπονητή του... καφενείου. Από την άλλη πλευρά, έχω παρακολουθήσει όλα τα Παγκόσμια Κύπελλα από το 1970 κι έπειτα, όπως και άπαντα τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα εθνικών ομάδων και όλες τις μεγάλες διοργανώσεις από την δεκαετία του '70. Και μάλιστα, στις περισσότερες, έχω δει όλους -ή σχεδόν όλους- τους αγώνες. Τηλεοπτικώς, πάντα. Μ’ εξαίρεση δύο τελικούς κυπέλλου Πρωταθλητριών (ή Τσάμπιονς Λιγκ), στους οποίους βρισκόμουν στην εξέδρα.
Τι έχει διαπιστώσει, λοιπόν, διαχρονικά, ένας απλός θεατής σχετικά με την εξέλιξη του αθλήματος; Και τι είδε, επιδερμικά πάντα, στο πρόσφατο Παγκόσμιο Κύπελλο;
Το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει πολύ από 1970 κι έπειτα. Εως τότε ήταν άθλημα κυρίως φαντασίας και τεχνικής. Οι ποδοσφαιριστές που ξεχώριζαν, ήταν πρώτα καλλιτέχνες και μετά αθλητές. Η φυσική τους κατάσταση και η δύναμη ουδεμία σχέση είχαν με αυτές των συγχρόνων. Οι μεγάλες ομάδες της εποχής είχαν παίκτες αρτίστες. Δεν μιλάμε μόνο για τον Πελέ και την παρέα του (Γκαρίντσα, Βαβά και άλλους λίγο παλαιότερα, Τοστάο, Ζέρσον, Ζαϊρζίνιο, Ριβελίνο κ.λπ. μετά). Η Βραζιλία, άλλωστε, πάντα έβγαζε και βγάζει (παρότι στην πατρίδα τους μέσα δεν τους είδαμε) καλλιτέχνες της μπάλας. Αλλά θυμηθείτε παίκτες εκείνων των δεκαετιών (για να μη πάμε παλαιότερα, σε Πούσκας, ντι Στέφανο κ.α.), σαν τον Ματσόλα, τον Ριβέρα, φυσικά τον Κρόιφ, τον Μπέκενμπάουερ με το αρχοντικό στυλ, τον μεγάλο Μισέλ Πλατινί λίγο αργότερα, και τόσους και τόσους άλλους από πολλές χώρες. Κυρίως της Λατινικής Αμερικής, αλλά και ευρωπαϊκές.
Σταδιακά, οι ποδοσφαιριστές έγιναν πιο αθλητικοί. Αυτό άρχισε να φαίνεται και στο σώμα τους. Αν κάποτε ξεχώρισε ο Γερμανός, Χανς - Πέτερ Μπρύγκελ, που ήταν δεκαθλητής πριν να γίνει ποδοσφαιριστής, τώρα όλο και περισσότεροι παίκτες έχουν σώμα που μοιάζει με των δεκαθλητών.

Ο αξεπέραστος, Μαραντόνα.

Οχι πως δεν υπάρχουν ποδοσφαιριστές - καλλιτέχνες, όπως ο Μέσι (αν και εμφανώς αγχωμένος, με δικά του τέρματα και ενέργειες όπως αυτή στο γκολ στον αγώνα με την Ελβετία, αλλά και στην φάση του τέρματος κατά του Βελγίου) οδήγησε την Αργεντινή έως τον τελικό), ο Κριστιάνο Ρονάλντο (δεν το έδειξε, πάντως, στα γήπεδα της Βραζιλίας), ο Νεϊμάρ (δεν πρόλαβε να καταθέσει στο χορτάρι όλα τα χαρίσματά του, λόγω του σοβαρού τραυματισμού του) κ. ά. Αλλά, πλέον, υστερούν αριθμητικά αυτοί από τους άλλους. Παρά ταύτα, στα γήπεδα της Βραζιλίας θαυμάσαμε αρκετούς παίκτες, που έχουν την ικανότητα να κάνουν αυτό που «μαγεύει» και γοητεύει τον φίλαθλο. Και οι περισσότεροι είναι Λατινοαμερικάνοι. Τυχαίο; Σίγουρα, όχι. Όπως βέβαιο είναι ότι, Μαραντόνα, που σήκωσε μια ομάδα στις πλάτες του (και στο... χέρι του) και την οδήγησε στην κορυφή του κόσμου το 1986, δεν υπάρχει.
Λένε ότι οι σύγχρονοι ποδοσφαιριστές δεν διαθέτουν καλή τεχνική. Μεγάλο λάθος. Εχουν πολύ καλή. Διότι για να μπορέσουν να κάνουν οποιαδήποτε ενέργεια με την ταχύτητα που τρέχουν, βεβαίως και πρέπει να έχουν πολύ καλή τεχνική.
Και οι ομάδες; Αυτές ακολουθούν την παγκοσμιοποίηση. Εχοντας δει μία να παίζει, νομίζεις πως τις έχεις δει όλες. Ή σχεδόν όλες. Οι διαφορές της δυναμικότητας οφείλονται, κατά κύριο λόγο, στην ποιότητα των ποδοσφαιριστών τους.
Ενα, όμως, είναι βέβαιο. Το εφετινό παγκόσμιο κύπελλο ήταν συναρπαστικό, θεαματικό, κυρίως στον γύρο των ομίλων (μετά, όπως αναμενόταν, το θέαμα μετριάσθηκε), γεμάτο απρόοπτα, αλλά και με πολλά λάθη των διαιτητών, δύο εκ των οποίων (πέναλτι υπέρ Σαμαρά στον αγώνα με την Ακτή Ελεφαντόδοντος, μη καταλογισμός πέναλτι στο χέρι του Τοροσίδη, μετά το 0-1 από την Κόστα Ρίκα) ευνόησαν την εθνική μας ομάδα, αλλά ελάχιστα επισημάνθηκαν από τους συναδέλφους μου τηλεσχολιαστές. Και όποιον το είπε, «έπεσαν να τον φάνε» διάφοροι... ακραιφνείς πατριώτες...

Ο αείμνηστος σοφός του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, Σόκρατες.

Νομίζω ότι, γενικά, παρά την πτώση του θεάματος στους αγώνες νοκ - άουτ (φυσιολογικό επακόλουθο της κρισιμότητάς τους) είχαμε πολλά χρόνια να παρακολουθήσουμε τέτοιου επιπέδου διοργάνωση. Κι ας μη ξεχώρισε μία ομάδα, όπως, ας πούμε η Βραζιλία του 1970, του 1986 (με Σόκρατες, Ζίκο, Καρέκα, Φαλσάου, όπως προφέρεται στα πορτογαλικά ο Φαλκάο, κ.λπ., κι ας μην έφθασε πολύ μακριά -έμεινε στους προημιτελικούς- εξαιτίας κάποιων δοκαριών) ή του 2002, με τους Ρονάλντο (το «Φαινόμενο»), Ριβάλντο (τον απολαύσαμε και στην Ελλάδα), Ροναλντίνιο, Ρομπέρτο Κάρλος, Ντενίλσον, Καφού κ.λπ.
Τελικά δε, όσο κι αν αυτό με δυσαρεστεί, πρέπει να ομολογήσω πως το τρόπαιο κατέληξε στην ομάδα, που αυτό το σύγχρονο ποδόσφαιρο ξέρει να το παίζει -εδώ και πολλά πολλά χρόνια- καλύτερα από κάθε άλλη. Και όταν διαθέτει και μερικούς ποδοσφαιριστές, οι οποίοι, πέρα από καλοί αθλητές, έχουν και ξεχωριστή προσωπικότητα, τότε είναι λογικό να επικρατήσει. Φυσικά και μπορούσε να χάσει στον τελικό η Γερμανία, αν οι παίκτες τής Αργεντινής ήταν πιο ψύχραιμοι και εύστοχοι σε κάποιες τελικές προσπάθειες. Αλλά δεν ήταν. Και με τα «αν», δεν... βάφονται αυγά...
Και η Βραζιλία; μπορεί ν' αναρωτηθείτε. Χωρίς, επαναλαμβάνω, να είμαι ειδικός, θεωρώ ότι «έπεσε θύμα» της προσπάθειάς της να παίξει το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, αφήνοντας κατά μέρος το δικό της. Αυτό που της χάρισε τόσους τίτλους και την έβαλε στην καρδιά κάθε ποδοσφαιρόφιλου, που αγαπάει το όμορφο θέαμα. Δεν μπορεί, κάπου μέσα στην αχανή χώρα θα υπάρχουν οι νέοι Ζιοβάνι, οι «μάγοι»...

Το ταλέντο νίκησε την ανθρώπινη ατέλεια

Το γλυκό, αλλά άτακτο «πουλί», ο Μανουέλ (Μανέ) Γκαρίντσα ξεπέρασε τα σωματικά προβλήματά του κι έγινε θρύλος του παγκοσμίου ποδοσφαίρου

Του Ν. Α. Κωνσταντόπουλου

Ο Μανουέλ Φρανσίσκο ντος Σάντος γεννήθηκε στις 28 Οκτωβρίου του 1933 στην Πάου Γκράντε της Βραζιλίας, με μία αναπηρία και πολλά κατασκευαστικά - ανατομικά προβλήματα. Η σπονδυλική του στήλη ήταν κακοσχηματισμένη, το δεξί του πόδι έκλινε προς τα μέσα, ενώ το αριστερό ήταν έξι εκατοστά κοντύτερο και έγερνε προς τα έξω. Ο αλκοολικός πατέρας του, φυσικά κάθε άλλο παρά ευτυχισμένος ήταν γι' αυτό. Ο μικρός Μανουέλ υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση, κατόρθωσε να περπατήσει, αλλά η διαφορά του μήκους των ποδιών παρέμεινε. Συν τοις άλλοις, πέρασε και πολιομυελίτιδα.

Ενας άλλος άνθρωπος θα ήταν ευτυχής αν απλώς περπατούσε το κατά δύναμιν ικανοποιητικά. Ο Μανουέλ, όμως, δεν ήταν ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος. Είχε αρχίσει, άλλωστε, να καπνίζει από τα δέκα του. Οχι ό,τι πιο συνηθισμένο. «Φυσιολογικά», λοιπόν, έγινε κάτι ξεχωριστό. Ενας από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών, που πέρασε στην ιστορία του αθλήματος ως Γκαρίντσα -Γκαρίνσα προφέρεται στα πορτογαλικά. Οπου Γκαρίνσα = τρυποφράκτης, ένα μικρό πουλί. Ηταν πρωταγωνιστής στους θριάμβους της Βραζιλίας στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1958 και του 1962. Και το παρατσούκλι του μικρού το δέμας (είχε ύψος 1,69 μ.), αλλά απίστευτα προικισμένου ποδοσφαιριστή, ήταν «Η ντρίμπλα του Θεού», λόγω του εκπληκτικού τρόπου με τον οποίον ντρίμπλαρε τους αντιπάλους του. Με αυτόν, δεν τρυπούσε τους... φράκτες, αλλά τις αντίπαλές άμυνες.
Ποδόσφαιρο άρχισε να παίζει ερασιτεχνικά στην Πάου Γκράντε το 1948. Εμεινε εκεί έως το 1952. Οι ποδοσφαιρικοί κατάσκοποι τον είχαν εντοπίσει από καιρό, αλλά ο ίδιος δεν επιθυμούσε να παίξει επαγγελματικά, παρά το τεράστιο ταλέντο του. Τελικά, στα 20 του, το 1953, υπέκυψε στις «Σειρήνες» και βρέθηκε στη σπουδαία Μποταφόγκο. Ηταν ήδη παντρεμένος και πατέρας ενός παιδιού.

Ο Νίλτον Σάντος (δεξιά) πίστεψε αμέσως στον Μανέ.

Στην πρώτη του προπόνηση με την ιστορική ομάδα, επέδειξε τις ικανότητές του ντριμπλάροντας -περνώντας την μπάλα κάτω από τα πόδια του- τον διάσημο Νίλτον Σάντος, από τους κορυφαίους, τότε, αμυντικούς του κόσμου. Ο Σάντος αμέσως πρότεινε, ο Γκαρίντσα να κληθεί στην εθνική ομάδα. Στον πρώτο αγώνα του με τη βασική ομάδα της Μποταφόγκο, στις 19 Ιουλίου 1953, σημείωσε τρία τέρματα επί της Μπονσουσέσο.

Παρότι συνέχισε να παίζει εξαιρετικά, δεν επελέγη για την εθνική Βραζιλίας, που πήρε μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1954.
Το 1957 βοήθησε αποφασιστικά την Μποταφόγκο να κατακτήσει το πρωτάθλημα, σημειώνοντας 20 τέρματα σε 26 αγώνες. Οι εκλέκτορες της εθνικής ομάδας αυτή τη φορά δεν μπορούσαν να τον αγνοήσουν για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1958.
Νωρίτερα είχε αγωνισθεί στην εθνική (το ντεμπούτο του το έκανε το 1955 σε αγώνα εναντίον της Χιλής στο Ρίο ντε Ζανέιρο), ενώ το 1957 είχε μετάσχει σε δύο αγώνες στο Κόπα Αμέρικα, στο οποίο η Βραζιλία αναδείχθηκε 2η, πίσω από την Αργεντινή.
Σύμφωνα με τη FIFA, έπαιξε 50 φορές στην Εθνική Βραζιλίας και σημείωσε 12 γκολ -σύμφωνα με άλλες πηγές αγωνίσθηκε 60 φορές και πέτυχε 17 τέρματα. Πιο αξιοσημείωτο, όμως, είναι το γεγονός ότι σε αυτά τα παιχνίδια (50 ή 60) η Βραζιλία ηττήθη μόνο μία φορά, ενώ πέτυχε 43 (ή 52) νίκες. Εχασε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966 από την Ουγγαρία με 1-3. Εκείνη την ημέρα δεν είχε παίξει ο Πελέ. Ετσι, η Βραζιλία ουδέποτε ηττήθη όταν στη σύνθεσή της είχε μαζί τον Γκαρίντσα και τον Πελέ. Η αναμέτρηση με την Ουγγαρία ήταν η τελευταία διεθνής για τον Γκαρίντσα. 

Σε ρόλο ηγέτη στην εθνική Βραζιλίας
Η συμμετοχή τού Γκαρίντσα στους θριάμβους της Βραζιλίας το 1958 και το 1962 ήταν τεράστια, αν και το 1958 η συνεισφορά του δεν προβλήθηκε ιδιαίτερα. Βλέπετε, στη Σουηδία είχε λάμψει το άστρο τού ούτε 18 ετών (έκανε ντεμπούτο στο Παγκόσμιο Κύπελλο σε ηλικία 17 ετών και 235 ημερών) Πελέ, με τα γκολ που σημείωνε. Αλλά ο Γκαρίντσα ήταν αυτός που «έφτιαχνε» πολλά στον Πελέ και στους άλλους συμπαίκτες του. Μάλιστα, στους πρώτους δύο αγώνες, ο Φεόλα δεν τον έβαλε και το έκανε στη συνέχεια, αφού σχεδόν τον ικέτευσαν οι άλλοι παίκτες. Και δικαιώθηκαν.

Με τον Πελέ (δεξιά).

Τέσσερα χρόνια αργότερα, η Βραζιλία πήγε στη Χιλή για να υπερασπίσει τον τίτλο της. Ο Πελέ πρόλαβε ν' αγωνισθεί μόνο σε δύο αγώνες. Στον δεύτερο, εναντίον της Τσεχοσλοβακίας, τραυματίσθηκε και δεν ξανάπαιξε στη διοργάνωση. Είχε έλθει η ώρα του Μανέ -αυτό ήταν το άλλο παρατσούκλι του Γκαρίντσα, σύντμηση του Μανουέλ. Αρχικά με τις πάσες του και στη συνέχεια και με τα γκολ του -σημείωσε από δύο στον προημιτελικό με την Αγγλία (3-1) και στον ημιτελικό με τη Χιλή (4-2)- οδήγησε τη Βραζιλία στον τελικό με αντίπαλο τη Τσεχοσλοβακία. Λίγες ώρες πριν από αυτόν είχε πυρετό, που ναι μεν δεν τον εμπόδισε ν' αγωνισθεί, αλλά επηρέασε την απόδοσή του. Παρά ταύτα, η Βραζιλία νίκησε 3-1 και άλλος ένας τίτλος προστέθηκε στην τροπαιοθήκη του Γκαρίντσα.

Η παρουσία του στα διεθνή γήπεδα ολοκληρώθηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966, στην Αγγλία. Η Βραζιλία έχασε στον πρώτο αγώνα της, με σοβαρό τραυματισμό, τον Πελέ, που μαζί με τον Γκαρίντσα σημείωσε τα γκολ στη νίκη με 2-0 επί της Βουλγαρίας. Ακολούθησαν οι ήττες από την Ουγγαρία (1-3) και την Πορτογαλία, επίσης με 1-3 (δεν έπαιξε ο Μανέ), και ο αποκλεισμός.
Ο Γκαρίντσα είναι αυτός που τελειοποίησε το περίφημο σουτ-μπανάνα, το οποίο έκαναν διάσημο οι Βραζιλιάνοι. 

Εξαρτημένος από το αλκοόλ και τις κακές συνήθειες
Ενας από τους συμπαίκτες του Γκαρίντσα είπε κάποτε ότι, φυσιολογικά, ουδέποτε έπρεπε να γίνει ποδοσφαιριστής. Πέρα από τα σωματικά προβλήματά του, ήταν εξαρτημένος από το αλκοόλ, ενώ μερικές φορές στους αγώνες έδειχνε σαν να μη τον ενδιέφερε ό,τι γινόταν στο γήπεδο.

Παρά τις κακές του συνήθειες, έγινε μεγάλος ποδοσφαιριστής.

Ο πατέρας του ήταν αλκοολικός. Ο Μανέ «κληρονόμησε» την κακή συνήθεια, που τον οδήγησε στον θάνατο, αφού έπαθε κίρρωση του ήπατος.

Είχε τη φήμη του «κακού παιδιού». Είχε εμπλακεί σε πολλά τροχαία δυστυχήματα. Σ' ένα από αυτά, το 1969, σκοτώθηκε η πεθερά του. Παντρεύτηκε δύο φορές. Το 1952 τη Ναΐρ Μάρκες, με την οποία απέκτησε οκτώ παιδιά (χώρισαν το 1965), και το 1966, σε ανεπίσημη τελετή, την τραγουδίστρια της σάμπα, Ελζα Σοάρες, που ήταν παντρεμένη. Γι' αυτό, ο γάμος επικρίθηκε από τον Τύπο της χώρας. Το ζευγάρι χώρισε το 1977, όταν ο Γκαρίντσα, σ' έναν καυγά, χτύπησε τη Σοάρες. Ο Μανέ από τους δεσμούς του απέκτησε τουλάχιστον 14 παιδιά. Φημολογείται, όμως, ότι ήταν πατέρας… 36.
Αφού πέρασε πολλά οικονομικά προβλήματα (είχε και «τραβήγματα» με τις φορολογικές αρχές της Βραζιλίας), πέθανε στις 20 Ιανουαρίου 1983, ευρισκόμενος σε αλκοολικό κώμα. Τον προηγούμενο χρόνο είχε νοσηλευθεί οκτώ φορές. Ηταν σωματικό και πνευματικό ερείπιο. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ήταν δυστυχισμένος. Θεωρούσε ότι ήταν ένας ξεχασμένος ήρωας. Στην κηδεία του χιλιάδες κόσμου και πολλοί φίλοι και παίκτες απέτισαν φόρο τιμής.

Στον τάφο του αναγράφεται: «Εδώ αναπαύεται σε ειρήνη αυτός που ήταν η Χαρά του Λαού - Μανέ Γκαρίντσα». Και κάποιοι είχαν γράψει στον τοίχο: «Σ' ευχαριστούμε, Γκαρίντσα, που έζησες».
Τ' όνομά του έχει δοθεί σ' ένα στάδιο της χώρας. Ενα άγαλμά του, ύψους 2,5 μ., κοσμεί το στάδιο Ενζενιάου του Ρίο. Προτομές του έχουν στηθεί σε διάφορα γήπεδα και μέρη. 

*Δημοσιεύθηκε στην «Καθημερινή» στις 28 Ιανουαρίου 2012

Προπονητές στην Ελλάδα του 2014: Ερμαια στις διαθέσεις καθενός

Δεν υπάρχει κατοχυρωμένο επάγγελμα, οι αμοιβές συνήθως είναι γλίσχρες, οι σχολές συχνά παράγουν προπονητές με ελλιπείς γνώσεις και πολλά άλλα

Οπως δεν νοείται η ύπαρξη και λειτουργία σχολείων χωρίς δασκάλους και καθηγητές, τοιουτοτρόπως δεν νοείται αθλητισμός χωρίς προπονητές. Κι’ όμως, το επάγγελμα του προπονητή δεν είναι κατοχυρωμένο στην Ελλάδα. Οι προπονητές είναι έρμαια των διαθέσεων των διοικήσεων ομοσπονδιών και σωματείων.
Προπονητές μπορεί να γίνουν (τυπικά, τουλάχιστον) και άνθρωποι χωρίς γνώσεις και ουσιαστικά προσόντα. Οι σχολές προπονητών συχνά παράγουν προπονητές με υποβαθμισμένες γνώσεις. Οι αμοιβές, όταν καταβάλλονται, συνήθως είναι πενιχρές, γλίσχρες, γελοίες. Αυτά είναι μερικά μόνο από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι προπονητές εν Ελλάδι, τα οποία η διοίκηση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Προπονητών Αθλημάτων (ΠΟΠΑ) παρουσίασε σ'  εκπροσώπους του Τύπου, ενώ τα έθεσε και στον υφυπουργό Αθλητισμού, Γιάννη Ανδριανό, που, πάντως, ελάχιστη σχέση έχει με το αντικείμενο. Αλλος ένας υπουργός - διακοσμητικό στοιχείο στην παρούσα κυβέρνηση.

Από αριστερά: Βασίλης Διάφας (μέλος του Δ.Σ. της ΠΟΠΑ), Κώστας Τουρναβίτης (Α' αντιπρόεδρος), Θανάσης Βιλλιώτης (πρόεδρος), Δημήτρης Στεφανίδης (γενικός γραμματέας) και ο δημοσιογράφος, Ν. Α. Κωνσταντόπουλος.

Τα κυριότερα προβλήματα που αναφέρθηκαν και οι προτάσεις, οι οποίες υποβλήθηκαν, είναι: 
Ο προπονητής πρέπει να έχει τη δυνατότητα να συμμετέχει στη διαδικασία λήψεως αποφάσεων στο χώρο του αθλητισμού. Πρέπει να κατοχυρωθεί το επάγγελμα. Επιβάλλεται οι προπονητές να έχουν:
-Δικαίωμα στην εργασία μ’ ελάχιστο όριο αμοιβής ανά κατηγορία προπονητών (Α', Β' Γ'), ταυτόχρονα με υποχρεωτικά συμβόλαια εργασίας.
-Δικαίωμα στην ασφάλιση και στην συνταξιοδότηση.
*Για να διασφαλισθεί ότι εργασία θα βρίσκουν μόνον οι  προπονητές κάτοχοι αδείας ασκήσεως επαγγέλματος, επιβάλλεται να υπάρξει έλεγχος και εφαρμογή ποινών στους παραβάτες (προπονητές, σωματεία, ομοσπονδίες). Προτείνεται, τον έλεγχο νομιμότητας των προπονητών των σωματείων ν’ αναλάβει η ΠΟΠΑ, με διμελή ομάδα, που θ’ αποτελείται από έναν εκπρόσωπό της κι’ έναν εκπρόσωπο από τον Σύνδεσμο προπονητών του αθλήματος το οποίο θα ελεγχθεί. Την όποια παράβαση, θα την αναφέρει η επιτροπή στο αρμόδιο τμήμα της ΓΓΑ, ώστε να επιβάλλονται οι κυρώσεις που προβλέπει ο νόμος 2725/1999. Από την ίδια επιτροπή θα ελέγχονται και οι προπονητές των σωματείων που μετέχουν στα πανελλήνια πρωταθλήματα.

*Να υπάρχει συγκεκριμένη διαδικασία εξετάσεων, πιστοποίησης και εντάξεως σ’ επαγγελματικό φορέα για την καταγραφή και τον έλεγχό τους, των δασκάλων / εκπαιδευτών αθλημάτων, που εργάζονται στον τομέα του τουρισμού. Τ’ αθλήματα, τα οποία διδάσκουν, έχουν σημαντικό βαθμό επικινδυνότητας (π.χ. αναρρίχηση, θαλάσσιο σκι, σκι βουνού, κανό - καγιάκ σε ποτάμι κ.α.) και πρέπει οι άνθρωποι αυτοί να παρέχουν υψηλού επιπέδου ασφάλεια. Παρόμοιος έλεγχος πρέπει να γίνεται και στις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στο ποδόσφαιρο (π.χ. 5Χ5, 7Χ7) και διατηρούν τμήματα εκμάθησης («ακαδημίες»).

Ανάγκη προπονητή έχουν όλοι οι αθλητές, ασχέτως ηλικίας.

*Ο αθλητικός νόμος στο άρθρο 31 (Προπονητής), παράγραφος 5δ, αναφέρει: «Προπονητή έχουν υποχρέωση να απασχολούν τα αθλητικά σωματεία που καλλιεργούν ατομικό άθλημα και έχουν αθλητές στη δύναμή τους ηλικίας κάτω των δεκαοχτώ (18) ετών». Αποψή της ΠΟΠΑ είναι ότι ο νόμος πρέπει να ορίζει ρητά πως τα σωματεία που καλλιεργούν ατομικό άθλημα, πρέπει ν’ απασχολούν προπονητή, ανεξαρτήτως της ηλικίας των αθλητών.
*Πρέπει να υπάρξει ενιαίος κανονισμός προπονητών, ο οποίος θα ορίζει τα γενικά θέματα που τους αφορούν (προϋποθέσεις άσκησης επαγγέλματος, τυπικά προσόντα, κατηγορίες προπονητών, απασχόληση, δελτίο ταυτότητας προπονητή, υποχρεώσεις αθλητικών σωματείων για πρόσληψη προπονητή,  όροι πρόσληψης αλλοδαπού προπονητή, ασυμβίβαστα άσκησης επαγγέλματος προπονητή, καταλληλότητα).
*Για την επιλογή των προπονητών των εθνικών ομάδων, πρέπει να έχουν λόγο και οι προπονητές του αθλήματος. Στη διαδικασία επιλογής πρέπει: α) να έχουν το δικαίωμα να συμμετέχουν ως υποψήφιοι όσοι προπονητές επιθυμούν, β) να ορίζονται τα προσόντα που πρέπει να διαθέτουν οι υποψήφιοι και γ) η επιλογή να γίνεται από επιτροπή, η οποία θ’ αποτελείται από εκπροσώπους της ομοσπονδίας, της ΓΓΑ και των προπονητών του αθλήματος ή του οικείου συνδέσμου προπονητών.
*Σχολές προπονητών: Η ΠΟΠΑ, είχε προτείνει την ίδρυση  «Εθνικής Σχολής Προπονητών» ως σχολής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Σε αυτή θα φοιτούσαν, κατόπιν εξετάσεων, αθλητές αλλά και φοιτητές από τα ΤΕΦΑΑ. Οι παρούσες, όμως, οικονομικές δυνατότητες της χώρας, επέβαλαν να επεξεργαστεί εναλλακτική πρόταση. Οι βασικές αρχές της είναι:
-Αναβάθμιση του επιπέδου παρεχομένων γνώσεων από κατάλληλο εκπαιδευτικό προσωπικό.
-Λειτουργία σχολών μόνον εφόσον υπάρχει διαπιστωμένη ανάγκη για νέους προπονητές.
-Οι σχολές θα έχουν συγκεκριμένο πρόγραμμα σπουδών και συγκεκριμένη διδακτική ύλη και χρονική διάρκεια που θα παρέχει τη δυνατότητα σωστής και ολοκληρωμένης παροχής γνώσεων
-Πρακτική εξάσκηση.
-Αξιόπιστες εξετάσεις.
Επισήμανση: Υπάρχουν αθλήματα, που δεν έχουν ειδικότητα στα ΤΕΦΑΑ. Συνεπώς, είναι αναγκαίο οι προπονητές των αθλημάτων αυτών ν’ αναδεικνύονται από τις Σχολές Προπονητών.
Απαραίτητη είναι και η συνεχής επιμόρφωση των προπονητών, μέσω σεμιναρίων, τα οποία θα γίνονται κάθε δύο χρόνια είτε από την ΓΓΑ, είτε από την ΠΟΠΑ.
*Μεγάλη πληγή αποτελούν  άνθρωποι, που παρουσιάζονται και εργάζονται σαν προπονητές ή personal trainers, χωρίς να κατέχουν τίτλο σπουδών ή πιστοποίηση από αρμόδιο φορέα, θέτοντας σε μεγάλο κίνδυνο αθλητές και γυμναζόμενους. Απαιτείται ο υποχρεωτικός έλεγχος των προσόντων όσων πρόκειται να εργασθούν σε αυτούς τους χώρους.
*Ο προπονητής σχεδιάζει και έχει την ευθύνη της προετοιμασίας του αθλητή, ζει με αυτόν και η όποια επιτυχία έχει αρχιτέκτονα τον προπονητή. Ως εκ τούτου, πρέπει ν’ απολαμβάνει ευεργετημάτων όπως οι αθλητές.

*Για την αποφυγή δυσάρεστων περιστατικών κατά την διάρκεια συμμετοχής εθνικών ομάδων σε διεθνείς διοργανώσεις και πρωτίστως για την διαφύλαξη της ζωής και της υγείας των αθλητών, θα πρέπει οι αθλητές - μέλη τους να περνούν από πλήρη ιατρικό έλεγχο και να διαπιστώνεται η άριστη κατάσταση της υγείας τους. Περιστατικό όπως εκείνο του θανάτου του πρωταθλητή του κανό, Ανδρέα Κιλιγκαρίδη (φωτογραφία), τον Μάιο του 2013 κατά την διάρκεια αγώνων στην Πολωνία, δεν πρέπει και δεν νοείται να επιτρέψει το Ελληνικό Κράτος να επαναληφθεί!
*Με στόχο την διαφύλαξη της υγείας των αθλητών αλλά και της αξιοπρέπειας του αθλητισμού μας, η ΠΟΠΑ θεωρεί απαραίτητο τον έλεγχο για την χρήση απαγορευμένων ουσιών όλων των αθλητών των εθνικών μας ομάδων πριν από κάθε συμμετοχή σε διεθνείς διοργανώσεις. Καταγγέλλει δε, ότι δεν γίνονται οι απαραίτητοι, αριθμητικά, έλεγχοι, λόγω ελλείψεως χρημάτων.
*Δεν θα πρέπει να εγκρίνεται σε καμία περίπτωση συμμετοχή εθνικής ομάδας σε διεθνείς διοργανώσεις, αλλά και σε κοινόβιο προετοιμασίας, χωρίς τη συνοδεία αρχηγού αποστολής, ιατρού και νόμιμου προπονητή.
*Πρέπει ν’ αλλάξει ο τρόπος λειτουργίας της ΓΓΑ από εποπτικός, σ’ ελεγκτικό των αθλητικών Ομοσπονδιών, ώστε αυτές να λειτουργούν βάσει των νόμων και των κανονισμών αλλά και να επιβάλλονται συγκεκριμένες ποινές για κάθε παράβαση. Ετσι, οι νόμοι και οι κανονισμοί θα εκπληρώνουν τους σκοπούς για τους οποίους θεσπίσθηκαν. 

Συνεργασία με την Ακαδημία Προπονητών της Κολωνίας

Επισημαίνουμε, τέλος, ότι η ΠΟΠΑ έχει αναλάβει προσπάθεια για την αναβάθμιση του επιπέδου γνώσεων των Ελλήνων προπονητών όλων των αθλημάτων. Γι’ αυτό, κατ’ αρχήν, αποφασίστηκε, η συνεργασία με την περίφημη Ακαδημία Προπονητών της Κολωνίας. Προβλέπεται η διοργάνωση προπονητικών σεμιναρίων στην Ελλάδα, σε διάφορα αθλήματα, στα οποία θα διδάσκουν καθηγητές από την Ακαδημία της Κολωνίας, Ελληνες συνάδελφοί τους από τα ΤΕΦΑΑ και άλλοι Ελληνες αθλητικοί επιστήμονες. Συμφωνήθηκε, επίσης, να οργανώνονται επισκέψεις Ελλήνων προπονητών στην Κολωνία για παρακολούθηση μαθημάτων. 

Ο αθλητής πρέπει να μαθαίνει από μικρός την τεχνική  κάθε αθλήματος. Απαιτούνται γι' αυτό, εξειδικευμένοι προπονητές.




Η ΠΟΠΑ έγινε μέλος του «Παγκοσμίου Συμβουλίου Προπονητικής Αριστείας» (ICCE) και του ευρωπαϊκού του κλάδου, του «Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Προπονητών» (ECC). Σκοπός αυτών, είναι η διεθνής αναγνώριση του επαγγέλματος του προπονητή και η παροχή σε αυτούς της κατάλληλης εκπαίδευσης. Μετέσχε, μάλιστα, στην 1η Ευρωπαϊκή Συνάντηση Συνδέσμων Προπονητών και Προπονητικών Οργανισμών, που πραγματοποιήθηκε από το ICCE και το ECC, στην Κολωνία. Συζητήθηκαν οι μεγάλες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι προπονητές και τ’ αντιπροσωπευτικά τους όργανα στα πεδία της εκπαίδευσης και των εργασιακών συνθηκών, θέματα σχετικά με το επάγγελμα του προπονητή και την εκπροσώπησή του σ’ ευρωπαϊκό επίπεδο. Πήραν μέρος εκπρόσωποι από 23 χώρες.

Επίσης, εκπρόσωποι της ΔΟΕ, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (Commission), εθνικών Ολυμπιακών Επιτροπών, της FIBA Ευρώπης, της Ευρωπαϊκής Ενωσης Προπονητών Στίβου, των Διεθνών Ομοσπονδιών Τένις και Ιππασίας, της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Αρσης Βαρών, από Πανεπιστημιακά Ιδρύματα και πολλοί άλλοι. Το σημαντικό είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση, μέσω της μονάδας αθλητισμού της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, συμβάλλει στην προώθηση και υποστήριξη των δικαιωμάτων των προπονητών ως επαγγελματιών. 
Φυσικά, η συντριπτική πλειονότης του Τύπου, δεν ενδιαφέρεται γι' αυτά τα θέματα, τα οποία άπτονται του πραγματικού αθλητισμού. Αν επρόκειτο για κάποιο σεξουαλικό ή άλλου είδους σκάνδαλο, στο οποίο θα εμπλεκόταν κάποιος προπονητής, βεβαίως και θα ήταν πρωτοσέλιδο θέμα στις αθλητικές εφημερίδες, αν όχι και σε αρκετές πόλιτικές. Και, φυσικά, κύριο θέμα στο διαδίκτυο και στην ραδιοτηλεόραση. Κατά τ' άλλα, το ενδιαφέρον των περισσότερων μέσων ενημέρωσης (τρόπος του λέγειν), εξαντλείται στο αν δάκρυσε ο Σπανούλης, στο τι δήλωσε ο Κατσουράνης, στο ποιους παίκτες πρότειναν (όχι απέκτησαν οι ομάδες) οι μάνατζερ στις ΠΑΕ ή στις ΚΑΕ, στο τι απείλησε (και ποιούς) ο... «Τίγρης» και σε πολλά παντελώς ανούσια θέματα. Τα σοβαρά, ελάχιστα μέσα και πολύ λίγοι δημοσιογράφοι τ' αναδεικνύουν. Δυστυχώς. Είναι και αυτή μια αιτία, για την οποία δεν έχουμε ουσιαστικό και σοβαρό αθλητισμό στην Ελλάδα, παρά τις όποιες επιτυχίες του πρωταθλητισμού μας. Εχουμε εξηγήσει, όμως, πολλάκις πως, άλλο αθλητισμός και άλλο πρωταθλητισμός...

ОЛИМПИЙСКИЙ ЧЕМПИОН ИЗ КАЗАХСТАНА С ГРЕЧЕСКИМИ КОРНЯМИ!

ИЛЬЯ ИЛЬИН МЕЧТАЕТ ЗАВОЕВАТЬ ТРЕТЬЮ И ЧЕТВЁРТУЮ ЗОЛОТУЮ ОЛИМПИЙСКУЮ МЕДАЛЬ И ВИДИТ СЕБЯ СТУДЕНТОМ ФИЛОСОФИИ ИЛИ ПСИХОЛОГИИ В ОКСФОРДЕ ИЛИ В КЕМБРИДЖЕ.

.                                                       

233 КИЛОГРАММА ПОДНЯЛИ СИЛЬНЫЕ РУКИ ИЛЬИНА, РЕКОРД МИРА ΦΑΚΤ И ВТОРАЯ ЗОЛОТАЯ ОЛИМПИЙСКАЯ МЕДАЛЬ ДОБАВЛЕНА В ЕГО ТРОФЕЙ.

ИНТЕРВЬЮ ЖУРНАЛИСТУ Н.А. КОНСТАНТОПУЛОСУ, ОСОБЕННО ДЛЯ «СПОРТ И ... ДРУГИЕ» 

БЫЛ НОЯБРЬ 2005 ГОДА. ДЕЛАЯ КОММЕНТАРИЙ ЧЕМПИОНАТА МИРА ПО ТЯЖЁЛОЙ АТЛЕТИКЕ СРЕДИ МУЖЧИН ДЛЯ ЮРОСПОРТА, УВИДЕЛ В ПЕРВЫЙ РАЗ ИЛЬЮ ИЛЬИНА. БЫЛ ОДИН 17 ЛЕТНИЙ КАЗАХСКИЙ СПОРТСМЕН, НЕИЗВЕСТНЫЙ ШИРОКОЙ ОБЩЕСТВЕННОСТИ, ДАЖЕ ЕГО СПОРТА, ХОТЯ УЖЕ ЧЕМПИОН МИРА СРЕДИ ЮНОШЕЙ (ДО 20 ЛЕТ). ОН ОСТАВИЛ МЕНЯ БЕЗМОЛВНЫМ, ОСОБЕННО ДЛЯ ЕГО ПОДЪЁМА НА ГРУДЬ И ТОЛЧКА. ОН ПОДНЯЛ, ПОВТОРЯЮ В 17 ЛЕТ, 216 КИЛОГРАММОВ, НА ОДИН КИЛОГРАММ БОЛЬШЕ ИНДИВИДУАЛЬНОГО РЕКОРДА ТРЁХКРАТНОГО ЗОЛОТОГО ОЛИМПИЙСКОГО ЧЕМПИОНА, ПИРРОС ДИМАС!...ОДНА ЗВЕЗДА РОЖДАЛАСЬ В МИРОВОМ СПОРТЕ. МОЁ ПРЕДВИДЕНИЕ НЕ ОПРОВЕРГАЛОСЬ.
ИЛЬИН УСПЕЛ УЖЕ В 24 ГОДА (СЕЙЧАС ЕМУ 26) СОБРАТЬ (ВЫИГРАТЬ) ДВЕ ЗОЛОТЫЕ ОЛИМПИЙСКИЕ МЕДАЛИ, ВЫИГРАВ ВСЕ БОЛЬШИЕ СОРЕВНОВАНИЯ В КОТОРЫХ ВЫСТУПАЛ (НЕ ВСЕГДА ПРИНИМАЕТ УЧАСТИЕ, ДЕЛАЕТСЯ ТЩАТЕЛЬНОЕ УПРАВЛЕНИЕ) И МЕЧТАЕТ ВЫИГРАТЬ В ОБЩЕЙ СЛОЖНОСТИ ЧЕТЫРЕ ЗОЛОТЫХ ОЛИМПИЙСКИХ МЕДАЛЕЙ. В ТО ЖЕ ВРЕМЯ, ХОЧЕТ ИЗУЧАТЬ ФИЛОСОФИЮ ИЛИ И ПСИХОЛОГИЮ В КЕМБРИДЖЕ ИЛИ В ОКСФОРДЕ, ЧИТАЕТ ИСТОРИЮ, НО КРОМЕ ТОГО, ОН МОЛОДОЙ ЧЕЛОВЕК СВОЕЙ ЭПОХИ, ХОТЯ ЖЕНАТЫЙ С 24.
ПОПАЛ НА ЗЕМЛЮ СВОИХ ПРЕДКОВ (ЕГО МАМА, ГАЛИНА, ГРЕЧЕСКОГО ПРОИСХОЖДЕНИЯ) С 6 АПРЕЛЯ ПО 2 МАЯ ДЛЯ ПОДГОТОВКИ ВМЕСТЕ С СЕМЬЮ ДРУГИМИ СПОРТСМЕНАМИ НАЦИОНАЛЬНОЙ СБОРНОЙ КАЗАХСТАНА. КОНЕЧНО, ВОЗМОЖНОСТЬ ДЛЯ МНОГИХ ВСТРЕЧ С НИМ И ДЛЯ ИНТЕРВЬЮ НЕ МОЖЕТ БЫТЬ ПОТРАЧЕНО ВПУСТУЮ. ПРИМЕРНО ДВА ЧАСА ДЛИЛОСЬ ИНТЕРВЬЮ, СКАЗАНО БЫЛО МНОГО:
«Я НАЧАЛ ДВАЖДЫ ТЯЖЁЛУЮ АТЛЕТИКУ. КОГДА МНЕ БЫЛО ШЕСТЬ, МОИ РОДИТЕЛИ РАБОТАЛИ, В ТО ВРЕМЯ КАК ОДИН ИЗ МОИХ БРАТЬЕВ, АЛЕКСЕЙ ЗАНИМАЛСЯ ТЯЖЁЛОЙ АТЛЕТИКОЙ. ТАКИМ ОБРАЗОМ, ЛЕТОМ 1994 ГОДА, В ТЕЧЕНИЕ 2-3 МЕСЯЦЕВ И Я ПОШЁЛ В ТРЕНИРОВОЧНЫЙ ЗАЛ ЧТОБЫ НЕ БЫТЬ ОДИНОКИМ. ТАМ Я ИГРАЛ С ДЕРЕВЯННОЙ ШТАНГОЙ, БЕГАЛ, ДЕЛАЛ РАЗЛИЧНЫЕ УПРАЖНЕНИЯ. ТРЕНЕРОМ БЫЛ КОРЕЕЦ ПАК ВЕЛОРИК ВИКТОРОВИЧ,  С ПОМОЩЬЮ КОТОРОГО Я И ВЫИГРАЛ ОЛИМПИАДУ ПЕКИНА В 2008 ГОДУ. С 26 НОЯБРЯ 1996 ГОДА НАЧАЛ СОЗНАТЕЛЬНО ЗАНИМАТЬСЯ ЭТИМ СПОРТОМ. У МЕНЯ БЫЛО ШЕСТОЕ ЧУВСТВО, КОТОРОЕ ВСЁ ЕЩЁ ЕСТЬ, ПОМОГАЕТ МНЕ В МОЕЙ ЖИЗНИ, ЧТОБЫ ВЫЖИТЬ В ЭТОМ МИРЕ. СНАЧАЛА Я ДУМАЛ, ЧТО ЭТО БЫЛО ЧТО-ТО МИСТИЧЕСКОЕ, НО ТАК Я ЖИВУ. ЭТО ЧУВСТВО ПРИВЕЛО МЕНЯ К ТЯЖЁЛОЙ АТЛЕТИКЕ. БЫЛО "ВЫНУЖДЕНО" ИДТИ. С МАЛЫХ ЛЕТ ТОЛЬКО ТЯЖЁЛОЙ АТЛЕТИКОЙ ЗАНИМАЛСЯ СЕРЬЁЗНО. ПРОСТО ИГРАЛ ДРУГИМИ ВИДАМИ СПОРТА. АЛЕКСЕЙ ПОКАЗАЛ МНЕ ДОРОГУ И ШЕСТОЕ ЧУВСТВО ПОКАЗАЛО МНЕ КАК ИДТИ.»

В ВОСЕМЬ ЛЕТ, ПРИ ВЕСЕ 28 КГ, ВЫИГРАЛ ПЕРВЫЕ СОРЕВНОВАНИЯ, В КОТОРЫХ ПРИНЯЛ УЧАСТИЕ. ВЫСТУПИЛ В КАТЕГОРИИ ДО 30 КГ. ТОТ ДИПЛОМ У РОДИТЕЛЕЙ.

-ТВОИ РОДИТЕЛИ НЕ ИМЕЛИ НИКАКИХ ВОЗРАЖЕНИЙ ЗАНИМАТЬСЯ С ТАКОГО МАЛЕНЬКОГО ВОЗРАСТА С ЭТИМ ЖЁСТКИМ СПОРТОМ?

«У НИХ БЫЛИ НЕКОТОРЫЕ  ОПАСЕНИЯ, ПОТОМУ ЧТО ЗНАЯ  СОВЕТСКУЮ СИСТЕМУ, 

Два олимпийских медалей.

ГОВОРИЛИ, ЧТО ДЕТИ  
ДОЛЖНЫ В ПЕРВУЮ ОЧЕРЕДЬ УЧИТЬСЯ ГРАМОТЕ. Я ТРЕТИЙ РЕБЁНОК В СЕМЬЕ. ОНИ НЕ ВЕРИЛИ, ЧТО ПОДНЯТИЕ ТЯЖЕСТЕЙ МОЖЕТ ПРИНЕСТИ ЧТО-ТО ХОРОШЕГО. МОЙ ОТЕЦ, АЛЕКСАНДР, БЫЛ БОЛЕЕ РАССЛАБЛЕННЫМ, БОЛЕЕ ТЕРПЕЛИВЫМ. НО, МАМА, ГАЛИНА, ГОВОРИЛА НЕТ, ГОВОРИЛА НАДО УЧИТЬСЯ ГРАМОТЕ. Я, ОДНАКО, ПРОДОЛЖАЛ И В ДЕВЯТЬ ЛЕТ ВЫИГРАЛ ЧЕМПИОНАТ КАЗАХСТАНА В КАТЕГОРИИ ДО 30кг ДЕЛАЯ РЕКОРД В ТОЛЧКЕ 42кг. КОГДА МНЕ БЫЛО 10 ИЛИ 11, Я НЕ ПОМНЮ ТОЧНО, Я ПРОИГРАЛ В ПЕРВЫЙ И ПОСЛЕДНИЙ РАЗ В МОЕЙ ВОЗРАСТНОЙ ГРУППЕ (Я ПРОИГРАЛ, КОГДА Я ВЫСТУПАЛ СО СПОРТСМЕНАМИ СТАРШЕЙ ВОЗРАСТНОЙ КАТЕГОРИИ), ОТ СПОРТСМЕНА, ОДНАКО, КОТОРЫЙ БЫЛ НА ТРИ ГОД СТАРШЕ МЕНЯ. КОГДА МНЕ БЫЛО 13 ЛЕТ, В КАТЕГОРИИ ДО 69кг Я ВЫПОЛНИЛ НОРМАТИВЫ МАСТЕРА СПОРТА КАЗАХСТАНА СО 105кг В РЫВКЕ И 142,5кг В ТОЛЧКЕ. В 2003 ГОДУ Я ВЫИГРАЛ ЧЕМПИОНАТ АЗИИ СРЕДИ МАЛЬЧИКОВ, В КАТЕГОРИИ ДО 77кг., С РЕЗУЛЬТАТОМ 117,5кг В РЫВКЕ И 165,5кг В ТОЛЧКЕ И В 2004 ГОДУ ТОЖЕ ВЫИГРАЛ НА ТЕХ ЖЕ СОРЕВНОВАНИЯХ, НО В КАТЕГОРИИ ДО 85кг., С РЕЗУЛЬТАТОМ 147,5кг В РЫВКЕ И 187,5кг В ТОЛЧКЕ. НА САМОМ ДЕЛЕ, Я ПОДНЯЛ БОЛЬШЕ КИЛОГРАММОВ И ОТ ЮНОШЕЙ».

В ТОМ ЖЕ ГОДУ ВЫПОЛНЯЕТ НОРМАТИВЫ МАСТЕРА СПОРТА МЕЖДУНАРОДНОГО КЛАССА С РЕЗУЛЬТАТОМ 147,5кг ИЛИ 152,5кг В РЫВКЕ (НЕ ПОМНИТ ТОЧНО) И 192,5кг В ТОЛЧКЕ. И СТАЛ ТРЕТЬИМ СРЕДИ МУЖЧИН У СЕБЯ ДОМА. ТОГДА ПРОИЗОШЛО ТО, ЧТО ИЗМЕНИЛО ХОД СОБЫТИЙ. ПРИЕХАЛ В КАЗАХСТАН ТУРЕЦКИЙ ТРЕНЕР, ЭНВЕР ТУРКИЛЕРИ, КОТОРЫЙ ТРЕНИРОВАЛ ТРЁХКРАТНОГО ЗОЛОТОГО ОЛИМПИЙСКОГО ЧЕМПИОНА, ХАЛИЛА МУТЛУ, РАНЬШЕ ТРЕНИРОВАЛ И ЗНАМЕНИТОГО, НАИМА СУЛЕЙМАНОГЛУ. ОН УВИДЕЛ ИЛЬИНА И СКАЗАЛ, ЧТО ОН ОСОБЕННЫЙ. ЭТО БЫЛО В ДЕКАБРЕ 2004 ГОДА. С ЯНВАРЯ 2005 ГОДА ИЛЬЯ НАЧАЛ ТРЕНИРОВАТЬСЯ СО СБОРНОЙ КОМАНДОЙ МУЖЧИН ПОД РУКОВОДСТВОМ ТУРКИЛЕРИ, КОТОРЫЙ БЫЛ ЕГО ТРЕНЕРОМ В ТЕЧЕНИЕ ЧЕТЫРЁХ ЛЕТ. ОН ПРИМЕНЯЛ ПРИМЕРНО БОЛГАРСКУЮ СИСТЕМУ ПО ОДНОМУ РАЗУ НА МАКСИМАЛЬНЫЙ ВЕС, КОТОРЫЙ ВЫХОДИТ КАЖДЫЙ ДЕНЬ.

«ЧЕРЕЗ ТРИ МЕСЯЦА Я ДОБАВИЛ 50 КИЛОГРАММОВ В СУММЕ И ПОКАЗАЛ, ЧТО Я СПОРТСМЕН МИРОВОГО КЛАССА. МНЕ ПОМОГЛО ТО, ЧТО ДО ЭТОГО МЫ ПРИМЕНЯЛИ СОВЕТСКУЮ СИСТЕМУ И Я ИМЕЛ ПРОЧНЫЙ ФУНДАМЕНТ.  ВЫПОЛНЯЛ СЕМЬ УПРАЖНЕНИЙ УТРОМ И СТОЛЬКО ЖЕ ВЕЧЕРОМ СО МНОГИМИ ПОВТОРЕНИЯМИ. НА МАКСИМАЛЬНЫХ ВЕСАХ Я НАЧАЛ ЧУВСТВОВАТЬ, ЧТО У МЕНЯ ЕСТЬ МНОГО СИЛ И Я СДЕЛАЛ СКАЧОК (ПРОИЗОШЁЛ ВЗРЫВ). В МАЕ 2005ГОДА Я ВЫИГРАЛ ЧЕМПИОНАТ МИРА СРЕДИ ЮНОШЕЙ В ВЕСОВОЙ КАТЕГОРИИ ДО 85кг С РЕЗУЛЬТАТОМ 168кг В РЫВКЕ И 206кг В ТОЛЧКЕ. ОГРОМНАЯ РАЗНИЦА ОТ ТОГО, ЧТО Я ПОДНЯЛ В ДЕКАБРЕ. РАНЬШЕ Я НЕ БЫЛ В НАЦИОНАЛЬНОЙ СБОРНОЙ. ХОДИЛ В ШКОЛУ, ТАНЦЕВАЛ ДЛЯ ХОББИ. С 5 ЯНВАРЯ Я НАЧАЛ ТРИ ТРЕНИРОВКИ В ДЕНЬ. ШКОЛУ НЕ БРОСИЛ. ЭТО БЫЛА ШКОЛА В КОТОРОЙ АКТИВНО ЗАНИМАЛИСЬ СПОРТОМ, ХОТЯ НЕ БЫЛА СПЕЦИАЛЬНАЯ СПОРТИВНАЯ ШКОЛА. ТАКИМ ОБРАЗОМ, МНЕ ПОМОГЛИ УЧИТЕЛЯ И Я БЛАГОДАРЮ ДИРЕКТОРА, МАРКА ЗАХАРОВИЧА ПАНТОЛЬСКОГО, КОТОРЫЙ БЫЛ И МЕСТНЫМ ДЕПУТАТОМ В ГОРОДЕ КЫЗЫЛОРДА, ГДЕ Я РОДИЛСЯ. РАСПОЛОЖЕННЫЙ НЕДАЛЕКО ОТ АРАЛЬСКОГО МОРЯ И ОТ КОСМОДРОМА БАЙКОНУР. ВЫ ЗНАЕТЕ, Я НЕ ЛЮБЛЮ КОГДА МНЕ НАВЯЗЫВАЮТ ЧТО-ТО ДЕЛАТЬ. ЭТО ПОНЯЛИ В ШКОЛЕ И ПОМОГЛИ МНЕ ПРОДОЛЖИТЬ СПОРТИВНУЮ КАРЬЕРУ. НО Я ЗАКОНЧИЛ ШКОЛУ, ЗАКОНЧИЛ И В УНИВЕРСИТЕТЕ МЕТОДИКУ ТРЕНИРОВКИ ТЯЖЁЛОЙ АТЛЕТИКИ И СЕЙЧАС ПИШУ ДОКТОРСКУЮ ДИССЕРТАЦИЮ ПО ПОДГОТОВКЕ СПОРТСМЕНОВ К ОЛИМПИЙСКИМ ИГРАМ И ЧЕМПИОНАТОВ МИРА, ОСНОВЫВАЯСЬ НА МОЁМ ОПЫТЕ. ВСЯКИЙ РАЗ, КОГДА У МЕНЯ ЕСТЬ СВОБОДНОЕ ВРЕМЯ ЧИТАЮ И ИЗУЧАЮ АНГЛИЙСКИЙ ЯЗЫК. Я ОЧЕНЬ СЧАСТЛИВЫЙ (УДАЧЛИВЫЙ) ЧЕЛОВЕК. ПОТОМУ ЧТО ПРИРОДА НАДЕЛИЛА МЕНЯ С НАВЫКАМИ И ДАЛА МНЕ И ЛЮДЕЙ, КОТОРЫЕ ПОМОГЛИ МНЕ, КАК ДИРЕКТОР ШКОЛЫ И ПРЕЗИДЕНТ СТРАНЫ НУРСУЛТАН АБИШЕВИЧ НАЗАРБАЕВ. ТАКИМ ОБРАЗОМ, Я СМОГ С ЯНВАРЯ 2005 ГОДА ТРЕНИРОВАТЬСЯ МНОГО И В НОЯБРЕ В ДОХЕ (СТОЛИЦА КАТАРА) Я УЖЕ УЧРЕДИЛСЯ НА МЕЖДУНАРОДНОМ УРОВНЕ, ВЫИГРАВ ЧЕМПИОНАТ МИРА В КАТЕГОРИИ ДО 85кг С РЕЗУЛЬТАТОМ 170кг В РЫВКЕ И 216кг В ТОЛЧКЕ».

ВСЕГДА РАДОСТНЫЙ.

-ЧТО ОЗНАЧАЕТ ДЛЯ ВАС ТЯЖЁЛАЯ АТЛЕТИКА? 
«ЭТО МОЯ ЖИЗНЬ, МОЁ ХОББИ, МОЯ РАБОТА. МОЁ ВЫРАЖЕНИЕ. МОЯ ВНУТРЕННЯЯ НУЖДА. ВЫРАЖАЕТ СМЫСЛ МОЕЙ ЖИЗНИ. Я ПОСОЛ МИРА ТЯЖЁЛОЙ АТЛЕТИКИ. ПОДНИМАЯ ШТАНГУ (ТЯЖЕСТИ), Я ГОВОРЮ ВСЕМУ МИРУ, ЧТОБЫ ИМЕТЬ МИР, ЧТОБЫ МЫ ЛЮБИЛИ ДРУГ-ДРУГА. КАЖДЫЙ ЧЕЛОВЕК ВЫРАЖАЕТСЯ С ЧЕМ-ТО. Я, С ТЯЖЁЛОЙ АТЛЕТИКОЙ». 

-НЕ ОДНООБРАЗНАЯ И МОНОТОННАЯ ЛИ ВАША ТРЕНИРОВКА?

«МЕНЯ БЛАГОДАРИТ ТО, ЧТО Я ДЕЛАЮ. КРОМЕ ТОГО МОЯ ПОДГОТОВКА ВКЛЮЧАЕТ В СЕБЯ ПЛАВАНИЕ И БЕГ И БОКС И УПРАЖНЕНИЯ ДЛЯ ГИБКОСТИ И СПОРТИВНОГО ТАНЦА, БУДУ И БОРОТЬСЯ. СПОРТСМЕН ТЯЖЁЛОЙ АТЛЕТИКИ ЯВЛЯЕТСЯ ПРИМЕРОМ СПОРТСМЕНА. ЭТОТ ВИД СПОРТА НЕ ТОЛЬКО ФИЗИЧЕСКАЯ СИЛА, НО И УМ». 
-ВЫ ТРЕНИРУЕТЕСЬ ПОД МУЗЫКОЙ? КАК ЭТО ВАМ ПОМОГАЕТ? 

«ЕСЛИ ВЫ ХОТИТЕ БЫТЬ РАДОСТНЫМ (СЧАСТЛИВЫМ), ВЫ ДОЛЖНЫ СЛУШАТЬ МУЗЫКУ. ОНА ЯВЛЯЕТСЯ ДОБАВКОЙ ТОГО, ЧЕГО ВАМ НЕ ХВАТАЕТ».

-КАК ВЫ ДУМАЕТЕ, ГДЕ У ВАС НЕДОСТАТКИ?

«Я ДОЛЖЕН РАЗВИВАТЬ ВЕРХНЮЮ ЧАСТЬ ТЕЛА ДЛЯ РЫВКА. КРОМЕ ТОГО, Я НЕ ДЕРЖУ ОЧЕНЬ ХОРОШО ПОЯСНИЦУ. И ЭТО НЕ ПОТОМУ ЧТО У МЕНЯ НЕТ СИЛЫ, НО ИЗ ЗА ПРИВЫЧКИ».

- ПЕРЕЙДЁТЕ ЛИ В СЛЕДУЮЩУЮ КАТЕГОРИЮ, 105кг?

«ДА. МЕДЛЕННО-МЕДЛЕННО. У МЕНЯ СЕЙЧАС 101-102кг. И БУДУ ВЫСТУПАТЬ В ЭТОМ ГОДУ  (ЗАМЕТКА РЕДАКТОРА: УЖЕ ВЫСТУПИЛ) НА ЧЕМПИОНАТЕ МИРА В КАТЕГОРИИ ДО 105кг».

ЗАМЕЧАНИЕ ЖУРНАЛИСТА: СКОЛЬКО ВРЕМЕНИ ПРОДОЛЖАЛСЯ НАШ РАЗГОВОР ИЛЬЯ ВЫПИЛ ПО КРАЙНЕЙ МЕРЕ 3-4 ЧАШЕК ЧАЯ (я думаю, что без сахара, хотя), В ТО ВРЕМЯ КАК... УНИЧТОЖИЛ ЧЕТЫРЕ ЧАСТИ ПАХЛАВЫ. СЪЕДАЛ ТОЛЬКО ВЕРХНИЙ ЛИСТ С ЗАПОЛНЕНИЕМ. ПРОДОЛЖАЕМ:

-У ВАС УЖЕ ЕСТЬ ДВЕ ЗОЛОТЫЕ ОЛИМПИЙСКИЕ МЕДАЛИ И ВАМ ТОЛЬКО 26 ЛЕТ. Я ПОЛАГАЮ, ЧТО ВЫ БУДЕТЕ СТРЕМИТЬСЯ ПОБИТЬ РЕКОРД ПИРРОСА ДИМАСА, КОТОРЫЙ ИМЕЕТ ТРИ ЗОЛОТЫЕ И ОДНУ БРОНЗОВУЮ И ЯВЛЯЕТСЯ САМЫМ УСПЕШНЫМ СПОРТСМЕНОМ ТЯЖЁЛОЙ АТЛЕТИКИ НА ОЛИМПИЙСКИХ ИГРАХ.

«Я ХОЧУ, ЧЕТЫРЕ ЗОЛОТЫЕ. Я ДОЛЖЕН ВЫИГРАТЬ В РИО-ДЕ-ЖАНЕЙРО В 2016 ГОДУ И ТОКИО В 2020 ГОДУ»,  ОТВЕЧАЕТ КОРОТКО И РЕШИТЕЛЬНО.

-ЧЕМПИОНЫ В КАЗАХСТАНЕ ИМЕЮТ МНОГО ЛЬГОТ? ВАС НАЗНАЧИЛИ НА КАКУЮ-ТУ ГОСУДАРСТВЕННУЮ ДОЛЖНОСТЬ?

«У НАС ЕСТЬ ХОРОШАЯ ЗАРПЛАТА И ХОРОШИЕ УСЛОВИЯ ДЛЯ ТРЕНИРОВОК. НЕТ, МЕНЯ НЕ НАЗНАЧИЛИ ГДЕ-ТО. Я НАЧАЛ ТРЕНИРОВАТЬ АЛМАЗА УТЁСОВА (СИДЯ РЯДОМ С НАМИ, И ОН ПОВОРАЧИВАЕТСЯ КО МНЕ И ГОВОРИТ, УКАЗЫВАЯ НА ИЛЬЮ, "ТРЕНЕР, ТРЕНЕР"), КОТОРЫЙ СТАЛ ВТОРЫМ В ПРОШЛОМ ГОДУ НА ЧЕМПИОНАТЕ МИРА В КАТЕГОРИИ ДО 94кг».

-ВЫ ЗАКОНЧИЛИ УНИВЕРСИТЕТ, ТРЕНЕРОМ. ВЫ ТРЕНИРУЕТЕ УТЁСОВА, Я ПРЕДПОЛАГАЮ, ЧТО ПОСЛЕ ЗАВЕРШЕНИЯ ВАШЕЙ КАРЬЕРЫ ВЫ ЗАЙМЁТЕСЬ РАБОТОЙ ТРЕНЕРА?

«ТО, ЧТО Я ДУМАЮ СЕЙЧАС ЯВЛЯЕТСЯ ТО, ЧТО МНЕ НУЖНО ВЫУЧИТ ХОРОШО АНГЛИЙСКИЙ ЯЗЫК ДЛЯ ТОГО, ЧТОБЫ ПОСТУПИТЬ НА УЧЁБУ В ОКСФОРД ИЛИ КЕМБРИДЖ И УЧИТЬСЯ ПСИХОЛОГИИ ИЛИ ФИЛОСОФИИ»,  НАС УДИВЛЯЕТ СВОИМ ОТВЕТОМ.

- ВНЕ ТЯЖЁЛОЙ АТЛЕТИКИ, ЧЕМ ВЫ ЗАНИМАЕТЕСЬ?

«Я ЧИТАЮ МНОГО ИСТОРИЮ. ЗАНИМАЮСЬ БРЕЙК-ДАНСОМ, ИГРАЮ БИЛЬЯРД И НАСТОЛЬНЫЙ ТЕННИС, ПОЮ КАРАОКЕ».

- ВАС ИНТЕРЕСУЕТ ПОЛИТИКА?

Я СМОТРЮ, Я ПОЛИТИЗИРОВАННЫЙ ЧЕЛОВЕК, НО Я НЕ ХОЧУ БЫТЬ СВЯЗАННЫМ С НЕЙ. ХОЧУ ЧТОБЫ НЕ БЫЛО ПРОБЛЕМ В МИРЕ. ГЛОБАЛИЗАЦИЯ НЕ ДОЛЖНА БЫТЬ В УЩЕРБ ЧЕЛОВЕКУ.

- ВАШЕ ДЕТСТВО БЫЛО ТРУДНОЕ ИЛИ ЛЁГКОЕ?

«ЭТО БЫЛО ХОРОШО. ВООБЩЕ, ЖИЗНЬ В КАЗАХСТАНЕ ТИХАЯ, НОРМАЛЬНАЯ. БОЛЬШИНСТВО ЛЮДЕЙ НЕ ИМЕЮТ ОСОБЫХ ПРОБЛЕМ. У НАС ЕСТЬ ХОРОШИЙ ПРЕЗИДЕНТ. СМОТРИМ ВПЕРЁД. Я ГОРЖУСЬ СВОЕЙ СТРАНОЙ».

ВОПРОС ЖУРНАЛИСТА: - МЕНЯ ИНФОРМИРОВАЛИ, ЧТО У ВАС ЕСТЬ ГРЕЧЕСКИЕ КОРНИ. ЭТО ПРАВДА?

«ДА, МОЯ МАМА ГРЕЧЕСКОГО ПРОИСХОЖДЕНИЯ. ЕЁ ОТЕЦ БЫЛ ГРЕКОМ, ЯКОВ ФУНДУКИДИС. МОЙ ОТЕЦ РУССКОГО И УКРАИНСКОГО ПРОИСХОЖДЕНИЯ».

- ЕГО ИМЯ АЛЕКСАНДР. ЧТО ВЫ ЗНАЕТЕ О АЛЕКСАНДРЕ МАКЕДОНСКОГО?

«МНОГОЕ, КАК И ВЕСЬ МИР. ОЧЕНЬ ВАЖНО ТО, ЧТО ОН БЫЛ (СУЩЕСТВОВАЛ)».

 -ВЫ ЖЕНАТЫ И У ВАС ЕСТЬ РЕБЁНОК, НО ВАША ЖЕНА СПОРТСМЕНКА ГАНДБОЛА И ВЫСТУПАЕТ ВО ФРАНЦИИ. ЭТО НЕ ТРУДНО ЖИТЬ ОТДЕЛЬНО?

«С 2012 ГОДА Я ЖЕНАТ НА НАТАЛЬЕ КУЛАКОВОЙ-ИЛЬИНА И У НАС ЕСТЬ МИЛАНА. ЖИТЬ ОТДЕЛЬНО ДОЛГОЕ ВРЕМЯ ИМЕЕТ ХОРОШИЕ И ПЛОХИЕ СТОРОНЫ. ЭТО НАША РАБОТА ТАКАЯ. КОНЕЧНО, Я СКУЧАЮ ПО СВОЕЙ СЕМЬЕ».

- ЖЕНЩИНЫ ПРИБЛИЖАЛИСЬ К ВАМ ЭРОТИЧЕСКИМ ВЗГЛЯДОМ ПОТОМУ ЧТО ВЫ ЧЕМПИОН?

ОН СМЕЁТСЯ: «ДА, БЫЛИ ТАКИЕ ЖЕНЩИНЫ, КОТОРЫЕ ПРИБЛИЖАЛИСЬ КО МНЕ, ПОТОМУ ЧТО Я ЧЕМПИОН».

ГОВОРИТ ВСЁ ЭТО...

-ВЫ ВЕСЁЛЫЙ ЧЕЛОВЕК, ДОСТУПНЫЙ, БЕЗ ЗАЗНАЙСТВА. ЧУВСТВУЕТЕ, ЧТО ВАС ИЗМЕНИЛ ВЫСОКИЙ УРОВЕНЬ СПОРТА, А ТАКЖЕ, КАК ДРУГИЕ ОТНОСИЛИСЬ К ВАМ?

«Я СЧИТАЮ, ЧТО ЧЕЛОВЕК НЕ МОЖЕТ ВСЕГДА ОСТАТЬСЯ ТЕМ ЖЕ. ДОЛЖЕН МЕНЯТЬСЯ, РАЗВИВАТЬСЯ. Я ВСЕГДА ВЕСЁЛЫЙ, И ЭТО ДАЁТ МНЕ РАДОСТЬ. ЕСТЬ ЛЮДИ, КОТОРЫЕ ПОСЛЕ УСПЕХОВ ОТНОСЯТСЯ КО МНЕ ПО-ДРУГОМУ. БОЛЬШИНСТВО ХОРОШО. ДЕЛЮ ЛЮДЕЙ НА ДВЕ КАТЕГОРИИ. ДЛЯ ТЕХ, С КОТОРЫМИ ТЫ  ХОЧЕШЬ БЫТЬ ОТКРЫТЫМ И К ТЕМ, С КОТОРЫМИ НЕ ХОЧЕШЬ. Я ПОКАЗЫВАЮ, ТО ЧТО Я ЕСТЬ: ВЕСЁЛЫЙ, ОТКРЫТЫЙ. Я НЕ ПРИТВОРЯЮСЬ».    
-КАКОВЫ ВАШИ ВПЕЧАТЛЕНИЯ ОТ ГРЕЦИИ, ОТ ГРЕКОВ И ТРЕНИРОВОЧНОГО ЗАЛА?

«Я ХОЧУ ПОДЧЕРКНУТЬ, ГОСТЕПРИИМСТВО, КАК ПРИВЕТСТВОВАЛИ НАС И ЗАБОТИЛИСЬ О НАС. ВАЛЕРИЙ ЛЕОНИДИС МНЕ КАК СТАРШИЙ БРАТ. ВЫ ЗНАЕТЕ, ДАЖЕ БОЛЬШЕ, ЧЕМ ТО, ЧТО Я УВИДЕЛ (ПОШЁЛ НА АКРОПОЛЬ И НА ДРУГИЕ АРХЕОЛОГИЧЕСКИЕ МЕСТА), Я ОЦЕНИЛ ОТНОШЕНИЯ С ЛЮДЬМИ. БОЛЬШОЕ СПАСИБО ВАЛЕРИЮ, ПИРРУ, ВАМ, ДИМИТРИЯ ИЛИАДИСА, НИКОСА КАЛИАКИДИСА, ВСЕХ. ВЫ МОЖЕТЕ ПОМОЧЬ ТЯЖЁЛОЙ АТЛЕТИКЕ. ТОТ ФАКТ, ЧТО МЫ ПРИШЛИ, ВОЗМОЖНО, ДАСТ СТИМУЛ  ВАШИМ МОЛОДЫМ СПОРТСМЕНАМ, ЧТОБЫ ДЕЛАЛИ БОЛЬШЕ ТРЕНИРОВОК В ЦЕЛЯХ ИХ ПРОДВИЖЕНИЯ (СПОРТИВНОГО ПРОГРЕССА). ЧТО КАСАЕТСЯ ТРЕНИРОВОЧНОГО ЗАЛА, ТО ОН ОЧЕНЬ ХОРОШИЙ И ОЧЕНЬ ХОРОШИЕ УСЛОВИЯ ПОДГОТОВКИ».

-ЧТО ВЫ ЗНАЛИ О НАШЕЙ СТРАНЕ ДО ВАШЕГО ПРИЕЗДА? И КОГО ИЗ СПОРТСМЕНОВ ТЯЖЁЛОЙ АТЛЕТИКИ?

“Я ЗНАЛ, ЧТО И БОЛЬШИНСТВО ДЛЯ ГРЕЦИИ. МНОГОЕ ОБ ЕЁ ИСТОРИИ. Я ХОТЕЛ ПРИЕХАТЬ РАНЬШЕ, НО НЕКОТОРЫЕ ПРОБЛЕМЫ, КОТОРЫЕ У ВАС БЫЛИ, МЕНЯ ЗАДЕРЖАЛИ С ПОЕЗДКОЙ. МОЙ БРАТ, АЛЕКСЕЙ, ЖЕНАТ НА ГРЕЧАНКЕ И ИМЕЕТ МНОГО РОДСТВЕННИКОВ ЗДЕСЬ, В ГРЕЦИИ. ИЗ СПОРТСМЕНОВ, КОНЕЧНО, Я ЗНАЛ, ЛЕГЕНДАРНЫХ, ДИМАСА, КАХИ КАКИАШВИЛИ, ЛЕОНИДИСА И ДРУГИХ».

ИЛЬЯ И ТРЕНЕРЫ СБОРНОЙ КАЗАХСТАНА ПРЕДЛОЖИЛИ ГРЕЧЕСКОЙ ФЕДЕРАЦИИ НАПРАВИТЬ В АЗИАТСКУЮ СТРАНУ 1-2 СПОРТСМЕНОВ ДЛЯ ПОДГОТОВКИ, ТОЛЬКО С РАСХОДАМИ  НА БИЛЕТЫ, ДЛЯ ГРЕЧЕСКОЙ ФЕДЕРАЦИИ.

ИЛЬЯ ИЛЬИН В ДВУХ СЛОВАХ

ЕГО БИОГРАФИЯ: РОДИЛСЯ 24 МАЯ 1988 ГОДА В ГОРОДЕ КЫЗЫЛОРДА КАЗАХСТАНА. НА КРУПНЫХ СОРЕВНОВАНИЯХ У НЕГО ТОЛЬКО ЗОЛОТЫЕ МЕДАЛИ:

ОЛИМПИЙСКИЕ ЗОЛОТЫЕ МЕДАЛИ: В 2008 (ПЕКИН) И В 2012 (ЛОНДОН) ГОДАХ.

ЧЕМПИОНАТЫ МИРА: МУЖЧИНЫ В 2005, В 2006, В 2011 И В 2014 ГОДАХ, ЮНОШЕЙ В 2005 И 2006 ГОДАХ.

АЗИАТСКИЕ ИГРЫ: В 2006 И В 2010 ГОДАХ.
ОН ВЛАДЕЛЕЦ МИРОВОГО РЕКОРДА ДЛЯ МУЖЧИН В КАТЕГОРИИ ДО 105кг. В ТОЛЧКЕ С 242кг., ДО 94кг. С 418кг. В СУММЕ И 233кг. В ТОЛЧКЕ, МИРОВЫХ РЕКОРДОВ ДЛЯ ЮНОШЕЙ В КАТЕГОРИИ ДО 85кг. С 386кг. В СУММЕ И 216кг. В ТОЛЧКЕ И ВСЕ МИРОВЫЕ РЕКОРДЫ СРЕДИ МАЛЬЧИКОВ В РЫВКЕ 170кг, В ТОЛЧКЕ 216кг И В СУММЕ 386кг., ДОСТИЖЕНИЯ КОТОРЫЕ ОН УСТАНОВИЛ В 2005 ГОДУ В ДОХЕ (КАТАР). ЕГО ЛИЧНЫЙ РЕКОРД В РЫВКЕ В КАТЕГОРИИ ДО 105кг. 190кг., И В КАТЕГОРИИ ДО 94кг. 185кг.., КОТОРЫЕ ОН ПОДНЯЛ НА ОЛИМПИЙСКИХ ИГРАХ В ЛОНДОНЕ. ТРИ КИЛОГРАММА МЕНЬШЕ, ЧЕМ МИРОВОЙ РЕКОРД (188кг), КОТОРЫЙ ДЕРЖИТ С 1999 ГОДА (И НАШИМ, ТОГДА БЫЛ), КАХИ КАКИАШВИЛИ.

ТРЕНЕРА ИЛЬИ ИЛЬИНА: ЕРЖАС БОЛТАЕВ И ТОЙШАН БЕКТЕМИРОВ.

   СЛЕВА, ИЛЬИН, Н.А. КОНСТАНТОПУЛОС И ДИМИТРИЙ ИЛИАДИС.

                   

С ВАЛЕРИЕМ ЛЕОНИДИ (СЛЕВА) И НИКОС КАЛИАКИДИ.

* ИНТЕРВЬЮ НЕ СОСТОЯЛАСЬ БЫ БЕЗ НЕОЦЕНИМОЙ ПОМОЩИ ДИМИТРИЯ ИЛИАДИ, КОТОРЫЙ СТАЛ ПЕРЕВОДЧИКОМ. РОДИЛСЯ В ЮЖНОМ КАЗАХСТАНЕ В 1957 ГОДУ, ЗАКОНЧИЛ УНИВЕРСИТЕТ ТАШКЕНТА (УЗБЕКИСТАН) И ПРИЕХАЛ В ГРЕЦИЮ В 1980 ГОДУ. ОН БЫЛ ЧЕМПИОНОМ ГРЕЦИИ, БЫЛ СТАРШИМ ТРЕНЕРОМ НАЦИОНАЛЬНОЙ СБОРНОЙ МУЖСКОЙ КОМАНДЫ, ЯВЛЯЕТСЯ ПРОФЕССОРОМ ФИЗИЧЕСКОГО ВОСПИТАНИЯ И СУДЬЯ (РЕФЕРИ) МЕЖДУНАРОДНОГО КЛАССА ПЕРВОЙ КАТЕГОРИИ, ПРЕПОДАВАЛ 25 ЛЕТ СПЕЦИФИКУ ТЯЖЁЛОЙ АТЛЕТИКИ В АФИНСКОМ УНИВЕРСИТЕТЕ. 

* ФОТОГРАФОМ В ГОСТИНИЦЕ ЛОНДОН (ГЛИФАДА), ГДЕ СОСТОЯЛОСЬ ИНТЕРВЬЮ, БЫЛ 20-ЛЕТНИЙ ЧЕМПИОН В КАТЕГОРИИ ДО 94кг., ДЕНИС УЛАНОВ.

* НИКОС КАЛИАКИДИС СТАРЫЙ, ТАЛАНТЛИВЫЙ СПОРТСМЕН ТЯЖЁЛОЙ АТЛЕТИКИ, КОТОРЫЙ ЗАКОНЧИЛ ЗАНЯТИЕ В ОЧЕНЬ МАЛЕНЬКОМ ВОЗРАСТЕ (В 17 ЛЕТ), ИЗ-ЗА ТРАВМЫ. ИМЕННО ОН, В ЗНАЧИТЕЛЬНОЙ СТЕПЕНИ, ПОЗАБОТИЛСЯ (В СОТРУДНИЧЕСТВЕ С НАШИМ БЛОГОМ, ГРЕЧЕСКОЙ ФЕДЕРАЦИЕЙ И СПОРТИВНЫМ КОМПЛЕКСОМ АГИОС КОСМАС) ПРИЕХАТЬ В ГРЕЦИЮ НАЦИОНАЛЬНОЙ СБОРНОЙ КОМАНДЫ КАЗАХСТАНА.