«Κανονιές» στην Φιλοθέη και στον Εθνικό Γ.Σ.

Ο Γιάννης Βασιλόπουλος προ ετών στο ιστορικό βοηθητικό του σταδίου «Γ. Καραϊσκάκης», με τον αείμνηστο κριτή και εραστή του στίβου, Θανάση Δαλιάνη.

Κανόνια εκτόξευσαν σε μεγάλη απόσταση σιδερένιες μπάλες (σφαίρες) στην Φιλοθέη. Δεν αναφέρθηκαν θύματα ή ζημιές. Μόνο μερικές εξαιρετικές επιδόσεις στους ετήσιους αγώνες στίβου για βετεράνους αθλητές, «Παναθήναια», που διοργάνωσε ο ΑΣΕΔΑΣ. Αλλά και μία εβδομάδα αργότερα, στους επίσης ετήσιους αγώνες εις μνήμη του σπουδαίου δισκοβόλου και σφαιροβόλου, Κώστα Γιαταγάνα, οι οποίοι διεξήχθησαν στο στάδιο του Εθνικού Γ.Σ., βετεράνοι ρίπτες σημείωσαν πολύ καλές επιδόσεις. Μάλιστα, ένας, ο 40χρονος παλαιός πρωταθλητής Ελλάδος, Γιάννης Βασιλόπουλος (Ναξιακός) πρώτευσε στην σφαιροβολία με 15,20μ. Βελτίωσε, έτσι, την επίδοση που είχε σημειώσει στην Φιλοθέη, οπότε και είχε επανεμφανισθεί μετά σχεδόν εξαετή απουσία από τις βαλβίδες.
Οι σφαιροβόλοι, λοιπόν, ήταν οι πρωταγωνιστές των αγώνων της Φιλοθέης, χωρίς τούτο να σημαίνει πως δεν επετεύχθησαν και κάποιες σπουδαίες επιδόσεις σε άλλα αγωνίσματα. Ειδικά δε, στο μήκος άνευ φοράς, στο οποίο ο, οδεύων προς το 79ο έτος της ηλικίας του, Γιάννης Μπέλλος πήδησε 2,19μ.! Θεωρώ πως αυτή ήταν η κορυφαία επίδοση όλης της διοργάνωσης.
Ας αρχίσουμε, όμως, την αναλυτική αναφορά μας από την σφαιροβολία, το καλύτερο αγώνισμα της ημέρας.
Ευχάριστο γεγονός των αγώνων ήταν η επανεμφάνιση στις βαλβίδες δύο πολύ καλών αθλητών. Του Γιάννη Βασιλόπουλου (κατηγορία 40-44 ετών), που έρριξε με το όργανο των 7,260κ. 14,73μ., και του 50χρονου, Χρήστου Κορκονικήτα (50-54), ο οποίος πέταξε την 6άκιλη σφαίρα στα 13,15μ.
Για τον Διονύση Αυγουστάτο (65-69), τι να πούμε; Ο 68χρονος ρίπτης, που υπήρξε προ σχεδόν 50 ετών μέλος της εθνικής ομάδας εφήβων (φωτογραφία του από την εποχή εκείνη), κατέρριψε το πανελλήνιο ρεκόρ της κατηγορίας του με 12,61μ. (βάρος οργάνου 5κ.).

Είναι σταθερή αξία, αλλά χρειάζεται να συγκεντρώνεται στους αγώνες και να μη περισπάται η προσοχή του με συζητήσεις, τηλεφωνήματα και άλλα τέτοια…
Γενικά το επίπεδο του αγωνίσματος ήταν υψηλό και σε αυτό βοήθησε το γεγονός ότι οι αθλητές έρριξαν από έξι βολές, όπως, άλλωστε, προβλέπουν οι κανονισμοί, κάτι που ξεχνούν οι αρμόδιοι της Ομοσπονδίας (ΟΕΒΑΣ), οι οποίοι, κάκιστα, έχουν καθιερώσει την πραγματοποίηση τεσσάρων προσπαθειών στις ρίψεις και στα οριζόντια άλματα.
Αλλες αξιόλογες επιδόσεις στην σφαιροβολία:
35-39 ετών (7,260κ.): Δ. Γαζής 11,93. 40-44 (7,260κ.): Γ. Μαγκάκης 12,87 (ευχάριστη έκπληξη), Αρ. Παυλάτος: 12,23 (είναι δεκαθλητής).
55-59 (6κ.): Γρ. Δέδες 10,74 (αχ, να γυμναζόταν λιγάκι…). 60-64 (5κ.): Γρ. Τρυφωνίδης 9,62 (είναι ακοντιστής). 65-69: Γ. Μπίρης 10,63, Σπ. Ροντογιάννης 10,46. 75-79 (4κ.): Σπ. Τουρκομανώλης 9,62, Γρ. Σαββίδης 9,61.
Πολύ καλό ήταν και το επίπεδο του μήκους χωρίς φόρα: 65-69 ετών: Κ. Μπούμπας 2,24. 60-64: Τρυφωνίδης (ναι, ο ακοντιστής) 2,24. 45-49: Ν. Κόκκος 2,50, Γ. Δεμένεγας 2,48. Ο τελευταίος είναι δεκαθλητής και αγωνίσθηκε επίσης, στο μήκος (4,53μ.) και στην σφαιροβολία (9,33μ.).
Στ’ άλλα αγωνίσματα ξεχώρισαν οι:
100μ.: 40-44 ετών: Σ. Κυριαζάκος 11’’88. 45-49: Κόκκος 12’’33. 60-64: Βασ. Ανδρεάδης 13’’93. 65-69: Μπούμπας 14’’95. Γυναίκες: 35-39: Φ. Λύκου 14’’07.
800μ.: 55-59 ετών: Σπ. Σκορδίλης 2’31’’7.
2.000μ. Γυναικών: 45-49: Λ. Λιάπη 10’42’’6. 70-74: Δ. Βίγκα 10’55’’9.
3.000μ.: 65-69: Θ. Δελής 13’05’’5, Χ. Παπαθωμάς 13’14’’4, Κ. Μουχτούρης 13’17’’4. 80-84: Ηρ. Βασιλειάδης 20’59’’2.
Επί κοντώ: 60-64: Ν. Καρατάσος 2,90μ. 70-74: Ν. Δέδες 2,40.
Μήκος: 65-69: Μπούμπας 4,22. Γυναίκες: 35-39: Λύκου 4,49μ. Παραδόξως, σε αυτό το αγώνισμα οι αθλητές έκαναν από τέσσερις προσπάθειες. Και ήταν τέσσερεις όλοι κι όλοι.
Ευχαριστούμε τους διοργανωτές και όσους βοήθησαν. Οσον αφορά τους κριτές, ας μη βαριούνται να μετρούν σωστά και να βλέπουν πού πέφτει η σφαίρα. Και του χρόνου.

Ο Κώστας Γιαταγάνας.

Στον Εθνικό, πλήν του Βασιλόπουλου, αγωνίσθηκαν και ο Γαζής (Αμεινίας Παλληνεύς) και ο Γεωργίου (Ανδριακός). Ο Γαζής κατετάγη 6ος στην σφαιροβολία με 12,30μ., σαφώς βελτιωμένος και αυτός σε σχέση με την Φιλοθέη, και 11ος στην δισκοβολία με 33,47μ. Ο Γεωργίου πήρε την 9η θέση στην δισκοβολία με 34,59μ. 

*Ευχάριστη πληροφορία: Ο ηλικίας 42 ετών, πλέον, παλαιός πρωταθλητής της δισκοβολίας (55,26μ. ατομικό ρεκόρ) και της σφαιροβολίας (18,04μ.), Βαγγέλης Αλατσατιανός, αποφάσισε ν' αρχίσει κατ' αρχήν να γυμνάζεται ξανά, με προοπτική να ενταχθεί και αυτός στους βετεράνους και να επαναρχίσει να μετέχει σε αγώνες.
Καλώς να ορίσει. Ο βετερανισμός χρειάζεται τους παλαιούς πολύ καλούς αθλητές, όπως χρειάζεται και σοβαρότητα στην διοργάνωση των αγώνων και τήρηση των κανονισμών, ώστε οι παλαιοί πρωταθλητές να μη απογοητεύονται και φεύγουν.

*Ημερίδα ρίψεων και, πιθανότατα, και άλματος εις μήκος για βετεράνους αθλητές, προγραμματίζεται να οργανωθεί από τον ΣΕΒΑΣ Κωνσταντινουπολιτών για τις 16 ή τις 17 Μαΐου, στον Αγιο Κοσμά. Σύντομα θα έχετε πλήρη ενημέρωση.

*Διαβάστε από κάτω εύστοχο σχόλιο αναγνώστη του μπλογκ.

Περηφάνεια και προκατάληψη

Συγκλονιστική  γελοιογραφία, αφιερωμένη σε όσους,

προκατειλημμένοι όντες,  ανησυχούν για το τι θα συμβεί αν έλθουν στην Ελλάδα οι ξεριζωμένοι από τους τόπους τους, κυνηγημένοι από φανατικούς ή, «απλώς», φοβούμενοι για τη ζωή τους. Σε όσους είναι ρατσιστές «εν υπνώσει» -για τους άλλους, δεν γεννάται ζήτημα. Ο,τι κι αν τους πεις, ό,τι κι αν διαβάσουν, ό,τι κι αν δουν, ρατσιστές και μισάνθρωποι θα παραμείνουν. Ελπίζω η γελοιογραφία του εμπνευσμένου καλλιτέχνη (δυστυχώς, η υπογραφή είναι δυσανάγνωστη) κάποιους, έστω λίγους, να ταρακουνήσει.

 Υπάρχουν, όμως, και οι άλλοι Ελληνες. Αυτοί που, φορές – φορές, μας κάνουν υπερήφανους, ακριβώς γιατί είμαστε Ελληνες. Χωρίς άλλα λόγια. Μιλούν οι πράξεις τους. Μόνο τούτο: Οι αληθινοί Ελληνες τους ευχαριστούμε απο καρδιάς.

«Εφυγε» ο Στέλιος Αγγλούπας, ο πρώτος Ελληνας δισκοβόλος που πέρασε τα 60μ.

Ο Στέλιος Αγγλούπας, ο πρώτος Ελληνας δισκοβόλος, που ξεπέρασε τα 60μ., αναπαύεται πλέον, στην Αττική γη, που τον δέχθηκε ευλαβικά στα σπλάγχνα της. Ο φίλος Στέλιος ετάφη στο νεκροταφείο της Νέας Σμύρνης, παρουσία πλήθους κόσμου. Ο Αγγλούπας πέρασε στην ιστορία του ελληνικού στίβου στις 26 Ιουνίου 1977, ρίχνοντας 60,08μ., στο στάδιο «Καραϊσκάκη», στο διεθνές μίτινγκ «Τσικλητήρεια». Ο ελληνικός αθλητισμός έχασε το εκλεκτό τέκνο του στις 14 Απριλίου 2015.

Αναδείχθηκε τέσσερις φορές πρωταθλητής Ελλάδος στην δισκοβολία (1971, 1973, 1974, 1978) και ισάριθμες στην ελληνική δισκοβολία (1973, 1974, 1976, 1977), στην οποία είχε καταρρίψει το ρεκόρ με 47,30μ., μια εκπληκτική, τότε, επίδοση (στην μεσαία φωτογραφία, βολή του στην ελληνική δισκοβολία σε αγώνες βετεράνων το 2013). Κατείχε για χρόνια και το πανελλήνιο ρεκόρ εφήβων της δισκοβολίας με 51,30μ. (με τον δίσκο των 2 κιλών, δηλαδή τον ανδρικό), επίδοση που σημείωσε το 1966.
Τα 60,08μ. τον φέρνουν, έως τώρα, στην 10^η θέση των Ελλήνων δισκοβόλων όλων των εποχών. Η επίδοση αυτή παρέμεινε πανελλήνιο ρεκόρ έως τις 23 Απριλίου 1983, οπότε ο Κώστας Γεωργακόπουλος έρριξε, στο ίδιο στάδιο, 60,16μ. Το ελληνικό ρεκόρ τώρα είναι 63,18μ. Οχι και πολύ μακριά από την επίδοση του Αγγλούπα.
Διακρίθηκε, όμως, ο Στέλιος και ως βετεράνος (στην επάνω φωτογραφία, απονομή από εσωτερικούς αγώνες διαχρονικών αθλητών), αφού κατέκτησε μετάλλια σε παγκόσμιο πρωτάθλημα (χάλκινο το 1999) και ευρωπαϊκό (χρυσό το 2000). Είναι από τους πολύ λίγους παλαιούς πρωταθλητές, που έχουν διακριθεί και στους βετεράνους (διαχρονικούς) αθλητές.
Παρότι κοντός για δισκοβόλος, κατόρθωσε να διακριθεί χάρη στην εξαιρετική τεχνική του και στην ταχύτητά του και μέσα στην βαλβίδα και στα σπριντ (τον θυμάμαι περί το 1977-78 να κάνει 30άρια σαν βολίδα), καθότι δεν ήταν ακριβώς αυτό που θα λέγαμε, «τέρας δυνάμεων». Παρά ταύτα, είχε και αξιοπρόσεκτο ατομικό ρεκόρ στην σφαιροβολία: 16,18μ.

Διετέλεσε και προπονητής ρίψεων στον Πανιώνιο, όπου ανέδειξε μερικούς πρωταθλητές Ελλάδος μικρών ηλικιών.

Ηταν νυμφευμένος με την Κύπρια παλαιά πρωταθλήτρια Ελλάδος νεανίδων στην δισκοβολία (έως και το 1983 η Κύπρος δεν διέθετε ανεξάρτητη ομοσπονδία στίβου), νυν καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής και αξιόλογη αθλήτρια στην κατηγορία βετεράνων (κατέχει πανελλήνια ρεκόρ), Χλόη Κονναρή (στην φωτογραφία το ζεύγος σε όμορφες στιγμές), με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, τον μουσικό, Νίκο και την δικηγόρο, Ελένη.

Το 1977 τιμήθηκε με τον Χρυσό Σταυρό του Πανιωνίου.
Τον Στέλιο αποχαιρέτισαν πάρα πολλοί συναθλητές του στην εθνική ομάδα, στον Πανιώνιο και στους βετεράνους, εκπρόσωποι του ΣΕΓΑΣ, παράγοντες, προπονητές, κριτές και, βεβαίως, συγγενείς και φίλοι. Δεν θ' αναφέρουμε ονόματα, διότι είναι πολύ εύκολο να παραλείψουμε κάποια, οπότε είναι εύκολη η παρεξήγηση. Παρά ταύτα, θα κάνουμε κάποιες εξαιρέσεις για ειδικούς λόγους. Θα σταθούμε στον, ουσιαστικά, πρώτο προπονητή του, Νάσο Ιατρίδη (ο μετέπειτα, που τον οδήγησε στα 60μ., ο Δημήτρης Καράφλας, θα τον συνάντησε εκεί ψηλά για να συνεχίσουν τις προπονήσεις), στον πρώην πρόεδρο του ΣΕΓΑΣ, Γιώργο Μαρσέλλο, στον δήμαρχο Π. Φαλήρου, Διονύση Χατζηδάκη, που, όμως, δεν παρέστη ως τέτοιος αλλά ως συναθλητής του στον Πανιώνιο και στην εθνική ομάδα, και στον παλαιό πρωταθλητή Ελλάδος και νυν παγκόσμιο στους βετεράνους, Βασίλη Μαγγανά, ο οποίος, μαζί με την σύζυγό του, Αναστασία (Σούλα), συμπαραστάθηκαν στον Στέλιο, στην Χλόη και στα παιδιά τους έως το τέλος.
Στέλιο, θα σε θυμόμαστε με αγάπη. Καλές βολές εκεί ψηλά.

*Διαβάστε συγκινητικά σχόλια που έχουν γράψει για τον Στέλιο άνθρωποι που τον έζησαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.

*Λαθέψαμε και δεν έχουμε λόγο να μη αποκαταστήσουμε την πραγματικότητα. Η Ομοσπονδία Βετεράνων (ΟΕΒΑΣ) δεν ήταν απούσα στον αποχαιρετισμό του Στέλιου. Παρόντες ήταν ο Α' αντιπρόεδρός της, Δ. Χατζηδάκης, ο Α' Ειδικός Γραμματέας, Μιχάλης Κουτσουδάκης και το μέλος του Δ.Σ., Γ. Μαρσέλλος. Ζητούμε συγγνώμη.

Ενα βάρος δεν άντεξε να σηκώνει

Ο Βασίλι Αλεξέγεφ, που υπήρξε συνώνυμο του δυνατού ανθρώπου και ίσως, λόγω αυτού, ο διασημότερος αρσιβαρίστας στην ιστορία, νικήθηκε από τα κιλά του

Του Ν. Α. Κωνσταντόπουλου

«Πέθανε ο Αλεξέγεφ», είπα στον, τότε, 23χρονο γιο μου, Αντώνη, που επί επτά χρόνια ασχολήθηκε μ' επιτυχία με την άρση βαρών. «Το ξέρω, μου το είπε ο Γιώργος», απάντησε. Ο Γιώργος είναι συνομήλικος φίλος του, που ουδεμία σχέση έχει με το άθλημα και γεννήθηκε οκτώ χρόνια αφότου ο μεγάλος Ρώσος αθλητής είχε αποσυρθεί από την ενεργό δράση.

Ο Βασίλι Ιβανόβιτς Αλεξέγεφ, που έφυγε από τη ζωή στις 25 Νοεμβρίου 2011, λίγο πριν να συμπληρώσει τα 70 του χρόνια (είχε γεννηθεί στις 7 Ιανουαρίου του 1942), ήταν συνώνυμο του δυνατού ανθρώπου και ίσως, λόγω αυτού, ο διασημότερος αρσιβαρίστας στην ιστορία. Τον γνωρίζει έως και η μητέρα μου!

Ο άνθρωπος, που αναδείχθηκε οκτώ φορές 1ος στον κόσμο και κατέρριψε 80 φορές παγκόσμιο ρεκόρ, άρχισε την ενασχόλησή του με το άθλημα σχετικά μεγάλος. Στα 18 προς τα 19. Ισως γι' αυτό άντεξε να βρίσκεται σε υψηλό επίπεδο έως τα 36 του. Πριν, έπαιζε βόλεϊ.
Ο θάνατός του αποδόθηκε σε καρδιακά προβλήματα. Στην πραγματικότητα, όμως, οφείλεται στο πολύ φαγητό και στις μεγάλες ποσότητες αλκοόλ, που κατανάλωνε. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μόσχας, όπου ακυρώθηκε, ζυγίστηκε 161,75 κιλά.

Τον θυμάμαι το 1990, στη Δανία, στο πρωτάθλημα Ευρώπης -ήταν προπονητής, πλέον, στην εθνική ομάδα της Ρωσίας- όταν πήγα να του πάρω συνέντευξη, να κάθεται στην πολυθρόνα με τα πόδια ανοικτά, για να χωράει ανάμεσά τους η τεράστια κοιλιά του. Εκανε προσπάθειες ν' αδυνατίσει, μετά, όμως, πάχαινε ξανά.
Λίγο πριν να φύγει από τη ζωή, πήγε στη Γερμανία για ν' αντιμετωπίσει τα καρδιακά προβλήματα, αλλά ήταν αργά.
Η εμφάνισή του εντυπωσίαζε. Είχε μεγάλες φαβορίτες, σμιχτά φρύδια και πολύ μεγάλη κοιλιά, που εθεωρείτο πως αποτελούσε την πηγή της δύναμής του, αλλά ήταν και εμπόδιο για το αρασέ.
Είχε γίνει εξώφυλλο στο πασίγνωστο περιοδικό των ΗΠΑ, «Σπορτς Ιλιουστρέιτεντ», ενώ εμφανιζόταν στο σήμα της αθλητικής εκπομπής του αμερικανικού τηλεοπτικού δικτύου ABC στη δεκαετία του '70.

Πέρα από τα γενετικά του χαρίσματα, ήταν αφοσιωμένος στη σκληρή προπόνηση. Γυμναζόταν επί ώρες, ενώ εφάρμοζε καινοτομίες για ν' αναπτύξει την ταχύτητα στην κίνηση, την εκρηκτικότητα και την αντοχή. 
Η κυβέρνηση της ΕΣΣΔ έδινε πριμ 1.000 ρούβλια για κάθε κατάρριψη ρεκόρ κόσμου. Ο Αλεξέγεφ, λοιπόν, συχνά τα κατέρριπτε μισό μισό κιλό -τότε επιτρεπόταν η κατάρριψη κατά 0,5κ. Κάποια στιγμή, οι αρχές είπαν «φθάνει» και μείωσαν το πριμ κατά 50%. Πιστεύεται, ότι, λόγω της καταβολής του πριμ, απέφευγε να σηκώνει όσα μπορούσε, ώστε να καταρρίπτει συχνότερα το ρεκόρ, με συνέπεια να χάσει την ευκαιρία να σημειώσει πολύ μεγαλύτερη επίδοση. Κατά πληροφορίες, σε προπόνηση είχε ανυψώσει στο επολέ ζετέ... 270κ. Η κορυφαία επίσημη παγκόσμια επίδοση όλων των εποχών είναι 266κ. και την έχει πετύχει στις 26 Νοεμβρίου 1988 ο τότε Σοβιετικός (νυν Λευκορώσος), Λεονίντ Ταρανένκο.
Λέγεται πως, όταν δεν επροπονείτο ή δεν προπονούσε, συνέλεγε κρυστάλλινα αντικείμενα, αρμενικό... κονιάκ, διάβαζε Λένιν και Τζακ Λόντον στα ρωσικά και άκουγε τραγούδια του Τομ Τζόουνς.
Είχε τεράστια αυτοπεποίθηση σε όλους του τομείς της ζωής του. Θεωρούσε τον εαυτό του, κορυφαίο μάγειρα, κηπουρό, ξυλουργό, τραγουδιστή και παίκτη του μπιλιάρδου σε όλη την ΕΣΣΔ. Πολλοί πιστεύουν, όμως, ότι αυτό δεν ήταν παρά διαφημιστικό κόλπο.
Ο Αλεξέγεφ, με τη συμπεριφορά του, έγινε αφορμή να έλθει στην Ελλάδα και να δοξαστεί, αγωνιζόμενος με τα χρώματά της, ο Βαλέριος Λεωνίδης. Το 1991, ο Βαλέριος ήταν ο καλύτερος στην ΕΣΣΔ στην κατηγορία των 62 κιλών. Ο Αλεξέγεφ, όμως, ως αρχιπροπονητής της ομάδας, δεν τον πήρε στο πρωτάθλημα κόσμου. Ο Λεωνίδης συνειδητοποίησε, ότι, αφού και τότε έμεινε εκτός εθνικής ομάδας, δεν θα τον έπαιρναν ποτέ. Ετσι, αποφάσισε να έλθει στην γη των προγόνων του με τη γνωστή συνέχεια, που είχε ως κορύφωση το ασημένιο Ολυμπιακό μετάλλιο το 1996. 

Το «απωθημένο» των Ολυμπιακών της Μόσχας
Η τεράστια δύναμη του Βασίλι Αλεξέγεφ έγινε εμφανής το 1972, στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Τότε τ' αγωνίσματα της άρσης βαρών ήταν τρία. Το ντεβελοπέ, το αρασέ και το επολέ ζετέ. Το πρώτο έμοιαζε με το τρίτο. Η διαφορά ήταν, ότι, ενώ στο επολέ ζετέ, αφού η μπάρα φθάσει στους ώμους, ο αθλητής την ανυψώνει με εκτίναξη, στο ντεβελοπέ έπρεπε να τη σηκώσει χωρίς να λυγίσει τα πόδια. Μόνο με τη δύναμη των χεριών. Βέβαια, με την πάροδο των χρόνων, οι αθλητές έμαθαν να «κλέβουν». Κι επειδή οι διαφωνίες ήταν πολλές, αλλά και γιατί το ντεβελοπέ ήταν επικίνδυνο για τη μέση και διότι οι αγώνες διαρκούσαν πολλές ώρες, μετά το 1972 το ντεβελοπέ καταργήθηκε. Στο Μόναχο, λοιπόν, ο Αλεξέγεφ ανύψωσε 235κ. στο ντεβελοπέ και «μόνο» 230 στο ζετέ! 

Τέσσερα χρόνια αργότερα, στο Μόντρεαλ, εντυπωσίασε με άλλο τρόπο. Είχε σηκώσει 185κ. στο αρασέ. Ο βασικός αντίπαλός του, ο Γκερντ Μπονκ, είχε μείνει στα 170. Στο ζετέ ο Ανατολικογερμανός ανύψωσε 235. Ο Αλεξέγεφ, αφού με τα 230κ. εξασφάλισε την 1η θέση, ζήτησε 255 για να καταρρίψει κατά 7,5κ. το ρεκόρ κόσμου. Και το κατόρθωσε.

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μόσχας, κοντά στα 39 του και αφού είχε μείνει τουλάχιστον έναν χρόνο εκτός αγώνων, λόγω τραυματισμού στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 1978, προσπάθησε, να γίνει ο πρώτος αρσιβαρίστας, που θα κατακτούσε τρία χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια. Ακυρώθηκε στο αρασέ, στα 180κ. Αργότερα υποστήριξε πως τον είχαν «σαμποτάρει». Πάντως, είχε προετοιμασθεί για τους αγώνες μοναχικά, χωρίς προπονητή.

Χαρακτηριστική της δύναμής του ήταν μια επίδειξη που έκανε το 1980 στη Μόσχα. Σε αυτήν ανύψωσε με το ένα χέρι, σε στυλ αρασέ (δηλαδή, από κάτω κατευθείαν πάνω από το κεφάλι), 105 κιλά.

Μετά τη νίκη του στο Μόντρεαλ, είχε πει, ότι ο δυσκολότερος αντίπαλός του ήταν τα βάρη, όχι κάποιος αθλητής.

«Είμαι ευτυχής, που είμαι ο δυνατότερος άνθρωπος στον κόσμο, για τους δύο γιους μου», είχε δηλώσει τότε. Και πρόσθεσε, χαμογελώντας: «Ελπίζω τώρα η γυναίκα μου (Σ.Σ.: η Ολυμπιάδα) να μου δίνει λίγο περισσότερη σημασία».

Τα επιτεύγματα του Βασίλι Αλεξέγεφ

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ: 1ος το 1972, 1ος το 1976.

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ: 1ος στο σύνολο 1970, 1971, 1973, 1974, 1975, 1977. Στα επιμέρους αγωνίσματα κατέκτησε 20 χρυσά και πέντε ασημένια μετάλλια. Συνήθως το χρυσό το έχανε στο αρασέ (1970, 1973, 1975). Ουδέποτε δε, στο σύνολο. Κατετάγη 2ος στο ντεβελοπέ το 1970 και στο επολέ ζετέ το 1975.

ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ ΕΥΡΩΠΗΣ: 1ος στο σύνολο 1970, 1971, 1972, 1973, 1974, 1975, 1977, 1978. Στα επιμέρους αγωνίσματα συνέλεξε 20 χρυσά και επτά ασημένια μετάλλια. Ηταν 2ος στο αρασέ το 1970, 1971, 1972 και 1975, στο ντεβελοπέ το 1972 και στο επολέ ζετέ το 1974 και το 1975. Το 1976 δεν νίκησε διότι... δεν αγωνίσθηκε.

ΚΑΤΑΡΡΙΨΕΙΣ ΡΕΚΟΡ ΚΟΣΜΟΥ: 32 στο επολέ ζετέ, 18 στο σύνολο των τριών αγωνισμάτων (ντεβελοπέ, αρασέ, επολέ ζετέ), 17 στο ντεβελοπέ, 9 στο σύνολο των δύο αγωνισμάτων (αρασέ, επολέ ζετέ), 4 στο αρασέ. Συνολικά 80! Κατέρριψε ρεκόρ κόσμου για πρώτη φορά τον Ιανουάριο του 1970.

ΑΤΟΜΙΚΑ ΡΕΚΟΡ: Επολέ ζετέ 256κ. (1/11/1977). Αρασέ 190 (1/9/1977). Ντεβελοπέ 236,5 (15/4/1972). Σύνολο τριών αγωνισμάτων 645κ. (15/4/1972). Σύνολο δύο αγωνισμάτων 445κ. (1/9/1977).

Ηταν ο πρώτος άνθρωπος που έφθασε τα 600κ. στο σύνολο των τριών αγωνισμάτων, τα 400κ. στο σύνολο των δύο αγωνισμάτων και ο πρώτος που σήκωσε τουλάχιστον 250κ. στο επολέ ζετέ.

Είχε ύψος 1,85μ. Στο πρώτο του πρωτάθλημα κόσμου, το 1970 ζυγίστηκε 135,65κ., ενώ το μέγιστο βάρος του ως αθλητή, ήταν τα 161,75κ. (1980).

Το 1999 ανακηρύχθηκε κορυφαίος αθλητής του 20ου αιώνα.

ΠΡΟΠΟΝΗΤΙΚΕΣ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ: Καθοδήγησε την ομάδα της πρώην ΕΣΣΔ (Ενωμένη Ομάδα) από τον 1990 έως το 1992. Το 1992, στους Ολυμπιακούς της Βαρκελώνης οι δέκα αθλητές του κατέκτησαν 10 μετάλλια, εκ των οποίων τα πέντε χρυσά. Ενας από αυτούς που ανέβηκαν στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου των νικητών, ήταν ο μετέπειτα «δικός μας», Κάχι Καχιασβίλι, που νίκησε στην κατηγορία των 90 κιλών. Λέγεται ότι ο Αλεξέγεφ, δεν επιθυμούσε να νικήσει ο Κάχι, επειδή είναι από την Γεωργία, και τον άφησε επίτηδες πολύ πίσω από τον Ρώσο (γενικότερα ευνοούσε τους Ρώσους), Σεργκέι Σιρτσόφ στο αρασέ (177,5κ., έναντι 190), ενώ τον άρχισε σχετικά χαμηλά στο επολέ ζετέ (220κ.). Αλλά ο Καχιασβίλι, ξεπερνώντας και τον εαυτό του και τα προγνωστικά, ανύψωσε στο επολέ ζετέ 235κ., κάλυψε την διαφορά, δεδομένου ότι ο Σιρτσόφ έμεινε στα 222,5κ., και θριάμβευσε χάρη στο μικρότερο σωματικό του βάρος.

Τελικά, από τα δέκα μετάλλια, έμειναν τα εννέα, διότι αφαιρέθηκε αυτό του Ιμπραχίμ Σαμάντοφ λόγω αντιαθλητικής συμπεριφοράς. Ο Σαμάντοφ ήταν αντίπαλός του Πύρρου Δήμα στην κατηγορία των 82,5κ. Οι δύο τους και ο Πολωνός, Κζίστοφ Σίμιον σήκωσαν συνολικά από 370κ. Ο Δήμας και ο Πολωνός ήταν ισοβαρείς και ο Πύρρος νίκησε διότι έφθασε πρώτος τα 370κ. Ο Σαμάντοφ ήταν βαρύτερος και κατετάγη 3ος.

Με παλαιά βάρη.

Θεωρώντας ότι ο Αλεξέγεφ ακολούθησε κακή τακτική εις βάρος του, προκειμένου να ευνοηθεί ο Δήμας, ο Ρώσος αρνήθηκε να κρεμάσει το χάλκινο μετάλλιο στο στήθος. Το πήρε με το χέρι, το εναπόθεσε στο βάθρο κι αποχώρησε. Η ΔΟΕ του αφαίρεσε το μετάλλιο και η Διεθνής Ομοσπονδία, παρότι την επόμενη ημέρα ζήτησε συγγνώμη, τον τιμώρησε με ισόβιο αποκλεισμό.
Την τριετία κατά την οποία ηγήθηκε της εθνικής ομάδας, οι αθλητές του κατέκτησαν, φυσικά, πάμπολλα μετάλλια στα πρωταθλήματα κόσμου και Ευρώπης.

ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ: Εξελέγη στο Κογκρέσο των Εκπροσώπων του Λαού επί Μιχαήλ Γκορμπατσιόφ. Από την ΕΣΣΔ έλαβε πολλές τιμές και βραβεία: Βραβείο Λένιν, Βραβείο της Φιλίας των Λαών, Βραβείο του Εμβλήματος της Τιμής, Βραβείο του Κόκκινου Λαβάρου της Εργασίας κ.α.

Ηταν απόφοιτος του Πολυτεχνικού Ινστιτούτου της Ναβατσερκάσκ. Θαυμαστής του υπήρξε ο πρόεδρος της Σοβιετικής Ενωσης, Λεονίντ Μπρέζνιεφ. 

Παγκόσμια αρνητική πρωτοτυπία από την Κολυμβητική Ομοσπονδία Ελλάδος

Μπορεί ο Παναθηναϊκός να ηττηθεί από τον Νηρέα Λαμίας; Μπορεί, αν θελήσει να καταταγεί 4ος αντί... 3ος.Εδώ φάση από παλαιότερη αναμέτρησή τους.

Πολλά είναι τα παράξενα (π.χ., στην Α1 ανδρών, «γηπεδούχοι» εκτός Αθηνών, ν’ αγωνίζονται, για διάφορες αιτίες -κυρίως οικονομικές ή λόγω της διαμονής των παικτών τους στην Αθήνα ή στον Πειραιά- στην έδρα των… φιλοξενούμενων, η Α2 ανδρών να διεξάγεται σε 12 ημέρες, ανά τρεις συνεχόμενες τον Μάρτιο, τον Απρίλιο, τον Μάιο και τον Ιούλιο, ο 2^ος της βαθμολογίας της Α1 ανδρών, Εθνικός, να μη δηλώνει συμμετοχή στο Κύπελλο -στο οποίο, τελικά, πήραν μέρος μόνο οκτώ ομάδες, αντί 16- επειδή δεν είχε ορισθεί τόπος τέλεσης των τελικών και δεν γνώριζε αν μπορούσε ν’ αντεπεξέλθει στα έξοδα, ωσάν να επρόκειτο οι αγώνες να διεξαχθούν στην… Χιλή και να προσθέσουμε σε όλα αυτά, τα όσα συνέβησαν στην Α1 γυναικών, με την μη κάθοδο ομάδων σε αγώνες κατά του Ολυμπιακού ή του ΝΟ Βουλιαγμένης και τα παράδοξα αστρονομικά σκορ που πέτυχαν ο Ολυμπιακός και ο ΝΟΒ, στην προσπάθειά τους να εξασφαλίσουν το πλεονέκτημα έδρας στους τελικούς των πλέι οφ), που συμβαίνουν στην ελληνική υδατοσφαίριση. Αλλά αυτό το οποίο αποφάσισε η Κολυμβητική Ομοσπονδία (ΚΟΕ) σχετικά με τον τρόπο διεξαγωγής των πλέι οφ της Α1 ανδρών, σίγουρα διεκδικεί (αν δεν το έχει κατακτήσει ήδη) παγκόσμιο βραβείο πρωτοτυπίας. 
Τι αποφάσισε; Μα ότι, μετά την Α’ φάση των πλέι οφ, ο νικητής του ζευγαριού 3^ος-6^ος της κανονικής περιόδου, θ’ αντιμετωπίσει στους ημιτελικούς τον 1^ο και όποιος προκριθεί από το ζεύγος 4^ος-5^ος, τον 2^ο. Πριμοδοτεί, δηλαδή, τον 4^ο έναντι του 3^ου!
Επειδή, λοιπόν, όλοι επιθυμούσαν ν’ αποφύγουν στους ημιτελικούς τον Ολυμπιακό, οι διεκδικητές της 3^ης θέσης, Παναθηναϊκός και ΝΟ Βουλιαγμένης σκέπτονταν από καιρό πώς θα βγουν… 4^οι. Αυτό θα μπορούσε να συνιστά αλλοίωση του πρωταθλήματος στα πλέι άουτ, δηλαδή τους αγώνες για τον υποβιβασμό. Δεν συνέβη, διότι ο ΑΟ Π. Φαλήρου κατόρθωσε ν' αποσπάσει ισοπαλία στη Ν. Σμύρνη, να κρατήσει την διαφορά των τριών βαθμών από τον Πανιώνιο και, καθότι υπερτερεί στις μεταξύ τους συναντήσεις, να διατηρήσει και το πλεονέκτημα έδρας.  Ετσι, δεν τον αφορούσε το ό,τι κι αν συνέβαινε στο παιχνίδι του 4ου Παναθηναϊκού (που, σημειωτέον, έπεσε στην 4η θέση χάνοντας την προτελευταία αγωνιστική στην Θεσσαλονίκη από τον ΠΑΟΚ) με τον 11ο Πανιώνιο. Αλλά αυτό έτυχε, δεν... πέτυχε χάρη στην ΚΟΕ. 
Αφορούσε, όμως, την αξιοπιστία του πρωταθλήματος. Ο ΝΟ Βουλιαγμένης διατήρησε την αξιοπρέπειά του και στην τελευταία αγωνιστική επεβλήθη του Υδραϊκού. Οχι, όμως, και ο Παναθηναϊκός, που, αν και προηγήθηκε 8-5, έχασε από τον... Πανιώνιο!!! Και ο συνεπής αναγνώστης αυτού του μπλογκ, θα θυμάται ότι εμμέσως είχαμε προαναγγείλει αυτό ακριβώς το αποτέλεσμα... Δεν αδικούμε, πάντως, τους παίκτες, τον προπονητή και τους παράγοντες του ΠΑΟ. Ετσι που τα έκανε η ΚΟΕ, ας «τα λουστεί».

Ο ΝΟ Βουλιαγμένης διατήρησε την αξιοπρέπειά του.

Το παράδοξο τούτο της προκήρυξης είχε επισημανθεί -η αλήθεια, πάντως, είναι με σημαντική καθυστέρηση- στους αρμόδιους της ΚΟΕ, οι οποίοι, όμως, «σφύριξαν αδιάφορα». Φυσικά, αυτό το τελευταίο, δυστυχώς, δεν είναι παράδοξο... 
Το χειρότερο είναι ότι υπερασπίζονται την ηλιθιότητά τους με ανόητα επιχειρήματα, του στυλ, ότι στο Κύπελλο ο Υδραϊκός, που είναι 6ος στο πρωτάθλημα, απέκλεισε την Βουλιαγμένη, η οποία είναι 3η, και άλλα ανάλογα. Ε, και; Και ο 10ος, ΑΟ Π. Φαλήρου, στο Κύπελλο έφερε ισοπαλία με τον 5ο ΠΑΟΚ και αποκλείσθηκε στα πέναλτι. Οπότε, ας πριμοδοτήσουμε τον... 10ο.
Στο μόνο, που έχουν απόλυτο δίκιο οι άνθρωποι της Ομοσπονδίας, είναι ότι οι παράγοντες των ομάδων αφυπνίσθηκαν αργά. Περί τις 4-5 αγωνιστικές πριν να ολοκληρωθεί η κανονική περίοδος. Πράγματι, αυτοί όφειλαν να έχουν διαβάσει την προκήρυξη από την στιγμή κατά την οποία εκδόθηκε και ν' αντιδράσουν τότε. Αλλά, εδώ που τα λέμε, πώς να φαντασθούν ότι η ΚΟΕ θα έκανε τέτοια γκάφα ολκής;
Αφού, όμως, οι αρμόδιοι της ΚΟΕ υπερασπίζονται με σθένος την βλακεία τους -που οδήγησε σε γελοιοποίηση του πρωταθλήματος- και θεωρούν ότι το σύστημα αυτό είναι σωστό, δεν έχουν παρά να το προτείνουν στην Διεθνή Ομοσπονδία (ΦΙΝΑ) και στην Ευρωπαϊκή (ΛΕΝ), ώστε να το καθιερώσουν και αυτές... 
Εχει που έχει σοβαρά προβλήματα το πόλο εν Ελλάδι, τούτο είναι ακόμη ένα ισχυρό κτύπημα στην αξιοπιστία του, συνυπολογιζομένων και των γεγονότων στην Α1 γυναικών, για τα οποία, πάντως, δεν φέρει ευθύνη η ΚΟΕ. 
Γράφαμε προ εβδομάδων: «Ισως δεν είναι πολύ αργά για να διορθωθεί το τερατώδες λάθος. Εστω και με ομολογία, εκ μέρους των υπευθύνων, του σφάλματος. Τούτο θα συνιστά πράξη γενναιότητας».
Αποδείχθηκε πως ήταν πολύ αργά. Η γενναιότητα φαίνεται ότι πλέον είναι σπάνια στον τόπο μας. Δυστυχώς...