Βετεράνοι, βετεράνοι, το μυαλό σας κάπου χάνει Νο 3

Απαιτείται αναδιάρθρωση της ΟΕΒΑΣ, ώστε ν' αντιστραφεί η αρνητική πορεία του βετερανισμού

       

Ο Συμεών Συμεωνίδης (δεξιά) με τον τότε πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια. Πίσω διακρίνεται ο Ακαδημαϊκός, παλαιός σπουδαίος πρωταθλητής της δισκοβολίας, Αντώνης Κουνάδης.

Το Βαλκανικό πρωτάθλημα στίβου για βετεράνους αθλητές έρχεται (18, 19 Σεπτεμβρίου, Θεσσαλονίκη), αλλά αυτό που έχει, ήδη, έλθει -για την ακρίβεια, έχει εγκατασταθεί- είναι η βλακεία. Η βλακεία όσων μελών της διοίκησης της αμαρτωλής ελληνικής ομοσπονδίας (ΟΕΒΑΣ) θεωρούν ότι οι ρίπτες και οι άλτες των οριζοντίων αλμάτων (μήκος, τριπλούν) είναι αθλητές - πολίτες Β’ διαλογής, «Παιδιά ενός κατώτερου Θεού» (για να θυμηθούμε τον, παραπλανητικό, πάντως, τίτλο του εξαιρετικού κινηματογραφικού έργου). Ε, λοιπόν, έπραξαν σφάλμα μέγα.

«Βετεράνοι, βετεράνοι, το μυαλό σας κάπου χάνει» (ναι, εσάς, που αποφασίζετε δικτατορικά, «ετσιθελικά», την καταστρατήγηση των διεθνών κανονισμών, όχι όλων, βεβαίως), αν πιστεύετε, ότι θα σας αφήσουμε χωρίς κριτική για τις αποφάσεις σας. Και ότι θα σας επιτρέψουμε να διαφεντεύετε εσαεί ένα αθλητικό κίνημα, έναν αθλητικό χώρο με ψεύδη (π.χ.: «Ομόφωνα η διοίκηση αποφάσισε να γίνονται 4 προσπάθειες σε ρίψεις και άλματα, αντί 6 για τους 8 καλύτερους», ενώ εγώ, και άλλοι, ρωτήσαμε μέλη του Δ.Σ., που απάντησαν πως αγνοούσαν την… ομόφωνη απόφαση), ειρωνείες, απειλές για μηνύσεις και άλλα. Εως εδώ. Φθάνει πια!
Θα έλθουν, λοιπόν, οι Βαλκάνιοι φίλοι μας και θα κάνουν από 4 προσπάθειες (και όσοι τυχόν θα είναι εκτός οκτάδας; Αν ναι, θα είναι, και αυτό, καταστρατήγηση των διεθνών κανονισμών), ενώ πέρσι, στη Ρουμανία, το 2013, στην Κροατία, και το 2012, στην Τουρκία, οι οκτάδες πραγματοποίησαν από έξι. Και τούτο, γιατί έτσι αποφάσισαν, με νοοτροπία «αποφασίζομεν και διατάσσομεν, Δημήτριος Ζαγοριανάκος, στρατηγός», ο πρόεδρος, Συμεών Συμεωνίδης, η σύζυγός του και έφορος, Μελάνα, ο ταμίας, Βασίλης Ανδρεάδης, ο Α’ ειδικός γραμματέας, Μιχάλης Κουτσουδάκης και κάποιοι, λίγοι, άλλοι.

Με όσα γράφουμε (και θα γράψουμε) ουδόλως προσπαθούμε να μειώσουμε την προσφορά στο παρελθόν, έως πρόσφατα, του ζεύγους Συμεωνίδη. Στήριξαν τον βετερανισμό (στα πολλά θετικά τού παρελθόντος, είναι και η απόκτηση των γραφείων της ΟΕΒΑΣ στο Παναθηναϊκό στάδιο) ποικιλοτρόπως. Κάποιοι, αρκετοί, υποστηρίζουν, πάντως, ότι τούτο δεν έγινε ανιδιοτελώς. Αλλά ας το παρακάμψουμε.
Οσα, όμως, κι αν εχει προσφέρει στο παρελθόν κάποιος, δεν έχει το δικαίωμα να οικειοποιείται ένα χώρο. Ο βετερανισμός ΟΥΔΕΝΌΣ αποτελεί ιδιοκτήσια. Ο πρόεδρος, στην ένατη δεκαετία της ζωής του, παραμένει δραστήριος, με ζωντάνια αξιοθαύμαστη, αλλά και με φοβερό πείσμα σε ό,τι «του κατέβει» στο κεφάλι. Θεωρεί εαυτόν ιδιοκτήτη του βετερανισμού. Εχει προσφέρει σε αυτόν, έχει πάρει από αυτόν (δεν εννοώ κατ' ανάγκη οικονομικά, αλλά, τουλάχιστον, σε προβολή -φωτογραφίες με τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κάρολο Παπούλια, με υπουργούς, άλλους αξιωματούχους, διεθνείς διοικητικές θέσεις, ταξίδια, δεξιώσεις και πολλά άλλα), τούτο, όμως, δεν τον καθιστά ιδιοκτήτη του.
Ποιός είναι ο ιδιοκτήτης του βετερανισμού, που λέει «εγώ δεν αναγνωριζω τις ημερίδες του ΣΕΒΑΣΚ»; Ποιός αποφασιζει για τις 4 προσπάθειες;

Η Μελάνα - Μαίρη Συμεωνίδου.

Ποιος φτιάχνει αυτά τα γελοία και, αυταποδείκτως, αδύνατα να εφαρμοσθούν, προγράμματα αγώνων; Ποιός δεν επιθυμεί την θέσπιση ορίων βράβευσης; Και γιατί; Ποιός, με τον τρόπο του, απομακρύνει καλούς αθλητές από τους αγώνες της ΟΕΒΑΣ; Ποιος διώχνει άξιους ανθρώπους, που προσφέρουν εξωδιοικητικά αφιλοκερδώς; Ποιός εμποδίζει την οικονομική διαφάνεια στην ΟΕΒΑΣ; Και να σημειώσω κάτι: Οπου γράφω «ποιός» βάλτε, εναλλακτικά, το «ποιοί».
Και τα μεγάλα ονόματα του αθλητισμού, που είναι στην διοίκηση της ΟΕΒΑΣ (Αννα Βερούλη, Λάμπρος Παπακώστας, Γιώργος Μαρσέλλος, Σπύρος Κοντοσώρος, ο παλαιός πρωταθλητής, Γιώργος Κάβουρας, ο δήμαρχος Π. Φαλήρου και, επίσης, παλαιός πρωταθλητής, Διονύσης Χατζηδάκης), πώς ανέχονται αυτή την κατάσταση; Πώς αποδέχονται να είναι μαριονέτες, αθύρματα στα χέρια κάποιων;

Ιδιοκτήτες του βετερανισμού;

Το ζεύγος από μια στιγμή κι έπειτα (ειδικά την τελευταία διετία) κατέστη αρνητικό για τον βετερανισμό, για διάφορους λόγους. Και οι δύο αναπτύσσουν εχθρότητα με όποιον ασκεί κριτική. Αντί να επιδιώκουν την καλόπιστη και εποικοδομητική τέτοια, ώστε να διορθώνουν σφάλματα και να βελτιώνονται, θεωρούν πολέμιο, όποιον την ασκεί. Διακρίνονται από έλλειψη αυτοκριτικής. Από ναρκισσισμό και αυτοϊκανοποίηση.
Με την στάση τους, απογοητεύουν και απομακρύνουν όποιον έχει διάθεση να προσφέρει. Φοβούνται πως θα χάσουν την «καρέκλα» και όσα απορρέουν από αυτήν. Πρόσφατο παράδειγμα, η παραίτηση (ο εξαναγκασμός σε τέτοια) του Οδυσσέα Αγρου, που τόσα πρόσφερε, φυσικά, ανιδιοτελώς, αμισθί. Είχαν προηγηθεί τόσοι άλλοι.
Περιστοιχίζονται από «αχυρανθρώπους». Τους χρησιμοποιούν σαν βιτρίνα. Ουδέποτε ζητούν την γνώμη τους και μετά διαμαρτύρονται (δήθεν), ότι είναι μόνοι τους, ότι αυτοί «τα τραβούν όλα», ότι τα περισσότερα μέλη του ΔΣ αδιαφορούν κ.λπ. Μα αυτό, ακριβώς, επιθυμούν. Και τούτο επεδίωκαν όταν τους έβαζαν στην διοίκηση. Διότι γνώριζαν πως δεν επρόκειτο ν’ ασχοληθούν με τα του βετερανισμού, αφού, στην πραγματικότητα, τους είναι αδιάφορος.
Το σχόλιο του 1996, αποσπάσματα του οποίου δημοσίευσα στον 2^ο μέρος των άρθρων, είχε γραφεί μετά την οργανωτική αποτυχία των Βαλκανικών αγώνων, οι οποίοι είχαν διεξαχθεί στο στάδιο, «Γ. Καραϊσκάκης». Το τωρινό γράφεται προ των Βαλκανικών της Θεσσαλονίκης. Και είναι ένα «καμπανάκι» για την διοργάνωση αυτή, στην οποία, πριν αρχίσει έχουν καταρριφθεί ρεκόρ! Ρεκόρ αυθαιρεσίας. Το ένα είναι οι 4 αντί 6 προσπάθειες. Το άλλο είναι η μη συμπερίληψη στο πρόγραμμα του αγωνίσματος του βαρέος οργάνου. Εχουμε τον πολλάκις πρωταθλητή κόσμου, τον Βασίλη Μαγγανά, και η ΟΕΒΑΣ τον αγνοεί; Ποιός «εγκέφαλος» το αποφάσισε; Ο ίδιος που επιβάλλει ΕΤΣΙΘΕΛΙΚΑ τις 4 προσπάθειες; Μήπως τον ζηλεύει; Και ο Μαγγανάς τι κάνει γι’ αυτό; Και τι λέει;
Ισχυρίζονται ότι δεν επαρκεί ο χρόνος για 6 προσπάθειες. Το έλεγαν από την αρχή, πριν ν' αποφασισθεί η σύμπυξη των αγώνων, λόγω των εκλογών. Οι άλλοι Βαλκάνιοι πώς τα κατάφερναν; Είναι θαυματοποιοί;
Για το ζήτημα των 4 προσπαθειών, θα θέσω μερικά ερωτήματα:

Η Αννα Βερούλη (κέντρο) και η Σοφία Σακοράφα (δεξιά).

*Πώς η πρωταθλήτρια Ευρώπης του ακοντισμού, Αννα Βερούλη, αποδέχεται (αφού, σύμφωνα με όσα υποστηρίζει ο πρόεδρος της ΟΕΒΑΣ, η απόφαση ελήφθη ομόφωνα από το ΔΣ), να γίνονται μόνο 4 προσπάθειες; Δεν γνωρίζει ότι διαφορετικός είναι ο αγώνας με 4 βολές από αυτών των 6; Και τι λέει επ’ αυτού ο σύζυγός της, ικανός ακοντιστής, Νίκος Μιχαλόπουλος; Η Βερούλη στην 5^η βολή της πήρε το χρυσό ευρωπαϊκό μετάλλιο το 1982 και το χάλκινο παγκόσμιο το επόμενο έτος. Αλλά και η Σοφία Σακοράφα με την 5^η κατέκτησε το χάλκινο ευρωπαϊκό το 1982. Αρα, «όπερ έδει δείξαι», σχετικά με την διαφορά του αγώνα των 4 προσπαθειών από αυτόν των 6.

*Πώς οι έγκριτοι κριτές, Νίκος Λαγογιάννης, Τάσος Τασούλας και Μιχάλης Κουτσουδάκης, αλλά και οι άλλοι κριτές, που είναι μέλη του ΔΣ της ΟΕΒΑΣ, αποδέχονται αυτή την καταστρατήγηση των διεθνών κανονισμών; Η τήρησή τους δεν είναι θέμα άποψης, όπως γράφει ο κ. Κουτσουδάκης. Ούτε εναπόκειται σε κάποια πλειοψηφία, όπως λέει ο ίδιος. Παραθέτω επί λέξει (δεν έχω αλλάξει το παραμικρό) από το φέισμπουκ:
Michel Koutsoudakis «οταν ενας συμφωνει με μια αποφαση η διαφωνει σημασια εχει η αποφαση εστω και κατα πλειοψηφια αλλοιως πηγαινει σπιτι συγκρισεις ανομοιων πραγματων δεν παραγουν αποτελεσμα».
Ερωτώ, λοιπόν:  Αν, δηλαδή, αύριο ένας φορέας ψηφίσει υπέρ της φοροδιαφυγής και ένας άλλος υπέρ της ελεύθερης δολοφονίας, θα επιτρέπεται να φοροδιαφεύγουμε ή να δολοφονούμε;
Συνέχεια στις ερωτήσεις:
*Πώς τα μέλη της διοίκησης -η συντριπτική πλειονότης των οποίων ΔΕΝ είναι αγωνιζόμενα- αποφασίζουν για λογαριασμό των ριπτών (που αποτελούν το πλέον δυναμικό, κυριολεκτικά και μεταφορικά, τμήμα των βετεράνων) και των αλτών;
*Πώς είναι ομόφωνες οι αποφάσεις, όταν μέλη του προεδρείου και σύμβουλοι της διοίκησης μάς ομολόγησαν ότι αγνοούν τη συγκεκριμένη;
*Μήπως η διοίκηση της ΟΕΒΑΣ έλαβε αυτή την απόφαση θεωρώντας ότι διοργανώνει το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα εθνικών ομάδων ή το Παγκόσμιο Κύπελλο; Διότι μόνο σε αυτούς τους αγώνες πραγματοποιούνται, για λόγους τηλεοπτικούς και συντόμευσης του χρόνου (καθότι διεξάγονται 40 αγωνίσματα σε δύο απογεύματα), 4 προσπάθειες. Αλλά, ταυτόχρονα, στα κάθετα άλματα οι αθλητές, δεν έχουν απεριόριστο αριθμό προσπαθειών. Μπορούν να κάνουν έως 4 αποτυχημένες. Μετά αποκλείονται. Π.χ., περνά κάποιος τα 5,50μ. με την τρίτη προσπάθεια, πάει στα 5,60 και κάνει δύο άνεπιτυχείς. Αυτομάτως φεύγει από τον αγώνα. Να εφαρομοσθεί, λοιπόν, και αυτό στους αγώνες της ΟΕΒΑΣ…
Βεβαίως, όλα αυτά συμβαίνουν με την ανοχή μας. Αν κάποτε αποφασίζαμε (αλλά ΟΛΟΙ), ρίπτες και άλτες, ν’ απέχουμε από τους αγώνες της ΟΕΒΑΣ, έως ότου αλλάξουν τα πράγματα, τι θα έκαναν; Πρωταθλήματα μόνο με δρόμους και κάθετα άλματα;
Οσο για την ΟΕΒΑΣ, υπάρχουν πολλά ερωτήματα για τον λόγο ύπαρξής της με την σημερινή μορφή (εννοώ μέλη ΔΣ και συλλόγους - δορυφόρους) και κατάστασή της. Τα περισσότερα μέλη της διοίκησης είναι διακοσμητικά. Τα υπόλοιπα είναι «αχυράνθρωποι» του Σίμου και της Μελάνας. Και κάποιοι άλλοι «γλείφουν» το «κόκαλο» που τους πετούν. Και δεν αισχύνονται.
Φυσικά και δεν εννοώ -όπως μου καταλογίζουν μερικοί- ότι πρέπει να διαλυθεί ή να διασπασθεί η ΟΕΒΑΣ. Ν’ αναδιοργανωθεί, απαιτείται.

Ερώτηση - κουίζ: Από πού αρχίζει η μετροταινία;

Επειδή δε, έχουν αρχίσει προσπάθειες διαβολής μου (διαδίδουν πως κάνω ό,τι κάνω και γράφω όσα γράφω, διότι θέλω «καρέκλες» και εξουσία) δηλώνω κατηγορηματικά, πως μόνο αυτό ΔΕΝ μ’ ενδιαφέρει. ΔΕΝ μπήκα ως απλό μέλος στο Δ.Σ. του συλλόγου μου, μ’ ενδιαφέρουν αξιώματα; Θέλω μόνο καλούς αγώνες.
Αυτό κάνουμε με τον ΣΕΒΑΣΚ. Και είχα προτείνει προ δύο ετών στην ΟΕΒΑΣ (βλέπε Σίμο Συμεωνίδη, Μελάνα - Μαίρη Συμεωνίδου) να βοηθήσω στο αγωνιστικό. Αυτοί, όμως, μολονότι δήθεν το αποδέχθηκαν, στην ουσία δεν το ήθελαν, γιατί τους μίλησα για όρια βράβευσης, 6 προσπάθειες, καλύτερα προγράμματα αγώνων κλπ. Ως σύλλογος, διοργανώνουμε αγώνες, όπως έχουμε δικαίωμα, με 6 προσπάθειες, επίσημους κριτές (όχι άσχετους, υπέργηρους  ή τραυματίες, επειδή δεν βρίσκουμε άλλους ή που αγνοούν τις ιδιαιτερότητες των κατηγοριών των βετεράνων, όπως συχνά συμβαίνει), τους οποίους αμείβουμε με 15 ευρώ (και οι οποίοι ξέρουν από πού αρχίζει η μετροταινία -και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε, αν όχι, ας ρωτήσει κάποιον σφαιροβόλο που αγωνίσθηκε στην Κεφαλονιά), σωστά όργανα (όχι σφαίρα 6,25κ. αντί 6, όχι σφύρα 6 αντί 7,26κ., όχι μισοσπασμένους δίσκους κ.λπ.), σε σωστές βαλβίδες, όχι σε παγοδρόμια ή σε λάστιχα ατάκτως ερριμμένα (διάδρομος ακοντισμού στο πανελλήνιο πρωτάθλημα στην Κατερίνη)... Βγάζουμε αποτελέσματα χωρίς να παραλείπουμε ολόκληρη κατηγορία, χωρίς ν’ αλλάζουμε, κατά λάθος, φυσικά, το σωματείο αθλητών, χωρίς να κάνουμε λάθος στις επιδόσεις.
Μέγιστη ευθύνη για την συνέχιση της κατάστασης αυτής φέρει - όπως γράψαμε και στα προηγούμενα άρθρα- η «σημαία» του ελληνικού βετερανισμού: Ο παγκόσμιος πρωταθλητής, Βασίλης Μαγγανάς. Την φέρει εξαιτίας, όχι πράξεων, αλλα παραλείψεων. Με την ανοχή του και την σιωπή του. Είναι, επαναλαμβάνω, ακατανόητη, αδιανότητη και ανόητη η στάση του. Πώς καταδέχεται να μετέχει σε αγώνες - «πανηγύρια»; Πώς αποδέχεται να τον μειώνουν συστηματικά; Μία με την μη διεξαγωγή του βαρέος οργάνου στους Βαλκανικούς. Αλλη με κείμενα στο περιοδικό του ΣΕΒΑΣ («Στα 30 χρόνια 1984-2014 ο Σ. Συμεωνίδης είναι ο μοναδικός βετεράνος αθλητής με Ευρωπαϊκό ρεκόρ, στο αγώνισμα του άλματος επί κοντώ Μ80 με 2,40μ.», την στιγμή που ο Μαγγανάς κατέχει ρεκόρ Ευρώπης και κατείχε και κόσμου).

Πώς ο Μαγγανάς ανέχεται να διεξάγονται έτσι αγώνες;

Δεν έχει φωνή να βροντοφωνάξει «φτάνει πια, έως εδώ»; Ούτε καν για τις 6 προσπάθειες μιλάει. Κι όμως, εφέτος αναδείχθηκε πρωταθλητής κόσμου στην σφαιροβολία στην 6^η βολή. Εως τότε ήταν 3^ος. Και μήπως οι αποφάσεις της ΟΕΒΑΣ αποσκοπούν στο να τον σαμποτάρουν; Δεν γνωρίζουν πως στους διεθνείς αγώνες ο Βασίλης κάνει πάντα 6 βολές και όχι 4; Και δεν είναι εις θέση ν’ αντιληφθούν ότι διαφορετικός είναι ο αγώνας των 4 από των 6 προσπαθειών; Βεβαίως είναι. Αλλά δεν τους ενδιαφέρει. Και ο Μαγγανάς δεν αισθάνεται πως επέστη η ώρα να βγει, μπροστάρης αυτός, στην προσπάθεια ν’ αλλάξει η κατάσταση; Δεν αντιλαμβάνεται ότι η στάση του παρεξηγείται (ή, μήπως, όχι) από την πλειονότητα των αγωνιζόμενων βετεράνων;
Αυτά για τώρα...

*Ενα κωμικό και τραγικό έπος (όχι, φυσικά, του Ησιόδου), σε συνέχειες, που θ' αφήσει εποχή. Πρωταγωνιστούν: Ολοι, πλέον, γνωρίζουν. 
Σενάριο, σκηνοθεσία: Διοίκηση της ΟΕΒΑΣ.
Σκηνογραφία: Οι κατά τόπους συνεργάτες της ΟΕΒΑΣ.
Χορηγοί: Σύνδεσμοι βετεράνων, διαχρονικοί αθλητές, ΕΥΔΑΠ (έως πριν από μερικούς μήνες) και, εμμέσως, ο λαός.
Υπεύθυνοι, κατά τον νόμο: Οσοι γνωρίζουν και δεν μιλούν.
Σύμβουλος κειμένου (την ιστορία την έχουν γράψει άλλοι, απλώς την αποτυπώνω στο διαδίκτυο, ώστε να έλθει εύληπτη στις οθόνες σας): Νίκος Α. Κωνσταντόπουλος.