Ετσι... ξανάρχισαν όλα

Οι κότες, η κατσίκα και το... τμήμα στίβου του Α.Ο. Π. Φαλήρου

Η πρώτη παιδική ομάδα στίβου του ιστορικού, Α.Ο. Π. Φαλήρου, μετά την επανασύσταση του τμήματος, το Καλοκαίρι του 1970. Από αριστερά, όρθιοι, οι Διονυσόπουλος (πρώτος προπονητής), Γιάννης Λεκατσάς, Τάσος Παχός, Νίκος Κωνσταντόπουλος, Μιλτιάδης Χισκάκης, Ορέστης Κανακαράκης και ο έφορος, Αντώνης Αντωνέας. Καθιστοί, Μενέλαος Βαϊνδηρλής και Λάκης Κανακαράκης.

Του Ν. Α. Κωνσταντόπουλου

Το 1968, μετά την αποχώρηση από την ενεργό δράση του σπουδαίου σφαιροβόλου, Γιώργου Τσακανίκα, που είχε αναδειχθεί 8ος στους Ολυμπιακούς αγώνες της Μελβούρνης (Αυστραλία), το 1956, και έχει ατομικά ρεκόρ 18,21μ. στην σφαιροβολία και 55,17μ. στην δισκοβολία, το τμήμα στίβου του ιστορικού, ΑΟ Π. Φαλήρου, διαλύθηκε ουσιαστικά. Μόνον τυπικά υπήρχε, για ιστορικούς λόγους, δεδομένου ότι, πλην του Τσακανίκα, είχε αναδείξει και άλλους μεγάλους αθλητές (Βασίλης Μαυραπόστολος, Νίκος Λεκατσάς, Πιτ Χλέντζος -ο πρώτος Ελληνας, που ξεπέρασε τα 4μ. στο άλμα επί κοντώ- Κώστας Τραυλός, Κώστας Χατζηγιάννης, όλοι τους Βαλκανιονίκες, κ.α.), αλλά και αθλήτριες, με κορυφαία την Δομνίτσα Λανίτου, η οποία, το 1936, έγινε η πρώτη Ελληνίδα αθλήτρια στίβου, που μετέσχε σε Ολυμπιακούς αγώνες. Μάλιστα, είχε προκριθεί στον ημιτελικό (12άδα, τότε) των 80μ. μ' εμπόδια.
Δύο χρόνια αργότερα, το Καλοκαίρι του 1970, κάποιοι άνθρωποι, μεταξύ των οποίων ο τότε μπασκετμπολίστας του συλλόγου (είχε αγωνισθεί και στον στίβο), Γιώργος Γεωργιάδης, ο Διονυσόπουλος, οι κ. Αντώνης Αντωνέας και Παναγιώτης Παρασχάκης, αποφάσισαν να επανασυγκροτήσουν το τμήμα. Βρέθηκαν μερικοί παλαιότεροι, όπως ο εξαιρετικός δρομέας των 3.000μ. στιπλ, Γιάννης Μαρουδάς (έχει ρεκόρ 9'08''8, από το 1972, τότε ήταν 3ος στην Ελλάδα, τώρα -την εποχή που γράφηκε το θέμα- θα νικούσε και με διαφορά), ο, επίσης, εξαιρετικός 400άρης, Τάκης Μανωλίδης (πρώην μέλος της εθνικής εφήβων), η πολύ καλή, για την εποχή, ακοντίστρια, Ελεωνόρα Μοσχονά, ο αδελφός της, Γιώργος, επίσης ακοντιστής, και άλλοι. Την βάση, όμως, έπρεπε ν' αποτελέσουν οι νέοι.

Η μεγάλη κυρία του στίβου, Δομνίτσα Λανίτου.

Αρχισαν, λοιπόν, να ψάχνουν σε... αλάνες και σε δρόμους. Ναι, τότε στο Π. Φάληρο υπήρχαν αλάνες, πολλά άκτιστα οικόπεδα, όπου γίνονταν αγώνες ποδοσφαίρου (για τέρμα βάζαμε δύο πέτρες ή τσάντες ή ρούχα), αλλά εμείς, απέναντι από την Παναγίτσα -εκεί όπου τώρα βρίσκονται τράπεζες, ζαχαροπλαστείο κ.α.- δεν περιοριζόμασταν στο ποδόσφαιρο. Ρίχναμε και σφαίρα και δίσκο. Στο τετράγωνο δε, που περικλείεται από τις οδούς, Παρθενώνος, Αλκυόνης, Αρεως και Τρίτωνος διεξάγονταν τ' αγωνίσματα δρόμου από τα 100μ. και πάνω και το βάδην, ενώ στο πεζοδρόμιο γίνονταν το μικρό και το μεγάλο σπρίντ, 17 και 30μ., αντιστοίχως. Στην αυλή τού σπιτιού μου δε, τρέχαμε τα 80μ. με... φυσικά εμπόδια (σκαλάκια, παρτέρια, κολώνες). Μαζευόμασταν πολλά παιδιά, 14-15 ετών τα περισσότερα (υπήρχαν κι ένα-δυό λίγο μεγαλύτερα), και συναγωνιζόμασταν με βαθμολογία. Μάλιστα, ο καθένας διάλεγε μια χώρα, την οποία εκπροσωπούσε. 

Ο Γεωργιάδης, που κατοικούσε στην Παρθενώνος, πολύ κοντά στον... στίβο, μάς είχε εντοπίσει. Και κάποια ημέρα μάς πρότεινε να εγγραφούμε στον ΑΟΠΦ. Αρχικά ανταποκριθήκαμε μόνον τρεις (αλφαβητικά): Μενέλαος Βαϊνδηρλής, Νίκος Κωνσταντόπουλος και Μιλτιάδης Χισκάκης. Ολοι μας είχαμε, ήδη, σχέση με τον ΑΟΠΦ, διότι ήμασταν αθλητές της κολύμβησης και οι δύο (Χισκάκης, Κωνσταντόπουλος) και της υδατοσφαίρσης (πόλο). Μας έφερε  δελτία ο Γεωργιάδης και αρχίσαμε προπονήσεις στο γυμναστήριο, «Ι. Χρυσάφης», απέναντι από τον τότε ιππόδρομο, υπό την επίβλεψη του Διονυσόπουλου.

Ο στίβος, φυσικά, ήταν χωμάτινος, περιμέτρου 250μ. Δίπλα στο οίκημα, όπου καθόταν ο φύλακας, υπήρχαν μεταλλικοί δίσκοι άρσης βαρών, στους οποίους έδεναν... κατσίκα. Τώρα, κάποιοι από αυτούς βρίσκονται στο σπίτι μου. Θυμάμαι, είχε έλθει κάποτε και ο Γ. Τσακανίκας και μας είχε δείξει σφαιροβολία.

Από άλλη γειτονιά... συνελέγησαν έτεροι επίδοξοι αθλητές, κάποιοι εκ των οποίων (Γιάννης Λεκατσάς, Τάσος Παχός) διακρίθηκαν πανελλαδικά. Μαζί τους ήταν οι αδελφοί, Ορέστης και Λάκης Κανακαράκης και ο ταλαντούχος δρομέας ημιαντοχής, Σταύρος Γαρδέρης, που ενεγράφη στην ομάδα το επόμενο έτος. 
Αρχικά, η παρέα αυτή τελούσε τους αγώνες της στο οικόπεδο του παππού τού Λεκατσά, στην οδό Ναϊάδων. Είχαν σκάψει και σκάμμα για μήκος και είχαν μεταφέρει άμμο από την θάλασσα. Τα παιδιά μάζεψαν χρήματα και αγόρασαν σφαίρα, δίσκο, σφύρα και ακόντιο. Μια φορά -διηγείται ο Λεκατσάς- έριξαν την σφύρα στο... κοτέτσι τού διπλανού σπιτιού. Η κυρά Ψημμένου βγήκε φωνάζοντας για τις κότες της -ευτυχώς την γλύτωσαν- που είχαν σκορπιστεί δεξιά - αριστερά. Τα παιδιά, λοιπόν, έτρεχαν να τις μαζέψουν για να ηρεμήσει η γειτόνισσα. 
Η παρέα αυτή αργότερα άρχισε να πηγαίνει στο «Χρυσάφη». Εκεί προπονούνταν οι αθλητές του Πειραϊκού. Ο προπονητής τους, ο Βασίλης Βυτινάρος, που έψαχνε για αθλητές, τους έδωσε μια μέρα δελτία. Πήγε ο Λεκατσάς στον πατέρα του, τον Νίκο, το δελτίο, τού το έδειξε και τού εξήγησε.
«Εμείς είμαστε του ΑΟΠΦ. Εκεί θα γραφείς», απάντησε ο παλαιός Βαλκανιονίκης και μετέπειτα πρόεδρος του ΑΟΠΦ. Ευτυχώς τότε είχαν αρχίσει οι διεργασίες για την επανασύσταση του τμήματος. Τον Γιάννη ακολούθησαν οι φίλοι του και μαζί με την άλλη παρέα απετέλεσαν την μαγιά της ομάδας.

Ετσι, λοιπόν... ξανάρχισαν όλα. Πρόεδρος τότε στον ΑΟΠΦ ήταν ο Παναγιώτης Ρουσσελάκης και αντιπρόεδρος ο κ. Παρασχάκης, που το 1971 έγινε πρόεδρος.

Εκείνο το Καλοκαίρι πήραμε μέρος και στο παιδικό πρωτάθλημα, η πρώτη φάση του οποίου είχε διεξαχθεί στο στάδιο «Γ. Καραϊσκάκης». Ακριβώς από αυτούς τους αγώνες είναι η φωτογραφία, που δημοσιεύουμε.

Ο Γ. Γεωργιάδης (με την μπάλα) σ' εντυπωσιακή προσπάθεια.

Ο Διονυσόπουλος (συγγνώμη, αλλά μετά σχεδόν 46 χρόνια, μού διαφεύγει το μικρό του όνομα και δεν το θυμούνται και οι υπόλοιποι) ήταν ο πρώτος προπονητής του τμήματος. Καθαρά εμπειρικός, αλλά φιλότιμος.
Ο Γιάννης Λεκατσάς, την πρώτη διετία, στην κατηγορία παίδων, διακρίθηκε κυρίως στα 110μ. μ' εμπόδια (πρωταθλητής το 1971), αλλά και στην σφαιροβολία. Αργότερα αναδείχθηκε 4ος στους Βαλκανικούς εφήβων στα υψηλά εμπόδια, ενώ μετά ασχολήθηκε με το δέκαθλο και κατέκτησε τρία χάλκινα πανελλήνια μετάλλια. Εχει σημειώσει την 2η επίδοση του ΑΟΠΦ στην σφαιροβολία με 15,26μ., καταπληκτική για Ελληνα δεκαθλητή. Εκανε, πάντως, πολύ λιγότερα από όσα μπορούσε.

Ο Τάσος Παχός από την πρώτη διοργάνωση, αυτή των παίδων, έδειξε το σπουδαίο ταλέντο του. Αέρινος σπρίντερ, διακρίθηκε ιδιαιτέρως στα 100 και στα 200μ. (10''8 και 22''1 τα ρεκόρ του) κι έφθασε έως την προεθνική ομάδα. Θεωρώ, όμως, πως ήταν ικανός για περισσότερα πράγματα.

Ο Νίκος Κωνσταντόπουλος (ατομικό ρεκόρ 13,98μ. στην σφαιροβολία, 3ος στην ιστορία του ΑΟΠΦ, είχε τρέξει και 4Χ100μ. σε διασυλλογικούς) κατετάγη μία φορά 11ος και τρεις 12ος σε πανελλήνιο πρωτάθλημα. Δεν ήταν ταλέντο, αλλά έρριξε λιγότερο από όσο μπορούσε. Ο Μιλτιάδης Χισκάκης έτρεχε μεγάλες αποστάσεις (3.000μ., 5.000μ. και ανώμαλο δρόμο), ο Ορέστης Κανακαράκης κυρίως ημιαντοχή (αργότερα ασχολήθηκε επιτυχώς με το τένις), ο αδελφός του, Λάκης περισσότερο 400μ., αλλά και 200, και ο Μενέλαος Βαϊνδηρλής κυρίως 100, 200, ενίοτε 400μ., ενώ σε διασυλλογικό πρωτάθλημα είχε ρίξει και δίσκο.

Μερικά χρόνια αργότερα, από την ομάδα της Παρθενώνος, Αλκυόνης κ.λπ., ήλθε στον ΑΟΠΦ και ο Χρήστος Λυγερός, αξιόλογος άλτης μήκους (ρεκόρ 6,64μ.) και σπρίντερ (11''4 στα 100μ.). Ο Λυγερός, μάλιστα, και ο Βαϊνδηρλής ήταν οι καλύτεροι στους αγώνες μας και πάντα αυτοί διεκδικούσαν την πρωτιά, ενώ ο γράφων, που κυριαρχούσε σε σφαιροβολία και δισκοβολία, συνήθως ήταν 3ος, ενίοτε δε, 4ος.

Ηθική σήψις στην ΟΕΒΑΣ

Βασιλάκη, γι' αυτό έκανες την «πάπια» στο θέμα της ηλικίας τού Σ. Συμεωνίδη;
  

Πολύ καλός αθλητής είναι ο Βασίλης Ανδρεάδης. Αλλά αρκεί μόνον αυτό στον αθλητισμό;

Σήψις ηθική υπάρχει, πλέον, στην Ομοσπονδία Ελλήνων Βετεράνων Αθλητών Στίβου (ΟΕΒΑΣ). Τέτοια, που σε ουδέναν αγνό διαχρονικό αθλητή επιτρέπει, πλέον, να μένει απαθής παρατηρητής των δρώμενων ή αδιάφορος και να λέει ή να σκέπτεται «τι με νοιάζει εμένα, αφού δεν μ' ενοχλούν». Ο αθλητισμός πρέπει να διδάσκει ήθος. Και πρωτοπόροι σε αυτό οφείλουν να είναι οι διαχρονικοί αθλητές. Για να παραδειγματίζουν θετικά τους νεότερους. Δυστυχώς, κάποιοι, σημαίνοντες μάλιστα, με διοικητικές θέσεις στον ελληνικό βετερανισμό, το ξεχνούν. Και γίνονται το κακό, κάκιστο παράδειγμα. 
Αντιγράφω (προσθέτω, μόνο, τόνους, όπου δεν είχε, και σημεία στίξης) από το χρονολόγιο στο «φέις μπουκ», του Οδυσσέα Αγρου (Odysseas Agros), βετεράνου αθλητή, πρώην συνεργάτη της ΟΕΒΑΣ:

«Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας (ΟΕΒΑΣ). Ο πρόεδρος του ΣΕΒΑΣ (σημείωση μπλογκ: Σύνδεσμος Ελλήνων Βετεράνων Αθλητών Στίβου) και ταμίας της ΟΕΒΑΣ, Βασίλης Ανδρεάδης εμφανίζεται να μετέχει στις κάτωθι διοργανώσεις σε άλλη ηλικιακή κατηγορία από ό,τι έπρεπε καθότι γεννημένος το 1954. Στους μεν βαλκανικούς του 1998, όντας 44 χρόνων, αγωνίστηκε στη 45-49 και όχι στην 40-44. Στα δε "Τρίτσεια" το 2008, στην 55-59 και όχι στην 50-54.
Στα "Τρίτσεια", χαρακτηριστικά, οι αθλητές, Κ. Κορδώσης και Ν. Μοσχόπουλος, που συμμετείχαν στην ίδια κατηγορία, διαμαρτυρήθηκαν στην γραμματέα των αγώνων, Μελάνα Συμεωνίδου για την παράβαση των κανονισμών.
Ουδέν προέκυψε.
Επεται συνέχεια..........».

Βιβλίο του ΣΕΓΑΣ 1980 με τους καλύτερους: Βασ. Ανδρεάδης 5ος στο δέκαθλο.

Μέγα ηθικό ζήτημα γεννάται, πλέον, για την αμαρτωλή -όπως την χαρακτηρίζω εδώ και καιρό- διοίκηση της ΟΕΒΑΣ. Και όποιοι σύνδεσμοι βετεράνων στηρίξουν τους συγκεκριμένους ανθρώπους στις προσεχείς αρχαιρεσίες, θα είναι υπόλογοι σε όλους τους απλούς, αγνούς βετεράνους. Δεν ήξερα, δεν είδα, δεν διάβασα, δεν άκουσα, δεν υπάρχει πλέον. Ούτε η δικαιολογία της μεγάλης ηλικίας του προέδρου της (που εξαιτίας της... ξεχνάει πότε έχει γεννηθεί και πότε δηλώνει το 1935 και πότε, δύο μήνες αργότερα, το 1933 κ.ο.κ.) ούτε τα... συσσίτια της Κατοχής και το γάλα ούτε ότι ήταν μεμονωμένο περιστατικό. Διότι, πλέον, έχουμε περιστατικά με δύο μέλη του προεδρείου της ΟΕΒΑΣ. Αν σκάψουμε δε, εις βάθος, Κύριος οίδε (κάποιος, ήδη, είδε), τι άλλο θ' ανακαλύψουμε. Ποιά άλλη βρωμιά. Ποιά άλλη απάτη. Και, βεβαίως, όχι μόνο στον τομέα της ηλικίας. Αλλά, πιθανόν, και στον οικονομικό. Καταγγελίες προφορικές, πολλές. Ας τολμήσουν οι καταγγέλλοντες να τις κάνουν γραπτώς και με στοιχεία. Διότι προφορικώς δεν μπορούν να σταθούν. Είναι «έπεα πτερόεντα». Ιδού, λοιπόν, πεδίον δόξης λαμπρόν για όποιον έχει τέτοια στοιχεία. Ας τα πάει στις αρμόδιες αρχές. Κι εμείς θα είμαστε δίπλα του, για να τον βοηθήσουμε. 
Τελευταίες, προς το παρόν, επισημάνσεις: Από το 15μελές διοικητικό συμβούλιο της ΟΕΒΑΣ, μόνο δύο αγωνίζονται. Ο αθλητής με την ηλικία ασανσέρ (δηλαδή ο πρόεδρος, Συμεών Συμεωνίδης) και ο ταμίας, ο Βασιλάκης Ανδρεάδης. Δηλαδή, 100%... επιτυχία στις δηλώσεις ηλικιών. Και προσέξατε το άλλο; Ποιά ήταν γραμματέας στην υπόθεση Ανδρεάδη και δεν ασχολήθηκε με την καταγγελία των Κορδώση και Μοσχόπουλου; Η σύζυγος τού προέδρου της ΟΕΒΑΣ. Οι τρεις τους (οι δύο υπόλογοι για τις περίεργες ή ψευδείς δηλώσεις της ηλικίας τους και η κ. Συμεωνίδου), μαζί με τον Μιχάλη Κουτσουδάκη και τον Νίκο Λαγογιάννη (ίσως και τον Τάσο Τασούλα) διοικούν τον ελληνικό βετερανισμό. Οι υπόλοιποι είναι ή διακοσμητικοί ή μακριά από το κέντρο λήψης των αποφάσεων. Αυτά. Και μη χειρότερα...















Ιδού και τα ατράνταχτα στοιχεία για την υπόθεση Ανδρεάδη. Δημοσιεύσεις του περιοδικού του ΣΕΒΑΣ. Αριστερά προσέξτε τα 200μ. και δεξιά το ύψος.

Το Ρέθυμνο και η Ελλάς τίμησαν ξανά τους ήρωες με τα «Αρκάδια»

«Τ’ Αρκάδι, ξέρετε, παιδιά, τι είναι το Αρκάδι; Είναι της Κρήτης η ζωή, το Αγιο φυλακτό της. Είναι η Ελλάς ολόκληρη, μαζί με τ’ όνειρό της»

 

Η θυσία και η υπέρτατη πράξη αντίστασης των ηρωικών Κρητικών απέναντι στους Τούρκους στον ξεσηκωμό του 1866, υμνήθηκε με τον τρόπο αυτόν. Ηταν 8 Νοεμβρίου (σύμφωνα με άλλους ιστορικούς, 9), όταν ο καπετάν Κωσταντής Γιαμπουδάκης, κατά την κρατούσα θεωρία, ή ο Εμμανουήλ Αναγνώστου Σκουλάς, κατά την άποψη έτερων ιστορικών, ανατίναξε την Ιερά Μονή Αρκαδίου. Μαζί του, πρωτοστάτης στην θυσία, ήταν και ο ηγούμενος, Γαβριήλ. Σκοτώθηκαν περί τους 800-850 Ελληνες, ενώ περίπου 1.500 (άλλοι υπολογισμοί τούς ανεβάζουν στις 3.000) ήταν οι νεκροί και τραυματίες Τούρκοι.
Αυτή την θυσία οι Ρεθεμνιώτες, όλη η Κρήτη και ολάκερη η Ελλάς, τιμούν κάθε χρόνο. Από το 1930 καθιερώθηκε και η διεξαγωγή ετήσιων αγώνων στίβου, με την επωνυμία «Αρκάδια», που εφέτος. έφθασαν στην 75^η διοργάνωσή τους -κάποιες χρονιές, παλαιότερα, για διάφορους λόγους (π.χ., πόλεμος) δεν διεξήχθησαν.
Τα τελευταία χρόνια διεξάγονται αγώνες μόνο στο Κρητικό βόλι και δρόμου, με κύριον τον Αρκάδιο δρόμο (22,5 χλμ.), που έχει αφετηρία την ιστορική Μονή και τερματισμό την πόλη του Ρεθύμνου, στο στάδιο της Σοχώρας. Σε αυτό επανήλθαν φέτος οι αγώνες, μετά το περσινό διάλειμμα, λόγω εργασιών, που εκτελούνταν εκεί.

Γιάννης Βασιλόπουλος.

Εφέτος δεν υπήρξε σασπένς στο Κρητικό βόλι (ρίψη σφαίρας με άλμα από βράχο ή τεχνητό βάθρο ύψους, συνήθως, 30-35 εκατοστών -εδώ ήταν περίπου 33-34) όσον αφορά τον νικητή. Το φαβορί ξεχώρισε εύκολα. Ηταν ο παλαιός πρωταθλητής της σφαιροβολίας, ο 40χρονος, Γιάννης Βασιλόπουλος (Ναξιακός). Πρώτευσε με 15,12μ. (σφαίρα 7,26κ.) έναντι 13,93μ., που έρριξε πέρσι, όταν και πάλι είχε νικήσει.

Μιχάλης Φρουδάκης.

Ο 54χρονος, Μιχάλης Φρουδάκης, της ΓΕ Ηρακλείου, (αγωνίζεται κάθε χρόνο ανήμερα της ονομαστικής του εορτής) αναδείχθηκε 2^ος με 13,35μ. μια πολύ καλή επίδοση. Πέρσι είχε ρίξει 13,38μ. Αξιοθαύμαστη η σταθερότητά του.
Τρίτος, ο σχεδόν 37χρονος πανύψηλος παλαιός πρωταθλητής των 400μ. (ρεκόρ 46’’83 το 2005), Μανώλης Σφακιανάκης (ΟΚΑ Πρέβελη), που, ως συνήθως, αγωνίσθηκε (μόνον αυτός) με παραδοσιακή κρητική φορεσιά, και έρριξε 13,13μ., έναντι 12,77μ. του 2014.

Μανώλης Σφακιανάκης.

Η τριάδα του βάθρου, λοιπόν, ήταν ίδια και απαράλαχτη με την περσινή.
Ακολούθησαν οι Πέτρος Τσίγγας (Κόροιβος) 12,14, Βασίλης Σπανδάγος (ΟΚΑ Αρκάδι) 11,02, Παναγιώτης Καλαϊτζάκης (ΟΚΑΠ) 10,97, Στέλιος Γασπαράκης (ΟΚΑΑ) 10,70, ο 59χρονος, Ιωακείμ Κανίδης (ΟΚΑΑ) με 9,88 και ο 60χρονος, Θανάσης Καλαντζής (Πανιώνιος) με 8,80μ.

Απόντες, για διάφορους λόγους, ήταν ο πολυνίκης του αγωνίσματος, ο 61χρονος, Βασίλης Μαγγανάς και ο παλαιότερος εν ενεργεία αγωνιζόμενος, ο 60ετής,Νίκος Κωνσταντόπουλος, που, από το… 1975 έως και πέρσι, είχε μετάσχει σε 35 διοργανώσεις. Αμφότεροι ευελπιστούν ότι, το 2016, στην επέτειο των 150 ετών από την υπέρτατη θυσία, θα είναι παρόντες.
Τις παλιές καλές εποχές θύμισε ο αγώνας στον Αρκάδιο δρόμο, παρότι την ίδια ημέρα διεξήχθη στην Αθήνα το πανελλήνιο πρωτάθλημα Μαραθώνιου δρόμου. Ετρεξαν 130 άνδρες (τερμάτισαν όλοι) -ανάμεσά τους 43 αλεξιπτωτιστές από την 1η Μοίρα- και 16 γυναίκες, εκ των οποίων μόνο μία εγκατέλειψε.

Από αριστερά: Σπανδάγος, Σφακιανάκης, Φρουδάκης, Καλαντζής, Βασιλόπουλος, Κανίδης, Γασπαράκης, Καλαϊτζάκης.

Τ’ αποτελέσματα ήταν:
ΑΝΔΡΕΣ: Πρώτευσε ο νικητής του 2013, Χρήστος Χατζάκης - Καζάνης (Ανεξάρτητος) με 1 ώρα 18’23’’. Τον ακολούθησαν οι Εμμ. Φιλιππάκης (Ανεξ., 56 ετών) 1:21’04’’, Εμμ. Συλλιγνάκης (Σφάκα Σητείας) 1:23’17’’, Γ. Κορνάρος (Αφορδακός) 1:27’34’’, Δημ. Πανταζής (ΣΔΥ Ρεθύμνου) 1:27’34’’, Ιω. Κοτσώνης (Πυροσβεστική Χανίων) 1:29’17’’ κ.λπ..
ΓΥΝΑΙΚΕΣ: Η 42χρονη, πλέον, νικήτρια του 2014, Τζοάννα Ντρινγκ - Δουλγεράκη (ΣΔΥ Ρεθύμνου) επανέλαβε τον θρίαμβό της, αυτή την φορά μ’ επίδοση 1:41’40’’. Ακολούθησαν: Ειρ. Χαλικάκη - Λιόνη (ΣΔΥΡ) 1:54’18’’, Αννα Βελεβά (Ανεξάρτητη) 2:01’34’’, Διαμ. Βρουτάκη (ΟΚΑΠ) 2:01’47’’, Δεσπ. Μιχελάκη (Κρόσφιτ Ρεθύμνου) 2:06’15’’ , Μάγδα Λιπαρτελιάνι (Ανεξ.) 2:09’47’’ κ.λπ.

Τ’ αποτελέσματα στα 5.000μ. σε δημόσιο δρόμο:
ΑΝΔΡΕΣ: 1^οι Νίκος Καμπιτάκης (ΟΦΗ) και Μίλτος. Καμπιτάκης (ΟΦΗ) ταυτόχρονη άφιξη, 3^ος Νικ. Τζαγκαράκης (ΝΟΡ). Εκκίνησαν 31 και τερμάτισαν όλοι.
ΓΥΝΑΙΚΕΣ: 1^η η νικήτρια του 2014, Μαριλένα Χανιωτάκη (ΟΚΑΑ), 2^η Αγκ. Μπουιτκούτε (Ανεξ.) 3^η Μ. Στριλίγκα (ΣΔΥΡ). Ξεκίνησαν 19, τερμάτισαν 18.

Οι τρεις καλύτεροι στο Κρητικό βόλι για μαθητές των δημοτικών σχολείων (όργανο 3 κιλών) ήταν: Μιχ. Δρυγιαννάκης (3^ο Δημ. Σχ.) 9,01, Δημ. Αστρινάκης (Δημοτικό σχολείο Ρουσσοσπιτίου) 8,44 και Νικ. Παναρετάκης (Δημ. Σχ. Αδελε) 8,04.
Αθλητές, κριτές και διοργανωτές έδωσαν ξανά την υπόσχεση, ότι θα προσπαθήσουν και του χρόνου να είναι εκεί, για να τιμήσουν πάλι -και, μάλιστα, με πανηγυρικό τρόπο- τους ήρωες.

Στον διαγωνισμό ζωγραφικής βραβεύτηκαν οι Βασίλης Καπετανάκης (Δημ. Σχ. Γερανίου), Αχιλλέας Τσαλάγγας (13^ο Δημ. Σχ.) και, με κοινό έργο, οι Απόστολος Φραγκίδης και Μιχάλης Φραγκίδης (Δημ.Σχ. Αδελε).
Παραδοσιακά παιχνίδια παρουσίασαν μαθητές δημοτικών σχολείων (6 ^ο, 13^ο, Αδελε, Γερανίου και Ρουσσοσπιτίου).
Οι εκδηλώσεις ολοκληρώθηκαν, όπως πάντα, με Κρητικούς παραδοσιακούς χορούς.
*Η εκτενής αναφορά στο Κρητικό βόλι γίνεται διότι είναι ένα ξεχωριστό αγώνισμα, που δεν τελείται εκτός Κρήτης. Εφέτος, για πρώτη φορά -εξ όσων, τουλάχιστον γνωρίζουμε- διεξήχθη το αγώνισμα αυτό μακριά από την ηρωική μεγαλόνησο. Ηταν στις 17 Οκτωβρίου, στον Αγιο Κοσμά, στους αγώνες ρίψεων, που πραγματοποίησε ο ΣΕΒΑΣ Κωνσταντινουπολιτών εις μνήμη του πρώτου Ελληνα, που ξεπέρασε τα 60μ. (60,08μ. το 1977) στην δισκοβολία, του Στέλιου Αγγλούπα. Υποστηρίζεται δε, ότι οι Κρητικοί πρώτοι αυτοί, έρριξαν την σφαίρα ξεκινώντας την προσπάθεια με την πλάτη στραμμένη προς το πεδίο βολής.

Η βροχή «χάλασε» το Γκαλά ρίψεων στο Ηράκλειο
Λίγες ημέρες νωρίτερα, η βροχή εμπόδισε την επίτευξη πολύ καλών επιδόσεων στο 7ο Πανελληνιο «Γκαλά» ρίψεων - δρόμων - αλμάτων για βετεράνους αθλητές, που φέτος διοργανωσε η Παγκρήτια Ενωση Διαχρονικών Αθλητών Στίβου, με συνδιοργανωτές την Περιφέρεια Κρήτης, τον Δημοτικό Οργανισμό Προσχολικής Αγωγής, Φροντίδας και Μαζικής Αθλησης Ηρακλείου (ΔΟΠΑΦΜΑΗ) και τον ΣΕΓΑΣ, στο Σταδιο «Ελευθερίας» Ηρακλείου. Παρά ταύτα, δεν έλειψαν κάποιες καλές επιδόσεις, κυρίως στοις ρίψεις. Το παρών έδωσε ξανά ο… 86χρονος, Κώστας Χατζηεμμανούλ, που ταξίδεψε από την Κω. Πήραν μέρος αθλητές από Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Κω, Χαλκίδα και, βεβαίως, από όλη την Κρήτη.

Τα καλύτερα αποτελεσματα ανά αγώνισμα:
Σφαιροβολία: 45-49: Ι. Φαναρτζής 11,98. 50-54: Μιχ. Φρουδάκης 12,50.
Δισκοβολία: 45-49: Μ. Πολομαρκάκη 27,61. 60-64: Χλ. Αγγλούπα 20,66. Ανδρες: 40-44: Κ. Φουρναράκης 32,58. 50-54: Φρουδάκης 42,65. 55-59: Ι. Κανίδης 26,80. 70-74: Εμμ. Λιουδάκης 26,20.
Κρητικό βόλι: 50-54: Φρουδάκης 13,62. 60-64: Βασ. Μαγγανάς 13,69. 70-74: Λιουδάκης 10,60.
Ελληνική δισκοβολία: 40-44: Φουρναράκης 27,00. 60-64: Γ. Βαρούχας 28,10.

Ακοντισμός: 45-49: Φαναρτζής 43,98. 60-64: Παν. Μανωλόπουλος 32,10.
Σφυροβολία: 50-54: Φρουδάκης 29,56. 45-49: Πολομαρκάκη 24,14.
100μ.: 45-49: Ι. Ζογλοπίτης 12’’2. 55-59: Γ. Αλέξης 13’’3. 85-89: Κ. Χατζηεμμανουήλ 20’’0. Γυναίκες: 40-44: Φ. Λύκου 14’’1. 55-59: Αθ. Βαϊνά 17’’3.
800μ.: 50-54: Θ. Ξεντές 2’28’’.
400μ.: 45-49: Ζογλοπίτης 59’’9. 85-89: Χατζηεμμανουήλ 1’56’’.
1.500μ.: 45-49: Αλ. Ανυφαντάκης 5’37’’.
5.000μ.: 55-59: Ι. Σαριδάκης 18’43’’
Μήκος: 40-44: Λύκου 4,60.
2.000μ βαδην: 50-54 ετών: Ν. Παναγιωτάκης 11’55’’.

*Διαβάστε και τα σχόλια. Υπάρχει ενδιαφέρων διάλογος.

Μια συγκινητική ιστορία από τα σκληρά χρόνια της Κατοχής

Συσσίτιο στην Κατοχή. Με την γάστρα δεξιά ο μικρός που είχε γεννηθεί το 1933, αλλά ο πατέρας του τον δήλωσε ως γεννημένο το 1935, για να παίρνει φαγητό από τα συσσίτια. Ξέχασε να δηλώσει την αλλαγή της ηλικίας επί 70 χρόνια. Ισως να μη το θυμόταν. Ισως να μη το γνώριζε. Το 2003, όμως, το θυμήθηκε. Ή το πληροφορήθηκε. Και από τότε κερδίζει μετάλλια σε διεθνείς αγώνες βετεράνων αθλητών του στίβου. Δίκαια και νόμιμα. Λίαν συντόμως θα έχετε λεπτομέρειες από την συγκλονιστική και συγκινητική αυτή ιστορία, που μπορεί να γίνει και ταινία του... Μπόλιγουντ ή μελό τουρκική, δεδομένου ότι ο Βασιλάκης Καΐλας, μεγάλωσε πια.