Υβρις, Ατη, Νέμεσις, Τίσις (νο 2)

Στέρηση οκτώ ετών της φίλαθλης ιδιότητας τού Συμεών Συμεωνίδη από την Επιτροπή Φιλάθλου Πνεύματος

Η σκληρή, αλλά δίκαιη, απόφαση της ΕΦΙΠ.

Του Ν. Α. Κωνσταντόπουλου

H ελληνική αθλητική δικαιοσύνη ωμίλησε. Και ωμίλησε σκληρά. Αλλά, πιστεύω, δίκαια. Αποφάσισε βάσει στοιχείων. Ατράνταχτων. Οχι βάσει... δακρύβρεκτων παραμυθιών, περί συσσιτίων στην Κατοχή ή στα εμφυλιοπολεμικά χρόνια. ΟΚΤΩ (8) χρόνια στέρηση της φίλαθλης ιδιότητάς του επεβλήθη στον πρώην πρόεδρο της Ομοσπονδίας Βετεράνων (ΟΕΒΑΣ), Συμεών (Σίμο) Συμεωνίδη, από την Επιτροπή Φιλάθλου Πνεύματος (ΕΦΙΠ) της Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων (ΕΟΕ). Επί οκτώ έτη, δηλαδή έως το 2024 -όταν θα είναι ή 91 (με βάση τα όσα ισχυρίζεται τα τελευταία χρόνια) ή 89 (με βάση τα στοιχεία που υπήρχαν έως και τον Δεκέμβριο του 2015) ή, ίσως (βάσει νέων στοιχείων και συλλογισμών) 88 ετών- δεν θα έχει δικαίωμα ν' αγωνίζεται. Ούτε στην Ελλάδα ούτε στο εξωτερικό. Ούτε, βεβαίως, να κατέχει οποιοδήποτε αξίωμα. Μάλιστα, ούτε ως φίλαθλος δικαιούται να εισέρχεται σε αθλητικούς χώρους.

Είναι σκληρή η ποινή. Μοιάζει εξοντωτική, δεδομένης της ηλικίας του τιμωρηθέντος. Αλλά είναι δίκαιη. Διότι ο Συμεών Συμεωνίδης, αψήφησε τους πάντες και τα πάντα. Ελληνες βετεράνους. Αντιπάλους του, Ελληνες και ξένους. Παράγοντες, επίσης Ελληνες και ξένους. Αποφάσεις διεθνών ομοσπονδιών βετεράνων. Θεώρησε εαυτόν παντοκράτορα. Παντοδύναμο. Επραξε έτσι, ίσως και παρασυρόμενος από κακούς συμβούλους, που είχε γύρω του, αυλοκόλακες, αλαζόνες, πιθανόν και κακόβουλους, οι οποίοι ίσως επιθυμούσαν την τιμωρία του, ώστε να τον παραμερίσουν για ν’ αναδειχθούν αυτοί στ’ αξιώματα, τουλάχιστον τα ελληνικά.

Θεωρώ, άλλωστε -και το έχω πει κατ’ επανάληψη- ότι ο Σ. Συμεωνίδης είναι ένας ματαιόδοξος άνθρωπος, που θέλει να πετύχει στα 80 του όσα δεν πέτυχε νεότερος. Αλλοι γύρω του είναι χειρότεροι, ηθικά, άνθρωποι. Τον Συμεωνίδη στην τιμωρία και στον εθνικό και διεθνή εξευτελισμό οδήγησαν οι (δήθεν;) φίλοι του. Αυτοί, που αποδείχθηκαν «εχθροί» του. Αυτοί που τον συμβούλευαν να μη συμμορφωθεί με τις αποφάσεις, τις οποίες ο ίδιος δήλωνε πως είχε αποδεχθεί. Οι «φίλοι» του, που, με τις κολακείες τους, τροφοδοτούσαν το, ήδη, υπερτροφικό «εγώ» του και την, ούτως ή άλλως, υπέρμετρη ματαιοδοξία του. Ομως…

…Ομως, όπως έγραψα σε προηγούμενο άρθρο μου για το θέμα, διέπραξε Υβριν. Οι Θεοί τού έπεμψαν την Ατη. Και επήλθαν η Νέμεσις και η Τίσις. Εστω αργά. Εστω αφού πρόλαβε -μαζί με τους εξίσου, αν όχι περισσότερο, αλαζονικούς συνεργάτες του- να συκοφαντήσει, να ψευσθεί κατ’ εξακολούθηση επί σειρά ετών, να προσπαθήσει να τρομοκρατήσει ή να εξευτελίσει, να καταπιέσει, ν’ απειλήσει όσους αγωνίσθηκαν για την αποκάλυψη της αλήθειας. Κι εξακολουθούν όλοι αυτοί, αμετανόητοι όντες, να επιδιώκουν να μας τρομοκρατήσουν, με απειλές και «τιμωρίες» του Αγρου και του υπογράφοντος. Τόσο ισχυρές... τιμωρίες από εθνικούς και διεθνείς αγώνες, ώστε και οι δύο δηλωθήκαμε στο Βαλκανικό πρωτάθλημα (ο Αγρος και στο Παγκόσμιο), ενώ εγώ μετείχα σε αρκετούς εσωτερικούς αγώνες διαφόρων σωματείων. Ούτως ή άλλως, συνειδητά απέχω από τις διοργανώσεις της ΟΕΒΑΣ.

Υβρις ήταν η αλαζονεία, η υπέρβαση των ανθρώπινων ορίων. Η πεποίθηση ότι γίνεσαι Θεός. Τότε οι Θεοί έστελναν στον υβριστή την Ατη. Αυτή τον οδηγούσε στην διασάλευση των φρενών, στην παραφροσύνη, στην διάπραξη νέων μεγαλύτερων ύβρεων και, ως εκ τούτου, στον όλεθρο. Ηταν η σειρά της Νεμέσεως, της δίκαιης θεϊκής εκδίκησης να εμφανισθεί. Και αυτή επέφερε την Τίσιν. Την τιμωρία.
Η αλαζονεία του, η δήθεν παντοδυναμία του, τον οδήγησαν στην τιμωρία και τον διεθνή και εσωτερικό εξευτελισμό. Και, φοβούμαστε, στον μαρασμό. Διότι στερείται ό,τι πιο πολύ επιθυμούσε να κάνει. Αλλά...

... Αλλά πίστεψε ότι είναι Θεός. Ατρωτος. Αγνόησε νόμους. Γραπτούς, της Πολιτείας. Και άγραφους. Ηθικούς. Αγνόησε, όμως, προκλητικότατα και αποφάσεις εκείνων, που όφειλε να γνωρίζει πως δεν ανέχονται τέτοια συμπεριφορά. Και τιμωρήθηκε.
Οχι. Η ύβρις δεν ήταν το θέμα της ηλικίας του. Τούτο αποτέλεσε απλώς την αφορμή. Υβρις ήταν η όλη συμπεριφορά του ίδιου και του εσμού της ηγετικής ομάδας της διοίκησης της ΟΕΒΑΣ. 
Ενας αγώνας, λοιπόν, τον οποίον ξεκίνησα πέρσι τον Ιούλιο, και στον οποίον στη συνέχεια συμπαραστάτες είχα αρκετούς (Οδυσσέα Αγρο, Μόδεστο Κασκάτη, Αννα Μάινα και άλλους, των οποίων τα ονόματα δεν δημοσιεύω τώρα, διότι δεν τους έχω ερωτήσει αν επιθυμούν την δημοσιοποίησή τους) δικαιώθηκε.

Η επόμενη σελίδα (11) είναι η απόφαση, που παρουσιάζεται στην αρχή.

Θα σας μιλήσω ειλικρινά. Ενώ θεωρώ δίκαιη την τιμωρία και δικαίωση όσων προσπαθήσαμε για την απόδοση δικαιοσύνης, από την άλλη πλευρά, πιστεύω ότι τα πράγματα θα ήταν καλύτερα για όλους, αν η υπόθεση είχε εξελιχθεί διαφορετικά. Αν η ηγετική ομάδα της ΟΕΒΑΣ δεν αποφάσιζε να διεξαγάγει πόλεμο μέχρις εσχάτων. Κι ενώ έχανε την μία μάχη μετά την άλλη, τόσο εξαπέλυε επιθέσεις απελπισίας. Με ψεύδη, ακόμη και προς τους συμβούλους της διοίκησης, που δεν περιλαμβάνονται στην στενή ομάδα, τους οποίους συνεχώς παραπληροφορούσε. Με απειλές. Με αντικαταστατικές (ακόμη και αυτού του διάτρητου καταστατικού της) ενέργειες και αποφάσεις. Με κάθε θεμιτό και, κυρίως, αθέμιτο, τρόπο και μέσο.
Οσοι με γνωρίζουν, ξέρουν καλά πως, όσα γράφω εδώ, τα εννοώ. Δεν είμαι μνησίκακος. Αλλοι είναι -μέσα στην διοίκηση της ΟΕΒΑΣ. Αυτοί, που έγραψαν για καρκινώματα και ξένα σώματα, αναφερόμενοι στον Αγρο και τον υποφαινόμενο. Ομως, δεν ανέχομαι να με θίγουν. Να μ’ εμποδίζουν να χαρώ το χόμπι μου. Τον αθλητισμό. Και, βεβαιότατα, δεν ανέχομαι την αδικία, τα ψεύδη, τις προσβολές. Ολα αυτά, συγκεντρωμένα σε μέλη τού εσμού της διοίκησης της ΟΕΒΑΣ, σε ανθρώπους ουτιδανούς, με παρακίνησαν ν’ αρχίσω να γράφω, από πέρσι τον Ιούλιο, τ’ άρθρα για την Ομοσπονδία και να διενεργήσω (μαζί με πολλούς συνεργάτες) την μεγάλη έρευνα για το γνωστό θέμα της ηλικίας του Σ. Συμεωνίδη. Ετσι, φτάσαμε εδώ.

Σας παρουσιάζω, προς τεκμηρίωση του άρθρου, φωτογραφημένα εκτεταμένα αποσπάσματα από την απόφαση της ΕΦΙΠ. Παραλείπω όσα στοιχεία είναι ήδη δημοσιευμένα στο μπλογκ και στα οποία βασίστηκε η ΕΦΙΠ για να λάβει την απόφαση - κόλαφο.
Το ερώτημα που τίθεται σε όσους, εντός και εκτός διοίκησης της ΟΕΒΑΣ, στηρίζουν ακόμη τον Συμεωνίδη και την ηγετική ομάδα του Δ.Σ., είναι, ουσιαστικά, ένα, με διάφορα σκέλη: Και τώρα τι έχουν να πουν; Οι διακεκριμένοι δικηγόροι - μέλη της ΕΦΙΠ, τι είναι; Ξενοκίνητοι, προδότες, πράκτορες ξένων συμφερόντων, τοποτηρητές της «τρόικας», των «θεσμών»; Αμερικανόδουλοι; Γερμανοτσολιάδες; Ευρωλιγούρηδες; Πράκτορες των όποιων κομμουνιστών έχουν απομείνει; Τι; Και τι άλλο θέλουν να δουν, ώστε ν’ ανοίξουν τα μάτια τους και τα μυαλά τους;

Η ΟΕΒΑΣ ανήκει στους Ελληνες Βετεράνους Αθλητές. Οχι σε μια ολιγομελή ομάδα.

Αλλά και όσα σκληροπυρηνικά μέλη της διοίκησης -τα οποία με κατάπτυστα και προσβλητικά σχόλια στο διαδίκτυο ή (κατευθυνόμενα;) σοβαροφανή (όχι σοβαρά, και γνωρίζουμε την διαφορά σοβαρότητας και σοβαροφάνειας) άρθρα, που δημοσιεύθηκαν στην ιστοσελίδα της ΟΕΒΑΣ- επεδίωξαν όλους αυτούς του μήνες (πάνω από ένα έτος), να τον υποστηρίξουν, τώρα τι απαντούν στην απόφαση;

Και μια σύμπτωση: Πέρσι, το 2015, τέτοια εποχή, εν μέσω του Βαλκανικού πρωταθλήματος των βετεράνων (όπως και τώρα) άρχισε να καταρρέει το βασίλειο του Συμεών Συμεωνίδη, με την αποπομπή του από την προεδρία της Βαλκανικής Ενωσης, μαζί με τον γενικό γραμματέα αυτής, Γιώργο Κωνσταντόπουλο -ουδεμία συγγενική σχέση έχουμε. Τώρα γνωστοποιείται η απόφαση της ΕΦΙΠ...