Ελλάς, η χώρα του παραλόγου

Εκεί όπου τελειώνει η λογική, αρχίζει η εφορία του ελληνικού κράτους…

Τι έλεγαν παλαιότερα; Εκεί όπου αρχίζει ο στρατός τελειώνει η λογική. Ας το παραφράσουμε: Εκεί όπου τελειώνει η λογική, αρχίζει η εφορία του ελληνικού κράτους… Παράδειγμα:

Εργαζόμενος νέος για όλο το 2017 στο εξωτερικό, έχει φορολογηθεί στην χώρα, όπου εργαζόταν, έχει προσκομίσει όλα τα έγγραφα, που βεβαιώνουν και αυτό και το ότι ήταν κάτοικος εξωτερικού για τουλάχιστον 6 μήνες το 2017, και υποβάλλει αίτηση για ένταξή του στην ΔΟΥ Κατοίκων Εξωτερικού. Η αίτηση δεν είχε εγκριθεί ακόμη, όταν επιστρέφει στην Ελλάδα και βρίσκει εδώ εργασία. Πρέπει, όμως, ν’ ανοίξει βιβλία ως ελεύθερος επαγγελματίας και ν’ ασφαλισθεί στον πρώην ΟΑΕΕ, νυν ΕΦΚΑ. Αλλά για να γίνει τούτο, πρέπει, ή να μείνει... άνεργος έως το τέλος του 2018 (διότι τότε θα εκδοθεί η απόφαση) ή ν’ ακυρώσει την αίτηση, να υποβάλει φορολογική δήλωση εκπρόθεσμη (εξ ου προκύπτει πρόστιμο) και να φορολογηθεί για το... παγκόσμιο εισόδημά του τού 2017, για το οποίο, ήδη, έχει φορολογηθεί στο εξωτερικό.

Δηλαδή, θέλει να εργασθεί στην Ελλάδα το 2018 και, ή δεν του το επιτρέπουν, επειδή ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΕΤΟΣ (και μεγάλο μέρος του τρέχοντος) εργαζόταν εκτός αυτής, ή πρέπει να πληρώσει πρόστιμο και να διπλοφορολογηθεί ή να εργασθεί με «μαύρα» και ανασφάλιστος. Ή να φύγει ξανά εκτός Ελλάδος. Ε, ίσως κάνει αυτό.

Αφήστε δε, πόση είναι η γραφειοκρατία για ν’ ανοίξει ξανά τα βιβλία του. Απίστευτη και παράλογη, διότι εργαζόταν στην Ελλάδα και όταν έφυγε έκανε παύση εργασιών. Θα μπορούσαν, λοιπόν, όλα να γίνουν με μια δήλωση επανέναρξης εργασιών και να μη χρειάζονται ξανά τα ίδια έγγραφα, βεβαιώσεις, υπεύθυνες δηλώσεις κ.λπ.

Να φύγει ή να μη φύγει, λοιπόν, στο εξωτερικό για «να βρει την υγειά του» και, κυρίως, την ψυχική του ηρεμία;