Αθλητισμός, ψυχαγωγία και διασκέδαση στον Γέρακα

Μερικές φορές στερεύεις από εμπνεύσεις. Ειδικά όταν γράφεις κάθε χρόνο για την ίδια εκδήλωση. Νοιώθεις πως έχεις εξαντλήσει τους χαρακτηρισμούς. Τι άλλο να γράψω, λοιπόν, για το Γκαλά άλματος εις μήκος, που οργανώνει ο «νυν και αεί» δεκαθλητής, Γιώργος Δεμένεγας στο κτήμα του στον Γέρακα; Αυτή η αθλητικοκοινωνική γιορτή έφτασε στην 7^η διοργάνωση, αλλά δεν την βαριόμαστε. Κάθε χρόνο, όταν τελειώνει η όλη εκδήλωση, δίνουμε υπόσχεση πως, Θεού θέλοντος, θα είμαστε εκεί και το επόμενο έτος.

Οπως έχω γράψει στο παρελθόν, ο αθλητισμός είναι -πρέπει να είναι- χαρά, ψυχαγωγία (με την αρχαία έννοια της λέξης, δηλαδή αγωγή της ψυχής) και διασκέδαση (από το αρχαίο ρήμα, διασκεδάννυμι, που σημαίνει, μεταξύ άλλων, διασκορπίζω και μεταφορικά πήρε την τρέχουσα έννοια, διότι διασκορπίζονται οι έγνοιες και οι σκέψεις για προβλήματα). Επί πλέον, βοηθάει στην διατήρηση της σωματικής και της

Οι τρεις καλύτεροι στο μήκος χωρίς φόρα...

ψυχικής υγείας και ισορροπίας του αθλούμενου και αγωνιζόμενου. Και, βεβαίως, ο αθλητής είναι, ή, τουλάχιστον οφείλει να είναι, ηθοποιός. Με την έννοια τού «ήθος ποιώ».

Ψυχαγωγία, λοιπόν, διασκέδαση, χαρά, αλλά και ευκαιρία για κοινωνικές επαφές και σύσφιγξη σχέσεων μάς πρόσφερε και η εφετινή διοργάνωση. Χωρίς να παραγνωρίζω το καθαρά αθλητικό ενδιαφέρον, που βεβαίως και υπάρχει, τα υπόλοιπα είναι σημαντικότερα. Ο αγώνας είναι η αφορμή για να βρεθούμε ένα απόγευμα και να περάσουμε ωραία μερικές ώρες.

Πηδάει καλά ο Τουρκομανώλης...

Παρά ταύτα, δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε το αγωνιστικό σκέλος. Αλλωστε, γι’ αυτό ο Δεμένεγας φτιάχνει διπλώματα και αγοράζει κύπελλα και μετάλλια. Συνεπώς, ας δούμε τι συνέβη στο αγωνιστικό μέρος της γιορτής.

Γιάννη Μπέλλου υπάρχοντος, πολύ δύσκολα θα νικήσει άλλος. Ο σχεδόν 83 ετών αειθαλής πρωταθλητής πήδησε στο μήκος χωρίς φόρα 1,99μ., μόλις 0,02μ. λιγότερο από πέρσι, και, βάσει του ηλικιακού συντελεστή, κατέκτησε πάλι την 1^η θέση.

...και ο Μπίμαν.

 

Ο παλαιός πρωταθλητής του τριπλούν, Αιμίλιος Αρμενιάκος, δεν επέτρεψε στον Γιώργο Χρόνη ν’ ανέβει μια θέση σε σχέση με το 2018. Τότε τον είχε αφήσει 3^ο ο Παύλος Χαραλαμπίδης, ο οποίος εφέτος ήλθε, αλλά μόνο ως θεατής. Ο Αρμενιάκος πέτυχε απόλυτο ρεκόρ με 3,05μ. Αλλά είναι νέος, ανήκει στην κατηγορία των 40-44 ετών. 

Ο Χρόνης μπορεί να μη

Εβδομος ο οικοδεσπότης.

ικανοποιήθηκε με την επίδοσή του (2,25μ.), όμως πήρε ξανά μετάλλιο, καθηλώνοντας τον βαδίζοντα στο 80^ο έτος της ηλικίας του, Σπύρο Τουρκομανώλη στην 4^η θέση. Αν ο Σπύρος, που πήδησε 1,62μ., υπάκουε τον προπονητή του κατά την περίοδο της προετοιμασίας του, θα μπορούσε να ήταν 3^ος. Αλλά πού μυαλό. Δεν πειράζει. Νέος είναι ακόμη… Θα μάθει.

Ειδικής μνείας χρήζει η περίπτωση του Δημήτρη Ζαφειρόπουλου, του «ανθρώπου μέλισσα», ο οποίος επέστρεψε στον αγώνα μετά την περσινή απουσία του. Κάνοντας πολύ… αθλητική ζωή, κατορθώνει να υπερβαίνει τα 2,50μ. Αναδείχθηκε 5^ος.

Η Φανή Λύκου, ως αναμενόταν, εντυπωσίασε και κυριάρχησε στις γυναίκες, παρότι είχε αξιόλογη αντίπαλο, την «μικρή», Ολγα Χριστοφορίδου, την οποία  ξεπέρασε και σε απόλυτο αριθμό (2,41 έναντι 2,38μ.). Η Φανή πήδησε μόλις 1/100 του μέτρου λιγότερο από πέρσι. Σταθερή αξία παραμένει η Ελένη Καραΐσκου. Νέα παρουσία ήταν η δρομέας, Ρενάτα Σαρρή.

Ο 22 ετών πρωταθλητής Ελλάδος στους νέους στο άλμα τριπλούν, Νίκος Ανδρικόπουλος (ρεκόρ 16,47μ.), πήδησε εκτός συναγωνισμού, 2,88μ. Μάλλον λίγο.

Η Λύκου (επάνω) και η Χριστοφορίδου.

Εκτός του μήκους χωρίς φόρα, έγινε και αγώνισμα με φόρα (μικρή, βεβαίως, μόλις 13μ.), όπου θριαμβευτές ήταν οι ίδιοι: Μπέλλος και Λύκου.

Όπως καθιερώθηκε, μήκος με φόρα πήδησαν και παιδιά. Και εδώ η οικογένεια Λύκου… έσκισε. Η Σχίζα, κόρη της Φανής, πρωταθλήτρια στις παγκορασίδες, εντυπωσίασε, πηδώντας 4,94μ. με τόση λίγη φόρα. Αν η μικρούλα προσεχθεί μπορεί ν’ «αφήσει εποχή» στον ελληνικό στίβο. Προσοχή, όμως...

Τ’ αποτελέσματα (σε παρένθεση οι επιδόσεις διαμορφωμένες με τον συντελεστή ηλικίας, βάσει των οποίων γίνεται η κατάταξη και η κατηγορία ηλικίας του αθλητή, π.χ., 80 σημαίνει κατηγορία 80-84, 40 σημαίνει 40-44): 

Δεκατρείς από τους άλτες του μήκους χωρίς φόρα. Τρεις έφυγαν νωρίτερα, λόγω υποχρεώσεων.

ΜΗΚΟΣ ΧΩΡΙΣ ΦΟΡΑ: Γιάννης Μπέλλος 1,99 (3,96μ. - 80), Αιμίλιος Αρμενιάκος 3,05 (3,32 - 40), Γιώργος Χρόνης 2,25 (3,17 - 60), Σπύρος Τουρκομανώλης 1,62 (2,92 - 75), Δημήτρης Ζαφειρόπουλος 2,51 (2,90 – 45), Κώστα Τσιώλης 2,45 (2,8299 - 45), Γιώργος Δεμένεγας 2,30 (2,8257 - 50), Γιάννης Χαρβαλιάς 2,41 (2,78 - 45), Νίκος Καρατάσος 1,81 (2,75 – 65), Νίκος Κωνσταντόπουλος 1,94 (2,73 -  60), Νίκος Γιανναράκης 2,48 (2,70 – 40), Δημήτρης Γαζής 2,40 (2,62 - 40), Ηλίας Κακογεώργος 2,11 (2,59 - 50), Λόρενς ΜακΓκάουαν 2,02 (2,48 - 50), Νίκος Κοκονός 2,26 (2,46 - 40), Χρήστος Αθανασόπουλος (όχι ο γνωστός δημοσιογράφος) 1,71 (2,24 - 55).

Οι τέσσερις γυναίκες του μήκους χωρίς φόρα με τον Βασίλη Μαγγανά και τον διοργανωτή.

Γυναίκες: Φανή Λύκου 2,41 (2,67 - 40), Ολγα Χριστοφορίδου 2,38 (2,50 - 35), Ελένη Καραΐσκου 1,79 (2,11 - 45), Ρενάτα Σαρρή 1,58 (1,66 - 35).

ΜΗΚΟΣ ΜΕ ΦΟΡΑ: Μπέλλος  3,27 (6,50), Γιανναράκης 4,85 (5,29), Ζαφειρόπουλος 4,54 (5,24), Χρόνης 3,64 (5,12), ΜακΓκάουαν 3,84 (4,72), Φώτης Ρηγόπουλος 4,02 (4,64 - 45), Γαζής 4,24 (4,62), Κακογεώργος 3,40 (4,18).

Γυναίκες: Λύκου 4,75 (5,27), Χριστοφορίδου 4,57 (4,80), Σαρρή 3,18 (3,34).

Κορίτσια (σε παρένθεση το έτος γέννησης): Ευγενία Σχίζα (2006) 4,94, Ιλια Ρηγοπούλου (2007) 3,32, Ιωάννα Κύλη (2010) 1,84, Ασπα - Μαρία Κύλη (2014) 1,75.

Αγόρια: Σταύρος Δαμασκηνός (2009) 3,35, Βασίλης Αρμάος (2013) 1,74, Γιώργος Ζαφειρόπουλος (2013) 1,66.

Τα τέσσερα κορίτσια του μήκους. Οι δύο μικρές είναι κόρες της Σαρρή. Δεξιά ο Τάσος Τασούλας.

Πολλοί οι παρόντες (κάποιοι καινούργιοι), αρκετοί και οι απόντες. Είτε αγωνιστικά είτε και ως φυσική παρουσία. Ως θεατές παρέστησαν ο παγκόσμιος πρωταθλητής των ρίψεων στους διαχρονικούς αθλητές, Βασίλης Μαγγανάς, ο προπονητής του συλλόγου, «Αμεινίας Παλληνεύς», Δημήτρης Δαμασκηνός, ο Παύλος Χαραλαμπίδης, ο Ιούλιος Αρμάος, ο Σπύρος Σκορδίλης και ο Νίκος Αρβανίτης, σαν κριτής.

Ο Γιώργος Δεμένεγας ευχαριστεί τον κριτή - αλυτάρχη στους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004, Τάσο Τασούλα και τους διαχρονικούς αθλητές, Νίκο Αρβανίτη, Νίκο Γεωργίου (τον οποίον ευχαριστώ κι εγώ, διότι εξετέλεσε, και δη επιτυχώς, χρέη φωτορεπόρτερ), Χρήστο Κτιστόπουλο, Παναγιώτη Μανωλόπουλο και Νίκο Κωνσταντόπουλο, τον «δημοσιογράφο που ίπταται», όπως καθ’ υπερβολή, έγραψε, για την βοήθεια, που πρόσφεραν στην τέλεση των αγώνων.

Περισσότερα περιμένουμε από τον Ανδρικόπουλο.

Και όλοι μας, αθλητές και θεατές, ευχαριστούμε τον ίδιο και, φυσικά, την σύζυγό του, Μιχαέλα Φαραγκουλιτάκη, που κάθε χρόνο διαδραματίζει σημαντικότατο ρόλο στην επιτυχία του δεύτερου μέρους της εκδήλωσης.

Τι περιλαμβάνει τούτο; Την πανδαισία και το συμπόσιο, που ακολουθούν τους αγώνες. Μπορεί να μη είναι το πλατωνικό συμπόσιο, με φιλοσοφικούς διαλόγους, αλλά σίγουρα, η συνάθροιση αυτή προσφέρει την ευκαιρία για συζήτηση, ανταλλαγή απόψεων, διήγηση αναμνήσεων και, όπως προανέφερα, την σύσφιγξη των σχέσεων. Ολα αυτά υπό τη συνοδεία εδεσμάτων, γλυκών, κρασιού, μπίρας, χυμών και αναψυκτικών, προσφορά όσων συμμετέχουν στην εκδήλωση, η οποία αρχίζει ως αγωνιστική και καταλήγει ευωχία.

Να είμαστε καλά, να είσαι καλά κι εσύ, Γιώργο, να βρεθούμε ξανά στο φιλόξενο σπίτι σου το 2020. Και του χρόνου, λοιπόν…