Εζησε έως τα 91 του χάρη στην άρση βαρών

Εφυγε από τη ζωή ο ομογενής Χριστόφορος Πίτσης, παγκόσμιος πρωταθλητής στους «μάστερς»

Ο Χριστόφορος Πίτσης στο μέσον, πριν από δέκα χρόνια. Αριστερά ο, επίσης ομογενής, Γιώργος Καψής (66 ετών τότε) και δεξιά ο Μπάρι Όουεν (73 τότε).

Η άρση βαρών έσωσε τη ζωή του Χριστόφορου Πίτση και την παρέτεινε έως τα 91 του. Ο ομογενής πρωταθλητής των μάστερς (βετεράνοι) της άρσης βαρών, που τίμησε την Ελλάδα όσο λίγοι στον χώρο, έφυγε από τη ζωή την Τετάρτη 24 Αυγούστου. Την πληροφορία μάς μετέφερε ο παλαιός πρωταθλητής Ελλάδος και νυν προπονητής πρωταθλητών, Νίκος Γαλιατσάτος, τον οποίον συνέδεε ιδιαίτερη σχέση με τον Χριστόφορο.

Ο γεννημένος στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, αλλά μετέπειτα κάτοικος Αυστραλίας, Πίτσης, άρχισε να εκπροσωπεί την Ελλάδα το 2001, στα 70 του. Και από τότε, έως την τελευταία φορά, που πήρε μέρος σε διεθνείς αγώνες (το 2013, στο Τορίνο της Ιταλίας) σήκωνε την σημαία της πατρίδας των γονιών του.
Οι επιδόσεις του ήταν, βάσει της διεθνούς βαθμολογίας, από τις κορυφαίες όλων των κατηγοριών. Κατέκτησε αναρίθμητα μετάλλια σε διεθνή πρωταθλήματα. Πρωταθλητής κόσμου αναδείχθηκε 8 φορές. Πέντε για την Ελλάδα (2001, 2008, 2009, 2010, 2013) και τρεις για την Αυστραλία (1988, 1992, 1994). Μία φορά, το 2002, κατέκτησε τον τίτλο του πρωταθλητή Ευρώπης. Εννοείται, ότι λόγω απόστασης, δεν μπορούσε να έρχεται συχνά στην ήπειρό μας, οπότε δεν αγωνιζόταν στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Συμπεριελήφθη στο Hall of Fame της άρσης βαρών των μάστερς.
Το 2008 έκανε κάτι απίστευτο. Στην τρίτη του προσπάθεια στο αρασέ, κόπηκε ο δικέφαλος μυς του δεξιού του χεριού. Ανέλαβε την ευθύνη ο ίδιος, παρά τις συστάσεις του γιατρού, και αγωνίσθηκε στο επολέ ζετέ. Ανύψωσε αρχικά 51κ. μετά 59 και σταμάτησε. Μαζί με τα 51κ., που είχε σηκώσει στο αρασέ, έφτασε τα 110 στο σύνολο και αναδείχθηκε πρωταθλητής κόσμου στην κατηγορία βάρους 56 κιλών (είχε ζυγισθεί 53,6κ.) στην ηλικιακή κατηγορία 75-79 ετών!!!
Αναδημοσιεύω την συνέντευξη που ο εκλιπών μού έδωσε για την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, το 2001, όταν αγωνίσθηκε στο πρωτάθλημα κόσμου, το οποίο είχε διεξαχθεί στην Κεφαλονιά. Τον είχα συναντήσει ξανά επτά χρόνια αργότερα, πάλι στο όμορφο νησί του Ιονίου, όπου είχε τελεσθεί το παγκόσμιο πρωτάθλημα και εκείνου του έτους. Η συνέντευξή του αποτελεί μάθημα ζωής για τους περισσότερους από εμάς. Σε αυτήν υπάρχουν και στοιχεία για άλλες δύο σπάνιες περιπτώσεις αθλητών μάστερς της άρσης βαρών. 
Το πλήρες κείμενό της (υπενθυμίζω δημοσιεύτηκε το 2001, στις 14 Οκτωβρίου) είναι:

«Σηκώνει βάρη και δεν κλατάρει». Θυμάστε εκείνη τη διαφήμιση για ελαστικά αυτοκινήτων; Ετσι και αυτοί οι αειθαλείς «γέροι» (σωστότερα: γεροί), όχι μόνο δεν… κλατάρουν, αλλά στα 70 τους, στα 80 τους, ακόμη και στα 89 τους (όπως ο Γερμανός, Βέρνερ Μρόζακ, που, πρώτα ο Θεός, θα κλείσει τα 89 τον Ιανουάριο), κάνουν όνειρα, για το επόμενο ευρωπαϊκό ή παγκόσμιο πρωτάθλημα. Οταν άλλοι στην ίδια ηλικία, το πολύ - πολύ να σηκώνουν τα… ζάρια ή τα… χαρτιά της τράπουλας, εκείνοι σηκώνουν βάρη. Και, προς διάψευση όσων υποστηρίζουν ότι η ενασχόληση με την άρση βαρών, ακόμη και σε μικρή ηλικία, είναι επικίνδυνη, αρκετοί από αυτούς με το συγκεκριμένο άθλημα ξεπέρασαν προβλήματα υγείας. Από μυοσκελετικές παθήσεις έως εγκεφαλικά επεισόδια και καρδιακές προσβολές.

Ο πατέρας του πέθανε «από καρδιά» στα 52 του, τ’ αδέλφια του, από τον ίδιο λόγο, στα 46 και στα 53, αλλά ο Χριστοφόρος Πίτσης στα 70 του, κατέρριψε, στο παγκόσμιο πρωτάθλημα διαχρονικών αθλητών, στην Κεφαλονιά, τρία ρεκόρ κόσμου της ηλικίας 70-74 ετών. Θα νικούσε αν αγωνιζόταν στις κατηγορίες 62, 69 και 77 κιλών, θα ήταν 2ος στα 85 και στα 94κ. και 3ος στα 105κ.. Με σωματικό βάρος 54,5κ., ανύψωσε 62,5κ. στο αρασέ. Ασύλληπτη, για τον νου του ανθρώπου, είναι αυτή η επίδοση. Οχι, όμως, για τα χέρια, την καρδιά και την ψυχή τού Χριστόφορου, που πριν από επτά χρόνια έπαθε καρδιακή προσβολή.
«Μου έκαναν τριπλό μπάι-πας. Μετά τρεις μήνες άρχισα προπόνηση και σε τρεις μήνες, κατέρριψα παγκόσμιο ρεκόρ».
– Ο γιατρός, τι είπε;
– Ολοι στην οικογένειά μου είχαν προβλήματα καρδιάς. Ημουν πολύ υγιής. Την προσβολή την έπαθα, γιατί μικρός έτρωγα λιπαρά φαγητά. Ο γιατρός μού συνέστησε ν’ αρχίσω με ελαφριά βάρη. Μετά έδωσε άδεια για σταδιακή επιβάρυνση και για συμμετοχή σε αγώνες.

– Δεν φοβάστε, μήπως πάνω στην προσπάθεια πάθετε κάτι;
– Σκέπτομαι ότι θα πεθάνουμε κάποτε, τουλάχιστον να πεθάνουμε κάνοντας ό,τι αγαπάμε. Δεν καπνίζω, δεν πίνω μόνο 2-3 μπίρες όλο το καλοκαίρι. Πρέπει να σηκώνουμε βάρη, ειδικά οι γυναίκες, που υποφέρουν περισσότερο από την οστεοπόρωση (σ.σ.: το συνιστούν και οι γιατροί). Οσο οι κλειδώσεις μου θ’ αντέχουν, θα σηκώνω βάρη. Το λέω αυτό, διότι πριν από 28 χρόνια τραυματίστηκα σοβαρά σε τροχαίο ατύχημα κι έπαθα αρθριτικά. Γι’ αυτό δεν σηκώνω όσα κιλά μπορούν οι μύες μου. Δεν βοηθούν οι κλειδώσεις.

Ο συνταξιούχος τεχνικός τηλεοράσεων έχει δυο γιους, που του λένε να σταματήσει να σηκώνει βάρη.

«Οποτε πηγαίνω για αγώνες, λένε ελπίζω να είναι η τελευταία φορά. Ισως έχουν δίκιο, αλλά τους απαντώ, ότι αν σταματήσω, θα πεθάνω».

Ο Χριστόφορος πιστεύει στον Θεό. «Πιστεύω ότι με βοηθάει να είμαι καλά», λέει.

Γυμνάζεται πέντε ημέρες την εβδομάδα. Τις τρεις κάνει άρση βαρών και τις άλλες δυναμικές ασκήσεις με βάρη. Καθημερινά περπατά μία ώρα, για να δυναμώσει την καρδιά του. «Λέω στους νέους: Τώρα δεν καταλαβαίνετε την αξία της γύμνασης. Οταν θα γεράσετε θα καταλάβετε τη διαφορά».

– Αισθάνεστε γέρος;

– Οχι βέβαια, άσχετα με το τι λένε οι αριθμοί.

– Τι συμβουλεύετε τους νέους;

– Να γυμνάζονται με βάρη, ακόμη κι αν δεν μετέχουν σε αγώνες. Αλλωστε, όλοι οι αθλητές κάνουν βάρη. Ο πατέρας μου ήταν πολύ δυνατός. Λύγιζε σίδερα σ’ επιδείξεις. Οταν γεννήθηκα, ήμουν μυώδης κι έλεγε «γεννήθηκε ο Ηρακλής». Ομως, λύθηκε ο αφαλός, έχασα πολύ αίμα και κινδύνεψα να πεθάνω. Ως τα πέντε μου δεν περπατούσα και δεν είχα δόντια. Μια ημέρα ένας Εβραίος φαρμακοποιός έδωσε στη μητέρα μου κάποιο φάρμακο για να βάζει στο φαγητό μου. Σιγά σιγά δυνάμωσα. Στα 12 μου, όμως, ήμουν καμπούρης. Τότε άρχισα να γυμνάζομαι με βάρη και στάθηκα στα πόδια μου καλά. Γι’ αυτό τ’ αγαπώ, μου έσωσαν τη ζωή.

Ο Πίτσης κατόρθωσε να έλθει στην Ελλάδα, χάρη στην προσφορά δωρεάν εισιτηρίου από την Ολυμπιακή Αεροπορία και στη βοήθεια του Νομάρχη Κεφαλονιάς – Ιθάκης, Διονύση Γεωργάτου και του διευθυντή του πρωταθλήματος, Νίκου Γαλιατσάτου. Ηταν η πρώτη φορά -αλλά όχι η τελευταία, όπως λέει- που εκπροσώπησε την Ελλάδα. Πριν αγωνιζόταν με την Αυστραλία, όπου ζει από το 1955. Γεννήθηκε το 1931 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και μυήθηκε στον αθλητισμό μέσω της πυγμαχίας. Αρση βαρών άρχισε το 1958. Το 1962 αναδείχθηκε πρωταθλητής Αυστραλίας, αλλά στους αγώνες της Βρετανικής Κοινοπολιτείας έστειλαν άλλον, που κατετάγη 15ος, ενώ ο Χριστόφορος μπορούσε να κατακτήσει μετάλλιο. Σταμάτησε ν’ αγωνίζεται, όχι, όμως, και να προπονείται. Επανήλθε στους αγώνες σε παγκόσμια πρωταθλήματα βετεράνων, όπου νίκησε το 1988 στα 67,5κ., το 1992 (64κ.), το 1994 (59κ.) και εφέτος στα 56κ. Καθοριστικό ρόλο στην απόφασή του ν’ αρχίσει να εκπροσωπεί την Ελλάδα έπαιξαν οι Ολυμπιονίκες (κυρίως ο Βαλέριος Λεωνίδης), τους οποίους συνάντησε πέρυσι στους Σίδνεϊ (σημείωση: το 2000 είχαν διεξαχθεί εκεί οι Ολυμπιακοί Αγώνες), όπου κατοικεί.

Ο Χριστόφορος δεν είναι ο μόνος διαχρονικός αρσιβαρίστας, που χάρη στο άθλημα αντιμετώπισε, και ξεπέρασε, σοβαρές παθήσεις. Ο 79χρονος Αυστραλός, Ρ. Χάους στα 50 του έπαθε καρδιακή προσβολή. Εξι μήνες αργότερα σημείωσε καταπληκτικές επιδόσεις. Επειτα σταμάτησε ν’ αγωνίζεται. Τα επόμενα χρόνια υπέστη άλλες δύο προσβολές, ενώ στα 64 του έπαθε εγκεφαλικό επεισόδιο, που του κατέστρεψε το 40% του εγκεφάλου. Εμεινε παράλυτος στο δεξί μέρος, ενώ επί τρεις μήνες δεν μιλούσε. Χάρη στην άρση βαρών ανένηψε κι ένα χρόνο αργότερα πέτυχε ρεκόρ κόσμου στο ζετέ, με 100κ.

Ο Αμερικανός, Τσακ Μεόλε είναι 86 χρόνων και στα 75 του έκανε τριπλό μπάι-πας. Από τότε νίκησε σε πολλά παγκόσμια πρωταθλήματα.».