Μια κυρία ρώτησε έναν φτωχό πωλητή αυγών, πόσο πουλάει τ' αυγά.
«25 λεπτά το ένα, κυρία», απάντησε αυτός.
«Θα
πάρω 6 αυγά για 1,25€ ή θα
φύγω», του είπε εκείνη.
«Ας τα πάρετε με την τιμή που
θέλετε. Ίσως αυτό να είναι
μια καλή αρχή, γιατί δεν έχω
πουλήσει ούτε ένα αυγό
σήμερα», απάντησε ο φτωχός πωλητής.
Η κυρία πήρε τ' αυγά
και έφυγε με την αίσθηση ότι
κέρδισε. Μπήκε στο
φανταχτερό της αυτοκίνητο
και πήγε σ' ένα καλό εστιατόριο
με μια φίλη της. Εκεί παρήγγειλαν ό,τι τους
άρεσε. Έφαγαν λίγο κι
άφησαν πολλά από αυτά που
παρήγγειλαν. Μετά πήγε να πληρώσει τον λογαριασμό, που ήταν 45€. Έδωσε 50€ και είπε
στον ιδιοκτήτη να κρατήσει
τα ρέστα.
Αυτό όλο το
περιστατικό, ίσως φαινόταν
αρκετά φυσιολογικό στον ιδιοκτήτη του εστιατορίου, αλλά σίγουρα θα ήταν πολύ
επώδυνο για τον φτωχό
πωλητή αυγών.
Το θέμα
είναι, γιατί
δείχνουμε ότι έχουμε
την εξουσία όταν
αγοράζουμε από τους
άπορους. Και γιατί
γινόμαστε γενναιόδωροι σε
όσους δεν χρειάζονται καν
τη γενναιοδωρία μας;
Διάβασα
κάπου:
«Ο πατέρας μου, αγόραζε απλά αγαθά από
φτωχούς σε υψηλές τιμές,
παρότι δεν τα
χρειαζόταν. Μερικές φορές τα
πλήρωνε και πιο ακριβά.
Απορούσα για αυτό και τον ρώτησα γιατί το
κάνει; Κι εκείνος απάντησε: "Είναι φιλανθρωπία
τυλιγμένη με αξιοπρέπεια,
παιδί μου!"».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου