Σε νέες βάσεις οργανώνεται το τμήμα στίβου τού ιστορικού Α.Ο. Παλαιού Φαλήρου

Προσπάθεια αναδιοργάνωσης του τμήματος στίβου άρχισε από τον Σεπτέμβριο ο ιστορικός ΑΟ Π. Φαλήρου. Το τμήμα, μετά την εκρηκτική άνοδο το 2011 και το 2012, βρέθηκε, εξαιτίας διαφόρων λανθασμένων επιλογών, σε κρίση και άρχισε πτωτική πορεία, που, όμως, ευτυχώς δεν ήταν… κατρακύλα. Απόδειξη, ότι αθλητές του κατέκτησαν εφέτος μετάλλια σε πανελλήνια πρωταθλήματα. Ο 17χρονος, Ευάγγελος Μυλωνάς αναδείχθηκε πρωταθλητής Ελλάδος στους παίδες στα 3.000μ. και 2^ος στα 1.500μ., ενώ στους έφηβους (έως και 19 ετών) ήταν 3^ος στα 5.000μ. και 4^ος στα 1.500μ. Στην τελευταία απόσταση κατετάγη 5^ος στους νέους (έως και 22). Ο Ανδρέας Βασιλειάδης στα 110μ. μ’ εμπόδια, αναδείχθηκε 3^ος και στους παίδες αλλά και στους έφηβους. Ο ΑΟΠΦ, χάρη στους δύο αυτούς αθλητές, κατέλαβε την τιμητική 14^η θέση (σε πάνω από 300 σωματεία) στο πρωτάθλημα παίδων.

Η διοίκηση, λοιπόν, έλαβε πριν καν το τέλος της περασμένης αγωνιστικής περιόδου, κάποιες δραστικές αποφάσεις, κυριότερη, των οποίων, ήταν η αλλαγή στην διοικητική σύνθεση και δομή του τμήματος. Ανέλαβαν, μια πολύ έμπειρη, στον τομέα (είχε 25ετή παρουσία στον Πανιώνιο), κυρία, ένας παλαιός πρωταθλητής σφαιροβολίας του συλλόγου (προσοχή: του ΑΟΠΦ, όχι Ελλάδος) και δύο γονείς νυν αθλητών.
Επειδή, όμως, οι παράγοντες δεν αγωνίζονται, κατεστρώθησαν νέα σχέδια λειτουργίας και συνεργασίας των προπονητών με το τμήμα (θα υπάρχουν και οικονομικά κίνητρα, εάν και εφόσον, φυσικά, το επιτρέπουν οι οικονομικές δυνατότητες), ενώ ζητείται από τους αθλητές μεγαλύτερη προσήλωση στους στόχους τους και περισσότερη συνέπεια.

Ο Ευάγγελος Μυλωνάς και ο προπονητής, Παναγιώτης Χαραμής.

Προπονητές στο αγωνιστικό τμήμα είναι ο παλαιός πρωταθλητής Ελλάδος, Παναγιώτης Χαραμής (μεσαίες και μεγάλες αποστάσεις), ο παλαιός αθλητής του ΑΟΠΦ, Αγγελος Μπιστόλας (ταχύτητες, εμπόδια) και η παλαιά πρωταθλήτρια του επί κοντώ, με συμμετοχή και σε Ολυμπιακούς αγώνες, Θάλεια Ιακωβίδου (άλματα, εμπόδια), που γυμνάζει και παιδιά των σχολών («ακαδημιών», όπως έχει καθιερωθεί, κακώς, ν' αποκαλούνται, καθότι «ακαδημία» είναι ανώτατο πνευματικό ίδρυμα) και η οποία από το 2005 έχει το δελτίο της στον ΑΟΠΦ. Στις σχολές προπονεί και η Ζωή Χρυσομάλλη, ενώ τους «juniors» γυμνάζει ο 25χρονος, καλός δρομέας (δευτεραθλητής παίδων στα στιπλ το 2006), Γιώργος Βλαχάκης, που θα ενταχθεί και στο αγωνιστικό δυναμικό του συλλόγου.
Ηδη, ο ΑΟΠΦ έκανε πέντε μεταγραφές, κορυφαία των οποίων είναι αυτή του… 60χρονου (έχει γεννηθεί τον Μάιο του 1954), Βασίλη Μαγγανά. Ο παλαιός πρωταθλητής Ελλάδος στην σφυροβολία (1978, 1981) και στην σφαιροβολία (1984), που από το 1994 είναι σχεδόν ανελλιπώς (μόνο όταν δεν... μετέχει σε αγώνες, δεν κατακτά χρυσό μετάλλιο) πρωταθλητής κόσμου και Ευρώπης στους βετεράνους, φέτος αγωνίσθηκε στο πανελλήνιο πρωτάθλημα ανδρών και συναγωνίσθηκε αθλητές, που θα μπορούσαν να ήταν γιοί του. Ερριξε 50,13μ., κατετάγη 13^ος και έμεινε εκτός τελικού για 13/100 του μέτρου.
Πληροφορίες μπορείτε να παίρνετε στο τηλέφωνο 210-9803332 (18.00-20.30) ή στα γραφεία του τμήματος, στο Δημοτικό Αθλητικό Κέντρο, όπου πραγματοποιούνται οι προπονήσεις, ειδικά των μικρών. Κάποιοι μεγαλύτεροι γυμνάζονται στον Αγιο Κοσμά. 

Πάμπολλές διαχρονικά οι διακρίσεις στον στίβο

Το τμήμα στίβου είναι, μαζί με το κολυμβητικό, τα πλέον επιτυχημένα στην μακρά (από το 1926) ιστορία του ΑΟΠΦ. Εχει αναδείξει πάμπολλους πρωταθλητές Ελλάδος, αλλά και Μεσογειονίκες και Βαλκανιονίκες, διακριθέντες σε Ευρωπαϊκά και παγκόσμια πρωταθλήματα έως και 8^ο σε Ολυμπιακούς αγώνες (1956), τον σφαιροβόλο, Γιώργο Τσακανίκα. Επιπλέον, η πρώτη Ελληνίδα αθλήτρια στίβου, που μετέσχε σε Ολυμπιακούς (1936), ήταν του ΑΟΠΦ. Η θρυλική, Δομνίτσα Λανίτου, η οποία, μάλιστα, προκρίθηκε στους ημιτελικούς (τότε, στις 12 καλύτερες) των 80μ. μ’ εμπόδια.

Ο γίγαντας, Τσακανίκας (εδώ σε πολύ παλαιά φωτογραφία) σε Ολυμπιακούς αγώνες ήταν 8ος το 1956 με 16,52μ., 19ος το 1960 με 16,44μ. και 13ος το 1964 με 16,87. Την τελευταία φορά έρριξε 18,05μ. στον προκριματικό, αλλά με αυτή την επίδοση θα κατετάσσετο απλώς 11ος στον τελικό. Το 1964 πήρε μέρος και στην δισκοβολία (22ος με 51,03μ.). Νίκησε πέντε φορές σε Βαλκανικούς αγώνες στην σφαιροβολία (1955, 1957, 1959-61) και μία σε Μεσογειακούς (1959), στους οποίους ήταν 2ος το 1955 και 3ος στην δισκοβολία το 1959. Σε Βαλκανικούς πήρε τέσσερα ασημένια μετάλλια στην σφαιροβολία και δύο ασημένια κι ένα χάλκινο στην δισκοβολία. Αναδείχθηκε 10 φορές πρωταθλητής Ελλάδος στην σφαιροβολία και «μόνο» δύο στην δισκοβολία, υπάρχοντος τότε του μετέπειτα καθηγητή του Πολυτεχνείου και νυν Ακαδημαϊκού, Αντώνη Κουνάδη. Τ' ατομικά του ρεκόρ είναι 18,21μ. και 55,17μ. Για την εποχή τους ήταν σπουδαίες επιδόσεις. Αλλά και τώρα με αυτές θα ήταν μέλος της εθνικής μας ομάδας!... Δεν ασχολήθηκε, όμως, μόνο με τον αθλητισμό. Είναι και μορφωμένος, αφού είχε αποφοιτήσει από την ΑΣΟΕΕ (νυν Οικονομικό Πανεπιστήμιο). 

Η Λανίτου - Καβουνίδου, κόρη διακεκριμένου Κύπριου πολιτικού, ιδιαίτερης εκπαίδευσης και αυτή, όπως προαναφέραμε έφθασε στους ημιτελικούς (στην 12άδα) των 80μ. μ' εμπόδια στους Ολυμπιακούς τού 1936, στους οποίους έτρεξε και 100μ. Αγωνίσθηκε και το 1948 στα εμπόδια, αλλά τότε ήταν μεγάλη (34 ετών), ειδικά για τα δεδομένα του στίβου της εποχής. Είναι δε, αναρίθμητοι οι πανελλήνιοι τίτλοι που συνέλεξε: 25 σε Ολυμπιακά αγωνίσματα, διότι είχε νικήσει και σε μη Ολυμπιακά! Δυστυχώς, όταν αγωνιζόταν, δεν διεξήγοντο Βαλκανικοί και Μεσογειακοί αγώνες. Εφυγε από τη ζωή το 2011, σε ηλικία 97 ετών. Σχεδόν έως το τέλος γυμναζόταν. Κάποια στιγμή θα κάνουμε ειδικό αφιέρωμα σε αυτήν την «πρωθιέρεια» του ελληνικού αθλητισμού.
Αλλες μεγάλες μορφές του ΑΟΠΦ, με διεθνείς διακρίσεις, ήταν οι Βασίλης Μαυραπόστολος (μεγάλες αποστάσεις), Νίκος Λεκατσάς (ύψος, δέκαθλο), Κώστας Χατζηγιάννης (Βαλκανιονίκης το 1934 στον ακοντισμό) και ο δεκαθλητής, Κώστας Τραυλός, που σε Βαλκανικούς αγώνες κατέκτησε τρία ασημένια μετάλλια (το 1934 στο μήκος, το 1936 και το 1939 στο επί κοντώ) κι ένα χάλκινο, το 1937 στο επί κοντώ.
Ο Μαυραπόστολος (στα 5.000μ.) και ο Λεκατσάς κατέκτησαν χρυσά Βαλκανικά μετάλλια το 1939 και το 1940. Μετά οι αγώνες διεκόπησαν, λόγω του πολέμου, και επανήρχισαν το 1953. Ετσι και οι δύο έχασαν την ευκαιρία να εμπλουτίσουν πολύ την συλλογή τους. Ο Μαυραπόστολος, πάντως, αγωνίσθηκε στους Ολυμπιακούς του 1948 στα 5.000μ. και στα 3.000μ. στιπλ. Επί πλέον, ήταν 2ος στους Βαλκανικούς του 1939 στο στιπλ και έχει 16 πανελλήνιους τίτλους, σε 1.500μ., 5.000μ., 10.000μ. και στιπλ.

Η θρυλική, Δομνίτσα Λανίτου.

Ιδιάζουσα περίπτωση είναι του επικοντιστή, Πέτρου Χλέντζου (επί κοντώ). Γεννημένος στις ΗΠΑ, ο Ελληνοαμερικανός άλτης, ανήκε στον ΑΟΠΦ. Το 1932 κατετάγη 7ος στους Ολυμπιακούς αγώνες. Ηταν ο πρώτος Ελληνας που υπερέβη τα 4μ. (4,015μ.). Σημείωσε την επίδοση το 1935 και το ρεκόρ ξεπεράστηκε το... 1950 από τον Ρήγα Ευσταθιάδη. Αναδείχθηκε Βαλκανιονίκης το 1935.
Τα χρόνια αυτά πάρα πολλοί άλλοι αθλητές, αλλά και αθλήτριες, του συλλόγου αναδείχθηκαν πρωταθλητές Ελλάδος. Ετσι, ο ΑΟΠΦ πρώτευσε σε πανελλήνια πρωταθλήματα γυναικών επτά φορές (1931, 1932, 1934-37, 1948) και μία σε ανδρών (1932), διότι εκεί ο συναγωνισμός ήταν σαφώς μεγαλύτερος.
Μεταπολεμικά, στην μεγάλη ηλικιακή κατηγορία (άνδρες - γυναίκες) ξεχώρισαν κυρίως -πέραν, φυσικά, των όσων έχουν προαναφερθεί- οι Αλέκα Φίλη (η πρώτη πανελληνιονίκης στην ιστορία στον Μαραθώνιο), Γιάννης Λεκατσάς (γιός του Νίκου, δέκαθλο), Τάσος Παχός (100, 200μ.), Γιάννης Μαρουδάς (3.000μ. στιπλ) και οι βαδίστριες Ασημίνα Συριοπούλου (πέτυχε και πανελλήνιο ρεκόρ στα 10.000μ.) και Ζωή Γκίνη. Αλλά πολλοί άλλοι νεαροί αθλητές σημείωσαν -κυρίως την δεκαετία του '80 και στα πρώτα χρόνια αυτής του '90- σπουδαίες επιτυχίες εντός των συνόρων και εκπροσώπησαν την Ελλάδα σε διεθνείς αγώνες.

Περίοδοι παρακμής και αναγέννησης
Το τμήμα πέρασε και περιόδους παρακμής, αλλά πάντα αναγεννάται από τις στάχτες του. Ελπίζουμε ότι το ίδιο μπορεί να επιτευχθεί και τώρα, αφού, όπως προαναφέραμε, υπάρχουν ρίζες βαθειά στο χώμα και το δένδρο, που έχει, ήδη, κάποιους καρπούς, μπορεί να βλαστήσει περισσότερο.

Ο Γιάννης Λεκατσάς πρόσφατα με τον Νίκο Λεκατσά τον νεότερο.

Συνέβη την περίοδο 1968-70, όταν είχε διαλυθεί μετά την απόσυρση από την ενεργό δράση του Τσακανίκα, και σύντομα ανέδειξε εξαίρετους αθλητές (Ι. Λεκατσάς, Παχός κ.α.). Πάλι πέρασε κρίση (διέθετε, πάντως, μερικούς αξιόλογους αθλητές, αφού ο Λεκατσάς και άλλοι συνέχιζαν, αλλά είχε διακοπεί η παραγωγή) στο τέλος της δεκαετίας του ’70, μετά λίγα έτη, όμως, πρωτοστατούντος του πρώην προπονητή του, Γιάννη Οικονόμου, σημείωνε σπουδαίες, για τα δεδομένα του, επιτυχίες και αθλητές του αγωνίσθηκαν με τις εθνικές ομάδες μικρών ηλικιών ακόμη και σε πρωτάθλημα κόσμου. Το 1996 διαλύθηκε, αφού προηγουμένως περιέπεσε σε ανυποληψία, έχοντας απομείνει ουσιαστικά με τέσσερις αθλητές, οι νεότεροι των οποίων (Λεκατσάς, Θανάσης Καλαντζής, Νίκος Κωνσταντόπουλος) ήταν 41 ετών και ένας... 59 (Δημήτρης Πασιώτης), και όλοι αγωνίζονταν στο διασυλλογικό πρωτάθλημα στην σφαιροβολία (ο Καλαντζής και στην σφυροβολία), προσφέροντας βαθμούς. Επανασυστήθηκε το 2005, με πρωτοβουλία του Οικονόμου.
Τώρα, επαναλαμβάνουμε,  δεν βρίσκεται σε τόσο άσχημη κατάσταση όσο σε άλλες περιόδους. Απλώς ανεκόπη η ανοδική πορεία των ετών 2006-12. Συνεπώς, μπορεί, και πρέπει, να υπάρχει αισιοδοξία, μολονότι τα δεδομένα είναι εντελώς διαφορετικά και το Π. Φάληρο αυτό καθ' αυτό τα τελευταία χρόνια δεν είναι αθλητούπολη. Αλλά, «συν Αθηνά και χείρα κίνει»…