Απόφαση - κόλαφος για 13 μέλη του Δ.Σ. της Ο.Ε.Β.Α.Σ. και για πέντε της Δικαστικής της Επιτροπής, από την Ε.ΦΙ.Π.Η.Δ. της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής: Δύο χρόνια στέρηση της Φίλαθλης Ιδιότητας, με τριετή αναστολή

Παραβίασαν έξι άρθρα του Αστικού Κώδικα, τέσσερα του αθλητικού νόμου 2725/1999, ένα του αντίστοιχου 4639/2019, μία απόφαση του Αρείου Πάγου και τέσσερα άρθρα του καταστατικού της ΟΕΒΑΣ για να «τιμωρήσουν» δημοσιογράφο - διαχρονικό αθλητή!

Η Επιτροπή Φιλάθλου Πνεύματος Ηθικής και Δεοντολογίας (ΕΦΙΠΗΔ) της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής (ΕΟΕ)… «Αποφαίνεται ομόφωνα ότι οι ελεγχόμενοι Νίκος Λαγογιάννης, Ηλίας Καφφές, Θεοπούλα Κιτρίδου, Μιχάλης Κουτσουδάκης, Γεώργιος Λιβέρης, Βασίλης Ανδρεάδης, Γιώργος  Μητρόπουλος, Παναγιώτης Αστεριάδης, Μελάνα Συμεωνίδου, Ανδρέας Σιμορέλης, Παναγιώτης Κακογεώργος, Μιχάλης Σπλαγκούνιας, Γιώργος Σδόγκος, που αποτελούσαν την Διοίκηση της Ομοσπονδίας Ελλήνων Βετεράνων Αθλητών Στίβου (ΟΕΒΑΣ) κατά το έτος 2018, και οι Κων/νος Νεοφώτιστος, Αναστάσιος Τασούλας, Χαρ. Σολωμονίδης, Σκεύη Λακαταμίτου και Παναγιώτης Αγόρου, που απάρτιζαν την Δικαστική Επιτροπή της Ομοσπονδίας (ΟΕΒΑΣ) κατά το έτος 2018, κατά τα αναφερόμενα στο ιστορικό, σχετικά με την διαγραφή του Νίκου Κωνσταντόπουλου παραβίασαν τις αρχές του Φιλάθλου Πνεύματος και των παραδόσεων του Αθλητισμού και του Ολυμπιακού Ιδεώδους…

Επιβάλλει στους ελεγχόμενους Νίκο Λαγογιάννη, Ηλία Καφφέ, Θεοπούλα Κιτρίδου, Μιχάλη Κουτσουδάκη, Γεώργιο Λιβέρη, Βασίλη Ανδρεάδη, Γιώργο  Μητρόπουλο, Παναγιώτη Αστεριάδη, Μελάνα Συμεωνίδου, Ανδρέα Σιμορέλη, Παναγιώτη Κακογεώργο, Μιχάλη Σπλαγκούνια, Γιώργο Σδόγκο, που αποτελούσαν την Διοίκηση της Ομοσπονδίας Ελλήνων Βετεράνων Αθλητών Στίβου (ΟΕΒΑΣ) κατά το έτος 2018, και 

τους Κων/νο Νεοφώτιστο, Αναστάσιο Τασούλα, Χαρ. Σολωμονίδη, Σκεύη Λακαταμίτου και Παναγιώτη Αγόρου, που απάρτιζαν την Δικαστική Επιτροπή της Ομοσπονδίας (ΟΕΒΑΣ) κατά το έτος 2018, την πειθαρχική ποινή της στέρησης της Φιλάθλου Ιδιότητος με το ειδικότερο περιεχόμενο της απαγόρευσης παρακολούθησης οποιασδήποτε αθλητικής εκδήλωσης, συμμετοχής τους, υπό οποιαδήποτε ιδιότητα, αθλητή, ως διοικούντος Μέλους, Αθλητού, Προπονητού, Γυμναστού, στα κάθε είδους αθλητικά σωματεία, ενώσεις, επαγγελματικούς συνδέσμους ή ομοσπονδίες, για χρονικό διάστημα είκοσι τεσσάρων (24) μηνών από την έκδοση της αποφάσεως. Αναστέλλει την εκτέλεση της επιβληθείσας πειθαρχικής ποινής επί τρία (3) έτη».

Η απόφαση - κόλαφος (αριθμός 35/2020) για την διοίκηση της, ούτως ή άλλως παράνομης (βάσει του ισχύοντος αθλητικού νόμου) ΟΕΒΑΣ, αποτελεί πλήρη δικαίωσή μου και ηθική νίκη μου. Αλλά αποτελεί και νίκη της ελευθεροτυπίας, της ελεύθερης ερευνητικής δημοσιογραφίας, με βάση τα όσα αναφέρει η απόφαση (σελ. 14, 15) της ΕΦΙΠΗΔ.

Η διοίκηση της ΟΕΒΑΣ τον Απρίλιο και τον Μάιο του 2019 απέστειλε επιστολές στην «Καθημερινή», όπου είχαν δημοσιευθεί άρθρα μου αναφερόμενα στο παράνομο της ύπαρξης τής, ούτως ειπείν, «ομοσπονδίας», τα οποία έβριθαν ψευδών, προσβλητικών χαρακτηρισμών για εμένα, αλλά περιείχαν και συγκεκαλυμένες απειλές κατά της ίδιας της εφημερίδας.

Ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αθλητικού Τύπου (ΠΣΑΤ), μ’ επιστολή του τότε γενικού γραμματέα του, Δήμου Μπουλούκου, διαμαρτυρήθηκε έντονα για τις επιστολές αυτές. Αντιθέτως, η διοίκηση της Ενωσης Συντακτών Αθηνών (ΕΣΗΕΑ) εκώφευσε. Προφανώς, για τα μέλη της, πράξη κατά της ελευθεροτυπίας συνιστά μόνο ο ξυλοδαρμός δημοσιογράφου…

Η διαγραφή μου από τα μητρώα της ΟΕΒΑΣ κρίθηκε άκυρη, διότι παραβιάσθηκαν τ’ άρθρα 74, 78, 87, 88, 179, 180 του Αστικού Κώδικα, οι διατάξεις των αθλητικών νόμων 2725/1999 (άρθρα 2, 19, 20, 130) και 4639/2019 (άρθρο 22), η απόφαση 1177/2009 του Αρείου Πάγου, αλλά και τα άρθρα 4, 20, 30, 33 του καταστατικού της ΟΕΒΑΣ. Χρειάζεται σχόλιο επ’ αυτού; Μόνο τούτο:

Παραβίασαν ό,τι μπορούσαν να παραβιάσουν για να με τιμωρήσουν. Γιατί; Διότι έκανα το καθήκον μου και αποκάλυψα (με τη συνεργασία του Οδυσσέα Αγρου και άλλων, που δεν θ’ αναφέρω, για να μη εμπλακούν στα πλοκάμια της εκδικητικότητας αυτών των ανθρώπων) τις ψευδείς δηλώσεις και συνεχείς αλλαγές ηλικίας του πρώην προέδρου της ΟΕΒΑΣ, Συμεών Συμεωνίδη, κάτι που οδήγησε στην οκταετή τιμωρία του από την ΕΦΙΠΗΔ, το ανάλογο του νυν ταμία της ΟΕΒΑΣ, Βασίλη Ανδρεάδη, όπως και τις επιχορηγήσεις, που η «Ομοσπονδία» έλαβε από την ΓΓΑ από το 1995 έως και το 2010 (325.000 ευρώ) για ειδικούς σκοπούς, αλλά τα περισσότερα χρήματα δεν πήγαν γι’ αυτούς.

Αυτά αποκρύπτει η διοίκηση της ΟΕΒΑΣ ακόμη και από μέλη της διοίκησής της, που έχουν τιμωρηθεί. Και γνωρίζω καλά, τι λέω...

Περιμένουμε, πλέον, να δούμε, τι θα πράξουν, έπειτα από αυτό, διάφορα σωματεία ανά την Ελλάδα, που στηρίζουν το ΔΣ της ΟΕΒΑΣ. Θα σκύψουν ξανά το κεφάλι; Τι φοβούνται; Μήπως τους κόψουν την… επιχορήγηση; Μα γνωρίζετε πού πηγαίνουν πολλά από τα χρήματα των βετεράνων; Σε δικαστικούς αγώνες κατά του ΠΑΣΥΔΑΣ και εμού, σε ταξίδια στο εξωτερικό δικηγόρων και μελών της διοίκησης της ΟΕΒΑΣ για να υποστηρίξουν τις θέσεις τους στα διεθνή όργανα και σε άλλους ανάλογους σκοπούς.

Ηλθε, λοιπόν, η ώρα να σηκώσετε κεφάλι, όσοι τους στηρίζετε, όχι γιατί παίρνετε τα «δωράκια» σας, αλλά επειδή τους φοβάστε και υποκύπτετε στις απειλές τους.

Υπάρχουν νέοι αξιόλογοι άνθρωποι, μορφωμένοι, με όρεξη για προσφορά, τους οποίους πρέπει να στηρίξετε στις αρχαιρεσίες, όποτε κι αν διενεργηθούν. Κι αν έχουν υποπέσει σε λάθη, αναρωτηθείτε: Ποιοί δεν κάνουν λάθη; Μόνο όσοι δεν ενεργούν. 

Ο Ανδρέας Κάλβος, στο ποίημά του, «Εις Σάμον», περιγράφει περίφημα τον ελεύθερο και άνευ φόβου άνθρωπο:

«Οσοι το χάλκεον χέρι -βαρύ του φόβου αισθάνονται, -ζυγόν δουλείας ας έχωσι. - Θέλει αρετήν και τόλμην -η ελευθερία.

Αυτή (και ο μύθος κρύπτει νουν αληθείας) επτέρωσε τον Ίκαρον· - και αν έπεσεν - ο πτερωθείς κ’ επνίγη - θαλασσωμένος·

Αφ’ υψηλά όμως έπεσε, και απέθανεν ελεύθερος. Αν γένης σφάγιον άτιμον ενός τυράννου, νόμιζε φρικτόν τον τάφον».

Θέλει, όμως, και πράξεις η ελευθερία. Οχι ευχολόγια και συμβιβασμούς. Αλλά απαιτεί και συνεργασία: «…δε βολεί μονάχος του ν’ ανέβει ο ήλιος», γράφει ο μεγάλος Αγγελος Σικελιανός στο μνημειώδες «Πνευματικό Εμβατήριο»:

«Ομπρός, βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα, ομπρός βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιοπάνω από τον κόσμο! Tι ιδέτε, εκόλλησεν η ρόδα του βαθιά στη λάσπη, κι ά, ιδέτε, χώθηκε τ’ αξόνι του βαθιά μες στο αίμα! Ομπρός παιδιά, και δε βολεί μονάχος του ν’ ανέβει ο ήλιος, σπρώχτε με γόνα και με στήθος, να τον βγάλουμε απ’ τη λάσπη, σπρώχτε με στήθος και με γόνα, να τον βγάλουμε απ’ το γαίμα. Δέστε, ακουμπάμε απάνω του ομοαίματοι αδερφοί του! Ομπρός, αδέρφια, και μας έζωσε με τη φωτιά του ομπρός, ομπρός κ’ η φλόγα του μας τύλιξε, αδερφοί μου!».

Αναίμακτα δεν κερδίζονται οι αγώνες. Ας το αντιληφθείτε όλοι.

Δεν μπορούμε να είμαστε «Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα», που «προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα…», όπως έγραψε ο Κώστας Βάρναλης. 

«Ο Ταμένος» του Γιάννη Ρίτσου, μπορεί να σωπαίνει, μπορεί να είναι μονάχος και αβοήθητος και, ταμένος στην λευτεριά, ν’ ακονίζει τα νύχια του πάνω στην πέτρα της σιωπής, αλλά δεν ξέρω αν, στην προκειμένη περίπτωση, αυτό, χωρίς γενικότερο ξεσηκωμό, αρκεί για να ελευθερωθούμε από τα δεσμά της τυραννίας, που έχει επιβάλει η ομάδα, η οποία επί χρόνια διοικεί την ΟΕΒΑΣ.

«Εδώ σωπαίνουν τα πουλιά
σωπαίνουν κι οι καμπάνες
σωπαίνει κι ο πικρός Ρωμιός
μαζί με τους νεκρούς του.

Και απά στην πέτρα της σιωπής
τα νύχια του ακονίζει
μονάχος κι αβοήθητος
της λευτεριάς ταμένος».

Ασυμβίβαστοι, ανυποχώρητοι πρέπει να είμαστε, λοιπόν, στον δίκαιο και νόμιμο αγώνα μας. Συμβιβασμοί δεν χωρούν.

Συνεπώς, «Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι, η πείνα το καμάρι είναι του κιοτή, του σκλάβου που του μέλλει να θαφτεί», όπως έγραψε και ο Ιάκωβος Καμπανέλλης στο σπουδαίο θεατρικό έργο, «Το Μεγάλο μας Τσίρκο».

Αλλωστε, ο Ρήγας Φεραίος παρουσίασε εναργώς στον «Θούριο» το βαθύτερο νόημα ενός αγώνα:

«Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνια, σκλαβιά και φυλακή.

Τι σ’ ωφελεί αν ζήσεις, και είσαι στη σκλαβιά;
στοχάσου πως σε ψένουν, καθ’ ώραν στην φωτιά».

Και, αντί επιλόγου, το ποίημα - κείμενο, «Λες» του Μπέρτολτ Μπρεχτ:

«Λες: Πολύ καιρό αγωνίστηκες. Δεν μπορείς άλλο πια ν’ αγωνιστείς. Άκου λοιπόν: Είτε φταις, είτε όχι, σαν δεν μπορείς άλλο να παλέψεις, θα πεθάνεις.

Λες: Πολύ καιρό έλπιζες. Δεν μπορείς άλλο πια να ελπίζεις. Έλπιζες τι; Πως ο αγώνας θα ’ναι εύκολος; Αν δεν καταφέρουμε το αδύνατο δεν έχουμε ελπίδα. Αν δεν κάνουμε αυτό που κανείς δεν μπορεί να μας ζητήσει θα χαθούμε.

Οι εχθροί μας περιμένουν να κουραστούμε. Όταν ο αγώνας είναι στην πιο σκληρή καμπή του, οι αγωνιστές έχουν την πιο μεγάλη κούραση. Οι κουρασμένοι χάνουν τη μάχη».

Υστερόγραφο: Κάποιες αναγκαίες διευκρινίσεις: Εξαιρέθηκε από την καταγγελία, που υπέβαλα, ο Αλέκος Φωτακίδης, διότι είχε παραιτηθεί από το Δ.Σ. πριν από την λήψη της απόφασης. Εκ των υστέρων, με συμπληρωματικό υπόμνημα, εξαίρεσα και τον τότε πρόεδρο, Γιώργο Μαρσέλλο, παρότι τον είχα συμπεριλάβει στην αρχική καταγγελία, διότι δημοσίως εξέφρασε την διαφωνία του για την απόφαση και την επομένη (27 Οκτωβρίου 2018) παραιτήθηκε. Εστω με καθυστέρηση…

*Στις φωτογραφίες από επάνω: Ανδρέας Κάλβος (1792-1869), Αγγελος Σικελιανός (1884-1951), Γιάννης Ρίτσος (1909-1990), Ιάκωβος Καμπανέλλης (1921-2011), Κώστας Βάρναλης (1884-1974).