Ενότητα και συνειδητοποίηση του στόχου για να υλοποιηθούν οι προσδοκίες και οι ελπίδες των αγωνιζόμενων διαχρονικών αθλητών του στίβου

Άρθρο της Άννας Μάινα* 

Όσο κι αν κάποιοι με θεωρούν ενοχλητική και βαλτή... Όσο κι αν άλλοι πιστεύουν ότι δεν «μου πέφτει λόγος», δεν μπορώ παρά να μοιραστώ μαζί σας τις σκέψεις μου σχετικά με το ΑΚΙΔΑ (Ανανεωτικό Κίνημα Διαχρονικών Αθλητών), την ΟΕΒΑΣ και τις πρόσφατες εκλογές...

Το ΑΚΙΔΑ ξεκίνησε με τις καλύτερες προοπτικές και με τις ευχές όλων των υγιώς σκεπτόμενων διαχρονικών αθλητών στίβου... Πώς φτάσαμε στην παταγώδη αποτυχία; Τί έφταιξε; 

•Το πρώτο στρατηγικό λάθος ήταν η ιδέα να προσπαθήσουν να «τα βρουν» με την ΟΕΒΑΣ. Να συνάψουν, δηλαδή, ένα είδος συνεταιρισμού μαζί τους και να συνδιοικήσουν. Σαν, δηλαδή, ο βοσκός (ΑΚΙΔΑ) να προσπαθεί να βάλει τον λύκο (ΟΕΒΑΣ) να φυλάει τα πρόβατα (ΑΘΛΗΤΕΣ). Πώς περίμεναν ότι δεν θα φαγωθούν τα πρόβατα μαζί με τον βοσκό; 

•Αυτή η λαθεμένη επιλογή οδήγησε στο επόμενο μεγάλο σφάλμα… Αντί το ΑΚΙΔΑ να συγκεντρώσει γύρω του όλες τις δυνάμεις που αντιτίθενται στο αίσχος της ΟΕΒΑΣ, με απόφαση, άρα και με ευθύνη του επικεφαλής του, υπέκυψε στις απαιτήσεις των διοικούντων της ψευδεπίγραφης «Ομοσπονδίας» και απομάκρυνε, λοιδορώντας τους, ανθρώπους με προσφορά, εμπειρία και γνώση. 

•Εκ του αποτελέσματος αποδείχθηκε πόσο κακός υπολογισμός έγινε εξαρχής. Ο Νίκος Αρβανίτης, ως επιχειρηματίας, νόμιζε ότι θα στήσει έναν συνεταιρισμό. Όμως δεν επρόκειτο περί αυτού. Δεν μπόρεσε να το καταλάβει, αλλά και δεν θέλησε να ακούσει κανέναν. Από την αρχή συμπεριφέρθηκε, όχι ως επικεφαλής ομάδας ανθρώπων, αλλά σαν αφεντικό. Δεν αισθανόταν ότι έχει δίπλα του συνεργάτες, συναθλητές, συνοδοιπόρους, με τους οποίους θα έπρεπε να συνεννοείται και να συναποφασίζει, αλλά… υπαλλήλους. Η μόνη του έγνοια ήταν να μη δυσαρεστήσει και να μην έρθει σε σύγκρουση με τους… μελλοντικούς, συνεταίρους του. Έτσι άφησε όλη την εμπειρία του ΠΑΣΥΔΑΣ να χαθεί. 

•Ευθύνη, βεβαίως, έχουν και τα υπόλοιπα μέλη του ΑΚΙΔΑ, που δεν είδαν το προφανές. Πού, αν και αθλητές, στάθηκαν απλοί θεατές, που δεν τον απέτρεψαν, που δεν απαίτησαν να έχουν λόγο στις αποφάσεις. Τον άφησαν να αυτενεργεί και ν’ αυθαιρετεί. Με συνέπεια, το πλοίο να πέσει στα βράχια. 

•Όταν κατάλαβε την προδοσία και την υποκρισία που κρύβεται στους κόλπους της ΟΕΒΑΣ, ήταν πολύ αργά. Τον είχαν ξεγελάσει, αποκοιμίσει και, τελικά, εξουδετερώσει. 

•Τότε διέπραξε το έσχατο λάθος, το οποίο είναι και το χειρότερο όλων, προσφέροντας στην ΟΕΒΑΣ τις καλύτερες υπηρεσίες που θα μπορούσε. Την ημέρα της ήττας, με γνώμονα την απογοήτευσή του και οδηγό την ισχυρογνωμοσύνη, την ξεροκεφαλιά και τον πληγωμένο του εγωϊσμό, ανακοίνωσε ότι διαλύει το ΑΚΙΔΑ… Έτσι απλά, επειδή το ήθελε, χωρίς να ρωτήσει, χωρίς να συνεννοηθεί, χωρίς να του περάσει καν από το μυαλό, ότι δεν είναι η εταιρία του ούτε η επιχείρηση του. Χωρίς καμία αυτοκριτική, χωρίς ίχνος ενσυναίσθησης για τις συνέπειες.

Ακούω, από ανθρώπους που τον γνωρίζουν, ότι ο Αρβανίτης είναι πολύ οργανωτικός, έξυπνος, ειλικρινής και συμπονετικός άνθρωπος, ικανός και επιτυχημένος επιχειρηματίας. Δεν είδα πουθενά αυτά τα χαρακτηριστικά στην πορεία του ΑΚΙΔΑ. Είδα έναν άνθρωπο εκτός τόπου και χρόνου, με πλήρη άγνοια για την κατάσταση, την οποία πήγαινε να διαχειριστεί, ισχυρογνώμονα, ξεροκέφαλο, συγκεντρωτικό, ανίκανο να συνενώσει τις δυνάμεις που είχε γύρω του. Κατάφερε, να προσφέρει την μέγιστη δυνατή απογοήτευση και να αφήσει τους συναθλητές του έρμαια στις διαθέσεις του Δ.Σ. της ΟΕΒΑΣ. Η ευθύνη είναι αποκλειστικά δική του, αφού είχε το γενικό πρόσταγμα και ενεργούσε χωρίς να ρωτάει κανέναν. Αμφιβάλλω αν ακόμα, και μετά από όλα αυτά, είναι σε θέση ν’ αντιληφθεί το κακό που προκάλεσε. 

Η ένταξη των διαχρονικών αθλητών στίβου στον ΣΕΓΑΣ, εκτός του ότι αποτελεί επιταγή του ελληνικού νόμου, φαίνεται ως η μόνη λύση ώστε να μπει τέλος σε μια στρεβλή κατάσταση, που κατατυραννεί εκατοντάδες αγωνιζόμενους.

Όμως, ό,τι έγινε δεν αλλάζει. Τώρα είναι η στιγμή που τα υπόλοιπα μέλη του ΑΚΙΔΑ πρέπει ν’ αντιδράσουν. Σε αυτούς πέφτει το βάρος να πουν, έστω και την ύστατη ώρα, ότι η κίνηση αυτή δεν ήταν ενός ανδρός ιδιοκτησία, ότι δεν διαλύεται, υπάρχει και συνεχίζει. Να καλέσουν όλες τις δυνάμεις που θέλουν να βοηθήσουν, χωρίς αποκλεισμούς. Να καλέσουν τον ίδιο τον Αρβανίτη ν’ ανακαλέσει την απόφαση που πήρε εν βρασμώ και χωρίς ψυχραιμία. Ώστε…

…Να ξαναβρεθεί το νήμα που τόσο βίαια κόπηκε. Και αυτή τη φορά να λάβουμε υπόψη μας, ότι η ΟΕΒΑΣ δεν μπορεί να νικηθεί με αυτόν τον τρόπο. Είναι πολύ σφιχτά οργανωμένη. Γιατί τόσα χρόνια τα μέλη της είναι 23 άντε 27 και δεν έχουν γίνει 35 ή 40; Γιατί εκδιώκονται οι Δρομείς Υγείας και τα νέα σωματεία δεν γίνονται δεκτά; Διότι θέλουν να έχουν, ως μέλη, μόνο σωματεία τα οποία ελέγχουν απόλυτα. Αν τους ξεφύγουν και 5-6, δεν πειράζει, ίσα ίσα προσδίδουν μια ψευδεπίγραφη δημοκρατικότητα στις στημένες εκλογικές φαρσοκωμωδίες τους. Δεν τους ενδιαφέρουν οι αθλητές. Δεν τους ενδιαφέρει η πρόοδος και η ευρεία διάδοση του διαχρονικού αθλητισμού. Θέλουν να έχουν 200 - 300 ανθρώπους για να συμμετέχουν στα «πανηγύρια» που διοργανώνουν. Με αυτούς ως άλλοθι, εισέπρατταν παλαιότερα τις επιχορηγήσεις τους, τώρα τα βοηθήματα, τις χορηγίες, τις δωρεές και είναι απόλυτα ευχαριστημένοι. Αυτός ήταν ο στόχος από την αρχή και έχει επιτευχθεί. Γιατί να βάλουν συνέταιρο σε ένα μαγαζί που λειτουργεί τόσο καλά για τόσα χρόνια; 

Όμως η ΟΕΒΑΣ είναι, πλέον, μια παρωχημένη και απαρχαιωμένη δομή, χωρίς νομική οντότητα. Απογυμνωμένη από κάθε θεσμική νομιμοποίηση και χωρίς ηθικά ερείσματα στην συνείδηση της πλειονότητας των βετεράνων αθλητών, συνεχίζει να υπάρχει χάρη στην λυσσαλέα επιμονή των…. ιδιοκτητών της και την αδιαφορία της πολιτικής ηγεσίας του αθλητισμού που δεν εφαρμόζουν, ως οφείλουν, τον νόμο. Μια ομοσπονδία ανά άθλημα επιτρέπεται στη χώρα, με βάση τον ισχύοντα νόμο. Με ποια λογική, λοιπόν, οι διαχρονικοί αγωνιζόμενοι αθλητές δεν ανήκουν στον ΣΕΓΑΣ;

Είναι καιρός οι αθλητές ν’ ανοίξουν ένα νέο μονοπάτι, αφήνοντας πίσω τους, στην σήψη του, αυτόν τον γελοίο και αξιοθρήνητο θίασο, που αυτοαποκαλείται… ομοσπονδία.

Ο διαχρονικός αθλητισμός μπορεί να αναπτυχθεί μόνο αν απαιτήσει και πετύχει την ένταξη του στον ΣΕΓΑΣ. Οτιδήποτε άλλο είναι από μόνο του υποβάθμιση και απαξίωση της προσπάθειας και του κόπου των αθλητών. Ο τρόπος να το πετύχουμε θα βρεθεί. Αυτό που προέχει είναι η συνειδητοποίηση του στόχου, η ενότητα και η συνένωση των δυνάμεων προς την σωστή κατεύθυνση… 

*Η αρχιτέκτων μηχανικός - πολεοδόμος, Άννα Μάινα, είναι παλαιά αθλούμενη, σύζυγος και σύντροφος, επί 37 έτη, αγωνιζόμενου από το 1970 αθλητή, μέλος του Δ.Σ. του ΣΕΒΑΣ Πειραιά και υποψήφια για την Δικαστική Επιτροπή της ΟΕΒΑΣ το 2016.