Όριό του ο... ουρανός

Η συνταγή τής... εκτόξευσης τού Κώστα Φιλιππίδη 

Του Ν. Α. Κωνσταντόπουλου

Οριό του, είναι ο ουρανός. Και μέσα στα όνειρά του, το να πηδήσει τουλάχιστον 17 εκατοστά πιο ψηλά από ό,τι έως τώρα (5,83μ.). Ο Κώστας Φιλιππίδης συγκαταλέγεται στους καλύτερους άλτες επί κοντώ του κόσμου. Η πολύχρονη συνεργασία του με τον προπονητή του, παλαιό Βαλκανιονίκη, Δημήτρη Κυττέα, τον έχει οδηγήσει ψηλά. Κυριολεκτικά.

«Είμαστε μαζί από το 2000. Η καλή σχέση έχει πρωταρχικό ρόλο στην επιτυχία. Εχουμε βρει τρόπο επικοινωνίας. Μ’ εμπιστεύεται. Δεν παρασύρεται από "σειρήνες", που του λένε να φύγει από εμένα. Εχει πάρει τέτοιες αρχές από την οικογένειά του, που μπορεί να καταλάβει τις προθέσεις μου. Τον καθοδηγώ και στη ζωή του. Ο πρωταθλητισμός είναι κάτι ξεχωριστό. Κινούμαστε προς τη σωστή κατεύθυνση, Εχουμε και τις κοντρίτσες μας, που, όμως, λειτουργούν θετικά. Υπήρχε πάντα αρνητική διάθεση προς εμένα από πολλούς, που με κατηγορούσαν γενικά και αόριστα. Εχω ακούσει τόσα, που τα έχει ακούσει και ο Κώστας, Δεν παρασύρθηκε, όμως, από τη ζήλια των αντιπάλων μου. Εγώ, σε αντίθεση με άλλους προπονητές, θέλω να εργάζομαι», λέει ο κ. Κυττέας.
Κ.Φ.: Είναι πάντα στην προπόνηση. Ουδέποτε έλειψε.
Δ.Κ.: Ολα αυτά μας έδεσαν και είχαμε τη συνεχή ανοδική πορεία του Κώστα.
Κ.Φ.: Το ότι ταιριάζεις και δένεσαι μ’ έναν άνθρωπο είναι το πιο σημαντικό. Μου λέει πράγματα στα οποία επαληθεύεται. Είναι δύσκολο ο προπονητής να πείθει τον αθλητή. Το ότι δικαιώνεται είναι ζήτημα γνώσεων, εμπειρίας, ικανοτήτων και του τι έχει περάσει. Αν μου έλεγαν να πάω στον θεωρούμενο καλύτερο προπονητή του κόσμου, δεν θα πήγαινα. Αφού έχω φτάσει σε αυτό το σημείο, σημαίνει πως είναι πολύ καλός. Και οι ξένοι τον αναγνωρίζουν και ζητούν την γνώμη του.
Δ.Κ.: Υπάρχει αναγνώριση στο πρόσωπο του Κώστα (Κώστας: "Και στο δικό σου"). Κάνουμε προετοιμασία έξω και ο Κώστας βλέπει τι κάνουν οι καλοί ξένοι και καταλαβαίνει αν δουλεύουμε σωστά.
Το αθλητικό όνειρο του Φιλιππίδη, είναι... αυτό που κάνει. «Οπως το κάνουμε. Και να το ευχαριστιόμαστε», λέει.
Δ.Κ.: Είμαστε μέσα στο όνειρο. Και τα 6μ. είναι στα όνειρά μας.
Κ.Φ.: Είναι κομμάτι του ονείρου.
Δ.Κ.: Ταβάνι είναι τα 6,15μ. του Μπούμπκα (σημείωση μπλογκ: Τότε δεν είχε πηδήσει ο Γάλλος, Λαβιλενί τα 6,16μ.). Αλλά είναι δύσκολο να πετύχει κάποιος τέτοια επίδοση, διότι ο Μπούμπκα φρόντισε και άλλαξαν πολλά. Ο πήχυς έγινε ο μισός στρογγυλός, η βάση του είναι πιο μικρή. Ετσι πέφτει ευκολότερα.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι ο Φιλιππίδης κάνει πολλούς αγώνες. Τι λέει ο προπονητής του;

Ο Δημήτρης Κυττέας όταν αγωνιζόταν.

«Οποιος σέβεται τον εαυτό του, αυτό κάνει. Δείχνει ανά πάσα στιγμή, ποιος είναι. Αν κάνεις 1-2 αγώνες τον χρόνο, είναι εκ του πονηρού. Εμείς φτάνουμε τους 30. Εκανε 13 στον κλειστό. Ισως φέτος (σημείωση: το 2013) περάσουμε τους 30».
Ο Φιλιππίδης είναι πάντα στους τελικούς, αλλά χάνει μετάλλια στις λεπτομέρειες. Τον επηρεάζει ψυχολογικά αυτό;
«Οχι. Διαφορετικά, δεν θα πήγαινα ν’ αγωνισθώ», λέει.

Δ.Κ.: Προσπαθούμε να το διορθώσουμε, διότι δείχνει ότι κάτι δεν κάνουμε καλά. Επίσης, προσπαθούμε να βελτιωθούμε στο τεχνικό μέρος και στο προπονητικό πρόγραμμα. Πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί, διότι δεν έχουμε άλλον Φιλιππίδη. Οι Γάλλοι, οι Γερμανοί έχουν πολλούς. Εμείς δεν διαθέτουμε και τα μέσα που έχουν εκείνοι. Ασφαλίζουν τους αθλητές τους, η ομοσπονδία τους ψάχνει για χορηγούς. Ευτυχώς, ο νέος πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ, ο κ. Παναγόπουλος, κινείται προς αυτή την κατεύθυνση. Ετσι, δεν θα επιβαρύνεται και το κράτος. Δεν είναι εύκολο ο Κώστας να μείνει σε αυτό επίπεδο με τις παρούσες συνθήκες. Τα οδοιπορικά που παίρνει είναι λίγα για υψηλό πρωταθλητισμό. Μας είπαν να πάμε στη Ν. Αφρική για προετοιμασία. Οταν ο κόσμος πεινάει, οι προπονητές είμαστε απλήρωτοι, πώς θα ζητήσουμε τέτοιο πράγμα;».
Ο Κώστας από τα 4 του, το 1990 (έχει γεννηθεί 26 Νοεμβρίου 1986) έκανε ενόργανη γυμναστική. Οταν ψήλωσε, ο προπονητής του, Δημήτρης Νυχτέρης, τον προέτρεψε να πάει για επί κοντώ στον κ. Κυττέα.
«Μου άρεσε από την αρχή. Αν κάνεις κάτι αγγαρεία, το κάνεις λάθος. Πάντα είχα στόχο να βελτιώνομαι, διότι στην ενόργανη έκανα πρωταθλητισμό ώς και τα 14 μου».
Υπήρξαν άλτες που έμειναν στάσιμοι, διότι κάποια στιγμή φοβήθηκαν το ύψος και τις πτώσεις εκτός στρώματος. Το επί κοντώ κρύβει και άλλες «παγίδες», όπως το σπάσιμο του κονταριού. Του έχει συμβεί, άλλωστε. Φοβάται κάτι;
«Δεν φοβάμαι το ύψος. Στο στρώμα πέφτεις. Αν πέσεις έξω, φταις εσύ. Με το σπάσιμο του κονταριού, μπορεί να τραυματιστείς. Αλλά δεν το σκέπτομαι. Δεν μπορείς να ζεις με φόβους». 

Σπουδές και πρωταθλητισμός

Ο Κώστας Φιλιππίδης κατορθώνει να συνδυάσει επιτυχώς σπουδές και πρωταθλητισμό. Εχει τελειώσει Οργάνωση και Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο και τώρα κάνει μεταπτυχιακό στην Επικοινωνία – Διαφήμιση και Δημόσιες Σχέσεις, με στόχο να βοηθήσει τον αθλητισμό από άλλο από του προπονητή μετερίζι, μέσω της Διοίκησης αθλητικών οργανισμών.
«Δεν θέλω να γίνω προπονητής, διότι θεωρώ πως είναι πολύ δύσκολο. Οποιος ήταν καλός αθλητής δεν γίνεται υποχρεωτικά και καλός προπονητής», εξηγεί.

«Προϋπόθεση της σχέσης μας ήταν το να σπουδάσει. Αν δεν το έκανε, θα είχε φύγει. Διαμορφώνουμε το πρόγραμμα της προπόνησης με βάση το αντίστοιχο της σχολής του», λέει ο κ. Κυττέας, που θεωρεί ότι ο Κώστας συγκεντρώνει σε μεγάλο βαθμό όλα τα προσόντα: Πνευματικά, ψυχολογικά, σωματικά.
Σε αυτό το σημείο τελείωνε η συνέντευξη που μου είχαν δώσει τον Μάρτιο του 2013. Συνάντησα τον Φιλιππίδη και τον κ. Κυττέα μετά τον θρίαμβο στην Πολωνία. Ο Κώστας παραμένει σεμνός και προσγειωμένος, παρότι... εκτοξεύεται προς τον ουρανό. Ο προπονητής με κοίταξε με νόημα, γεμάτος χαρά, και μού είπε: «Θυμάσαι; Στα έλεγα». Ηταν η αίσθηση της δικαίωσης για μια μακρόχρονη προσπάθεια.

*Δημοσιεύθηκε στην «Καθημερινή» στις 30 Μαρτίου 2013. Ηταν η τελευταία συνέντευξη που έγραψα στην εφημερίδα, πριν από την αποχώρησή μου, έπειτα από σχεδόν 37 χρόνια συνεργασίας. Φίλοι αναγνώστες, που την θυμούνταν, με προέτρεψαν να την αναδημοσιεύσω, με αφορμή τον θρίαμβο του Κώστα στο παγκόσμιο πρωτάθλημα κλειστού στίβου.