Ο αθλητής που ξεγέλασε και νίκησε τον χρόνο

Μοναδική περίπτωση διαχρονικότητας στον ελληνικό αθλητισμό αποτελεί ο 61ετής, Βασίλης Μαγγανάς
   

 

Μπορεί, κατά το κοινώς λεγόμενο, να «του τα χώνω» -και, θεωρώ, δικαιολογημένα- για την στάση του απέναντι στα προβλήματα τού αθλητισμού των βετεράνων (διαχρονικών ή, διεθνώς, μάστερς) αθλητών στην χώρα μας, αλλά δεν μπορώ παρά ν’ αναγνωρίσω ότι ο Βασίλης Μαγγανάς αποτελεί φαινόμενο για τον ελληνικό στίβο, τουλάχιστον γι’ αυτόν. Πρόκειται για ΜΟΝΑΔΙΚΗ περίπτωση διαχρονικότητας στον ελληνικό αθλητισμό, αφού από το... 1970 κάνει πρωταθλητισμό. Και όχι στην σκοποβολή.

Μοναδική περίπτωση. Πώς διαφορετικά μπορώ να τον χαρακτηρίσω με δεδομένα τα όσα κάθε χρόνο επιτυγχάνει; Και όχι μόνο στις μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις των διαχρονικών. Γι' αυτόν, ειδικά, τον αθλητή μπορούμε να πούμε απερίφραστα πως ξεγέλασε και νίκησε τον χρόνο.

Πρόσφατο παράδειγμα, τα όσα έκανε στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα ανδρών - γυναικών. Προσέξτε, δεν αναφέρομαι σε πρωτάθλημα βετεράνων. Αλλά στο άλλο, το «κανονικό», όπως μου είπε συνάδελφος, όταν ανέφερα πως ο, ηλικίας 61 ετών και σχεδόν 3 μηνών, Μαγγανάς επρόκειτο ν’ αγωνισθεί στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα. «Θα μετάσχει στο κανονικό πρωτάθλημα;», με ρώτησε με προφανέσταστη κατάπληξη.

Ε, ναι, λοιπόν. Σε αυτό αγωνίσθηκε. Αφού, φυσικά, νωρίτερα στην περίοδο, είχε περάσει, με 45,50μ. το όριο συμμετοχής στην σφυροβολία (45μ.). Ηδη, τούτο ήταν επιτυχία. Αλλά δεν επαναπαύθηκε σε αυτές τις «δάφνες». Ζητούσε και περισσότερα. Να βαθμολογηθεί. Προϋπόθεση γι’ αυτό αποτελούσε το να ξεπεράσει τα 47μ., αλλά και να είναι στους 16 καλύτερους. Το κατόρθωσε και αυτό, προσφέροντας έναν βαθμό στον Α.Ο. Π. Φαλήρου. Αλλά μεγαλύτερη σημασία έχει το πώς.

Μετά την 2^η βολή στον προκριματικό (σε αυτόν οι αθλητές κάνουν μόνον έως τρεις), είχε ρίξει 46,70μ. και ήταν 17^ος. Στην 3^η προσπάθεια τον ξεπερνάει κι άλλος ένας. Πλέον, απαιτείται να στείλει την σφύρα τουλάχιστον στα 47,90μ. Μπαίνει αποφασιστικά στην βαλβίδα και εξαπολύει το όργανο, το οποίο προσγειώνεται στα 48,36μ. Ο Μαγγανάς είναι 15^ος. Οι περισσότεροι από τους αντιπάλους του θα ήταν και μικροί για γιοί του. Ισως, μόνο, λίγο μεγάλοι για… εγγονοί του.

«Ρίχνει ακόμη; Χαρά στο κουράγιο του. Εμείς δεν θα περπατάμε στην ηλικία του», λέει ένας προπονητής. «Θα είμαστε δύο μέτρα κάτω από το χώμα», προσθέτει, με μεγάλη δόση απαισιοδοξίας, ένας άλλος. «Τι γονίδια είναι αυτά που έχεις...», του λέει ένας τρίτος.

Το πιο ωραίο, όμως, μου το είχε πει την προηγούμενη ημέρα ένας φίλαθλος, όταν άκουσε πως θα πήγαινα στο ΟΑΚΑ να δω τον Μαγγανά. «Προφανώς πρόκειται για τον γιο Μαγγανά». Ελα, όμως, που ο Βασίλης δεν έχει γιο, αλλά δύο κόρες. «Οχι», του εξήγησα, «πρόκειται για τον γνωστό Μαγγανά». Κι έμεινε άναυδος.

Αυτά με τον Βασίλη, που, όπως μας είπε, μόνον ένας σοβαρός τραυματισμός θα τον αποτρέψει από το να κάνει ό,τι αγαπάει: Να προπονείται και ν’ αγωνίζεται. Κι αν κάποτε δεν θα μπορεί να μετέχει στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα ανδρών, θα συνεχίσει μόνο στους αγώνες βετεράνων.

Ο Περικλής Ιακωβάκης.

Στο ΟΑΚΑ, πάντως, πήραν μέρος και αρκετοί άλλοι αθλητές ηλικίας 35 ετών και άνω. Αυτή είναι η ηλικία που χαρακτηρίζει κάποιον βετεράνο, διαχρονικό ή μάστερ. Οπως θέλετε πείτε το.

Πρώτος και καλύτερος ο Περικλής Ιακωβάκης (έτος γέννησης 1979) στον στερνό αγώνα της μεγάλης σταδιοδρομίας του, στην διάρκεια της οποίας πήρε σχεδόν τα πάντα: Χάλκινο παγκόσμιο μετάλλιο (2003) και χρυσό Ευρωπαϊκό (2006) στους άνδρες, χρυσό παγκόσμιο στους εφήβους (1998), ασημένια Ευρωπαϊκά στους νέους (2001) και στους εφήβους (1997), χάλκινο Ευρωπαϊκό στους νέους (1999), 8^η θέση στους Ολυμπιακούς του 2008 (αυτό το μετάλλιο του έλειψε), φιναλίστ στα παγκόσμια πρωταθλήματα του 2007 (6^ος) και του 2009 (5^ος) και στα Ευρωπαϊκά του 2010 (5^ος) και του 2012 (8^ος) και πολλά άλλα. Αποχώρησε με το κεφάλι ψηλά, βοηθώντας λίγες εβδομάδες νωρίτερα την εθνική ομάδα να επανέλθει στην κορυφαία κατηγορία της Ευρώπης και αναδειχθείς, για πολλοστή φορά, πρωταθλητής Ελλάδος. Η επίδοσή του σε αυτόν τον αγώνα ήταν 51’’69. Ετσι, για την Ιστορία.

Τ’ αποτελέσματα των άλλων βετεράνων, που μετέσχον στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα (αρκετοί από τους οποίους και τις οποίες, όπως θα διαπιστώσετε, διακρίθηκαν) ήταν (σε παρένθεση ο σύλλογος και η ηλικία):

100μ.: 36^ος Σοφ. Κυριαζάκος (ΣΑ Κολλεγίου Αθηνών, 40) 11’’58. Στον Β’ τελικό προκρίθηκε, ως 11^ος συνολικά, ο Νικ. Γιανναδάκης (ΓΕ Ηρακλείου, 38) με 10΄΄97, αλλά σε αυτόν δεν έτρεξε.

800μ.: 9^η Αν. Θωμαΐδου (Αναγέννηση Λαμίας, 37) 2’18’’28.

1.500μ.: 9^η Θωμαΐδου 4’54’’63 – 12^ος Α. Γεωργίου (ΓΣ Ηλιούπολης, 35) 4’02’’86.

Η Μάγδα Γαζέα.

5.000μ.: 3^η Μ. Γαζέα (ΑΓΕ Ζακύνθου, 38) 17’36’’90, 19^η Αικ. Φωτοπούλου (ΑΓΕΖ, 38) 20’21’’41’’ – 16^ος Παν. Παπανδρεόπουλος (ΑΟ Μυκόνου, 46) 16’06’’43.

110μ. με εμπόδια: 12^ος Αλεξ. Αρβανίτης (Ολυμπιάδα Κηφισιάς, 37) 15’’18.

Τριπλούν: 9^ος Στ. Γεωργίου (Νεάπολη Χαλκίδας, 35) 14,86μ.

Σφαιροβολία: 10^ος Ι. Βασιλόπουλος (Ναξιακός, 40) 15,03μ. (15,35 στον προκριματικό), 13^ος Γρηγ. Τζωρτζιάδης (Πανελλήνιος ΓΣ, 39) 14,80, 16^ος Γ. Αντωνίου (ΠΓΣ, 35) 14,22, Γ. Ιατρόπουλος (Αθηνόδωρος ο Αιγιεύς, 43) 13,85, 26^ος Ι. Γαλάνης (Πατραϊκή Ενωση Στίβου, 41) 12,70 - 5^η Ρεν. Μπολσακοβάιτε (Ολυμπιακός, 38) 13,19μ.

Δισκοβολία: 15^ος Αντωνίου 42,88, 25^ος Βασιλόπουλος 38,12, 31^ος (Μιχ. Φρουδάκης (ΓΕ Ηρακλείου, 54) 34,56, 33^ος Ν. Γεωργίου (Ανδριακός, 47) 34,26. Αντίπαλος τού Φρουδάκη ήταν και ο γιός του, Αλέξανδρος (ΓΕΗ, 20 ετών), που κατετάγη 13^ος με 43,99μ. Πολύ ωραίες στιγμές.

Σφυροβολία: 12^ος Ι. Μυλωνάς (Αμεινίας Παλληνεύς, 44) 50,53 (51,40 στον προκριματικό), 17^ος Χαρ. Μόσχος (ΑΟ Μυκόνου, 42) 47,89.

Ακοντισμός: 20^ος Ν. Ορφανίδης (Πολυνίκης Δράμας, 35) 52,71μ.

Βετεράνοι, βετεράνοι, το μυαλό σας κάπου χάνει Νο 2

Ολα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν...

«"Βετεράνοι, βετεράνοι, το μυαλό σας κάπου χάνει". Ετσι μας κατηγορούν συχνά. Φυσικά, το μυαλό μας δεν "χάνει". Για τους περισσότερους, μάλιστα, θα έλεγα το αντίθετο, αφού κάνουν πράξη το "νους υγιής εν σώματι υγιεί"». 
Αυτά έγραφα το 1996 σε άρθρο, υπό τον τίτλο «Ο βετερανισμός σε κρίση»,  που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό, «Βετεράνοι Αθλητές», το οποίο εξέδιδε, κι εξακολουθεί να εκδίδει, ο ΣΕΒΑΣ. Θα δημοσιεύσω τα κυριότερα σημεία του και μετά θα θέσω ερωτήσεις:
«Πολλοί από εμάς δίνουμε αφορμές για να κακολογείται ο βετερανισμός και οι βετεράνοι συλλήβδην.
Οι περισσότεροι αγώνες είναι "πανηγύρια" και "για τα πανηγύρια". Συχνά δεν υπάρχουν όργανα ή μεζούρες κατάλληλες για όλες τις ρίψεις, οι βαλβίδες των ρίψεων είναι ακατάλληλες, οι προκηρύξεις καταστρατηγούνται από τους αγωνιζόμενους (μετέχουν, ας πούμε, σε περισσότερα από δύο αγωνίσματα ή δηλώνουν ψεύτικη ηλικία…), κάποιοι αγωνίζονται με… πολιτικά ρούχα και οι ίδιοι ή και άλλοι ψάχνουν να βρουν σε ποιο αγώνισμα η συμμετοχή είναι μικρή, ώστε να μπορούν να πάρουν μετάλλιο. Και μύρια άλλα. Ολα αυτά αποτρέπουν πολλούς από τους σπουδαίους αθλητές του πρόσφατου παρελθόντος να ενταχθούν στους βετεράνους. Κι άλλους, που αρχικά το αποτόλμησαν, τους ανάγκασαν ν’ αποσυρθούν.
Το νόημα του βετερανισμού δεν είναι η συλλογή μεταλλίων αγωνιζόμενοι στο βάδην και στην… δισκοβολία, αλλά η προσπάθεια, η γύμναση, η διατήρηση του νου και του σώματος σε καλή κατάσταση.

Δυστυχώς, και πολλοί από τους παράγοντες δεν ενδιαφέρονται για το αγωνιστικό μέρος του βετερανισμού. Αρκετοί δεν αγωνίζονται ή δεν γυμνάζονται, έστω και στοιχειωδώς. Αλλοι αρέσκονται και αρκούνται στη διοργάνωση γιορτών. Ρίχνουν το βάρος στις φιέστες, στα "φρου-φρου κι αρώματα".
Με αυτά και με άλλα, ο ελληνικός βετερανισμός διέρχεται περίοδο κρίσης. Ισως αυτό δεν φαίνεται εξαιτίας των μεταλλίων, που κατακτούν οι Ελληνες στις διεθνείς διοργανώσεις, και στην εξάπλωση των συλλόγων σε όλη τη χώρα...
…Ολοι είχαμε μεγάλες προσοκίες από την ίδρυση της ΟΕΒΑΣ. Δυστυχώς, ως τώρα έχουμε διαψευστεί οικτρά. Από τότε που ιδρύθηκε υπάρχει οπισθοδρόμηση…
…Δεν θα επεκταθώ άλλο. Θα επισημάνω μόνο, ότι έφτασε ο καιρός να συνέλθουμε. Ολοι. Οσο υπάρχει καιρός…».

Αυτά, λοιπόν, και άλλα πολλά, το 1996. Ιδού και οι ερωτήσεις:
-Τώρα, 19 χρόνια αργότερα, πόσα από αυτά είναι επίκαιρα;
-Είναι σοβαρές οι διοργανώσεις τής ΟΕΒΑΣ;
-Καταρτίζεται σωστό και λειτουργικό πρόγραμμα;
-Υπάρχουν πάντα στους αγώνες της όλα τα όργανα;

-Είναι οι χώροι διεξαγωγής των αγωνισμάτων -ειδικά των ρίψεων- πάντα κατάλληλοι;
-Τηρούνται οι κανονισμοί;
-Εχουν αποτραπεί οι αθλητές – «χαβαλέδες» από το να κάνουν αγωνίσματα, τα οποία δεν γνωρίζουν, μόνο και μόνο για να πάρουν μετάλλιο;
-Υπάρχουν αθλητές που δηλώνουν ψεύτικη ηλικία;
Μία - μία οι απαντήσεις:
-Οσοι ζουν τον βετερανισμό από κοντά, γνωρίζουν ότι όλα όσα έγραφα τότε, παραμένουν επίκαιρα.
-Οι διοργανώσεις δεν είναι σοβαρές, αν δεν είναι γελοίες. Δεν καταρτίζεται σωστό και λειτουργικό πρόγραμμα. Δεν νοείται τέλεση εαρινού πρωταθλήματος μέσα σε 3-4 ώρες. Ούτε πανελλήνιου, με 300-350 συμμετοχές, σε δύο τρίωρα. Ειδικά το πανελλήνιο πρωτάθλημα πρέπει να διεξάγεται τουλάχιστον σε μία πλήρη ημέρα και σ’ ένα πρωινό. «Ναι, αλλά θα χρειασθούν δύο διανυκτερεύσεις. Και δεν έχουν όλοι την οικονομική δυνατότητα γι’ αυτό», αντιλέγουν κάποιοι της ΟΕΒΑΣ. Φυσικά. Υπάρχει, όμως, λύση. Να ξεκινούν δύο μικρά πούλμαν, ένα κάθε ημέρα, αντί ενός μεγάλου. Και όποιος επιθυμεί να μείνει μόνο μία ημέρα, την επομένη θα επιστρέφει. Ετσι, η επιβάρυνση δεν θα είναι σημαντική.
-Οσοι ρίπτες μετέχουν στους αγώνες της ΟΕΒΑΣ, γνωρίζουν καλά ότι δεν υπάρχουν όλα τα όργανα. Το τι συνέβη εφέτος στην Χαλκίδα (έλλειψη οργάνων, καθυστερήσεις κ.α.) και στην Κεφαλονιά (επίσης έλλειψη οργάνων, αλλά και κριτών, κριτές που δεν γνώριζαν από πού αρχίζει η μετροταινία και στέρησαν από τους σφαιροβόλους τουλάχιστον 10 εκατοστά στην επίδοσή τους, ακατάληλοι χώροι κ.λπ.) είναι απερίγραπτο. Στην Κατερίνη δε, η κατάσταση σώθηκε διότι αρκετοί αθλητές είχαν φροντίσει, ειδοποιημένοι εγκαίρως, να πάρουν μαζί τα όργανά τους.

Διάδρομος φοράς ακοντισμού εν έτει 2015!!!

-Συχνά, συχνότατα, οι βαλβίδες είναι ακατάλληλες. Πότε είναι ανώμαλες, πότε είναι σαν παγοδρόμιο (π.χ. της δισκοβολίας στην Κατερίνη). Αν μιλήσουμε δε, για τον διάδρομο φοράς του ακοντισμού στην Κατερίνη, δεν θα βρούμε λόγια να τον περιγράψουμε. Γι’ αυτό, δείτε τον στην φωτογραφία.

-Οι κανονισμοί δεν τηρούνται. Βασική παραβίαση και παράβασή τους, είναι η μη πραγματοποίηση έξι προσπαθειών από τους οκτώ πρώτους αθλητές κάθε αγωνίσματος και κάθε κατηγορίας ηλικίας στις ρίψεις και στα οριζόντια άλματα (μήκος, τριπλούν). Οι δικαιολογίες πολλές και ηλίθιες: Δεν μπορούν να σκύβουν πολύ οι κριτές με τα 10 ευρώ που τους δίνουμε. Ε, όποιος δεν μπορεί να σκύβει, ας μη πηγαίνει. Και αν τους δίνουμε 10 ευρώ, αντί 15, ας καθιερωθεί παράβολο συμμετοχής 2-3 ευρώ, ανά αθλητή, ώστε ν’ αμείβονται καλύτερα και να μη… κουράζονται εύκολα. Ο χρόνος; Δεν επαρκεί. Ε, φτιάξτε σωστό πρόγραμμα, για να επαρκεί. Αρκετοί αθλητές είναι μεγάλης ηλικίας και κουράζονται. Ε, όποιος κουράζεται, ας σταματάει. Ουδείς τον υποχρεώνει να κάνει 6 προσπάθειες.
-Αθλητές αναδεικνύονται… πανελληνιονίκες με γελοίες επιδόσεις. Το 1996 υπήρχαν όρια βράβευσης, ασχέτως αν συχνά δεν ετηρούντο, για ψηφοθηρικούς λόγους (να μη χαλάσουμε το χατήρι πιθανών μελλοντικών ψηφοφόρων). Τώρα δεν υπάρχουν. Ε, έφθασε ο καιρός να θεσπισθούν ξανά. Αρκετοί υποστηρίζουν πως πρέπει να καθιερωθούν και όρια συμμετοχής. Διαφωνώ πλήρως. Ο αθλητισμός των βετεράνων δεν είναι πρωταθλητισμός. Είναι μαζικός. Οποιος θέλει, πρέπει να δύναται να μετέχει. Το ίδιο συμβαίνει στα πρωταθλήματα κόσμου και Ευρώπης. Αλλά το μετάλλιο πρέπει να έχει κάποια αξία.
-Ναι, υπάρχουν αθλητές που δηλώνουν ψεύτικη ηλικία. Πρόσφατο, και τρανταχτό, παράδειγμα, ο ρίπτης, Συμεών Ρόμπες, που έγινε… ρόμπα στην Κατερίνη. Σ’ ένα αγώνισμα μετέσχε στην κανονική κατηγορία του (70-74, δεδομένου ότι έχει γεννηθεί το 1941) και σε άλλο σε μεγαλύτερη (75-79). Και τούτο μόνο και μόνο επειδή τον αποκάλυψαν. Κανονικά, η ΟΕΒΑΣ πρέπει να του αφαιρέσει και τα δύο μετάλλια. Προσπάθησε δε, κι άλλος ν’ αλλάξει κατηγορία, αλλά τον πρόλαβαν. Συνεπώς, πρέπει να ζητείται ταυτότητα ή άλλο επίσημο έγγραφο από το οποίο θ' αποδεικνύεται το έτος γέννησης του αθλητή.
Κι ένα άλλο ερώτημα: Γιατί όχι και στην Αθήνα πανελλήνιο πρωτάθλημα; Οι αθλητές της Αθήνας και του Πειραιά έχουν καταντήσει νομάδες. Εαρινοί στην Χαλκίδα, «Τρίτσεια» στην Κεφαλονιά, πανελλήνιοι πότε ‘δώ πότε ‘κεί. Ε, μια φορά στις τόσες, ας έλθουν και οι άλλοι στην πρωτεύουσα. Στο κάτω – κάτω της γραφής, διαθέτει στάδιο (Αγιος Κοσμάς) με καλές συνθήκες διεξαγωγής των αγώνων. Και με πολύ καλές βαλβίδες ρίψεων. Προσέξτε, δεν μηδενίζουμε τα πάντα. Για να οργανώνονται οι αγώνες όλα αυτά τα χρόνια, κάποιοι άνθρωποι αφιέρωσαν -και αφιερώνουν- χρόνο. Κοπίασαν και κοπιάζουν. Τούτο δεν σημαίνει, όμως, ότι δεν πρέπει ν’ ασκείται κριτική, ώστε η κατάσταση να βελτιώνεται, αντί να μένει στάσιμη ή να χειροτερεύει. Και πρέπει ν' αντιληφθούν πως, το ό,τι έχουν προσφέρει στον βετερανισμό, δεν τους καθιστά και... ιδιοκτήτες του.

Ο εν αφασία ευρισκόμενος, Βασίλης Μαγγανάς

Το κακό είναι ότι για όλα αυτά, ελάχιστοι διαμαρτύρονται. Κάποιοι γράφουν σχόλια στο διαδίκτυο, αλλά έως εκεί. Και, βεβαίως, μέγιστη ευθύνη για την συνέχιση της κατάστασης αυτής φέρει, όπως γράψαμε και στο προηγούμενο άρθρο- η «σημαία» του ελληνικού βετερανισμού: Ο παγκόσμιος πρωταθλητής, Βασίλης Μαγγανάς. Είναι ακατανόητη, αδιανόητη και ανόητη η στάση του. Πώς καταδέχεται να μετέχει σε αγώνες - «πανηγύρια»; Δεν έχει φωνή να βροντοφωνάξει «φτάνει πια, έως εδώ»; Ούτε καν για τις 6 προσπάθειες μιλάει. Κι όμως, στην πρόσφατη ημερίδα του ΣΕΒΑΣΚ, την καλύτερη εφετινή του επίδοση πέτυχε στην 6^η βολή. Και δεν αισθάνεται πως επέστη η ώρα να βγει, μπροστάρης αυτός, στην προσπάθεια ν’ αλλάξει η κατάσταση; Γιατί αυτή η αφασία* εκ μέρους του;

(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ και σύντομα)

*Αφασία: Από το στερητικό «α» και το αρχαίο ρήμα, φημί = λέγω. 

**Ενα κωμικό και τραγικό έπος (όχι, φυσικά, του Ησιόδου), σε συνέχειες, που θ' αφήσει εποχή. Πρωταγωνιστούν: Αφήστε. Είναι έκπληξη για όσους δεν γνωρίζουν. Οι άλλοι, ξέρουν. Λίγη υπομονή. 

Σενάριο, σκηνοθεσία: Διοίκηση της ΟΕΒΑΣ.  

Σκηνογραφία: Οι κατά τόπους συνεργάτες της ΟΕΒΑΣ.   

Χορηγοί: Σύνδεσμοι βετεράνων, διαχρονικοί αθλητές, ΕΥΔΑΠ (έως πριν από μερικούς μήνες) και, εμμέσως, ο λαός. 

Υπεύθυνοι, κατά τον νόμο: Οσοι γνωρίζουν και δεν μιλούν.

 Σύμβουλος κειμένου (την ιστορία την έχουν γράψει άλλοι, απλώς την αποτυπώνω στο διαδίκτυο, ώστε να έλθει εύληπτη στις οθόνες σας): 

Νίκος Α. Κωνσταντόπουλος.

Η Γαλλική Επανάσταση... σήμερα

Τι θα συνέβαινε αν τότε κυριαρχούσαν στην Ευρώπη οι Γερμανοί και πώς θα είχε αλλάξει η ευρωπαϊκή ιστορία.

Η Γερμανία έχει εξαπολύσει άλλον έναν πόλεμο. Ευρωπαϊκό και οικονομικό, αυτή την φορά. Ολοι μιλούν για Γ’ παγκόσμιο πόλεμο. Είναι, όμως, έτσι; Οχι, βεβαίως. Διότι ξεχνούν τον Τριακονταετή Πόλεμο (1618-1648), που, στην πραγματικότητα, ήταν σχεδόν Πανευρωπαϊκός και, συνεπώς, με βάση τα δεδομένα της εποχής, και σχεδόν Παγκόσμιος.

Και, φυσικά, δεν πρέπει ν’ αγνοούμε το απώτερο παρελθόν. Γότθοι, Βησιγότθοι, Οστρογότθοι, Βάνδαλοι, όλοι πρόγονοι των Γερμανών είναι. Οι Βάνδαλοι ήταν γερμανικό πολεμοχαρές φύλο, που έμεινε στην ιστορία για τις εκτεταμένες καταστροφές που προξενούσε από όπου κι αν περνούσε. Εξ ου και οι όροι «βανδαλισμός» και «βάνδαλος».

Κάποιοι αναρωτιούνται, γιατί μερικές χώρες, κυρίως της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης, ετάχθησαν με το πλευρό των Γερμανών στην ελληνική κρίση. Μα μερικές από αυτές έχουν… παρελθόν. Η Σλοβακία και η Ρουμανία, ήταν σύμμαχοι των ΝΑΖΙ. Η Φινλανδία κήρυξε τον πόλεμο κατά της ΕΣΣΔ, αφού υπήρξε σύμμαχος των Γερμανών, παρότι δεν αποτελούσε μέλος του Αξονα. Τι περιμένετε, λοιπόν; Αλλά και τα Βαλτικά κράτη ήταν φιλογερμανικά. Γι' αυτό τώρα τάσσονται στο πλευρό των απογόνων των σύγχρονων Βανδάλων.

Δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, ένας πανευρωπαϊκός (30ετής), όλα άρχισαν από τους «πολιτισμένους» Γερμανούς. Από το έθνος, που, όμως -ας μη ξεχνάμε- γέννησε Μπετόβεν, Μπαχ, Γκαίτε, Σίλερ κ.α. Οποίες αντιφάσεις. Αλλά, δυστυχώς, επικράτησε η βαρβαρότητα. Του Μπετόβεν, του Σίλερ και του Γκαίτε τα κόκαλα «τρίζουν»...

Κάθε φορά και καλύτερα

Υπόδειγμα οργανωτικό για την Ομοσπονδία (ΟΕΒΑΣ) πρέπει ν' αποτελέσουν οι ημερίδες του ΣΕΒΑΣ Κωνσταντινουπολιτών - εξαιρετικές επιδόσεις

Τρίτη και καλύτερη. Η τρίτη εφετινή ημερίδα ανοικτού στίβου, που διοργάνωσε ο ΣΕΒΑΣ Κωνσταντινουπολιτών (ΣΕΒΑΣΚ) στον Αγιο Κοσμά, ήταν και η καλύτερη. Και από απόψεως συμμετοχών και από πλευράς επιδόσεων και οργανωτικά. Εμπλουτισμένη και με άλλα αγωνίσματα, προσήλκυσε πολλούς παλαιούς πρωταθλητές Ελλάδος και άλλους διακεκριμένους αθλητές (Βασίλης Μαγγανάς, Χρήστος Πολυχρονίου, Βαγγέλης Αλατσατιανός, Εφη Καρατοπούζη, Γιάννης Βασιλόπουλος, Σταύρος Γεωργίου, Νίκος Κεφάλας, Χρήστος και Γιάννης Κορκονικήτας, Διονύσης Αυγουστάτος), αλλά και ένα νυν, τον σφυροβόλο, Κώστα Κωστογλίδη, που, φυσικά, μετέσχε εκτός συναγωνισμού, όπως και τρεις νεαρές αθλήτριες. Εν συνόλω 35 αγωνίσθηκαν (31 οι βετεράνοι), περισσότεροι από κάθε άλλη φορά.

Ο Βασίλης Μαγγανάς.

Για να φέρουν επιτυχημένα εις πέρας τους αγώνες, οι διοργανωτές έφεραν περισσότερους κριτές, ώστε να υπάρχουν δύο γραμματείες, για να διεξάγονται δύο αγωνίσματα ταυτόχρονα ή ένα αγώνισμα σε δύο βαλβίδες. Οταν υπάρχει κοινός νους και θέληση, λύσεις βρίσκονται στα προβλήματα. Οταν απουσιάζουν, έχουμε… αγώνες που οργανώνει η ΟΕΒΑΣ (Ομοσπονδία Ελλήνων Βετεράνων Αθλητών Στίβου).

Αφήσαμε σε δεύτερη μοίρα τις επιδόσεις, όχι γιατί δεν επετεύχθησαν σημαντικές -τουναντίον- αλλά διότι έχει παραγίνει το κακό με τις διοργανώσεις της ΟΕΒΑΣ (πρόγραμμα εξ αρχής μη λειτουργικό, 4 αντί 6 προσπάθειες σε ρίψεις και οριζόντια άλματα, ακατάλληλοι χώροι διεξαγωγής αγωνισμάτων, συχνά έλλειψη επαρκούς αριθμού κριτών ή ύπαρξη ανεπαρκών, σε γνώσεις, τέτοιων κ.α.). Αλλά, βεβαίως, οι αγώνες, ακόμη και των βετεράνων, πέρα από την χαρά της συμμετοχής, πραγματοποιούνται και για τις επιδόσεις. Ας δούμε, λοιπόν, ποιοι ξεχώρισαν και, γενικά, τις καλύτερες επιδόσεις.

Ο Σταύρος Γεωργίου ίπταται.

Ο 61χρονος αειθαλής παγκόσμιος πρωταθλητής βετεράνων, Μαγγανάς, αγωνίσθηκε με την σφύρα των 7,26κ., προετοιμαζόμενος για το πανελλήνιο πρωτάθλημα ανδρών (!) και έρριξε 48,91μ.!
Για το ίδιο πρωτάθλημα ετοιμάζεται και ο 40χρονος σφαιροβόλος, Βασιλόπουλος, που ξεπέρασε τα 15μ. με την 7,26κ. (15,06μ.) και, επίσης τα 40μ. στην δισκοβολία (40,57μ.). Σε αυτήν έχασε από τον 42ετή, Αλατσατιανό, που έρριξε 41,29μ. με τον δίκιλο.
Ο τριπλουνίστας, Σταύρος Γεωργίου (35 ετών), με αντίθετο άνεμο, πήδησε 14,24μ. Ετοιμάζεται για το παγκόσμιο βετεράνων, όπου στοχεύει μετάλλιο.
Ο 43χρονος, Πολυχρονίου (ρεκόρ 80,08μ. στην σφυροβολία), έρριξε 16,75μ. στο βαρύ όργανο (βαρεία σφύρα, εν προκειμένω 15,88κ., με κοντή αλυσίδα), που έπιανε για πρώτη φορά.
Επανεμφανίσθηκε η 47χρονη ακοντίστρια, Καρατοπούζη και έρριξε με το 600άρι 32,00μ. Ο 46ετής, Κεφάλας επανήλθε στον διάδρομο φοράς του ακοντισμού έπειτα από κάποια χρόνια και έρριξε με το 800άρι 43,01μ., κάνοντας μόνο δύο προσπάθειες.
Πολύ καλός ήταν ο Χρήστος Κορκονικήτας στην σφαιροβολία. Πραγματοποίησε τρεις βολές με την 6κιλη (13,30μ.) και ισάριθμες με την 7,26κ. (11,94μ.). Ο αδελφός του Γιάννης, όμως, έκανε έξι άκυρες προσπάθειες στην δισκοβολία.

Αλατσατιανός (αριστερά), Κεφάλας (δεξιά) και ο άλτης του ύψους, Πλ. Βούλγαρης.

Η 39χρονη, Φανή Λύκου, με αντίθετο άνεμο πήδησε 4,64μ. στο μήκος.
Παρότι υστέρησε, συγκριτικά με άλλους αγώνες του, ο Αυγουστάτος πέτυχε αξιόλογη επίδοση στην σφαιροβολία (όργανο 5κ.): 11,91μ.

Ο Γιάννης Βασιλόπουλος.

Την καλύτερη επίδοση από τους και τις εκτός συναγωνισμού σημείωσε ο Κωστογλίδης (67,14μ. στην σφυροβολία).
Στο μήκος αγωνίσθηκε η… 9χρονη κόρη της Λύκου, Ευγενία Σχίζα και πήδησε 3,50μ.! Είναι ταχύτατη και, αν όλα εξελιχθούν φυσιολογικά, δεν θ’ αργήσει να ξεπεράσει τη μαμά. 
Ειδική μνεία κάνουμε στον δεκαθλητή, Αριστείδη Παυλάτο (40-44), που έρριξε 11,95μ. στην σφαιροβολία, 32,86μ. στην δισκοβολία και 42,12μ. στον ακοντισμό.
Ο Δημήτρης Γαζής, που πέρσι πήρε χάλκινο ευρωπαϊκό μετάλλιο στο πένταθλο ρίψεων, αγωνίσθηκε και στις πέντε ρίψεις, με το πολύ τρεις βολές σε κάθε μία, και σημείωσε τις εξής επιδόσεις: 36,22μ. ακοντισμός, 32,82μ. δισκοβολία, 11,93μ. σφαιροβολία, 32,55μ. σφυροβολία και 9,88μ. βαρύ όργανο.
Και οι δύο αγωνίσθηκαν με τα ανδρικά όργανα.
Πολύ καλός ήταν ο Γ. Μαγκάκης (40-44), που έστειλε την σφαίρα των 7,26κ. στα 12,95.
Εξίσου καλή ήταν και η επίδοση του 60χρονου, Θανάση Καλαντζή στο βαρύ όργανο (11,34κ.): 13,22μ.
Ο 75χρονος, παλαιός κορυφαίος Ελληνας βετεράνος σπρίντερ, Σπύρος Τουρκομανώλης έρριξε στην δισκοβολία (όργανο 1κ.) 29,06μ.
Ξεχώρισαν και οι εξής επιδόσεις:
Ακοντισμός: 35-39 ετών (0,8κ.): Ι. Χατζηβασιλείου 47,01. 60-64 (0,6κ.): Παν. Μανωλόπουλος 35,14.
Δισκοβολία: 45-49 (2κ.): Ν. Γεωργίου 34,92. 60-64: (1κ.): Μανωλόπουλος 33,27. Εκτός συναγωνισμού: Ελ. Ανουσάκη 38,11.

Η Εφη Καρατοπούζη προθερμαίνεται.

Σφαιροβολία: 55-59 (6κ.): Γρ. Δέδες 10,84. 75-79 (5κ.): Τουρκομανώλης 9,60. Ο Ν. Κωνσταντόπουλος (60-64) έρριξε 9,94μ. με την 5άρα, μια επίδοση που δεν θα την αναφέραμε αν δεν είχε προηγηθεί προ πενταμήνου ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα, στο οποίο επέζησε ως εκ θαύματος. Σταδιακά επανέρχεται σε αξιοπρεπές επίπεδο.
Σφυροβολία: 55-59: Δέδες 21,71. Αγωνίσθηκε με το όργανο των 7,26κ. Εκτός συναγωνισμού μετέσχε η Κύπρια, Αλεξ. Σπέτσιου, που έρριξε 42,20μ.
Μήκος πήδησε μια πρωτάρα στους βετεράνους. Η 38χρονη, Κατερίνα Καουλασβίλι. Τι ξεχωριστό έχει; Οχι την επίδοσή της, αλλά το ότι είναι εξαδέλφη του τρις «χρυσού» Ολυμπιονίκη της άρσης βαρών, Κάχι Καχιασβίλι.
Οι διοργανωτές ευχαριστούν τους κριτές, όσους βοήθησαν και συνετέλεσαν στο να διεξαχθεί μ’ επιτυχία η ημερίδα (Νίκος Γεωργίου, Μαρία Μπουσίου, Παναγιώτης Μανωλόπουλος, Δημήτρης Αλαμπρίτης, Ζωή Πρεκατέ, Βασίλης Μαγγανάς, Μόδεστος Κασκάτης) αλλά και τους φίλους που πήγαν στον Αγιο Κοσμά για να παρακολουθήσουν και να ενθαρρύνουν τις προσπάθειες των αθλητών. Ραντεβού το Φθινόπωρο, με το Γκαλά Ρίψεων εις μνήμη του Στέλιου Αγγλούπα.

Βετεράνοι, βετεράνοι, το μυαλό σας κάπου χάνει

Εργα και ημέρες της Ομοσπονδίας Ελλήνων Βετεράνων Αθλητών  Στίβου και η αφασία* του Βασίλη Μαγγανά

 
«Βετεράνοι, βετεράνοι, το μυαλό σας κάπου χάνει». Και μπορεί να το απευθύνετε σε μένα και μερικούς άλλους. Μπορεί να το πείτε, διότι, εν μέσω αυτής της μεγάλης κρίσης για την Ελλάδα, εν μέσω των τόσων προβλημάτων, εμείς επιμένουμε ν’ ασχολούμαστε με τον αθλητισμό των βετεράνων (διαχρονικών) αθλητών του στίβου και τα προβλήματά του.
Σκεφθείτε, όμως: Για εμάς, ο αθλητισμός (η προπόνηση και η συμμετοχή σε αγώνες), συμβάλλει στην διατήρηση της ισορροπίας μας. Μας ψυχαγωγεί (ψυχαγωγία = αγωγή της ψυχής) και μας διασκεδάζει (και με την έννοια του αρχαίου προγόνου του, διασκεδάννυμι = διασκορπίζω, διαλύω, αφού διασκορπίζει, έστω για λίγο, τα προβλήματά μας). Μας κάνει να ξεχνάμε, πρόσκαιρα, έστω, τα όποια προβλήματα έχει ο καθείς εξ ημών. Αλλά, κάποιοι σα να έχουν βαλθεί να μας στερήσουν αυτή την χαρά. Ε, δεν θα τους το επιτρέψουμε.
«Βετεράνοι, βετεράνοι, το μυαλό σας κάπου χάνει». Μήπως έπρεπε να έγραφα «το μυαλό μας», αφού κι εγώ αγωνιζόμενος βετεράνος αθλητής του στίβου (και της άρσης βαρών) είμαι; Δεν το γράφω, διότι θεωρώ, παρ’ όσες ιδιορρυθμίες ενδέχεται να έχω, ως άνθρωπος κι εγώ, πως -προς το παρόν, τουλάχιστον- το μυαλό μου δεν «χάνει». Ή, δεν χάνει τόσο, ώστε να γίνει θέμα…
«Ο αθλητισμός δίνει χρόνια στη ζωή και ζωή στα χρόνια», έχει λεχθεί προσφυώς. Γι’ αυτό, λοιπόν, πολλές, πάμπολλες χιλιάδες ανθρώπων σε όλον τον κόσμο συνεχίζουν ν’ αθλούνται και να μετέχουν σε αγώνες σε διάφορα αθλήματα, και μετά την ηλικία εκείνη, η οποία θεωρείται κατάλληλη για επίτευξη αξιοσημείωτων, για ευρεία προβολή, επιδόσεων. Αλλωστε, όπως υπάρχουν οι κατηγορίες παμπαίδων, παίδων, εφήβων, νέων (και οι αντίστοιχες για το γυναικείο φύλο) και στους βετεράνους υφίστανται οι κατηγορίες ηλικίας, στα περισσότερα αθλήματα ανά πενταετία (π.χ. 40-44, 45-49 ετών κ.ο.κ.). Οπότε, και σε αυτή την περίπτωση, οι επιδόσεις μπορεί να είναι αξιοσημείωτες, έως και θαυμαστές.
Ενώ, λοιπόν, στον κόσμο θεριεύει το, ας το χαρακτηρίσουμε, κίνημα των βετεράνων, στην Ελλάδα το αντίστοιχο του στίβου βρίσκεται σε πτωτική πορεία, μολονότι τους τελευταίους μήνες ήλθαν κοντά μας μερικοί σπουδαίοι ή αξιολογότατοι αθλητές του παρελθόντος. Το ζητούμενο, όμως, είναι να μείνουν και να μη απομακρυνθούν και αυτοί, όπως τόσοι άλλοι πρόσφατα ή παλαιότερα.

Ο Βασίλης Μαγγανάς.

Αν ψάξουμε να βρούμε τον ένοχο γι’ αυτό, θα καταλήξουμε σ’ ένα όνομα: ΟΕΒΑΣ (Ομοσπονδία Ελλήνων Βετεράνων Αθλητών Στίβου). Με πράξεις, παραλείψεις και, κυρίως, στάση σημαινόντων μελών της, κτυπάει κατάστηθα τον βετερανισμό. Και μεγάλη ευθύνη για την συνέχιση της κατάστασης αυτής φέρει η «σημαία» του ελληνικού βετερανισμού: Ο παγκόσμιος πρωταθλητής, Βασίλης Μαγγανάς. Οχι με τις πράξεις του, αλλά με τις παραλείψεις του. Δηλαδή την ανοχή του και την σιωπή του.
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ) 

*Αφασία: Από το στερητικό «α» και το αρχαίο ρήμα, φημί = λέγω.
**Ενα κωμικό και τραγικό έπος (όχι, φυσικά, του Ησιόδου), σε συνέχειες, που θ' αφήσει εποχή.

Πρωταγωνιστούν: Αφήστε. Είναι έκπληξη για όσους δεν γνωρίζουν. Οι άλλοι, ξέρουν. Λίγη υπομονή.
Σενάριο, σκηνοθεσία: Διοίκηση της ΟΕΒΑΣ. 
Σκηνογραφία: Οι κατά τόπους συνεργάτες της ΟΕΒΑΣ. 
Χορηγοί: Σύνδεσμοι βετεράνων, διαχρονικοί αθλητές, ΕΥΔΑΠ (έως πριν από μερικούς μήνες) και, εμμέσως, ο λαός.
Υπεύθυνοι, κατά τον νόμο: Οσοι γνωρίζουν και δεν μιλούν.
Σύμβουλος κειμένου (την ιστορία την έχουν γράψει άλλοι, απλώς την αποτυπώνω στο διαδίκτυο, ώστε να έλθει εύληπτη στις οθόνες σας):
Νίκος Α. Κωνσταντόπουλος.