Ο αθλητής που ξεγέλασε και νίκησε τον χρόνο

Μοναδική περίπτωση διαχρονικότητας στον ελληνικό αθλητισμό αποτελεί ο 61ετής, Βασίλης Μαγγανάς
   

 

Μπορεί, κατά το κοινώς λεγόμενο, να «του τα χώνω» -και, θεωρώ, δικαιολογημένα- για την στάση του απέναντι στα προβλήματα τού αθλητισμού των βετεράνων (διαχρονικών ή, διεθνώς, μάστερς) αθλητών στην χώρα μας, αλλά δεν μπορώ παρά ν’ αναγνωρίσω ότι ο Βασίλης Μαγγανάς αποτελεί φαινόμενο για τον ελληνικό στίβο, τουλάχιστον γι’ αυτόν. Πρόκειται για ΜΟΝΑΔΙΚΗ περίπτωση διαχρονικότητας στον ελληνικό αθλητισμό, αφού από το... 1970 κάνει πρωταθλητισμό. Και όχι στην σκοποβολή.

Μοναδική περίπτωση. Πώς διαφορετικά μπορώ να τον χαρακτηρίσω με δεδομένα τα όσα κάθε χρόνο επιτυγχάνει; Και όχι μόνο στις μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις των διαχρονικών. Γι' αυτόν, ειδικά, τον αθλητή μπορούμε να πούμε απερίφραστα πως ξεγέλασε και νίκησε τον χρόνο.

Πρόσφατο παράδειγμα, τα όσα έκανε στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα ανδρών - γυναικών. Προσέξτε, δεν αναφέρομαι σε πρωτάθλημα βετεράνων. Αλλά στο άλλο, το «κανονικό», όπως μου είπε συνάδελφος, όταν ανέφερα πως ο, ηλικίας 61 ετών και σχεδόν 3 μηνών, Μαγγανάς επρόκειτο ν’ αγωνισθεί στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα. «Θα μετάσχει στο κανονικό πρωτάθλημα;», με ρώτησε με προφανέσταστη κατάπληξη.

Ε, ναι, λοιπόν. Σε αυτό αγωνίσθηκε. Αφού, φυσικά, νωρίτερα στην περίοδο, είχε περάσει, με 45,50μ. το όριο συμμετοχής στην σφυροβολία (45μ.). Ηδη, τούτο ήταν επιτυχία. Αλλά δεν επαναπαύθηκε σε αυτές τις «δάφνες». Ζητούσε και περισσότερα. Να βαθμολογηθεί. Προϋπόθεση γι’ αυτό αποτελούσε το να ξεπεράσει τα 47μ., αλλά και να είναι στους 16 καλύτερους. Το κατόρθωσε και αυτό, προσφέροντας έναν βαθμό στον Α.Ο. Π. Φαλήρου. Αλλά μεγαλύτερη σημασία έχει το πώς.

Μετά την 2^η βολή στον προκριματικό (σε αυτόν οι αθλητές κάνουν μόνον έως τρεις), είχε ρίξει 46,70μ. και ήταν 17^ος. Στην 3^η προσπάθεια τον ξεπερνάει κι άλλος ένας. Πλέον, απαιτείται να στείλει την σφύρα τουλάχιστον στα 47,90μ. Μπαίνει αποφασιστικά στην βαλβίδα και εξαπολύει το όργανο, το οποίο προσγειώνεται στα 48,36μ. Ο Μαγγανάς είναι 15^ος. Οι περισσότεροι από τους αντιπάλους του θα ήταν και μικροί για γιοί του. Ισως, μόνο, λίγο μεγάλοι για… εγγονοί του.

«Ρίχνει ακόμη; Χαρά στο κουράγιο του. Εμείς δεν θα περπατάμε στην ηλικία του», λέει ένας προπονητής. «Θα είμαστε δύο μέτρα κάτω από το χώμα», προσθέτει, με μεγάλη δόση απαισιοδοξίας, ένας άλλος. «Τι γονίδια είναι αυτά που έχεις...», του λέει ένας τρίτος.

Το πιο ωραίο, όμως, μου το είχε πει την προηγούμενη ημέρα ένας φίλαθλος, όταν άκουσε πως θα πήγαινα στο ΟΑΚΑ να δω τον Μαγγανά. «Προφανώς πρόκειται για τον γιο Μαγγανά». Ελα, όμως, που ο Βασίλης δεν έχει γιο, αλλά δύο κόρες. «Οχι», του εξήγησα, «πρόκειται για τον γνωστό Μαγγανά». Κι έμεινε άναυδος.

Αυτά με τον Βασίλη, που, όπως μας είπε, μόνον ένας σοβαρός τραυματισμός θα τον αποτρέψει από το να κάνει ό,τι αγαπάει: Να προπονείται και ν’ αγωνίζεται. Κι αν κάποτε δεν θα μπορεί να μετέχει στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα ανδρών, θα συνεχίσει μόνο στους αγώνες βετεράνων.

Ο Περικλής Ιακωβάκης.

Στο ΟΑΚΑ, πάντως, πήραν μέρος και αρκετοί άλλοι αθλητές ηλικίας 35 ετών και άνω. Αυτή είναι η ηλικία που χαρακτηρίζει κάποιον βετεράνο, διαχρονικό ή μάστερ. Οπως θέλετε πείτε το.

Πρώτος και καλύτερος ο Περικλής Ιακωβάκης (έτος γέννησης 1979) στον στερνό αγώνα της μεγάλης σταδιοδρομίας του, στην διάρκεια της οποίας πήρε σχεδόν τα πάντα: Χάλκινο παγκόσμιο μετάλλιο (2003) και χρυσό Ευρωπαϊκό (2006) στους άνδρες, χρυσό παγκόσμιο στους εφήβους (1998), ασημένια Ευρωπαϊκά στους νέους (2001) και στους εφήβους (1997), χάλκινο Ευρωπαϊκό στους νέους (1999), 8^η θέση στους Ολυμπιακούς του 2008 (αυτό το μετάλλιο του έλειψε), φιναλίστ στα παγκόσμια πρωταθλήματα του 2007 (6^ος) και του 2009 (5^ος) και στα Ευρωπαϊκά του 2010 (5^ος) και του 2012 (8^ος) και πολλά άλλα. Αποχώρησε με το κεφάλι ψηλά, βοηθώντας λίγες εβδομάδες νωρίτερα την εθνική ομάδα να επανέλθει στην κορυφαία κατηγορία της Ευρώπης και αναδειχθείς, για πολλοστή φορά, πρωταθλητής Ελλάδος. Η επίδοσή του σε αυτόν τον αγώνα ήταν 51’’69. Ετσι, για την Ιστορία.

Τ’ αποτελέσματα των άλλων βετεράνων, που μετέσχον στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα (αρκετοί από τους οποίους και τις οποίες, όπως θα διαπιστώσετε, διακρίθηκαν) ήταν (σε παρένθεση ο σύλλογος και η ηλικία):

100μ.: 36^ος Σοφ. Κυριαζάκος (ΣΑ Κολλεγίου Αθηνών, 40) 11’’58. Στον Β’ τελικό προκρίθηκε, ως 11^ος συνολικά, ο Νικ. Γιανναδάκης (ΓΕ Ηρακλείου, 38) με 10΄΄97, αλλά σε αυτόν δεν έτρεξε.

800μ.: 9^η Αν. Θωμαΐδου (Αναγέννηση Λαμίας, 37) 2’18’’28.

1.500μ.: 9^η Θωμαΐδου 4’54’’63 – 12^ος Α. Γεωργίου (ΓΣ Ηλιούπολης, 35) 4’02’’86.

Η Μάγδα Γαζέα.

5.000μ.: 3^η Μ. Γαζέα (ΑΓΕ Ζακύνθου, 38) 17’36’’90, 19^η Αικ. Φωτοπούλου (ΑΓΕΖ, 38) 20’21’’41’’ – 16^ος Παν. Παπανδρεόπουλος (ΑΟ Μυκόνου, 46) 16’06’’43.

110μ. με εμπόδια: 12^ος Αλεξ. Αρβανίτης (Ολυμπιάδα Κηφισιάς, 37) 15’’18.

Τριπλούν: 9^ος Στ. Γεωργίου (Νεάπολη Χαλκίδας, 35) 14,86μ.

Σφαιροβολία: 10^ος Ι. Βασιλόπουλος (Ναξιακός, 40) 15,03μ. (15,35 στον προκριματικό), 13^ος Γρηγ. Τζωρτζιάδης (Πανελλήνιος ΓΣ, 39) 14,80, 16^ος Γ. Αντωνίου (ΠΓΣ, 35) 14,22, Γ. Ιατρόπουλος (Αθηνόδωρος ο Αιγιεύς, 43) 13,85, 26^ος Ι. Γαλάνης (Πατραϊκή Ενωση Στίβου, 41) 12,70 - 5^η Ρεν. Μπολσακοβάιτε (Ολυμπιακός, 38) 13,19μ.

Δισκοβολία: 15^ος Αντωνίου 42,88, 25^ος Βασιλόπουλος 38,12, 31^ος (Μιχ. Φρουδάκης (ΓΕ Ηρακλείου, 54) 34,56, 33^ος Ν. Γεωργίου (Ανδριακός, 47) 34,26. Αντίπαλος τού Φρουδάκη ήταν και ο γιός του, Αλέξανδρος (ΓΕΗ, 20 ετών), που κατετάγη 13^ος με 43,99μ. Πολύ ωραίες στιγμές.

Σφυροβολία: 12^ος Ι. Μυλωνάς (Αμεινίας Παλληνεύς, 44) 50,53 (51,40 στον προκριματικό), 17^ος Χαρ. Μόσχος (ΑΟ Μυκόνου, 42) 47,89.

Ακοντισμός: 20^ος Ν. Ορφανίδης (Πολυνίκης Δράμας, 35) 52,71μ.