Βετεράνοι, βετεράνοι, το μυαλό σας κάπου χάνει

Εργα και ημέρες της Ομοσπονδίας Ελλήνων Βετεράνων Αθλητών  Στίβου και η αφασία* του Βασίλη Μαγγανά

 
«Βετεράνοι, βετεράνοι, το μυαλό σας κάπου χάνει». Και μπορεί να το απευθύνετε σε μένα και μερικούς άλλους. Μπορεί να το πείτε, διότι, εν μέσω αυτής της μεγάλης κρίσης για την Ελλάδα, εν μέσω των τόσων προβλημάτων, εμείς επιμένουμε ν’ ασχολούμαστε με τον αθλητισμό των βετεράνων (διαχρονικών) αθλητών του στίβου και τα προβλήματά του.
Σκεφθείτε, όμως: Για εμάς, ο αθλητισμός (η προπόνηση και η συμμετοχή σε αγώνες), συμβάλλει στην διατήρηση της ισορροπίας μας. Μας ψυχαγωγεί (ψυχαγωγία = αγωγή της ψυχής) και μας διασκεδάζει (και με την έννοια του αρχαίου προγόνου του, διασκεδάννυμι = διασκορπίζω, διαλύω, αφού διασκορπίζει, έστω για λίγο, τα προβλήματά μας). Μας κάνει να ξεχνάμε, πρόσκαιρα, έστω, τα όποια προβλήματα έχει ο καθείς εξ ημών. Αλλά, κάποιοι σα να έχουν βαλθεί να μας στερήσουν αυτή την χαρά. Ε, δεν θα τους το επιτρέψουμε.
«Βετεράνοι, βετεράνοι, το μυαλό σας κάπου χάνει». Μήπως έπρεπε να έγραφα «το μυαλό μας», αφού κι εγώ αγωνιζόμενος βετεράνος αθλητής του στίβου (και της άρσης βαρών) είμαι; Δεν το γράφω, διότι θεωρώ, παρ’ όσες ιδιορρυθμίες ενδέχεται να έχω, ως άνθρωπος κι εγώ, πως -προς το παρόν, τουλάχιστον- το μυαλό μου δεν «χάνει». Ή, δεν χάνει τόσο, ώστε να γίνει θέμα…
«Ο αθλητισμός δίνει χρόνια στη ζωή και ζωή στα χρόνια», έχει λεχθεί προσφυώς. Γι’ αυτό, λοιπόν, πολλές, πάμπολλες χιλιάδες ανθρώπων σε όλον τον κόσμο συνεχίζουν ν’ αθλούνται και να μετέχουν σε αγώνες σε διάφορα αθλήματα, και μετά την ηλικία εκείνη, η οποία θεωρείται κατάλληλη για επίτευξη αξιοσημείωτων, για ευρεία προβολή, επιδόσεων. Αλλωστε, όπως υπάρχουν οι κατηγορίες παμπαίδων, παίδων, εφήβων, νέων (και οι αντίστοιχες για το γυναικείο φύλο) και στους βετεράνους υφίστανται οι κατηγορίες ηλικίας, στα περισσότερα αθλήματα ανά πενταετία (π.χ. 40-44, 45-49 ετών κ.ο.κ.). Οπότε, και σε αυτή την περίπτωση, οι επιδόσεις μπορεί να είναι αξιοσημείωτες, έως και θαυμαστές.
Ενώ, λοιπόν, στον κόσμο θεριεύει το, ας το χαρακτηρίσουμε, κίνημα των βετεράνων, στην Ελλάδα το αντίστοιχο του στίβου βρίσκεται σε πτωτική πορεία, μολονότι τους τελευταίους μήνες ήλθαν κοντά μας μερικοί σπουδαίοι ή αξιολογότατοι αθλητές του παρελθόντος. Το ζητούμενο, όμως, είναι να μείνουν και να μη απομακρυνθούν και αυτοί, όπως τόσοι άλλοι πρόσφατα ή παλαιότερα.

Ο Βασίλης Μαγγανάς.

Αν ψάξουμε να βρούμε τον ένοχο γι’ αυτό, θα καταλήξουμε σ’ ένα όνομα: ΟΕΒΑΣ (Ομοσπονδία Ελλήνων Βετεράνων Αθλητών Στίβου). Με πράξεις, παραλείψεις και, κυρίως, στάση σημαινόντων μελών της, κτυπάει κατάστηθα τον βετερανισμό. Και μεγάλη ευθύνη για την συνέχιση της κατάστασης αυτής φέρει η «σημαία» του ελληνικού βετερανισμού: Ο παγκόσμιος πρωταθλητής, Βασίλης Μαγγανάς. Οχι με τις πράξεις του, αλλά με τις παραλείψεις του. Δηλαδή την ανοχή του και την σιωπή του.
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ) 

*Αφασία: Από το στερητικό «α» και το αρχαίο ρήμα, φημί = λέγω.
**Ενα κωμικό και τραγικό έπος (όχι, φυσικά, του Ησιόδου), σε συνέχειες, που θ' αφήσει εποχή.

Πρωταγωνιστούν: Αφήστε. Είναι έκπληξη για όσους δεν γνωρίζουν. Οι άλλοι, ξέρουν. Λίγη υπομονή.
Σενάριο, σκηνοθεσία: Διοίκηση της ΟΕΒΑΣ. 
Σκηνογραφία: Οι κατά τόπους συνεργάτες της ΟΕΒΑΣ. 
Χορηγοί: Σύνδεσμοι βετεράνων, διαχρονικοί αθλητές, ΕΥΔΑΠ (έως πριν από μερικούς μήνες) και, εμμέσως, ο λαός.
Υπεύθυνοι, κατά τον νόμο: Οσοι γνωρίζουν και δεν μιλούν.
Σύμβουλος κειμένου (την ιστορία την έχουν γράψει άλλοι, απλώς την αποτυπώνω στο διαδίκτυο, ώστε να έλθει εύληπτη στις οθόνες σας):
Νίκος Α. Κωνσταντόπουλος.