Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2013

Ενας «πονηρός» όμιλος που «παίζεται»

Ελπίζουμε, οι Ιβοριανοί να μη μάς χορέψουν «στο ταψί».



Του Γιάννη Κουκουλά

Οταν έχεις… κακομάθει να παίζεις με Καζαχστάν και άλλες… υπερδυνάμεις του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, τότε ένας όμιλος με Κολομβία, Ακτή Ελεφαντόδοντος και Ιαπωνίας, σού… κακοφαίνεται. Δυστυχώς για την εθνική μας, δεν υπήρχαν εύκολοι αντίπαλοι στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου ποδοσφαίρου.
Και μόνο από αυτήν την σκοπιά αν εξετάσουμε το ζήτημα, θα πρέπει να παραδεχθούμε, πως, για ακόμα μία φορά, η τύχη χαμογέλασε στον Φερνάντο Σάντος και τους διεθνείς μας. Το αναγνώρισε και ο ίδιος ο Πορτογάλος. Ισως είναι ο μόνος που γνωρίζει τις πραγματικές δυνατότητες αυτής της ομάδας και ξέρει, πού μπορεί να φτάσει το Καλοκαίρι στα γήπεδα της Βραζιλίας.
Το θετικό για την ομάδα μας, είναι πως ο όμιλος αυτός δεν έχει το… μεγαθήριο. Και οι τρεις αντίπαλοι μπορεί να χαρακτηριστούν ισοδύναμοι, με τα θετικά τους και τα αρνητικά τους. Ο Φαλκάο δίνει στην Κολομβία την λάμψη του ονόματός του, αλλά δεν είναι και… Μαραντόνα, ώστε να βάλει και το χεράκι του για να οδηγήσει εκ του ασφαλούς την ομάδα του στην πρόκριση.
Ντρογκμπά και Γιάγια Τουρέ αποτελούν φόβητρο μόνο ως ονόματα. Σίγουρα ο πρώτος δεν είναι ο προ τετραετίας κυνηγός και αυτό απεικονίζεται στην προσφορά του στην Γκαλατάσαραϊ, όπου βρήκε... λιμάνι, η οποία δεν είναι η αναμενόμενη. Οσο για τον Τουρέ, όσο και πολυτάλαντος κι αν είναι, δεν αρκεί από μόνος του.
Θεωρώ πως ο πιο επικίνδυνος αντίπαλος της εθνικής μας, είναι η Ιαπωνία. Μία ομάδα που δεν σταματά να τρέχει και να πιέζει. Και είναι γνωστό το πρόβλημα της ομάδας μας όταν δέχεται πίεση. Σ’ αυτό, προσθέστε και τις αντοχές, που δεν είναι και πολλές για κάποιους διεθνείς μας, λόγω ηλικίας, οπότε το πρόβλημα γίνεται πιο δυσεπίλυτο.
Υπάρχει, όμως, ένα θετικό για την ομάδα μας σ’ αυτόν τον όμιλο. Κι αυτό είναι, πως, λογικά, θα σημειωθούν αποτελέσματα που θα «μπερδέψουν» την κατάσταση. Οπως προανέφερα, δεν υπάρχει το… θηρίο, που θα «σκοτώσει» τους υπόλοιπους τρεις. Γι αυτό, μπορεί ακόμα και μία νίκη της εθνικής μας, να μας φέρει αγκαλιά με την πρόκριση στους «16».
Φυσικά, είναι πολύ νωρίς ακόμα για τέτοιες σκέψεις και συλλογισμούς. Οπως είναι και πολύ… αργά για τον Φερνάντο Σάντος ν’ αλλάξει κάποιους διεθνείς ή τρόπο παιχνιδιού της ομάδας. Στην Βραζιλία θ’ ακολουθήσει την ίδια συνταγή. Αυτήν που μας έδωσε την δεύτερη θέση στην προκριματική φάση, ελπίζοντας πως, έστω σ’ ένα από τα τρία παιχνίδια, θα είμαστε η… Ελλάδα των μπαράζ, όπου πήραμε την πρόκριση από την Ρουμανία.

gianniskoukoulas@gmail.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου