Το θαύμα του Μίλωνα

Ενα μικρό θαύμα επιτελείται στο τμήμα άρσης βαρών του Μίλωνα. Ενα τμήμα, που, κάποτε πρωταγωνίστησε, ανέδειξε σπουδαίους αθλητές (Γιάννης Κατσαϊδώνης, Χρήστος Κωνσταντινίδης, Γιάννης Γέροντας, Βασίλης Σταυρίδης, Κυριάκος Παντελεάκος κ.α.), μετά, με την βοήθεια και ομογενών παγκόσμιων πρωταθλητών, κυριάρχησε στα πανελλήνια πρωταθλήματα ανδρών από το 1990 έως και το 1996, αλλά, αργότερα, περιέπεσε στην αφάνεια. Αυτό έως και το 2009. Τον Δεκέμβριο εκείνου του έτους προπονητής ανέλαβε ο Οδυσσέας Δήμας, πρωταθλητής Ελλάδος, στο παρελθόν,

αδελφός του τρις «χρυσού» Ολυμπιονίκη και νυν προέδρου της Ελληνικής Ομοσπονδίας, Πύρρου. Βρήκε μια «ομάδα» του… ενός αθλητή, του τότε 18χρονου, Χρήστου Χοτζάρα. Και μετά τέσσερα έτη κατέκτησε το πανελλήνιο παιδικό πρωτάθλημα, ενώ πήρε την 2^η θέση στους έφηβους, την 3^η στους νέους και την 5^η στους άνδρες. Όλα αυτά δε, κυρίως με παίδες αθλητές. Αξιοσημείωτο είναι και το ότι οι νεαροί αρσιβαρίστες του έχουν καλή τεχνική. Σημάδι του ότι είναι «δουλεμένοι».

Πώς κατόρθωσε να φτιάξει ομάδα; Κυρίως πηγαίνοντας στο γήπεδο ποδοσφαίρου 5Χ5 του συλλόγου. Μάζεψε παιδιά -συνολικά πήγαν περί τα 20- και άρχισε η δουλειά. Κάποια έφυγαν μόλις δυνάμωσαν, κάποια πήγαν με προβλήματα τραυματισμών από το ποδόσφαιρο και δεν μπορούσαν να συνεχίσουν. Εμειναν περίπου τα μισά. Αυτή την στιγμή η ομάδα αριθμεί 10 αθλητές, που έχουν αγωνισθεί στα πανελλήνια ή στα περιφερειακά πρωταθλήματα, έναν υπό μεταγραφή (Χάρης Χαραλάμπους) και έναν 11χρονο (Χρήστος Γεωργακόπουλος), ο οποίος δεν έχει ακόμη δικαίωμα συμμετοχής σε αγώνες, δεδομένου ότι σε αυτούς μπορούν να παίρνουν μέρος παιδιά από 13 ετών.

Το μεγάλο πρόβλημα των αθλητών του Οδυσσέα είναι το ότι, οι περισσότεροι, είναι αλβανικής καταγωγής, μολονότι ήλθαν στην Ελλάδα πολύ μικροί. Π.χ. ο Ρόντι Μπιντολάρι ήλθε όταν ήταν δύο μηνών. Όλα τα παιδιά μιλούν πολύ καλά τα ελληνικά, σαφώς καλύτερα από τα αλβανικά. Δυστυχώς, όμως, δεν μπορούν ν’ αγωνισθούν με την εθνική μας ομάδα, κάτι που επιθυμούν πολύ.

«Είναι παιδιά με γενική και αθλητική παιδεία ελληνική. Είναι κρίμα να μη δικαούνται ν’ αγωνισθούν για την Ελλάδα. Θα τα χάσουμε όπως άλλα. Και αυτό το πρόβλημα δεν είναι μόνο αθλητών του Μίλωνα», επισημαίνει ο Οδυσσέας.

Ο προπονητής αντιμετωπίζει κι’ ένα προσωπικό πρόβλημα. Υπηρετεί στο Πυροσβεστικό Σώμα, στο οποίο έχει προσφέρει πολλά με τις νίκες του στα πρωταθλήματα των Ενόπλων Δυνάμεων. Σκεφθείτε, ότι είχε νικήσει και τον τρις «χρυσό» Ολυμπιονίκη, Κάχι Καχιασβίλι. Εκεί κάνει βάρδιες πότε πρωί, πότε απόγευμα, πότε νύχτα. Δεν ζητεί να μη εργάζεται. Διευκόλυνση ζητεί. Να κάνει βάρδιες πρωί ή νύχτα, ώστε τ’ απογεύματα να προπονεί τα παιδιά.

«Οι προπονητές της άρσης βαρών και άλλων αθλημάτων επιτελούμε κοινωνικό λειτούργημα. Τα χρήματα που παίρνουμε, αν και όποτε τα παίρνουμε, είναι ελάχιστα. Δεν το κάνουμε γι’ αυτά», τονίζει.

Οι αθλητές, που οδήγησαν τον Μίλωνα ψηλά είναι οι (με σειρά σωματικού βάρους, από τον ελαφρύτερο στον βαρύτερο):

Μάνθος Λέζο (56 κιλά, έτος γέννησης 2000, προπονείται 3 χρόνια): Από ένα χάλκινο (σύνολο) στους παίδες και στους έφηβους.

Ρόντι Μπιντολάρι (62κ. – 1997, 4 χρόνια): Τρια χρυσά στους παίδες, 1^ος αρασέ, 2^ος ζετέ και σύνολο σε έφηβους, νέους και άνδρες.

Αλέξανδρος Αλέκοβ (69κ. – 1999 - 2 χρόνια): Στους παίδες 2 ασημένια, 1 χάλκινο, στους έφηβους ένα κι’ ένα.

Χρήστος Χοτζάρας (85κ. – 1991 – 5 χρόνια): Από τρία ασημένια σε άνδρες και νέους.

Μάνθος Μπάμης (94κ. – 1996 – σχεδόν έναν χρόνο): Τρία χρυσά στους παίδες, 1-1-1 στους έφηβους, δύο χάλκινα στους νέους.

Γιώργος Πάγκας (94κ. – 1996 – εννέα μήνες): 3^ος στο αρασέ στους παίδες.

Νεοκλής Πετανάι (+94κ. παιδων, 105κ. στις άλλες κατηγορίες ηλικίας – 1996 – 6 χρόνια): Από τρία χρυσά σε εφήβους και παίδες, ένα ασημένιο, δύο χάλκινα στους νέους.

Μόνο στα περιφερειακά πρωταθλήματα αγωνίσθηκαν οι Βασίλης Γκολέμι (19 ετών), που στα 77κ. πέτυχε σπουδαία επίδοση (130κ. αρασέ – 165 επωλέ ζετέ), αλλά δεν έχει χαρτιά ώστε να μετάσχει στο πρωτάθλημα Ελλάδος, και οι Κώστας Ζέρντι (24 χρόνων) και Μανώλης Μαρίζας (22), οι οποίοι δεν προκρίθηκαν.