Τρίτη 16 Ιουλίου 2013

Ο ανύπαρκτος και ο μουλωχτός.

Ο Ηλίας Μόσιαλος
Πληροφορηθήκαμε, λοιπόν,  από την Εφημερίδα των Συντακτών, ότι ο Ηλίας Μόσιαλος και ο συγγραφέας, Χρήστος Χωμενίδης απάντησαν θετικά στην πρόταση του Παντελή Καψή, να μετάσχουν στο εποπτικό συμβούλιο της νέας ελληνικής τηλεόρασης (ΝΕΡΙΤ). Και τον μεν Μόσιαλο τον μάθαμε για τα καλά όταν διετέλεσε υπουργός Επικρατείας στην κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου. Ως καθηγητής Πολιτικής της Υγείας στο LSE (London School of Economics) μπορεί να ήταν καλός. Ως υπουργός, όμως, θα περάσει στην πολιτική ιστορία ως "ανύπαρκτος" και αντιπαθέστατος, λόγω ύφους και πολλών άλλων.
Αλλά αυτός που είναι, πλέον, κατάπτυστος, είναι ο "δήθεν",  Χωμενίδης. Δήθεν προοδευτικός (και προοδευτικός δεν σημαίνει, κατ' ανάγκη, αριστερός) στις απόψεις του. Δήθεν αιχμηρός και τολμηρός στην γραφή του. Αυτός, ο... μουλωχτός. 
Ο... πεντακάθαρος
Παραιτήθηκε από την ΔΗΜΑΡ, διότι, λέει, διαφώνησε με την στάση του κόμματος στο θέμα της ΕΡΤ. "Ή θα έπρεπε να υποστηρίξει ευθαρσώς την απόφαση της κυβέρνησης, ως ένα επώδυνο πλην αναγκαίο μέτρο. Ή θα όφειλε να αποσύρει σήμερα κιόλας την κοινοβουλευτική της στήριξη και να επωμιστεί το βάρος της προσφυγής στις κάλπες", είχε δηλώσει τότε. Ο ίδιος, βεβαίως, δεν είπε την άποψή του. Το γιατί, το μάθαμε σήμερα...
Λίγο αργότερα, υποστήριξε τον Αδωνι Γεωργιάδη στο θέμα της τοποθέτησής του στην θέση του υπουργού Υγείας. Και όταν του ασκήθηκε κριτική, δήλωσε:
"Όσοι με κατηγορούν ότι εξυμνώ τον Άδωνι Γεωργιάδη -ή ακόμα και ότι έχω προσχωρήσει στη Νέα Δημοκρατία- είναι τελείως τυφλωμένοι ή απέραντα χαζοί; Οσο απίστευτο κι αν σας φαίνεται, φίλοι μου, ό,τι ακριβώς πιστεύω αυτό και γράφω. Μουλωχτός δεν υπήρξα ποτέ μου".
Οχι. Φυσικά και δεν υπήρξε. Καθαρός, πεντακάθαρος, αποδεικνύεται ο μουλωχτός... Παραιτήθηκε γιατί διαφώνησε. Τον Αδωνι τον υποστήριξε γιατί τον "πιστεύει". Αμ τι;
Σαν δεν ντρέπονται λίγο...

1 σχόλιο:

  1. "Ή στραβός είναι ο γιαλός, ή στραβά αρμενίζουμε", λέει η γνωστή παροιμία.

    Το διαπιστώνουμε το λάθος, το αντιλαμβανόμαστε. Είναι ολοφάνερη η αναντιστοιχία και η υποκρισία.

    Ο χρόνος, στον οποίο συντελούνται όλα, είναι τόσο πυκνός που δεν προλαβαίνουμε να ξεχάσουμε.

    Όμως ποιοί τους αναδεικνύουν όλους αυτούς, ποιοι τους ανέχονται;

    Γιατί η υπαιτιότητα ή δεν εντοπίζεται ή αποκρύπτεται;

    ΑπάντησηΔιαγραφή