Ο ΑΟ Π. Φαλήρου και ο ΝΟ Βουλιαγμένης δείχνουν τον δρόμο

Οι μικροί πολίστες του ΑΟΠΦ πανηγυρίζουν για την κατάκτηση του τίτλου στους παίδες.

Ο ΑΟ Π. Φαλήρου και ο ΝΟ Βουλιαγμένης δείχνουν τον δρόμο, που πρέπει ν' ακολουθήσουν όλες οι ομάδες στο πόλο. Και όχι μόνο σε αυτό, αλλά σε όλα τ' αθλήματα. Δουλειά εις βάθος. Καλλιέργεια της βάσης. Υποδομές. 
Αυτοί οι σύλλογοι κυριάρχησαν και φέτος (2013) σε όλα τα πρωταθλήματα των κατηγοριών ηλικίας και μοιράστηκαν τους τίτλους. Ο ΑΟΠΦ πήρε δύο χρυσά μετάλλια (παίδες, μίνι παίδες) και ο ΝΟΒ άλλα δύο, στις πιο μεγάλες κατηγορίες (έφηβοι, νέοι), στις οποίες ο ΑΟΠΦ ήταν 2ος. Ο ΝΟΒ έχασε στον τελικό των μίνι, αλλά στους παίδες έμεινε στην 3η θέση. Δεύτερος αναδείχθηκε ο Ολυμπιακός, που εδώ και λίγα χρόνια επιδιώκει να φτιάξει υποδομές, παράλληλα με την ενίσχυση της ανδρικής του ομάδας με έτοιμους παίκτες 20-23 ετών. Μια προσπάθεια κάνει και ο Παναθηναϊκός (3^ος στους έφηβους και 4^ος στους μίνι, όπου 3^ος αναδείχθηκε ο ΠΑΟΚ), ενώ φαίνεται ότι στην Χίο κάτι άρχισε να κινείται ξανά. Ο ΝΟ Χίου, που στο, όχι και απώτερο παρελθόν, ανέδειξε από τα σπλάγχνα του σπουδαίους παίκτες, κατετάγη 4^ος και στους έφηβους και στους παίδες. Στους νέους, την 3^η θέση πήρε ο Πανιώνιος, στον οποίον η δουλειά εις βάθος έχει μεγάλη κάμψη (το μετάλλιο ήλθε με κεκτημένη ταχύτητα από τα προηγούμενα χρόνια), ενώ 4^ος ήταν ο Νηρέας Γέρακα.
Δυστυχώς, ο ΝΟ Χανίων, σύλλογος με τεράστια παραγωγή κάποτε, δεν μπορεί να συνεχίσει την παράδοση, κυρίως λόγω των προβλημάτων που αντιμετωπίζει τα τελευταία χρόνια με το κολυμβητήριο.
Ο ΝΟΒ ήταν ο σύλλογος, που από την εποχή στην οποία προπονητής ήταν ο Γιάννης Γιαννουρής (φωτογραφία), έδειξε τον δρόμο τον οποίον πρέπει ν’ ακολουθούν όλα τα σωματεία. Δύσκολος δρόμος. Ανηφορικός. Αλλά και αποτελεσματικός. Το απέδειξαν οι «μπέμπηδες» του ΝΟΒ, που, στην δεκαετία του ’90, κατέκτησαν πρωταθλήματα και κύπελλα Ελλάδος, αλλά και το κύπελλο κυπελλούχων του 1997, μ’ ελάχιστες προσθήκες.
Ο ΑΟΠΦ ακολούθησε. Το 1994 πήρε τον πρώτο του τίτλο. Ηταν το πρωτάθλημα μίνι παίδων. Με μια νεανική ομάδα ανέβηκε, σ’ ελάχιστα (τέσσερα) χρόνια, από την Γ’ εθνική στην Α1! Τίτλους άλλους σε μικρές ηλικίες δεν πήρε έως και το 2002. Κατέκτησε μετάλλια, αλλά όχι χρυσά. Και από το 2004 άρχισε να σαρώνει τους τίτλους και τα μετάλλια.
Ισως αναρωτηθείτε, και γιατί δεν μπορεί να πάρει το πρωτάθλημα των ανδρών. Απλούστατα, διότι τα μεγέθη και οι συνθήκες είναι εντελώς διαφορετικές. Κατ’ αρχήν, πολλά από τα παιδιά, λόγω σπουδών ή βιοπορισμού, σταματούν μετά τα 18 τους, δηλαδή μόλις μπαίνουν στην κατηγορία ανδρών. Επειτα, τους καλύτερους παίκτες δελεάζουν και αποκτούν οι «μεγάλοι», εν προκειμένω, ο Ολυμπιακός, που κάποτε πήρε από τον ΑΟΠΦ τον Αργύρη Θεοδωρόπουλο, τον σπουδαιότερο παίκτη που έχει αναδείξει. Επί πλέον, ο Ολυμπιακός έχει τη δυνατότητα να κάνει μεταγραφές. Οπως και ο ΝΟΒ με τα πλούσια μέλη, ενώ ο ΝΟ Χίου, ο οποίος πρωταγωνίστησε αρκετές φορές, το κατόρθωσε χάρη σ’ εφοπλιστές και επιχειρηματίες, που είχε επικεφαλής του.
Το παράδειγμα του ΑΟΠΦ και του ΝΟΒ πρέπει να καθοδηγήσει τους υπόλοιπους συλλόγους. Το ελληνικό πόλο θα παραμείνει ψηλά διεθνώς, μόνο αν στηριχθεί στην παραγωγή. Η ανακύκλωση μεγάλων, σε ηλικία, παικτών, μπορεί να βοηθάει πρόσκαιρα μια ομάδα, αλλά μακροπρόθεσμα την καταστρέφει. Εκτός κι αν έχει την δυνατότητα να συλλέγει ό,τι καλό αναδεικνύουν άλλα σωματεία. Τούτο μόνο ο Ολυμπιακός έχει πετύχει εις βάθος χρόνου. Και, μάλιστα, παίρνοντας έτοιμους, αλλά νεαρούς πολίστες. Οχι 30-35 ετών, μ’ ελάχιστες εξαιρέσεις. Τα παθήματα της Χαλκίδας και, κατ’ επανάληψη, του Παναθηναϊκού, αλλά και του ΝΟ Λάρισας -ίσως και άλλων σωματείων- πρέπει ν’ αποτρέψουν άλλους συλλόγους να τους μιμηθούν. Τα θετικά παραδείγματα είναι μπροστά τους.