Ο παρεξηγημένος Τσάτουμας και η δικαίωση εκείνου και ημών (επικαιροποιημένο)

Το πλήρωμα του χρόνου ήλθε -ανίκητος είναι ο χρόνος, ο μεγαλύτερος αντίπαλος όλων των αθλητών, αλλά και του ανθρώπου και κάθε ζωής, γενικά- και ο σπουδαίος Λούης Τσάτουμας αποφάσισε ν' αποχωρήσει οριστικά από την ενεργό δράση. Ο ελληνικός στίβος γίνεται φτωχότερος (όπως συνηθίζεται να λέγεται), αλλά μπορούμε να ελπίζουμε ότι αφήνει διάδοχο, τον 19χρονο, Μίλτο Τεντόγλου, ο οποίος δείχνει πως είναι ικανός να βαδίσει στα ίχνη του. Είμαι από εκείνους, που πίστεψαν στο ταλέντο του Λούη και θεωρούσα πάντα ότι, παρότι πέτυχε πολλά, αδίκησε, σε κάποιες περιπτώσεις, τον εαυτό του. Προς τιμήν του, επαναδημοσιεύω ένα άρθρο, που είχε γραφεί παλαιότερα και είχε επικαιροποιηθεί έπειτα από διάφορους αγώνες του:

«Η κατάκτηση του ασημένιου ευρωπαϊκού μετάλλιου (σημείωση μπλογκ: το 2014, στη Ζυρίχη) του μήκους από τον Λούη Τσάτουμα με 8,15μ., αποτελεί προσωπική δικαίωση του ίδιου, αλλά και της δικής μας άποψης και επιμονής σε αυτήν. Χρόνια έλεγα και υποστήριζα ότι ο χαρισματικός, σωματικά, Λούης, έχει αδικήσει τον εαυτό του, αλλά και έχει αδικηθεί από την κριτική των άλλων. Στέκονταν όλοι -ή σχεδόν όλοι- στις αποτυχίες του και όχι στις επιτυχίες του. Φυσικά, ο Τσάτουμας μπορούσε να είχε μια μεγάλη συλλογή μεταλλίων αντί της συλλογής λίγων μεταλλίων και πολλών απλών προκρίσεων σε τελικούς σπουδαίων διοργανώσεων. Αλλά, από το σημείο αυτό έως το να χαρακτηρίζεται αποτυχημένος, υπάρχει μεγάλη απόσταση.
Με αφορμή την νέα εφετινή (σημείωση: το 2014) επιτυχία του Λούη, θα σας υπενθυμίσω δύο κείμενά μου, που δημοσιεύθηκαν σε αυτό το μπλογκ. Εγραφα, λοιπόν, εφέτος (2014) τον Μάρτιο, αμέσως μετά την κατάληψη από αυτόν της 4ης θέσης στο παγκόσμιο πρωτάθλημα κλειστού στίβου:
«"Η 4η θέση, είναι η θέση του ηλίθιου", μας είχε πει κάποτε ο 2ος Ολυμπιονίκης του 2000 στην άρση βαρών, Βίκτωρ Μήτρου. Και είχε γνωρίσει πολύ καλά την πικρία που αφήνει αυτή η θέση. Τέταρτος το 1994 στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ανδρών, 4ος μετά δύο έτη στους Ολυμπιακούς, 4ος και στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Λάχτι. Μεσολάβησαν ασημένια μετάλλια στο Παγκόσμιο του 1999 και στο Σίδνεϊ το 2000 και μετά ξανά 4ος, στους Ολυμπιακούς της Αθήνας. 

Στο βάθρο της Ζυρίχης, με τον Βρετανό, Ράδερφορντ (μέσο) και τον Γάλλο, Γκομί.

Ο πρωταθλητής του άλματος εις μήκος, Λούης Τσάτουμας ίσως αισθάνεται κάπως έτσι, δεδομένου ότι, για δεύτερη φορά, κατετάγη 4ος σε παγκόσμιο πρωτάθλημα κλειστού στίβου. Πήδησε 8,13μ., μια πολύ καλή επίδοση. Πάντως, η εμφάνιση του και στον τελικό των αγώνων της Σόποτ (Πολωνία), επιβεβαίωσε αυτό που γράφαμε και μετά τον προκριματικό -στον οποίον είχε πηδήσει 8,10μ.- και πέρσι (2013) έπειτα από τον προκριματικό τού αντίστοιχου πρωταθλήματος του ανοιχτού στίβου, στην Μόσχα: Οτι, δηλαδή, είναι παρεξηγημένος.
Θα σας τα υπενθυμίσουμε, διότι ο συμπαθέστατος Λούης αξίζει πολύ περισσότερο από όσο πιστεύουν αρκετοί άνθρωποι του στίβου και φίλαθλοι: 
"Παρών σε άλλον έναν μεγάλο τελικό -αυτή την φορά του πρωταθλήματος κόσμου- θα είναι ο Λούης Τσάτουμας, αυτός ο τόσο σπουδαίος, αλλά και τόσο παρεξηγημένος, Ελληνας πρωταθλητής του μήκους. Ελπίζουμε όλοι, την Παρασκευή, στην Μόσχα, να καταφέρει να πάρει, επιτέλους, ό,τι του αξίζει, βάσει την σωματικών προσόντων του, αλλά έχει χάσει, πιθανόν εξαιτίας της ασταθούς ψυχολογίας του και του άγχους, που τον διακατέχει στους μεγάλους αγώνες. Κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια εφέτος, το γνωρίζω "από πρώτο χέρι", και ένα μετάλλιο θα είναι δίκαιη επιβράβευση των κόπων του. Αλλωστε, εφέτος και στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα εθνικών ομάδων και στους Μεσογειακούς αγώνες, έδειξε πως ξέρει να παίρνει αυτό που θέλει.
Και επειδή δεν μου αρέσει να λέω ή να γράφω κάτι χωρίς να το στηρίζω, σας παραθέτω τις σημαντικότερες επιτυχίες του Λούη, που αποδεικνύουν πως είναι παρεξηγημένος. Φυσικά, ουδείς μπορεί ν' αρνηθεί ότι οι δυνατότητές του ήταν για πολύ μεγαλύτερες διακρίσεις. Αλλά είναι λίγα όσα έχει επιτύχει;

1999: 4ος στο παγκόσμιο πρωτάθλημα παίδων.
2001: 1ος στο Ευρωπαϊκό εφήβων.
2003: Φιναλίστ (12ος) στο Παγκόσμιο ανδρών, 1ος στους Ευρωπαϊκούς νέων (έως 22 ετών).
2006: 4ος στο Παγκόσμιο κλειστού στίβου, 8ος στο Ευρωπαϊκό ανοικτού.
2007: 2ος στο Ευρωπαϊκό κλειστού.
2009: Φιναλίστ (11ος) στο Παγκόσμιο.
2010: 6ος στο Ευρωπαϊκό.
2012: 6ος στο Παγκόσμιο κλειστού. 
2013: 5ος στο Ευρωπαϊκό κλειστού και ήδη φιναλίστ στο Παγκόσμιο ανοικτού".

Στην Μόσχα είχε μείνει στην 10η θέση, αδικώντας πάλι τον εαυτό του και την μεγάλη προσπάθεια που είχε καταβάλει. Αλλά η ελπίδα, την οποία είχα εκφράσει μετά τον προκριματικό στην Πολωνία, πήρε σάρκα και οστά. Εστω κι αν ο Λούης δεν ανέβηκε στο βάθρο. Υπάρχει, όμως, και το πρωτάθλημα Ευρώπης φέτος...».
Αυτά έγραφα αρχικά μετά το παγκόσμιο πρωτάθλημα ανοικτού στίβου του 2013 και αργότερα, τον Μάρτιο του 2014, έπειτα από το αντίστοιχο του κλειστού. Ο Λούης, και ο προπονητής του, ο Δημήτρης Βασιλικός (σημείωση μπλογκ: τότε αυτός ήταν), με δικαίωσαν στη Ζυρίχη. Κυρίως, όμως, δικαίωσαν και επιβράβευσαν τις προσπάθειές τους. Μολονότι πιστεύουμε πως ο Τσάτουμας έχει ακόμη μεγαλύτερες δυνατότητες. Και θεωρούμε πάντα ότι εξακολουθεί να χρωστάει κάτι σημαντικότερο στον εαυτό του...
*Αδίκησε τον εαυτό του ο Λούης στον τελικό του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος κλειστού στίβου του 2015. Η 4η θέση με 7,98μ., δεν τον αντιπροσωπεύει. Απέφυγε τα πολλά άκυρα (έκανε μόνο ένα), αλλά πηδούσε πολύ πίσω. Το άλμα του στα 7,90μ., με πάτημα 25 εκατοστά πίσω από το ιδανικό, μπορούσε να είναι τουλάχιστον 8,10-8,15, αν έβρισκε βαλβίδα έστω στη μέση. Διότι η βαλβίδα δίνει ώθηση. Κρίμα. Χάθηκε ένα ασημένιο μετάλλιο. Αλλά η ουσία του κειμένου μας δεν αλλάζει».

Αυτά, λοιπόν, είχα γράψει, σε... δόσεις, το 2013, το 2014 και το 2015. Νομίζω ότι δικαιολογούν τον χαρακτηρισμό που έδωσα στον Λούη: Παρεξηγημένος. Ή όχι; Ελπίζω να μη χαθεί από τους στίβους και να μεταλαμπαδεύσει τις γνώσεις του στους νεότερους αθλητές.