Καλή αρχή με γκολ αλλά και... διαμαρτυρίες

Του Γιάννη Κουκουλά

Ο Παναιτωλικός "φωνάζει" για την διαιτησία στη Λεωφόρο.

Το ό,τι άρχισε το επαγγελματικό μας πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, δεν αποτελεί είδηση. Ούτε πως, για να ικανοποιηθούν οι ψηφοφόροι συγκεκριμένων πολιτικών, διεξάγεται με 18 ομάδες… Θα ξαναγίνουν 16… για ν' αυξηθούν πάλι, αν κάποιοι χρειαστούν  σταυρούς.

Θα μπορούσε ν' αποτελέσει είδηση, το ότι από τα εννέα παιχνίδια της πρώτης αγωνιστικής, τα περισσότερα είχαν αρκετά γκολ και ενδιαφέρουσα εξέλιξη, με ανατροπές στο σκορ. Για την προσέλευση κόσμου, ας μην αρχίσουμε να γκρινιάζουμε. Οι διακοπές συνεχίζονται όπως και η οικονομική κρίση. Θα πείτε τώρα, πώς συμβαδίζουν αυτά τα δύο. Ελληνες είμαστε, βρίσκουμε λύσεις στα ζόρια…
Ομως, με το σήκωμα της αυλαίας, εμφανίστηκαν και τα βασικά αίτια που προκαλούν την αποστροφή του κόσμου για το ελληνικό πρωτάθλημα. Με πρώτο και καλύτερο, τις διαμαρτυρίες για τις αποφάσεις των διαιτητών. Δεν θα σταθώ στο αν ήταν σωστές ή λανθασμένες. Τονίζω τη νοοτροπία παραγόντων, προπονητών και παικτών. Καθώς, επίσης, και του οπαδικού Τύπου.
Η πρώτη διαμαρτυρία, πριν ακόμα να λήξει το παιχνίδι, ήρθε από την Ξάνθη, για την διαιτησία στον αγώνα της με τον ΠΑΟΚ. Μία προσφιλή τακτική του κ. Πανόπουλου. Ακολούθησαν οι αντιδράσεις από τον Παναιτωλικό, για τα εις βάρος του σφυρίγματα στο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό. Υπήρξαν και άλλες πολλές αντιδράσεις. Δεν χρειάζεται να τις παραθέσω.
Πρέπει, όμως, να σταθώ στην απαράδεκτη, πλέον, παρουσίαση των συμβάντων σ' ένα ποδοσφαιρικό αγώνα, από μερίδα συναδέλφων, οι περισσότεροι των οποίων εργάζονται σε οπαδικά έντυπα. Δεν με απασχολεί, αν κάνουν το… άσπρο – μαύρο.
Θλίβομαι, όμως, όταν διαπιστώνω, καθημερινά πλέον πως βασικό τους μέλημα είναι η υποτίμηση και ο χλευασμός του αντιπάλου. Και, μάλιστα, χωρίς να κοιτάζουν την δική τους… καμπούρα.
Το έχω γράψει πολλές φορές στην «Καθημερινή» και δράττομαι της ευκαιρίας να το επαναλάβω και από εδώ. Μία από τις βασικότερες αιτίες της έκρηξης του φανατισμού και, κατ’ επέκταση, της βίας στα γήπεδα, είναι τα γραφόμενα και λεγόμενα από μερίδα, επαναλαμβάνω, του αθλητικού Τύπου.
Δημοσιογράφοι για να γίνουν «αρεστοί» σε αφεντικά και προέδρους, δεν λογαριάζουν τίποτα απολύτως.
Και αν δεν βρεθεί κάποιος να βάλει φρένο σ’ αυτόν τον κατήφορο του αθλητικού ρεπορτάζ, δεν θα μπορεί κανείς να αντιδράσει, στο… αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι.
gianniskoukoulas@gmail.com