Πολλές οι επιτυχίες, αλλά η... βασίλισσα ήταν γυμνή

Τα πήγε καλύτερα του αναμενομένου η ανανεωμένη εθνική ομάδα πόλο.

Ηταν επιτυχημένη η 

Ηταν εξαιρετική στην Βαρκελώνη η Δέσποινα Σολωμού.

ελληνική αποστολή στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του υγρού στίβου; Αν την κρίνουμε με βάση τα μετάλλια και τις θέσεις, τότε η απάντηση είναι, αναμφισβήτητα, ναι. Χρυσό και ασημένιο μετάλλιο στην κολύμβηση σε ανοικτό νερό, συν δύο 4^ες θέσεις και μία 7^η, η 6η θέση της εθνικής πόλο των ανδρών, που επανήλθε στον θεσμό μετά δύο απουσίες, και η ίδια τής, ριζικά ανανεωμένης, εθνικής γυναικών, επτά θέσεις στην οκτάδα (πέντε 7^ες και δύο 8^ες), σε ισάριθμα αγωνίσματα, στην συγχρονισμένη κολύμβηση, μία πρόκριση σε τελικό και μια 13^η θέση σε ατομικό ημιτελικό στις καταδύσεις, συνιστούν έναν πολύ καλό απολογισμό, που, λόγω κάποιων λεπτομερειών, δεν είναι και καλύτερος.

Αλλά δεν φαίνεται πως λείπει κάτι; Πού είναι η κλασική κολύμβηση; Λέτε να την ξεχάσαμε;
Φυσικά, όχι. Δυστυχώς, στο κορυφαίο, από πλευράς διεθνούς ενδιαφέροντος, άθλημα της διοργάνωσης, στο δεύτερο, μετά τον στίβο, άθλημα των Ολυμπιακών αγώνων, η Ελλάς πέρασε απαρατήρητη. Περισσότερο και από το… Τρίνινταντ και Τομπάγκο, τις Νήσους Φαρόες των 50.000 κατοίκων, την Τζαμάικα, τις Μπαχάμες και την Σιγκαπούρη.
Το 2011 είχαμε μια 5^η θέση και πέντε ημιτελικούς. Και, επιπλέον, την βελτίωση τριών πανελληνίων ρεκόρ. Φέτος, οι κολυμβητές μας επέστρεψαν από την Βαρκελώνη μ' έναν ημιτελικό και μηδέν ρεκόρ. Ούτε καν ατομικό. Μόνο μία καλύτερη εφετινή επίδοση από τον Παναγιώτη Σαμιλίδη, τον μοναδικό Ελληνα, που κολύμπησε σε απογευματινό πρόγραμμα (ημιτελικοί, τελικοί).

Τι (ή τις) πταίει; Λένε πολλοί -και δεν έχουν και άδικο- πως όποιο Ελληνόπουλο κάνει πρωταθλητισμό αυτή την εποχή, είναι ήρωας. Μικρός, έστω. Συνεπώς, ίσως δεν πρέπει να ζητούμε πολλά από τους Ελληνες πρωταθλητές. Ειδικά τους νεαρούς, που δεν έχουν εξασφαλισμένη κάποια θέση στο δημόσιο ή σε σώμα ασφαλείας. 
Εχουμε εκφράσει, μέσω της "Kαθημερινής" και του Eurosport, πλειστάκις την άποψή μας. Από τους πρωταθλητές μας δεν ζητούμε μετάλλια και μεγάλες διακρίσεις. Περιμένουμε το απλούστερο, το αυτονόητο: Στην μεγάλη διοργάνωση να κάνουν το καλύτερο που μπορούν. Να δώσουν το άπαν των δυνάμεών τους. Και, βεβαίως, να πάνε σε αυτήν όσο καλύτερα προετοιμασμένοι γίνεται. Δεν πρέπει να ξεχνούν όλοι, προπονητές, αθλητές και παράγοντες, ότι, σε αυτήν την δύσκολη, οικονομικά, εποχή, οι αποστολές

Ο Παναγιώτης Σαμιλίδης έσωσε την τιμή της ελληνικής κολύμβησης.

πραγματοποιούνται με χρήματα, που έχει πληρώσει ο ελληνικός λαός. Δικαιολογημένα, λοιπόν, απαιτούμε το καλύτερο δυνατό στον σημαντικότερο αγώνα.
Και ποιός ήταν αυτός για την κολύμβηση εφέτος; Ασφαλώς, το παγκόσμιο πρωτάθλημα. Οχι οι Μεσογειακοί αγώνες. Και, φυσικά, ούτε το επερχόμενο πρωτάθλημα Ελλάδος. Οσα ρεκόρ κι αν σημειωθούν σε αυτό, ελάχιστη σημασία θα έχουν. Ο απολογισμός της κολύμβησης για το 2013 θα είναι ελλειμματικός, λόγω της αποτυχίας στην Βαρκελώνη.
Τι έφταιξε και υπήρξε αυτή η ομαδική αποτυχία; Πιστεύω πως οι κολυμβητές μας προσανατόλισαν τις προσπάθειές τους προς του Μεσογειακούς. Γνωρίζοντας ότι στην Βαρκελώνη δεν θα μπορούσαν να κατακτήσουν μετάλλια, πιθανόν ούτε πρόκριση σε τελικό θα έπαιρναν, αποφάσισαν να επικεντρώσουν το ενδιαφέρον τους στους Μεσογειακούς. Δεν πήγαν άσχημα εκεί. Αλλά ποιο το νόημα να επιτύχεις σε μια διοργάνωση τριτευούσης σημασίας και όχι στην κορυφαία; 
Ηταν λάθος. Και φαίνεται πως έγινε συνειδητά. Δεν εξηγείται η συνολική αποτυχία. Αν αποτύγχαναν 2-3 από τους οκτώ, θα το καταλαβαίναμε. Πάντα μια αθλητική αποστολή έχει αποτυχίες. Ούτε καν όλοι οι κολυμβητές των ΗΠΑ τα κατάφεραν. Αλλά οι Ελληνες μάς γύρισαν πολλά χρόνια πίσω. Τότε που ήταν κολυμβητές του... ΟΑΚΑ. Τούτο είναι κάτι που πρέπει ν' αντιμετωπίσει μελλοντικά η ΚΟΕ.