Ο αθλητισμός δίνει χρόνια στη ζωή και ζωή στα χρόνια

Ελάχιστα σχολεία διαθέτουν τ' απαιτούμενα για την καλλιέργεια του σχολικού αθλητισμού. Εδώ το στάδιο του Κολλεγίου στο Ψυχικό.

«Νους υγιής εν σώματι υγιεί». Ή, κατά τους αρχαίους Ρωμαίους, «mens sana in corpore sano». Αλλά και η φιλοσοφία των λαών της Απω Ανατολής και οι θρησκείες τους αποδίδουν μεγάλη σημασία στον συνδυασμό υγιούς πνεύματος και σώματος. 
Σε λίγες ημέρες θ’ αρχίσει η νέα σχολική περίοδος και, για άλλη μία φορά, η Φυσική Αγωγή (Φ.Α.) δεν θα έχει στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα την θέση που της αρμόζει και της αξίζει. Δευτερεύον μάθημα είναι η Φ.Α., αλλά η σημασία που της δίνει το υπουργείο Παιδείας είναι για τριτεύον, ενώ θα έπρεπε να είναι πρωτευούσης σπουδαιότητας.
Οι ώρες του μαθήματος είναι απελπιστικά λίγες. Οι Τάξεις Αθλητικής Διευκόλυνσης, ουσιαστικά καταργήθηκαν, από την εποχή που υφυπουργός Παιδείας ήταν η Εύη Χριστοφιλοπούλου. Λέμε «ουσιαστικά», διότι τυπικά εξακολουθεί να υφίσταται ο θεσμός, αλλά δραματικά συρρικνωμένος. Ηταν (δεν γράφουμε είναι, διότι, στην πραγματικότητα, ΔΕΝ είναι) ένας θεσμός, ο οποίος, παρά τις παθογένειές του, βοήθησε ουσιαστικά τον ελληνικό αθλητισμό, κυρίως κάποια μη πολύ διαδεδομένα αθλήματα. Οσοι γνωρίζετε δεν πρέπει να ξεχνάτε -και όσοι δεν ξέρετε, ας το πληροφορηθείτε- ότι, αν δεν υπήρχαν οι ΤΑΔ (που τόσο έχουν κατηγορηθεί, όχι πάντα αδικαιολόγητα), ίσως το χάλκινο Ολυμπιακό μετάλλιο του 2000 και τα χρυσά παγκόσμια και ευρωπαϊκά του 1999 στην ρυθμική γυμναστική (στο ανσάμπλ) πιθανότατα δεν θα τα είχαμε κατακτήσει.
Σχολικός αθλητισμός, φυσικά, δεν υφίσταται. Και πώς θα μπορούσε να υπάρχει, αφ’ ης στιγμής τα σχολικά συγκροτήματα δεν διαθέτουν τ’ απαιτούμενα ώστε αυτός να καλλιεργηθεί συστηματικά και ουσιαστικά: Στάδιο, γήπεδα ποδοσφαίρου και αθλοπαιδιών, κολυμβητήριο. Μόνο στο Κολέγιο Αθηνών και Ψυχικού και σε κάποια μεγάλα ιδιωτικά σχολεία υπάρχουν οι προϋποθέσεις αυτές ή κάποιες από αυτές.
Αλλά το υπουργείο Παιδείας κατόρθωσε τα τελευταία χρόνια να συρρικνώσει ακόμη και τα σχολικά πρωταθλήματα.
Για ποιο πνεύμα υγιές σε σώμα υγιές μπορούμε να μιλήσουμε, λοιπόν, στην χώρα μας;
Την ίδια ώρα, τα στοιχεία από διάφορες αθλητικές ομοσπονδίες δείχνουν, πως μειώνεται η προσέλευση παιδιών στον αθλητισμό και αυξάνεται ο αριθμός αυτών, που τον σταματούν πρόωρα. 

Ολα τ' αθλήματα θα ωφεληθούν αν υπάρξει σχολικός αθλητισμός

Οι αιτίες, πολλές:
*Η αγωνία για την επαγγελματική αποκατάσταση, που δεν περνά μέσα από τον αθλητισμό, αλλά, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι γονείς, μόνο μέσα από τις ανώτατες σπουδές. Το παιδί διαθέτει ελάχιστες ελεύθερες ώρες. Και μάλλον θα μειωθούν κι αυτές αφού, πλέον, οι βαθμοί προαγωγής σε ΟΛΕΣ τις τάξεις του Λυκείου θα προσμετρούνται για την εισαγωγή στα ΑΕΙ και στα ΤΕΙ.
*Η οικονομική κρίση, που αναγκάζει πολλούς γονείς, ή να μη στέλνουν τα παιδιά τους στους αθλητικούς συλλόγους ή να τα σταματούν, διότι δεν μπορούν να πληρώνουν την μηνιαία συνδρομή. 
*Τα κρούσματα ντόπινγκ των τελευταίων ετών, κυρίως το 2008 και το 2009, αλλά και όσα (λίγα, μερικά, όμως, προβεβλημένα) ακολούθησαν. Ουκ ολίγοι γονείς προβληματίσθηκαν και, ίσως επειδή δεν έχουν και τις σχετικές γνώσεις, δεν αποσυνέδεσαν τον υγιή αθλητισμό από τον άκρατο πρωταθλητισμό. Κι’ όμως, πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα.
Εδώ, λοιπόν, πρέπει να μπει δυναμικά ο ρόλος του σχολείου. Πρέπει να βοηθήσει, ώστε τα παιδιά από πολύ μικρά να γαλουχηθούν με την άθληση και να μυηθούν στον αθλητισμό.
Πώς, όμως, αφού, όπως προαναφέραμε, τα δημόσια σχολεία μας δεν διαθέτουν τους απαιτούμενους χώρους;. Σύμφωνοι, αλλά τα περισσότερα βρίσκονται κοντά σε κάποιο στάδιο, κολυμβητήριο ή αθλητικό κέντρο και μπορούν να χρησιμοποιούν αυτά. Η επαναφορά του θεσμού της αθλητικής ημέρας θα παίξει, επίσης, σημαντικό ρόλο. Αλλά να είναι πραγματική αθλητική ημέρα, όχι ευκαιρία για εκπαιδευτικούς και παιδιά να χαλαρώσουν με «εκδρομή» στον Αγιο Κοσμά ή σε κάποιο άλλο αθλητικό κέντρο.
Είναι δυνατόν σε αυτό να βοηθήσουν και οι πρωταθλητές μας και οι ομοσπονδίες. Σε συνεννόηση με το υπουργείο Παιδείας και τα σχολεία, μπορούν στους αθλητικούς χώρους να βρίσκονται κάποιοι πρωταθλητές, οι οποίοι θα μυούν τα παιδιά στα διάφορα αθλήματα.
Πολλά ακόμη μπορούν να γίνουν. Αρκεί να υπάρχει βούληση, φαντασία, διάθεση για δουλειά και οργάνωση.
Και δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι η καλή υγεία του πληθυσμού (σε αυτό θα πρέπει ν’ αποσκοπεί το ουσιαστικό, πραγματικό μάθημα της Φ.Α, όχι στην ανάδειξη πρωταθλητών, τούτο είναι «αλλουνού παπά ευαγγέλιο»), συνδέεται άμεσα με τα δημόσια οικονομικά. Υγιείς πολίτες σημαίνει λιγότερες δαπάνες για ιατρική, νοσηλευτική και φαρμακευτική περίθαλψη. Πώς το είχε πει ο πρώην υφυπουργός Αθλητισμού, Γιάννης Ιωαννίδης; «Για κάθε ένα ευρώ που δαπανάται για τον αθλητισμό, γλυτώνουμε επτά ευρώ για την υγεία».
Με λίγα λόγια, όπως προσφυώς έχει λεχθεί, «Ο αθλητισμός δίνει χρόνια στη ζωή και ζωή στα χρόνια»…