Σ' ένα ναυάγιο δεν φταίει το... παγόβουνο

Οι λανθασμένες επιλογές παικτών από τον  Αντρέα Τρινκέρι είχαν επισημανθεί πριν από το πρωτάθλημα. Φυσικά, ούτε οι αθλητές είναι άμοιροι ευθυνών για το... ναυάγιο.

Του Μπάμπη Παπαδάτου

Η «σκόνη» από τον αποκλεισμό της εθνικής ομάδας μπάσκετ, «κάθεται» σιγά σιγά και τα αίτια του πρόωρου «αντίο» από το 38ο Ευρωμπάσκετ, γίνονται πιο ορατά. Οταν κάτι δεν πάει καλά, σχεδόν πάντα, ο φταίχτης δεν είναι ένας, πόσω μάλλον όταν μιλάμε για ομαδικό άθλημα.
Οι εθνικές ομάδες έχουν μία πολύ βασική ιδιαιτερότητα: πρόκειται για παζλ με πρωτοκλασάτα «κομμάτια», το οποίο πρέπει να συναρμολογηθεί σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα. Αρα, πρέπει, αφ' ενός μεν ο προπονητής να είναι ικανός και έμπειρος, αφ' ετέρου δε, οι παίκτες να έχουν την καλύτερη δυνατή διάθεση όχι μόνο για να προσφέρουν, αλλά και για ν' αλλάξουν ρόλο, ακολουθώντας τον πιστά.
Δεν μπορώ να δεχθώ ότι π.χ. ο Ορέγκα της Ισπανίας ή ο Κολέ της Γαλλίας είναι ικανότεροι του Τρινκέρι, όμως ο Ιταλός προπονητής αποδείχθηκε ότι έκανε τρία μοιραία λάθη:
α. Στην επιλογή των τριών γκαρντ. Οι τρεις περιφερειακοί στέρησαν την ομάδα από επιθετικές λύσεις, αυτή έγινε στατική και προβλέψιμη, ενώ εκτέθηκε και ο Σπανούλης, στις πλάτες του οποίου έπεσε όλο το βάρος μιας ομάδας που περίμενε τα πάντα από αυτόν. Αμυντικά, η εθνική έχασε εύκολα τη μάχη, καθώς με τρεις «ξεψυχισμένους» γκαρντ, είναι αδύνατον να παίξεις περιφερειακή άμυνα και να πιέσεις «ψηλά».
β. «Εχασε» τα αποδυτήρια. Το οφθαλμοφανές... ξενέρωμα ουκ ολίγων παικτών, αλλά και οι κατ' ιδίαν συζητήσεις τους, κατέδειξαν ότι ουδέποτε εμπιστεύθηκαν τον Τρινκέρι.
γ. Μπέρδεψε τους ρόλους. Ακόμη προσπαθώ να καταλάβω τον λόγο για τον πήρε τον Φώτση στη Σλοβενία. Τον είχε φανερά εκτός πλάνου, ενώ όποτε τον χρησιμοποίησε, ο 32χρονος άσος, δεν ήταν μέσα σχεδόν σε κανένα επιθετικό σύστημα. Ο Περπέρογλου «χάθηκε» από τα πλάνα των αγώνων της Λουμπλιάνα για κάποιο ανεξήγητο λόγο. Αποτυχημένη θεωρώ, επίσης, την επιλογή του Καββαδά, αντί του Βουγιούκα, και λανθασμένο τον χειρισμό (αποκλεισμό) του Παππά στην προετοιμασία.
Ας πάμε στους παίκτες. Φυσικά και δεν είναι άμοιροι ευθυνών. Θα έπρεπε να εμπιστευθούν τον προπονητή τους, όσα λάθη κι αν θεωρούσαν πως έκανε. Μέχρι τέλους. Το πάθος δεν αποτελεί άλλοθι για τις κακές νοοτροπίες, ούτε ευθύνεται ο Τρινκέρι που όλοι οι διεθνείς έβλεπαν τα σλοβενικά στεφάνια, σε όλα τα παιχνίδια, σαν... δακτυλήθρες. Ο Σπανούλης μίλησε «έξω από τα δόντια» και καλά έκανε. Η εθνική ομάδα χρειάζεται να κάνει νέα αρχή. Θέλει παίκτες «κομάντο», αλλαγή νοοτροπίας, αλλά χρειάζεται και τον κατάλληλο προπονητή που θα την επιβάλλει· όχι ξένο. Η εθνική της Ελλάδος θέλει Ελληνα, θέλει πίστη, θέλει όραμα. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ιβκοβιτς εμπιστεύθηκε μία ομάδα (Σερβία) με μέσο όρο ηλικίας τα 24 χρόνια.
Οσο για την ομοσπονδία; Σε λίγες μέρες θα κριθεί ξανά στο θέμα του προπονητή...

*Ο Μπάμπης Παπαδάτος είναι δημοσιογράφος της «Καθημερινής», υπεύθυνος του αθλητικού της τμήματος, και παλαιός παίκτης του μπάσκετ.