Αλλα… αντ' άλλων

«Αλλα αντ' άλλων» απαντούν συχνά οι προπονητές των ομάδων μας..

Του Γιάννη Κουκουλά  
Πρώτες ώρες της Τετάρτης 18 Σεπτεμβρίου, λίγο μετά τα μεσάνυχτα, στην αίθουσα συνεντεύξεων του γηπέδου «Γεώργιος Καραϊσκάκης», παρουσιάζεται ο προπονητής της Παρί Σεν Ζερμέν, Λοράν Μπλαν. Αν κάποιος δεν ήξερε το αποτέλεσμα του αγώνα με τον Ολυμπιακό, δεν θα μπορούσε να φανταστεί, πως η ομάδα του είχε θριαμβεύσει με 4-1. 

Οι ερωτήσεις των Γάλλων συναδέλφων είναι «μαχαιριές», παρά τη μεγάλη νίκη. Αφορούν όλες, τεχνικά θέματα. Για την ατομική προσφορά των παικτών. Για τα λάθη τους. Οι απαντήσεις του τεχνικού, αναλυτικές και χωρίς υπεκφυγές. Η προάσπιση των ποδοσφαιριστών του, με πάθος αλλά και επιχειρήματα. Κι αν σε κάποιες προσπαθούσε να ξεφύγει, άρχιζε η συζήτηση με τον ρεπόρτερ, μέχρι να μείνει ο τελευταίος ικανοποιημένος ότι απαντήθηκε επί της ουσίας η ερώτησή του. 

Εν συνεχεία, είναι ο Μίτσελ που καλείται να απαντήσει στις απορίες των δημοσιογράφων. Και είναι πολλές. Η καθίζηση του δευτέρου μέρους, έπειτα από την θαυμάσια εμφάνιση στο πρώτο, είναι το ζητούμενο. Όμως οι απαντήσεις που δίνει ο Ισπανός τεχνικός, δεν εξηγούν το γεγονός, που οδήγησε στην συντριβή. 

Εδώ ακριβώς ήταν η διαφορά αντίληψης για την συνέντευξη, των Γάλλων συναδέλφων μ’ εμάς. Δεν υπάρχει αντίλογος. Δεν γίνεται κουβέντα, για να βγει ένα συμπέρασμα. Ασχέτως αν δεν απάντησε σ’ αυτό που ρωτήθηκε ο Μίτσελ -και ο κάθε προπονητής ελληνικής ομάδας, μετά από έναν αγώνα- η συνέντευξη προχωράει σε άλλη ερώτηση. Και, φυσικά, μ’ αυτή τη διαδικασία, κάθε άλλο ενημέρωση μπορεί να υπάρχει για τον φίλαθλο. 

Ο τρόπος αυτός, δεν αφορά μόνο τα αθλητικά γεγονότα. Η γνωστή φράση «η ερώτησή σας, απαντήθηκε», από τον διευθύνοντα την συνέντευξη, είναι… προειδοποίηση πως δεν μπορεί ο δημοσιογράφος να ζητήσει να λυθεί η απορία του, αφού ο συνεντευξιαζόμενος, απάντησε… άλλα αντ’ άλλων. 

Για τον λόγο αυτό, θεωρώ, πως πρέπει να αναθεωρήσουμε και εμείς, αλλά και τα γραφεία Τύπου των ομάδων, την τακτική διεξαγωγής αυτών των συνεντεύξεων έπειτα από τους αγώνες. Πιστεύω πως πρέπει αυτές να εξελίσσονται ως διάλογος, μέχρι να γίνεται αποδεκτό και από τις δύο πλευρές, πως λύθηκε η απορία του δημοσιογράφου. 

Το να ρωτάς, γιατί «έσκασε» η ομάδα στο δεύτερο μέρος και να παίρνεις την απάντηση, «εγώ είπα στους παίκτες μου να παίξουν με το ίδιο πάθος», νομίζω πως δεν εξυπηρετεί την ενημέρωση. Αντιθέτως την μπερδεύει. Απλά, εμείς ρωτάμε και αυτοί απαντούν για να βρισκόμαστε σε δουλειά. 

Νομίζω, ότι, αν τελικά αποφασίσουν οι προπονητές, να απαντούν επί της ουσίας, θα βοηθήσουν πρώτα τον εαυτό τους. Ειδικά μετά ένα αρνητικό αποτέλεσμα. Διότι θα δώσουν στον κόσμο να καταλάβει, γιατί παρέταξαν μία συγκεκριμένη ενδεκάδα. Ποιοι ήταν οι λόγοι, για τους οποίους αποφάσισαν τις αλλαγές. Και πού οφείλεται, το ό,τι αυτά που είχαν σχεδιάσει δεν τους «βγήκαν» τελικά. Το να μην κοινοποιούν τις σκέψεις τους, μετά τον αγώνα, βλάπτει τους ίδιους. 

Διότι ο φίλαθλος, μη γνωρίζοντας αυτά που ξέρει με λεπτομέρειες κάθε προπονητής για τους παίκτες του και την ομάδα του, βγάζει τα δικά του συμπεράσματα. Τα οποία είναι αναπόφευκτο να είναι αρνητικά γι’ αυτόν. Και όταν αρχίζει ο κόσμος να αποδοκιμάζει έναν προπονητή, προδιαγράφει το μέλλον του… 

gianniskoukoulas@gmail.com

*Δημοσιεύθηκε στην «Καθημερινή» στο φύλλο του Σαββάτου 21 Σεπτεμβρίου.