 |
| Οι παίκτες του Ολυμπιακού, αλλά και η τεχνική ηγεσία, δεν πρέπει να "μείνουν" στα πρώτα εξαιρετικά 45' του αγώνα με την Παρί, διότι ο κίνδυνος για νέα συντριβή ελλοχεύει... |
Το 4-1 της Παρί Σαν Ζερμέν επί του Ολυμπιακού στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» ήταν ηχηρό. Οσο κι αν οι περισσότεροι προσπάθησαν να το παρουσιάσουν σαν… χάδι. Σίγουρα η πολύ καλή εμφάνιση των γηπεδούχων κατά το πρώτο ημίχρονο, είναι παρήγορη.
Αποτελεί όμως αιτία, για να αισιοδοξούν στον Πειραιά, πως έρχονται καλύτερες μέρες; Πιστεύω ότι εξαρτάται από το πώς θα διαχειριστούν την ήττα, διοίκηση, τεχνική ηγεσία και παίκτες. Αν σταθούν όλοι στα πρώτα 45' του αγώνα, τότε δεν είναι απίθανο, να υπάρξει «μία από τα ίδια» στις Βρυξέλλες. Η Αντερλεχτ, δεν είναι εύκολη αντίπαλος. Αντιθέτως, αν γίνει η σωστή εκτίμηση της κατάστασης της ομάδας και μετρηθούν σωστά οι δυνατότητες των παικτών, που έχει ο Ισπανός προπονητής, τότε, με σωστή διαχείριση, μπορούν οι «ερυθρόλευκοι» να γυρίσουν με ένα θετικό αποτέλεσμα.
Μία είναι η διδαχή από το παιχνίδι με την Παρί Σεν Ζερμέν. Ο Μίτσελ υπερεκτίμησε τις δυνάμεις των παικτών του. Οπως και τις ικανότητές τους. Γιατί δεν υπάρχει -πιθανότατα και να μην υπάρξει ποτέ- ελληνική ομάδα, που θα πιάσει από τον… λαιμό, ομάδες, όπως αυτή του Λοράν Μπλαν.
Ο Ολυμπιακός του Βαλβέρδε, δεν έμπαινε να παίξει μονότερμα τις αντιπάλους του. Μπορεί να πίεζε "ψηλά". Να έκλεβε μπάλες και να κτυπούσε, όμως ποτέ δεν προσπάθησε να τις κλείσει στην περιοχή τους. Δεν βγαίνουν 90' παιχνιδιού, με τέτοιο ρυθμό, από παίκτες, που δεν έχουν συνηθίσει να παίζουν έτσι. Οι προπονήσεις, όσο σκληρές κι αν είναι, δεν αρκούν. Χρειάζονται επίσημα παιχνίδια. Κι αυτά είναι των πρωταθλημάτων. Και το ελληνικό δεν έχει τέτοια.
Οταν ο Ολυμπιακός χρειάζεται μισής ώρας γρήγορου παιχνιδιού, όχι ιδιαιτέρως επίπονου, για να νικήσει στην Ελλάδα, πώς θα μπορέσουν οι ποδοσφαιριστές του να τριπλασιάσουν τις αντοχές τους; Και δεν είναι μόνο οι σωματικές. Είναι και οι πνευματικές.
Ο Ανδρέας Σάμαρης, όσο έτρεξε και με την ένταση που αγωνίστηκε, στο πρώτο μέρος του αγώνα με την Παρί, δεν είχε τρέξει σε… όλα τα παιχνίδια που έπαιξε πέρσι με τον Πανιώνιο. Κι αυτό ήταν εμφανές αμέσως μετά την έναρξη του β' μέρους. Τα ίδια ισχύουν για το σύνολο, σχεδόν, των παικτών του Ολυμπιακού. Απλά, έτυχε στον αμυντικό χαφ του Ολυμπιακού να βρεθεί μέσα στις φάσεις των γκολ και του πέναλτι. Ουδείς μπορεί να τον κατηγορήσει. Μάλιστα θα μπορούσε να ζητήσει και αλλαγή, όταν δέχτηκε ένα ισχυρό κτύπημα. Δεν το έκανε, είτε από απειρία, είτε επειδή πίστευε ακόμα πως μπορούσε ν' αντέξει.
Εδώ, λοιπόν, υπεισέρχεται η παρέμβαση του προπονητή στον αγώνα. Ο Μίτσελ έπρεπε να διαγνώσει την κόπωση, όχι στο 60΄, αλλά μέσα στα αποδυτήρια κατά την ανάπαυλα. Γιατί ΑΥΤΟΣ υποτίθεται πως γνωρίζει τις δυνατότητες των παικτών του και πόσο μπορούν να αντέξουν. Ουδείς άλλος. Γι' αυτό κι έγραψα στην αρχή για «διαχείριση» του αγώνα. Κάτι που δεν έδειξε να το έχει καταλάβει, αν κρίνω από την απάντηση που μου είχε δώσει κατά την συνέντευξη Τύπου, μετά τον αγώνα.
Αν δεν διδαχτεί από το… πάθημα του και να πάρει το μάθημά του, τότε η κατάσταση δύσκολα θα βελτιωθεί στον αγώνα με την Αντερλεχτ. Αγώνα από τον οποίο, θα κριθούν πολλά. Και για την ευρωπαϊκή πορεία της ομάδας του, αλλά και την δική του.
gianniskoukoulas@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου