«Βουβές» μεγάλες επιτυχίες

Οι "χρυσοί" κωπηλάτες μας.

Ο ελληνικός αθλητισμός κατορθώνει να στέκεται όρθιος, παρ’ όλες τις αντιξοότητες. Αλλά πόσοι το γνωρίζετε αυτό; Σίγουρα πολύ λίγοι. Πολύ λιγότεροι από όσο έπρεπε.
Δυστυχώς, τα μέσα ενημέρωσης δεν ανταποκρίνονται στον ρόλο τους. Πόσοι έχετε πληροφορηθεί, ας πούμε, ότι στο πρωτάθλημα κόσμου της κωπηλασίας η Ελλάς κατέκτησε ένα χρυσό μετάλλιο (4πλο σκιφ ελαφρών βαρών με τους Σπύρο Γιάνναρο, Παναγιώτη Μαγδανή, Λευτέρη και Γιώργο Κόνσολα) κι’ ένα ασημένιο (Κατερίνα Νικολαΐδου στο σκιφ ελαφρών βαρών) και είχε άλλη μία θέση σε τελικό (6η στο διπλό σκιφ ελαφρών των ανδρών με τους Γιάνναρο και Μαγδανή); Πόσοι ότι ο Ηλίας Ηλιάδης κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του τζούντο; Και πόσοι, ότι η Βαρβάρα Φίλιου πέτυχε καταπληκτικά, για τα δεδομένα της χώρας μας, πράγματα στο αντίστοιχο πρωτάθλημα ρυθμικής γυμναστικής (8η στο σύνθετο και 4η στην κορδέλα); Ασφαλώς, ελάχιστοι. Ισως οι αναγνώστες αυτού του μπλογκ, επειδή δεν είναι οι φανατικοί ποδοσφαιρόφιλοι ή, περιστασιακά, μπασκετόφιλοι, να έχουν μάθει για τις πρόσφατες αυτές επιτυχίες του ελληνικού αθλητισμού, που στέκεται στα πόδια του, παρά την μεγάλη οικονομική κρίση, η οποία, φυσικά, έχει πλήξει και αυτόν.
Πόσο, όμως, προβλήθηκαν αυτές; Σε πόσα πρωτοσέλιδα αθλητικών εφημερίδων τις είδατε; Αλλά και πόσο χώρο κατέλαβαν στις εσωτερικές σελίδες αυτών των εφημερίδων; Πόσες λέξεις αφιέρωσαν σε αυτές οι αθλητικές στήλες των πολιτικών εφημερίδων; Πόσο προβλήθηκαν από τα τηλεοπτικά κανάλια; Πόσο τις ακούσατε από τους ιδιωτικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς;
Γίνεται, τώρα, αντιληπτή η ουσία της απουσίας της δημόσιας ραδιοφωνίας; Αντιλαμβάνεστε, τώρα, σεις, οι άνθρωποι του αθλητισμού, πόσο σημαντική είναι η απώλεια της ΕΡΑ Σπορ; Πόσο λείπει η πραγματική δημόσια τηλεόραση, η ΕΡΤ; Συνειδητοποιείτε, μήπως, τώρα, γιατί από την αρχή, που έγινε η πραξικοπηματική διακοπή λειτουργίας της ΕΡΤ από την, κατ’ επίφαση, δημοκρατική κυβέρνησή μας, γράφαμε, πως πρέπει να ξεσηκωθείτε, να πάτε στην Αγία Παρασκευή, να στηρίξετε την ΕΡΤ; Γιατί γράφαμε, ότι η κυβέρνηση κάνει κακό ΚΑΙ στον αθλητισμό; Γιατί τονίζαμε, πως καθεύδουν οι άνθρωποι του αθλητισμού; 
Ανύπαρκτος, ουσιαστικά, ο αθλητικός Τύπος

Στην Ελλάδα, παρότι διαθέτουμε πολλές αθλητικές εφημερίδες -περισσότερες από κάθε άλλη χώρα, ακόμη και τώρα που πολλές έκλεισαν- αθλητικό Τύπο ΔΕΝ έχουμε. Εχουμε ποδοσφαιρικό και, ολιγότερο, μπασκετικό. Στις περισσότερες «αθλητικές» εφημερίδες, τ’ άλλα αθλήματα περνούν «στα ψιλά». Οι εξαιρέσεις, ελάχιστες, και όχι πάντα. Εδώ έχει «χαθεί» το ρεπορτάζ του στίβου, του κορυφαίου ατομικού αθλήματος στον κόσμο. Μία εφημερίδα έχει καθημερινά τέτοιο, αλλά, δυστυχώς, αναξιόπιστο, με πολλά λάθη. Θα μιλήσουμε, λοιπόν, γι’ άλλα αθλήματα; Τα ίδια, και ίσως πολύ περισσότερο, ισχύουν, βεβαίως, και για τα ιδιωτικά ραδιοτηλεοπτικά μέσα και τις αθλητικές εκπομπές τους.

Φυσικά, με τέτοια αντιμετώπιση του αληθινού αθλητισμού από τον Τύπο, ας μη περιμένουμε ν’ αποκτήσει ο κόσμος αθλητική και φίλαθλη συνείδηση. Θα τον ενδιαφέρουν πάντα το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ (και αυτά, όχι στην ουσία τους, αλλά μόνο αν παίζει η ομάδα του, και δεν εννοώ η εθνική…) και για τα υπόλοιπα θα ενδιαφερθεί κυρίως, αν τα μέσα ενημέρωσης προβάλουν κάποια υπόθεση ντόπινγκ. Γιατί, συνήθως, μόνον τότε (ή σε περιπτώσεις άλλου είδους σκανδάλου) θυμούνται πως υπάρχουν και αυτά τ’ αθλήματα. Ας μη βγάζουμε, λοιπόν, εμείς οι δημοσιογράφοι «την ουρά μας έξω» από τις ευθύνες μας…