Τήνελλα καλλίνικε (Αθλητισμός και... άλλα): Ούτε νεκρός ησυχάζεις

Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2013

Ούτε νεκρός ησυχάζεις

Χωρίς σχόλια...
Γελοιογραφία - αιχμηρό σχόλιο για τα ελληνικα δρώμενα, που μου έστειλαν με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Γιατι αυτο το Blog

Το 1975 άρχισα το ταξίδι μου στην δημοσιογραφία, με δύο συνεντεύξεις (με τους πρωταθλητές του στίβου, Χρήστο Καμπίτση και Απόστολο Καθηνιώτη) που δημοσιεύθηκαν, χωρίς τ' όνομά μου, στο περιοδικό "Φαντάζιο". Από τις 5 Ιουνίου 1976 έως και τις 31 Μαρτίου 2013 εργάσθηκα στην "Καθημερινή". Ελένη Βλάχου, Γιώργος Κοσκωτάς και Αριστείδης Αλαφούζος μού εδωσαν την δυνατότητα να κάνω το χόμπι μου (αθλητισμός, αφού ασχολούμαι με αυτόν ενεργά, αλλά και με άλλες ιδιότητες, από το 1966, συνεχίζω δε, ν' αγωνίζομαι στα πρωταθλήματα βετεράνων του στίβου και της άρσης βαρών) επάγγελμα και να ζήσω την οικογένειά μου. Ενδιάμεσα συνεργάσθηκα με διάφορες εφημερίδες (Αθλητική Ηχώ, Φίλαθλος, Εβδόμη, Εξυπνο Χρήμα), ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς (ΕΡΤ, ΜΕΓΚΑ, Eurosport -στο οποίο εξακολουθώ να κάνω τις περιγραφές των αγώνων κολύμβησης, άρσης βαρών, πόλο και πάλης- 104,5), τοπικά έντυπα (Φαληρικά Νέα, Φαληρική Πνοή, Ηχώ του Φαλήρου), διάφορα περιοδικά (π.χ. Status, Cigar κ.α.), εργάσθηκα σε γραφεία Τύπου πολλών μεγάλων αθλητικών διοργανώσεων (ουδέποτε, όμως, σε γραφείο Τύπου κάποιου φορέα), δίδαξα σε τέσσερις ιδιωτικές σχολές δημοσιογραφίας και, τέλος πάντων, έκανα κι' άλλα. Ομως, τα χρόνια, δυστυχώς, περνούν γρήγορα, η ώρα της συνταξιοδότησης πλησιάζει (αυτά γράφονται τον Ιούνιο του 2013), αλλά δεν νοιώθω απόμαχος. Πώς θα μπορούσε, άλλωστε, στα 57-58 μου χρόνια (τόσο ήμουν τότε, τον Μάρτιο του 2013); Αυτή είναι η απάντηση στο ερώτημα," Γιατί αυτό το μπλογκ".
Το "Αθλητισμός και... άλλα", υποδηλοί, ότι δεν θα δημοσιεύονται μόνο αθλητικά θέματα, αλλά και απόψεις και επί άλλων ζητημάτων, ακόμη και λογοτεχνικά κείμενα ή ζητήματα.
Δασκάλους μου, στην μακρά πορεία μου, είχα (η αναφορά γίνεται με χρονολογική σειρά), τον Νίκο Καραγιαννίδη (Φαντάζιο, Φίλαθλος), τον αξέχαστο Σπύρο Μαρκόπουλο (τον βρήκα συνταξιούχο, πλέον, στα Φαληρικά Νέα), την, επίσης, αείμνηστη Λουκία Πετρίτση, τον Αρη Τασούλη και τον Νικήτα Γαβαλά (τον οποίον, δυστυχώς, "χάσαμε" στα μέσα του 2014) στην Καθημερινή, ενώ πολλά πήρα και από άλλους πολλούς (π.χ., τον Γιάννη Κουκουλά, σχολιαστή, τώρα στο αθλητικό της Καθημερινής). Τους ευχαριστώ όλους. Οπως και τον συνάδελφο, Νίκο Θεοδωράκη, που συνέτεινε τα μάλα στο στήσιμο του μπλογκ.