Ο Αλεξάντερ Καρέλιν υπήρξε ο απόλυτος κυρίαρχος της πάλης,
αλλά ταυτόχρονα ένας ευγενικός και αγαθός γίγαντας
Της Σπυριδούλας Σπανέα
«Το όνομά μου προέρχεται από ένα Ελληνα ήρωα: τον βασιλιά Αλέξανδρο της Μακεδονίας. Γνωρίζω τόσο την ελληνική ιστορία όσο και τη μυθολογία. Αμφότερες μ' έχουν εντυπωσιάσει» είχε δηλώσει το 1999, ο Αλεξάντερ Καρέλιν στην «Καθημερινή». Η αντίθεση έντονη: ένας γίγαντας, ύψους 1,92 μ. και βάρους σχεδόν 130 κ., μας μιλούσε για μυθολογία και αρχαίο θέατρο. Ομως, αυτός ήταν τότε ο Αλεξάντερ Καρέλιν. Ο παλαιστής που δεν είχε χάσει αγώνα επί 13 χρόνια. Ο γίγαντας της Ρωσίας, που ηττήθη στον κρισιμότερο αγώνα του στους Ολυμπιακούς του Σίδνεϊ, από έναν Αμερικανό «γελαδάρη», ονόματι Ρούλον Γκάρντνερ, ο οποίος θα έχει να λέει ότι νίκησε τον θρύλο του αθλήματος και του στέρησε το τέταρτο χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο.
Στις 19 Σεπτεμβρίου 1967, στα βάθη της Ρωσίας, στο Νοβοσιμπίρσκ, γεννήθηκε ένα παιδί βάρους... 6,8 κιλών. Μπορεί στην κούνια να μην πάλεψε με φίδια αλλά, στην πορεία, το παρατσούκλι «Ηρακλής» δεν το απέφυγε. Από την παιδική ηλικία ξεχώριζε για την υπερβολική του δύναμη. Ο νεαρός, Αλεξάντερ, όμως, δεν ήθελε να γίνει παλαιστής. Ονειρευόταν να γίνει... φορτηγατζής. Σαν τον πατέρα του. Μέχρι που γνώρισε τον προπονητή Βίκτορ Κουζνιετσόφ. Από τότε σύνδεσε το όνομά του με την ελληνορωμαϊκή και τις επιτυχίες.
Ο σωματότυπός του, εντυπωσιακός. Η φυσική του κατάσταση, θα μπορούσε να είναι μάθημα σε σεμινάριο. Η δύναμη των χεριών, απερίγραπτη. Η τεχνική του, μοναδική.
«Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί σας εντυπωσιάζει. Από μικρό παιδί προπονούμαι πολλές ώρες. Σε μια ημέρα κάνω τόση προπόνηση, όση δεν κάνει άλλος αθλητής σε ολόκληρη τη ζωή του», μας είχε πει το 1999, όταν είχε έλθει στην Αθήνα για να αγωνισθεί στο παγκόσμιο πρωτάθλημα. Ευγενικός και συνεσταλμένος εκτός ταπί, όταν έμπαινε στην παλαίστρα μεταμορφωνόταν. Σα να μην ήθελε να διαψεύσει τα προσωνύμια που του είχαν «φορτώσει» οι δημοσιογράφοι: «ρωσική αρκούδα», «Κινγκ Κονγκ» και «το πείραμα».
Τον Καρέλιν σε κάθε βήμα του συνόδευαν διάφοροι μύθοι. Ενας από αυτούς ήταν, ότι είχε παλέψει στη Σιβηρία με αρκούδα. Ο ίδιος δεν το παραδεχόταν. «Ο πιο δύσκολος αγώνας μου ήταν όταν νίκησα ένα... ψυγείο. Είχε διπλάσιο βάρος από εμένα, αλλά κατάφερα να το αγκαλιάσω και να το ανεβάσω οκτώ ορόφους», έλεγε το 1999. Αλλοι ισχυρίζονταν ότι δεν είναι άνθρωπος, αλλά ένα πείραμα των Ρώσων. Ενα πείραμα, όμως, που κοκκίνιζε και κατέβαζε τα μάτια, κάθε φορά που μια γυναίκα τού έκανε κοπλιμέντα για τη δύναμή του. Αυτό που εντυπωσίαζε περισσότερο, ήταν η αλλαγή του «Κινγκ Κονγκ» όταν έφευγε από την παλαίστρα. Ο ανίκητος γίγαντας γινόταν... αγαθός γίγαντας. Η αρκούδα μεταμορφωνόταν σε άνθρωπο με λεπτά γούστα και κουλτούρα. Ακουγε όπερα και έγραφε ποίηση. Οσοι βρέθηκαν το 1999 στο στάδιο «Ειρήνης και Φιλίας» δεν θα τον ξεχάσουν να κάθεται στα αποδυτήρια, οκλαδόν, αγκαλιά μ’ ένα βιβλίο. Μόνο ο σωματότυπος έδειχνε ότι είναι ο παλαιστής με τις εξωγήινες διακρίσεις.
Οι Ρώσοι ορκίζονταν στο όνομα του Αλεξάντερ Καρέλιν. Ηταν ο ήρωας της λαϊκής, και όχι μόνο, τάξης. Μέσα από τις επιτυχίες του, ξεχνούσαν τη μιζέρια της καθημερινότητας, το κρύο, τα προβλήματα, τις στερήσεις. Κάθε νίκη του ήταν και δικιά τους. Οταν στους Ολυμπιακούς του Σίδνεϊ έχασε στον τελικό, ύστερα από έναν εξαιρετικά αμφιλεγόμενο αγώνα, από τον Γκάρντνερ, όλοι νόμιζαν ότι βλέπουν όνειρο. Οι μύθοι παντρεύονταν με την πραγματικότητα και ο κόσμος είχε πιστέψει ότι ο Καρέλιν ήταν ανίκητος. Οι Ρώσοι έλεγαν -και ίσως να μην είχαν άδικο- ότι ο παλαιστής τους αδικήθηκε. Μάλιστα, ζήτησαν από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή να δώσει και στους δύο παλαιστές το χρυσό μετάλλιο.
Παρηγοριά για τους φίλους του υπεραθλητή ήταν το τηλεγράφημα που έστειλε, τότε, στον «ζωντανό θρύλο», ο πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντίμιρ Πούτιν, στο οποίο του έλεγε ότι για τους Ρώσους θα παραμείνει πάντα ο ανίκητος πολεμιστής. Οι μύθοι τον ακολούθησαν και στην ήττα. Πολλοί είπαν ότι έχασε εσκεμμένα διότι είχε πολιτικές φιλοδοξίες και πήρε ανταλλάγματα σε πολιτικό επίπεδο. Βέβαια, αυτό δεν ταίριαζε στη φιλοσοφία του Καρέλιν. Η «αρκούδα» πήγε στο Σίδνεϊ για να γίνει ο μοναδικός παλαιστής στον κόσμο με τέσσερα χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια.
Οι ιστορικές «μάχες» και η πολιτική καριέρα του
Στο βιογραφικό του υπάρχουν μόνο χρυσές διακρίσεις. Εξαίρεση, το ασημένιο μετάλλιο από τους Ολυμπιακούς του Σίδνεϊ. Οποιος παλαιστής βρισκόταν απέναντί του ήξερε ότι θα χάσει. Μοναδική πρόκληση ήταν να του πάρουν έστω ένα σημείο. Κάτι που ελάχιστοι το κατόρθωσαν.
Ο «Κινγκ Κονγκ» άρχισε να γράφει την ιστορία του στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ το 1988. Εφτασε μέχρι τον τελικό της κατηγορίας του αλλά, μισό λεπτό πριν από το φινάλε, έχανε με 0-3 από τον Βούλγαρο, Ρανγκέλ Γκερόφσκι. Τότε, μεταμορφώθηκε σε... αρκούδα. «Κλείδωσε» τα χέρια στη μέση του αντιπάλου του, τον ανέβασε στον αέρα, λύγισε τη μέση του και τον πέταξε πίσω από την πλάτη του. Ηταν η πρώτη φορά που είδαν οι κριτές το περίφημο «Karelin lift». Του έδωσαν πέντε πόντους και το χρυσό μετάλλιο. Από τότε πολλοί θα ένιωθαν τη λαβή και ακόμα περισσότεροι θα τη θαύμαζαν. Στους Ολυμπιακούς της Βαρκελώνης ήταν η σειρά του Σουηδού, Τόμας Γιόχανσον να υποκλιθεί στην ανωτερότητα του Ρώσου. Εχασε με πτώση.
«Απάνθρωπα δυνατό» τον είχε χαρακτηρίσει ο Ματ Γκαφάρι, ο οποίος πάλευε σε όλη του την καριέρα για να νικήσει τον Καρέλιν. Ηταν ο μεγάλος αντίπαλος της «αρκούδας» στους Ολυμπιακούς της Ατλάντα το 1996. Στο παρελθόν βρέθηκαν 20 φορές απέναντι και ο Ρώσος είχε νικήσει σε όλες. Βέβαια, σε μία, χρειάστηκε να πάει ο αγώνας στην παράταση. Οι Αμερικανοί πίστευαν ότι ο Ιρανός φυγάς θα έβαζε τέλος στην «αυτοκρατορία Καρέλιν» και κατ’ επέκταση σε αυτή των Ρώσων στα «βαριά». Οι συνθήκες, ιδανικές. Ο Ρώσος ταξίδεψε στην Αμερική χειρουργημένος και απροπόνητος. Το κλίμα, εχθρικό. Για να φτάσει ο Καρέλιν στον τελικό έδωσε τέσσερις αγώνες. Τους κέρδισε με 24-0 σημεία, συνολικά. Το στάδιο ήταν έτοιμο για τη μεγάλη αναμέτρηση του τελικού. Αποκαλούσαν τον Γκαφάρι, «Ρόκι». Το σκορ άνοιξε στο 1.51’. Υπέρ του Καρέλιν, φυσικά. Ο Αμερικανός δεν πήρε σημείο. Οταν ο Γκαφάρι ανέβηκε στο Ολυμπιακό βάθρο, ξέσπασε σε κλάματα. Δεν νίκησε το είδωλό του. Το όνειρο είχε τελειώσει. «Η δύναμή του ήταν φοβερή. Ενιωθα σα να παλεύω με τον Κινγκ Κονγκ», δήλωσε.
Σε κάθε αγώνα, οι παλαιστές έτρεμαν την ώρα της κλήρωσης. Φοβούνταν μήπως βρίσκονταν αντιμέτωποι με τον Καρέλιν και τους μάθει... να πετάνε. Τα στοιχήματα ήταν μόνο πόση ώρα θ’ άντεχαν, πριν να βρεθούν με την πλάτη στο ταπί. Μέχρι που φτάνει η ώρα του Σίδνεϊ. Η τελευταία αθλητική πρόκληση του «Αλέξανδρου της Ρωσίας».
Δεκατρία χρόνια αήττητος σε πρωταθλήματα και Ολυμπιακούς, με 59 σερί νίκες. Αντίπαλός του ο Γκάρντνερ. Σε προηγούμενη αναμέτρησή του, ο «γελαδάρης του Τέξας» είχε δοκιμάσει την «άρση Καρέλιν». «Δεν με πείραξε η ήττα γιατί έμαθα να πετάω», είχε δηλώσει. Στην Αυστραλία, όμως, δεν πέταξε πίσω από την πλάτη του Καρέλιν αλλά... στα ουράνια.
Πριν ακόμα να ολοκληρώσει την αθλητική καριέρα του, το 1999, η «αρκούδα» είχε εκλεγεί στην ρωσική Δούμα με το κόμμα της
Τι τους απάντησε; «Μα δεν χωράω σε άλλο αυτοκίνητο. Μήπως θέλετε να τρυπήσω τα αυτιά, τη μύτη, να βάλω ρουζ και κραγιόν; Ο κόσμος έτσι με ξέρει και έτσι θα με ψηφίσει».
Ετσι είναι ο Αλεξάντερ Καρέλιν. Ο κορυφαίος παλαιστής του κόσμου. Ενας αγαθός γίγαντας, που, όπως δεν υποκρινόταν στα ταπί, δεν μπορεί να υποκρίνεται και στην πολιτική. Το 2004, βρέθηκε στο Ολυμπιακό γυμναστήριο των Ανω Λιοσίων για να παρακολουθήσει τους αγώνες. Ο κόσμος τον αποθέωσε. Αν είναι «πείραμα», σίγουρα είναι το τελειότερο του κόσμου.
*Δημοσιεύθηκε στην «Καθημερινή» στις 16 Οκτωβρίου 2010.
*Ο Καρέλιν κατέκτησε τρία χρυσά κι' ένα ασημένιο Ολυμπιακά μετάλλια, εννέα χρυσά παγκόσμια και 12 ευρωπαϊκά.
*Στο Σίδνεϊ ηττήθη δικαίως, βάσει των κανονισμών, που τότε ίσχυαν. Ανόητων μεν, αλλά κανονισμών. Στο «δέσιμο» με τον Γκάρντνερ άνοιξε στιγμιαία την λαβή του. Κάτι που έδινε ένα σημείο στον αντίπαλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου