Φάρος η εθνική μας, αλλά τώρα «τα κεφάλια μέσα»

Ρίο, ερχόμαστε...

Του Γιάννη Κουκουλά 

Μας το «φύλαγε» για το φινάλε η εθνική ομάδα τού Φερνάντο Σάντος. Οσο μας απογοήτευε με τις εμφανίσεις της στην φάση των ομίλων, τόσο μας ενθουσίασε στους δύο αγώνες με την Ρουμανία. Η πρόκριση για την τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου ποδοσφαίρου της Βραζιλίας, ήλθε πανηγυρικά. Και αξίζουν αυτά τα παιδιά να πάνε το στην χώρα του καφέ και να χαρούν την επιτυχία τους. Γιατί, ασχέτως του τι θα πετύχουν εκεί, και μόνο η παρουσία είναι συμμετοχή σε μία γιορτή.

Ισως, έτσι όπως αποκτήθηκε το εισιτήριο για το Ρίο, να είναι πιο «γλυκό». Πιθανότατα να δείχνει, και το ότι εμείς οι Ελληνες πρέπει να φτάσουμε στο… αμήν, για ν’ αποφασίσουμε ν’ ανασκουμπωθούμε, να δουλέψουμε και, σε συνδυασμό με τις αρετές μας, να πετύχουμε τους στόχους μας
Απέδειξαν αυτά τα παιδιά πως, όταν βάζουμε στο περιθώριο, την μεταξύ μας φαγωμάρα, μεγαλουργούμε. Οπως δεν έχουν να χωρίσουν απολύτως τίποτα όσοι ήταν ή είναι αντίπαλοι στο ελληνικό πρωτάθλημα, έτσι πρέπει να σκέπτονται και αυτοί που διαφεντεύουν το μέλλον μας, όταν αντιπαρατίθενται με τους ξένους, για τα συμφέροντα της Ελλάδος.
Η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου, όπως σχεδόν όλος ο ελληνικός αθλητισμός, αποδεικνύεται πως παρέμειναν από τις ελάχιστες πηγές (άλλες είναι η τέχνη και οι επιστήμες, καθόσον διαθέτουμε εξαίρετους καλλιτέχνες και σπουδαίους επιστήμονες, που, αμφότεροι, διαπρέπουν στο εξωτερικό), από τις οποίες ο Ελληνας μπορεί ν’ αντλήσει χαρά, χαμόγελο και αισιοδοξία. Μακάρι να μας προσφέρουν τέτοιες και αυτοί που αποφασίζουν για εμάς, συνήθως χωρίς εμάς…
Η ευχάριστη παρένθεση, πάντως, έκλεισε. Θ’ ανοίξει πάλι το Καλοκαίρι του 2014, όταν θ’ αρχίσει στην Βραζιλία η μεγάλη γιορτή της μπάλας. Ο Ελληνας μπόρεσε και χαμογέλασε για μερικές μέρες. Φυσικά και δεν του λύθηκαν τα προβλήματα. Απλώς, μπόρεσε να τ’ αφήσει για λίγο στην άκρη του μυαλού του.
Μόλις έσβησαν οι προβολείς στο «National» του Βουκουρεστίου και καταλάγιασαν οι πανηγυρισμοί, επιστρέψαμε πάλι στην σκληρή δική μας πραγματικότητα. Της επιβίωσης ως χώρας και ως λαού. Η σκληρή επιστροφή στην καθημερινότητα. Καμία νίκη της εθνικής, ή όποιας άλλης ελληνικής ομάδας, δεν μπορεί να απαλείψει τα τεράστια προβλήματα. Τα συνθήματα τύπου «έτσι σάς νικάνε, αυτοί που πεινάνε», είναι για φτηνή κατανάλωση. Κανείς δεν «έσβησε» την πείνα του από τα γκολ του Μήτρογλου ή την ασίστ του Καραγκούνη.
Το μόνο που πήρε μια ανάσα, είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο. Αυτό που από το 2004, έχει κατορθώσει να βρίσκεται στο επίκεντρο με την εθνική του ομάδα. Τώρα, πώς είναι δυνατόν, μέσα από ένα πρωτάθλημα, που κατηγορείται πως έχει… όλα τα κακά της μοίρας του, να «βγαίνει» μία τέτοια ομάδα, πιθανότατα είναι άλλο ένα «ελληνικό θαύμα».
Ακόμα και την ώρα που στα γραφεία της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας υπήρχαν αθλητικοί εισαγγελείς, οι παράγοντές της, μ’ επικεφαλής τον πρόεδρο, πανηγύριζαν στο Βουκουρέστι για την μεγάλη πρόκριση. Είναι κι' αυτό άλλο ένα οξύμωρο ή, μήπως, οι ποδοσφαιρικοί παράγοντες, παρά τα όσα τους καταλογίζουν, είναι πιο άξιοι από τους πολιτικούς μας;
Γιατί τελικά η επιτυχία της εθνικής αποδεικνύεται πως δεν είναι φωτοβολίδα. Ούτε «στιγμιαία». Αλλά διαρκής και επαναλαμβανόμενη. Μπορεί να μην υπάρχουν τελευταίως «θηρία» στο διάβα της. Αποδείχτηκε καλύτερη από αυτές των Σλοβακίας, Λιθουανίας, Λετονίας, Λίχτενστάιν και Ρουμανίας κάτι που αν δεν συνέβαινε θα ήταν πλήρης αποτυχία, διότι η σημερινή Ρουμανία, ποδοσφαιρικά δεν έχει σχέση με την παλιότερη. Αλλά ακόμα και από αυτή την σκοπιά να το δει κάποιος, δεν παύει να θεωρείται επιτυχία η πρόκριση.
Αν, πάντως, περιμένετε μέσα από αυτήν να διορθωθούν τα στραβά και ανάποδα του πρωταθλήματός μας, μη το ελπίζετε. Εδώ πέρασε ανεκμετάλλευτη η κατάκτηση του Ευρωπαϊκού το 2004, μία πρόκριση σε Παγκόσμιο Κύπελλο θα μας φτιάξει;

Το τι θα κάνουμε εκεί, είναι άλλο θέμα. Σίγουρα οι προσδοκίες δεν μπορεί να είναι μεγάλες. Ο βασικός στόχος παραμένει, η πρόκριση από τους ομίλους και εν συνεχεία… «ό,τι κάτσει». Πολλά, φυσικά, θα εξαρτηθούν από την κλήρωση. Αλλά σ’ αυτή την διαδικασία έχουμε μία καλή… παράδοση, να το πούμε «κομψά». Οσο για το αν θα υπάρξουν νέα πρόσωπα, το θεωρώ απίθανο. Ο Σάντος σίγουρα θα πάρει μαζί του αυτούς που μας έστειλαν στην Βραζιλία. Ούτε θ’ αλλάξει κάτι στην αγωνιστική τακτική. Και ο χρόνος δεν το επιτρέπει, αλλά και δεν είναι στη νοοτροπία του Πορτογάλου. 
Είναι, όμως, πολύ νωρίς για να αρχίσει αυτή η συζήτηση. Προς το παρόν, ας χαρούμε όσο μπορούμε την πρόκριση και να ευχηθούμε -τυπικό είναι- αυτή ν’ αναβαθμίσει, έστω και λίγο, το πρωτάθλημά μας. 
gianniskoukoulas@gmail.com