Το γέλιο βγήκε από τα... δικαστήρια

Στο βιβλίο «Disorder in the American Courts» (Αταξία ή Διαταραχή στ’ Αμερικανικά Δικαστήρια) αναφέρονται διάφορα απίστευτα ερωτήματα και μερικές εξίσου απίστευτες απαντήσεις, που, σύμφωνα με τον συγγραφέα, ετέθησαν από δικαστές, εισαγγελείς ή δικηγόρους ή δόθηκαν από μάρτυρες και έχουν καταγραφεί κατά λέξη από δικαστικούς ρεπόρτερ, οι οποίοι μετά βίας παρέμειναν νηφάλιοι την ώρα που γίνονταν οι ερωταποκρίσεις. Σας παραθέτουμε μερικές:

ΔΙΚΑΣΤΗΣ: Ποιό ήταν το πρώτο πράγμα που σας είπε ο άντρας σας εκείνο το πρωί;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: «Πού βρίσκομαι, Κάθριν;».
ΔΙΚΑΣΤΗΣ: Και γιατί σας αναστάτωσε τόσο;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Τ’ όνομά μου είναι Σούζαν!

ΔΙΚΑΣΤΗΣ: Είστε σεξουαλικά ενεργή;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Οχι, απλώς μένω ξαπλωμένη.

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Ο μικρότερος γιος, ο εικοσάχρονος, τι ηλικίας είναι;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Είναι 20, όσο περίπου και το IQ σας.

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Ησασταν παρών όταν ελήφθη η φωτογραφία σας;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Με κοροϊδεύετε;

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Πότε είναι τα γενέθλιά σας (πότε γεννηθήκατε);
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: 18 Ιουλίου.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Ποιάς χρονιά;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Κάθε χρόνο. 

ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Είναι η εμφάνισή σας εδώ σήμερα το πρωί, σύμφωνη με την ειδοποίηση, που έστειλα στον δικηγόρο σας; 
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Οχι, έτσι ντύνομαι όταν πηγαίνω στη δουλειά. 

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Ολες οι απαντήσεις σας πρέπει να είναι Oral (προφορικές). Εντάξει; Σε ποιό σχολείο πήγατε;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Oral (Προφορικό).  

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Και είχε τρία παιδιά, έτσι δεν είναι; 
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Ναι.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Πόσα ήταν αγόρια;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Κανένα.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Υπήρχε κανένα κορίτσι;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Με κοροϊδεύετε; Κύριε Πρόεδρε, νομίζω πως χρειάζομαι άλλον δικηγόρο. Μπορώ να έχω ένα καινούριο;

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Πώς τερματίστηκε ο πρώτος σας γάμος;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Λόγω θανάτου.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Και με τίνος τον θάνατο τερματίστηκε;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Για μαντέψτε.

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Μπορείτε να περιγράψετε το άτομο;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Ηταν μεσαίου αναστήματος και είχε γένεια.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Ηταν άντρας ή γυναίκα;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Αν δεν είχε έρθει κάποιο τσίρκο στην πόλη, μάλλον άντρας θα έλεγα. 

ΔΙΚΑΣΤΗΣ: Ωστε η ημερομηνία της σύλληψης του παιδιού ήταν η 8^η Αυγούστου;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Ναι.
ΔΙΚΑΣΤΗΣ: Και τι κάνατε εκείνη την ώρα;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Ε… ξαπλωνόμουν…

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Πόσο ετών είναι ο γιος σας που μένει μαζί σας;
ΜΑΡΤΥΡΑ: Τριάντα οκτώ ή τριάντα πέντε, δεν μπορώ να θυμηθώ πια.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Πόσο καιρό έχει ζήσει μαζί σας;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Σαράντα πέντε χρόνια.

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Ξέρετε αν η κόρη σας έχει ποτέ εμπλακεί σε βουντού;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Και οι δύο κάνουμε.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Βουντού;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Κάνουμε.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ (έκπληκτος): Εσείς κάνετε;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Ναι. Βουντού.

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Γιατρέ, δεν είναι αλήθεια, ότι κάποιος που πεθαίνει στον ύπνο του, δεν το γνωρίζει έως το επόμενο πρωί;

ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Πράγματι περάσατε το αλκοτέστ;

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Γιατρέ, πόσες από τις νεκροψίες σας τις έχετε διενεργήσει σε νεκρούς ανθρώπους;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ : Ολες. Οι ζωντανοί, ξέρετε, αντιστέκονται πάρα πολύ.

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Θυμάστε την ώρα που εξετάσατε το σώμα;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Η αυτοψία άρχισε γύρω στις 8:30 το πρωί.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Και ο κύριος Νέντον ήταν νεκρός εκείνη την ώρα;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Αν όχι, σίγουρα ήταν μέχρι να τελειώσω.

Για το τέλος, σάς άφησα αυτό που θεωρώ καλύτερο:
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Γιατρέ, πριν να διενεργήσετε τη νεκροψία, ελέγξατε αν υπήρχε σφυγμός;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Οχι
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Ελέγξατε την πίεση του αίματος;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Οχι.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Ελέγξατε την αναπνοή;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Οχι.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Ώστε, λοιπόν, είναι πιθανόν ο ασθενής να ήταν ζωντανός όταν αρχίσατε την νεκροψία;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Οχι.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Πώς μπορείτε να είστε σίγουρος, γιατρέ;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Γιατί ο εγκέφαλός του βρισκόταν πάνω στο γραφείο μου σε μια γυάλα.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Α, μάλιστα. Ομως θα μπορούσε ο ασθενής, παρ' όλα αυτά, να είναι ακόμα ζωντανός;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Ναι, είναι πιθανόν, θα μπορούσε να είναι ζωντανός και ν’ ασκεί τη δικηγορία.