Τρίτη 18 Ιουνίου 2013

Το πραγματικό οχυρό της ανομίας


Το Μέγαρο Μαξίμου
Αθλητισμός και... άλλα. Αρχίζουμε με... άλλα.
«Αλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε» είναι η απόφαση (προσωρινή διαταγή) του Συμβουλίου της Επικρατείας, σχετικά με την αδιανόητη, απαράδεκτη, απίστευτη (ακόμη και τώρα), αντιδημοκρατική (προσθέστε ό,τι άλλο θέλετε) απόφαση της «δημοκρατικής» μας κυβέρνησης να κλείσει, όπως την έκλεισε, την ΕΡΤ. Κι' αν η ΕΡΤ ήταν οχυρό αδιαφάνειας και ανομίας, τι είναι η κυβέρνηση, που δεν έχει εφαρμόσει ακόμη, αυτήν, έστω, την απόφαση (διαταγή);
Ο Αντ. Σαμαράς, ο Γκέμπελς (συγγνώμη, ο Σ. Κεδίκογλου ήθελα να γράψω), ο Χρ. Λαζαρίδης, ο Ι. Στουρνάρας, οι υπουργοί και άλλοι ενήργησαν σα να ήταν ιδιοκτήτες της ΕΡΤ. Αποφάσισαν να μαυρίσουν την ψυχή μας, ρίχνοντας μαύρο στις οθόνες και φιμώνοντας το ραδιόφωνο. Ενήργησαν ως εάν ήταν π.χ. ο Κυριακού ή ο Αλαφούζος, και αποφάσιζαν να κλείσουν τον ΑΝΤ1 ή τον ΣΚΑΪ. Αλλά η εκάστοτε κυβέρνηση δεν είναι ιδιοκτήτης της ΕΡΤ. Ιδιοκτήτης είναι ο λαός. Αυτός που δίνει 50 ευρώ τον ΧΡΟΝΟ (και αυτό, φυσικά, δεν είναι χαράτσι, κ. Κεδίκογλου, άλλα είναι τα χαράτσια και τα ξέρει πολύ καλά ο λαός) για να έχει ενημέρωση, πληροφόρηση, πολιτισμό (όπερες, θέατρο, συναυλίες κ.α.), αθλητισμό (όχι μόνο πολύ ποδόσφαιρο και λίγο μπάσκετ), ντοκιμαντέρ, εκπομπές λόγου, κινηματογράφο ποιότητας, σειρές υψηλού επιπέδου (όχι τούρκικες) και άλλες καλές εκπομπές. Τι του προσφέρουν τα περισσότερα ιδιωτικά κανάλια; Τούρκικα σήριαλ, «μεσημεριανάδικα» με πρωταγωνιστές ανθρώπους του «τρίτου φύλου» και «χαζογκόμενες», εκπομπές μαγειρικής και άλλη υποκουλτούρα. Οι εξαιρέσεις, ελάχιστες. 
Ερχεται, λοιπόν, το ΣτΕ και με μια «ήξεις αφήξεις» απόφαση, δίνει εντολή να επαναλειτουργήσει άμεσα η ΕΡΤ. Και τι κάνουν οι... ιδιοκτήτες της; Γράφουν την απόφαση στα «παλιά τους τα παπούτσια», για να το πούμε κομψά.
Εδώ, λοιπόν, τίθεται το ερώτημα: Υπάρχει Δικαιοσύνη στην χώρα; Και αν ναι, πώς θα επιβάλει την εκτέλεση της απόφασής της - διαταγής της; Τι θα συμβεί, αν εγώ δεν εφαρμόσω μια δικαστική απόφαση; Ο,τι θα γίνει με μένα, πρέπει να γίνει και με τον Σαμαρά, τον Στουρνάρα και τους άλλους.
Ισως ρωτήσετε, καλά, δεν έχεις ακούσει το παραμικρό για τα σκάνδαλα της ΕΡΤ; Φυσικά κι έχω ακούσει. Και έχω βιώσει την αναξιοκρατία. Διότι αν η συνεργασία μου με την ΕΡΤ περιορίσθηκε σε κάποια θέματα (περιγραφές αγώνων πόλο ιππασίας κ.α. ή ρεπορτάζ), που πληρώνονταν «με το κομμάτι», τούτο οφείλεται στο γεγονός πως δεν είχα «μπάρμπα στην Κορώνη». Η τελευταία συνεργασία μου με την ΕΡΤ ήταν το 1984. Αλλά δεν υπερασπίζομαι την ΕΡΤ της κομματοκρατίας, της αδιαφάνειας, της αναξιοκρατίας, των σκανδαλωδών αμοιβών, των αδικαιολόγητων εξωτερικών παραγωγών κλπ. Αλλά την ΕΡΤ που παρήγαγε πολιτισμό. Τα είπαμε και πιο πάνω. Το 3ο πρόγραμμα του Χατζηδάκι, το ιστορικό της αρχείο, τις ορχήστρες της, όλα αυτά που την έκαναν σύμβολο πολιτισμού για τον ελληνικό λαό.
Και ποιος ευθύνεται για τα τρωτά της; Ποιος επέβαλλε το πώς θα μεταδίδονται οι ειδήσεις; Ποιος διόριζε κομματικούς φίλους; Ποιος αποφάσιζε για τις υπέρογκες αμοιβές και ποιος επέβαλλε τις εξωτερικές παραγωγές; Κι αν η ΕΡΤ είχε έξι λογιστήρια (δεν το γνωρίζω), ποιος ευθύνεται που δεν ενοποιήθηκαν ή, τέλος πάντων, δεν έγιναν δύο;  Ποιοι (ποιες) ευθύνονται για όλα αυτά, αν όχι οι διοικήσεις, οι οποίες διορίζονταν από τις κυβερνήσεις μας; Για όλα αυτά, πράγματι χρειαζόταν αναδιοργάνωση η ΕΡΤ. Αλλά έτσι; Με «αποφασίζομεν και διατάσσομεν»; Ε, όχι. Γι' αυτό προσπαθώ να υπερασπισθώ την δημοκρατική νομιμότητα, μαζί με χιλιάδες άλλους σκεπτόμενους και ανησυχούντες Ελληνες.
Τον λαό τον παραπληροφορήσατε, κύριοι της κυβέρνησης. Οι λόγοι πολλοί. Κάποιοι ιδιώτες καναλάρχες, που χρωστούν ασφαλιστικές εισφορές, που απολύουν εργαζόμενους, που δεν έχουν άδειες για τα κανάλια τους, σκυλεύουν το «πτώμα» της ΕΡΤ. Ταυτόχρονα, αποπροσανατολίσατε τον λαό, μετά τις «επιτυχίες» σας στις υποθέσεις ιδιωτικοποίησης. Και είχατε συμμάχους σας «επίορκους» δημοσιογράφους, που ξέχασαν ότι ασκούν λειτούργημα. «Τσεπούργημα» (έργο για την τσέπη τους) ασκούν. Ο λαός, όμως, σιγά – σιγά ξυπνάει. Όχι όλος. Και όχι όλος μαζί. Αλλά ξυπνάει.
Σταματώ εδώ. Πολλά μπορούν να γραφούν, ακόμη. Αλλά το «λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν». Και ξεπέρασα κατά πολύ το «λακωνίζειν».
Ν. Α. Κων.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου