Η κρίση, υπό προϋποθέσεις, μπορεί να κάνει καλό

Οι παίκτες της Κηφισιάς πανηγυρίζουν τη νίκη επί του Φοίνικα.

Μπορεί η κρίση να κάνει καλό στον ελληνικό αθλητισμό; Ναι, υπό προϋποθέσεις. Οι ομάδες, υπό το βάρος της οικονομικής δυσπραγίας, εστιάζουν το ενδιαφέρον τους περισσότερο στην δημιουργία υποδομών, παρά στις μεταγραφές ακριβών ξένων παικτών. Οχι ότι δεν αγοράζουν ξένους, αλλά αρκετοί από αυτούς, ειδικά στο ποδόσφαιρο, δεν αγωνίζονται πολύ και στις θέσεις τους παίζουν Ελληνόπουλα. Παραμένουν, φυσικά, η απορία και το ερώτημα, γιατί αγοράζουν τους μέτριους ξένους. Αυτό είναι «άλλου παπά Ευαγγέλιο». Ας αναρωτηθούν όσοι ελέγχουν τα οικονομικά των ΠΑΕ…

Το πρωτάθλημα της Α1 βόλεϊ των ανδρών άρχισε με ενδιαφέροντα αποτελέσματα (όπως η επικράτηση της νεοφώτιστης Παναχαϊκής επί του ενισχυμένου, σε σχέση με πέρσι, Παναθηναϊκού) και με δύο, εκπλήξεις, τουλάχιστον θεωρητικά (τη νίκη της Κηφισιάς επί του φιλόδοξου και έχοντα βλέψεις ακόμη και για τον τίτλο τού πρωταθλητή, Φοίνικα Σύρου και τον εκτός έδρας θριάμβο της ΑΕΚ επί του Παμβοχαϊκού), επιβεβαιώνοντας όσους υποστηρίζουν πως θα είναι το πλέον αμφίρροπο των τελευταίων ετών.

Αν έπαιζαν τα «ρόστερ», ο έμπειρος και κάτοχος του τίτλου, Ολυμπιακός, ο φιναλίστ του 2013 Παμβοχαϊκός, ο Φοίνικας, ο ΠΑΟΚ, ο Εθνικός Αλεξανδρούπολης και ίσως και η Κηφισιά, θεωρητικά θα είχαν προβάδισμα έναντι των άλλων ομάδων. Αλλά και η Παναχαϊκή και η άλλη νεοφώτιστη, η ΑΕΚ,

Στιγμιότυπο από τον θριάμβο της ΑΕΚ.

που διαθέτει κάποιους πολύ καλούς ξένους και μερικούς έμπειρους Ελληνες, πιθανόν και ο Αρης, μπορούν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο. Θεωρητικά μιλώντας, πάντα, ο Παναθηναϊκός, η Λαμία και η Νίκη Αιγινίου θα επιδιώξουν να παραμείνουν στην κατηγορία. Δεν αποκλείεται, πάντως, στην μάχη της παραμονής να εμπλακεί και άλλη ομάδα. Ο Παναθηναϊκός μπορεί να ενισχύθηκε σε σχέση με πέρσι, οπότε υποβιβάσθηκε (ασχέτως αν παρέμεινε στην Α1 λόγω του υποβιβασμού, για οικονομικές αιτίες τού, κάποτε κραταιού, Ηρακλή), αλλά εξακολουθεί να εμφανίζει πολλές αδυναμίες.

Για όλα αυτά, λοιπόν, τονίζουμε πως το πρωτάθλημα αναμένεται να είναι συναρπαστικό και αμφίρροπο. Οχι, όμως, κατ’ ανάγκη, καλό ποιοτικά.

Οι 31 ξένοι παίκτες που διαθέτουν οι ομάδες, δεν είναι υψηλού επιπέδου. Ο Βούλγαρος διαγώνιος, Μπόγιαν Γιορντανόβ του Ολυμπιακού, αποτελεί την βασική εξαίρεση (υπάρχουν ακόμη μερικοί αξιόλογοι) και πολυτέλεια για το ελληνικό πρωτάθλημα. Οι περισσότεροι σύλλογοι έχουν από τρεις ξένους. Δύο διαθέτει ο Εθνικός και από έναν ο Αρης και η Παναχαϊκή. 
Οκτώ προέρχονται από τις ΗΠΑ. Στην πλειονότητά τους (οι έξι) είναι νεαροί, που ήλθαν απ’ ευθείας από την πατρίδα τους, με στόχο να ενσωματωθούν στο ευρωπαϊκό βόλεϊ και να μπορέσουν, αργότερα, να πάνε σε ποιοτικότερο πρωτάθλημα.

Θεωρητικά, όλα αυτά ανοίγουν τον δρόμο σ’ Ελληνόπουλα.

Ο νεαρός, Μενέλαος Κοκκινάκης παίρνει ευκαιρίες.

Το κακό είναι, πως αρκετοί από τους ταλαντούχους Ελληνες παίκτες έφυγαν στο εξωτερικό, αναζητώντας καλύτερες συνθήκες και ανώτερο πρωτάθλημα, ώστε ν’ αναδείξουν όλες τις πτυχές του ταλέντου τους.

Ενα άλλο αρνητικό στοιχείο, είναι το ότι πολλοί από τους Ελληνες είναι σε ηλικία βετεράνου (πάνω από 35 ετών), που ανακυκλώνονται. Πέρσι εκεί, φέτος εδώ, του χρόνου αλλού. Ο Εθνικός έχει δύο παίκτες γεννημένους το… 1973.

Φοβούμαστε, λοιπόν, ότι τα ταλέντα (όσα είναι αυτά), που διαθέτει το ελληνικό βόλεϊ, δεν θα πάρουν όσες ευκαιρίες επιβάλλεται να έχουν, ώστε να μπορέσουν να δείξουν, αν αντέχουν στην πίεση του πρωταθλητισμού. Τούτο είναι κακό για την εθνική ομάδα. Αλλά οι σύλλογοι πρωτίστως σκέπτονται το συμφέρον τους. Αυτό είναι φυσικό. Ισως, όμως, πρέπει να σκεφθούν, μήπως προς το συμφέρον τους είναι να φροντίσουν τις υποδομές τους και την αξιοποίηση των νεαρών Ελλήνων παικτών τους. Τούτο μπορεί ν’ αργήσει ν’ αποδώσει καρπούς, αλλά είναι σχεδόν βέβαιο πως κάποτε θ’ αποδώσει. Αρκεί κάποιος να έχει υπομονή, «σωστό μάτι» για την επιλογή των ταλαντούχων, για το βόλεϊ, παιδιών και λίγη τύχη, η οποία είναι απαραίτητη στη ζωή...