Η αποτυχία θα «καλυφθεί» μόνο με πρόκριση

 
Του Γιάννη Κουκουλά

Για κάτι λιγότερο από 70', η εθνική μας ομάδα ποδοσφαίρου ήταν απ’ ευθείας στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου  του 2014. Είκοσι λεπτά μας χώριζαν από το να κλείσουμε τα εισιτήρια για την πτήση προς την Βραζιλία. Πιστεύω ότι ο Φερνάντο Σάντος, οι συνεργάτες του στον πάγκο, οι αναπληρωματικοί καθώς και όλο το επιτελείο της ΕΠΟ, περισσότερο

Πρέπει ν' αλλάξει πολλά ο Σάντος
για να πανηγυρίσει στους αγώνες μπαράζ

.

είχαν το μυαλό τους στην Λιθουανία, παρά στον αγωνιστικό χώρο του «Γεώργιος Καραϊσκάκης».

Δεν ξέρω αν έβλεπαν το παιχνίδι της γηπεδούχου με την Βοσνία / Ερζεγοβίνη. Αλλά αν είχαν έναν δέκτη μπροστά τους, όπως ο υπογράφων, και παρακολουθούσαν τον αγώνα, τότε και οι ίδιοι, δεν θα ήθελαν να συντελεσθεί μία τέτοια αδικία. Διότι οι φιλοξενούμενοι, παίζοντας σαν τη γάτα με το ποντίκι την αντίπαλό τους και έχοντας χάσει πληθώρα ευκαιριών, θα ήταν άδικο να μην πανηγυρίσουν στο τέλος αυτοί την πρόκριση. Οπως και τελικά έγινε.
Θα πείτε, αυτό το «άδικο» δεν είναι που έχει κάνει το ποδόσφαιρο το δημοφιλέστερο άθλημα στον κόσμο; Θα συμφωνήσω. Όμως, έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα στον όμιλό μας, ούτε η… τύχη το ήθελε να βρεθεί η εθνική μας απ’ ευθείας στην Βραζιλία. Με αντιπάλους, που ακόμα και με… ορισμό θα ήμασταν τυχεροί αν τους επιλέγαμε, η ομάδα του Σάντος κατόρθωσε να τερματίσει δεύτερη.
Η συγκομιδή των περισσότερων βαθμών από όλους τους δεύτερους του ομίλου, το επιβεβαιώνει. Ας μην κρυβόμαστε λοιπόν. Η δεύτερη θέση και η διεκδίκηση της πρόκρισης μέσω των μπαράζ, είναι αποτυχία. Ολα τα υπόλοιπα, είναι… παρηγοριά στον άρρωστο. Και αυτή η ομάδα δεν είναι αγωνιστικά υγιής. Ακόμα κι αν τελικά πάρει την πρόκριση. Κάτι που κατά την άποψή μου φαντάζει πολύ δύσκολο. Και μακάρι να διαψευσθώ, γιατί ο κόσμος σε περιόδους όπως αυτή που διανύουμε, θέλει κάπου να πιαστεί.
Τα δύσκολα λοιπόν για τον Φερνάντο Σάντος, άρχισαν από την Τρίτη το βράδυ, καθώς είναι υποχρεωμένος να αναζητήσει λύσεις, για τους δύο αγώνες, που θα κρίνουν, αν θα είμαστε το Καλοκαίρι στην Βραζιλία. Αλλαγές στο ρόστερ, δεν προλαβαίνει να κάνει. Επομένως, πρέπει να βρει τρόπο εκ των ενόντων να διορθώσει τα κακώς κείμενα σ’ αυτή την ομάδα. Και αυτά είναι πολλά αυτά.
Με πρώτο και… χειρότερο, το ό,τι δεν μπορούμε να δημιουργούμε φάσεις στα αντίπαλα καρέ, με οργανωμένες επιθέσεις. Τα… γεμίσματα, από την άμυνα, που προσπάθησε να κάνει ο Κατσουράνης, ανήκουν σε μία αλλοτινή, παλιά εποχή. Και όσο κι αν προσπάθησε ο φιλότιμος Καραγκούνης να δημιουργήσει παιχνίδι, αποδείχθηκε πως δεν μπορεί να… ξεχάσει το παράλληλο ποδόσφαιρο.
Αν σ’ αυτά προστεθούν και τα λάθη που γίνονται στην άμυνα, ακόμα και με αντιπάλους όπως το Λίχτενστάιν, τότε δεν χρειάζεται κάποιος να είναι ειδικός για να καταλάβει, πως ο στόχος της πρόκρισης μέσω των μπαράζ, μοιάζει να είναι ανέφικτος. Η Ρουμανία δεν είναι Λίχτενστάιν, Λιθουανία και τα τοιαύτα. Και παρότι θα έχει απουσίες, θεωρώ, πως, αν παρουσιάσουμε το ίδιο αγωνιστικό πρόσωπο, δεν θα έχουμε τύχη
Γι αυτό και πιστεύω, πως ήρθε η ώρα, ο Πορτογάλος προπονητής να… τολμήσει. Για μία, ίσως και τελευταία φορά, ας βάλει στην άκρη τις εμμονές του για κάποιους παίκτες κι ας μοντάρει, στις μέρες που απομένουν, μία ενδεκάδα, που θα μπορέσει ν’ ανατρέψει τα δεδομένα.

gianniskoukoulas@gmail.com