Μία ψυχολόγος περπατούσε ανάμεσα στο κοινό της όση ώρα μιλούσε για την διαχείριση του άγχους. Οταν ύψωσε ένα ποτήρι με νερό, όλοι σκέφτηκαν ότι θα έκανε την κλασική ερώτηση, "είναι μισογεμάτο ή μισοάδειο;".
Εκείνη, όμως, με χαμόγελο, ρώτησε: "Πόσο βαρύ είναι ένα ποτήρι με νερό;"
Δόθηκαν διάφορες απαντήσεις, με διακύμανση από 100 ως 300 γραμμάρια.
"Το απόλυτο βάρος του, δεν έχει σημασία. Εξαρτάται από το πόση ώρα το κρατάμε. Αν το κρατήσω ένα λεπτό, δεν είναι πρόβλημα. Αν το κρατήσω μία ώρα, θα μου πονέσει ο ώμος. Αν το κρατήσω μία ολόκληρη ημέρα, θα μουδιάσει ο ώμος μου και θα παραλύσω. Σε κάθε περίπτωση, το βάρος του ποτηριού δεν αλλάζει, αλλά όσο περισσότερο το κρατήσω τόσο πιο βαρύ θα γίνεται", απάντησε εκείνη. Και συνέχισε:
"Τα άγχη και οι ανησυχίες στη ζωή είναι ακριβώς όπως αυτό το ποτήρι με νερό. Αν τα σκέφτεστε λίγο, δεν θα συμβεί το παραμικρό. Αν τα σκέφτεστε κάπως παραπάνω, θ' αρχίσουν να σας ενοχλούν. Και αν τα σκέφτεστε συνεχώς, θα αισθανθείτε παράλυτοι, ανίκανοι να κάνετε οτιδήποτε".
Συμπέρασμα: Να θυμάσαι να αφήνεις το ποτήρι κάτω.
Επισήμανση: Δεν αρκεί να θέλεις να αφήσεις το ποτήρι κάτω. Πρέπει να έχεις και πού να το ακουμπήσεις. Και να βρεις αυτόν που θα το πάρει. Οσο κι αν είναι το βάρος του.
*Η ιστορία δεν είναι έμπνευσης δικής μου. Μού την έστειλαν. Πιστώνομαι μόνο την αξιολόγησή της, την αντιγραφή και την διόρθωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου